Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2024: Tadej Pogacar herovert geel in rit over Galibier en deelt eerste tik uit aan Vingegaard
Tadej Pogacar is de grote winnaar van de eerste bergrit van de Tour de France 2024. In de lastige Alpenetappe naar Valloire reed hij in de slotkilometer van de Col du Galibier weg van zijn concurrenten – Jonas Vingegaard incluis – waarna hij zijn voorsprong wist uit te breiden in de razendsnelle afdaling. Vingegaard, Primoz Roglic en Remco Evenepoel verloren aan de streep meer dan een halve minuut.
Na drie dagen Italië deed de Tour de France op dag vier haar naam eer aan. In de rit van Pinerolo naar Valloire, die ‘slechts’ 139,6 kilometer telde, stonden de eerste kilometers in Frankrijk op het menu. Hierbij zaten overigens zeer weinig vlakke kilometers. Na het klimgeweld in de Apennijnen konden we ons nu verheugen op een sportieve strijd in de Alpen. De renners kregen onderweg drie serieuze beklimmingen voorgeschoteld: die naar Sestrières (39,9 km aan 3,7%), de Col de Montgenèvre (8,3 km à 5,9%) en de iconische Col du Galibier (23 km aan 5,1%).
Het was met andere woorden een dag voor de klimmers. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt (2.627 meter) was de Col du Galibier, waarvan de top op negentien kilometer van de meet lag. Eenmaal op de top was er nog geen tijd om uit te hijgen. De streep was namelijk getrokken in Valloire en om daar te komen moesten de coureurs eerst nog negentien kilometer dalen.
Veel animo voor de vlucht
Met Richard Carapaz als nieuwe geletruidrager begon het peloton iets na 13u00 aan de eerste echte bergetappe in deze Tour. Er bleek – in tegenstelling tot gisteren – veel animo voor de vroege vlucht. Victor Campenaerts was de eerste aanvaller van de dag en ook een andere Belg – Wout van Aert – liet zich meteen zien in de spits van de koers. Deze pogingen werden echter al snel weer in de kiem gesmoord. Een daaropvolgende demarrage van Mads Pedersen zette meer zoden aan de dijk.
De Deen was er duidelijk op gebrand om de volle buit te pakken bij de tussensprint in Castel del Boco – na goed twintig kilometer koers – en reed even voor de meute uit. De oud-wereldkampioen kreeg echter al snel gezelschap van vijf tegenaanvallers, want Kevin Geniets, Magnus Cort, Frank van den Broek, Harold Tejada en Wout Poels wisten met succes de oversteek te maken vanuit het peloton. Een mooie vluchtgroep, maar in het peloton weigerde Alpecin-Deceuninck zich bij deze situatie neer te leggen.
foto: Cor Vos
Strijd om de groene trui, peloton dunt flink uit
De Belgische formatie had de slag gemist met Jasper Philipsen en probeerde de Belg nog voor de tussensprint terug te brengen tot bij Pedersen. Het was aan Silvan Dillier en vervolgens wereldkampioen Mathieu van der Poel om de scheve situatie recht te zetten. Intermarché-Wanty besloot ook een handje toe te steken – in dienst van Biniam Girmay – en zo kwam alles weer op tijd bijeen. Pedersen liet zich echter niet van de wijs brengen en won alsnog met overtuiging de tussensprint, voor Girmay, Bryan Coquard en Philipsen.
Deze rappe mannen hoopten na de sprint even op adem te kunnen komen, maar van stilvallen was geen sprake. De renners waren inmiddels begonnen aan de eerste klim van de dag, die naar Sestrières, en dit was voor de betere klimmers het sein om te versnellen. Een spervuur aan demarrages was het gevolg, terwijl achteraan het peloton de deur dan weer wagenwijd open stond. Voor de meeste sprinters ging het duidelijk te snel. Ook klassementsmannen Egan Bernal en Primoz Roglic werden even in de problemen gemeld, maar konden wel snel weer terugkeren.
Mathieu van der Poel liet zich zien op weg naar Valloire – foto: Cor Vos
Wereldkampioen Van der Poel in de aanval
Halfweg de beklimming naar Sestrières ontstond er – na veel vijven en zessen – dan eindelijk een kopgroep van liefst zeventien renners. Een opvallende naam in deze groep: Mathieu van der Poel. De wereldkampioen wilde blijkbaar eens zijn benen testen in deze bergrit en reed samen met erkende klimmers als Tobias Halland Johannessen, David Gaudu, Stephen Williams, Warren Barguil en Valentin Madouas een minuut weg van het inmiddels flink uitgedunde peloton. Daar reed EF Education-EasyPost – de ploeg van leider Carapaz – inmiddels een strak tempo.
Samenstelling kopgroep (17)
Romain Grégoire, David Gaudu (Groupama-FDJ), Odd Christian Eiking, Tobias Halland Johannessen (Uno-X Mobility), Julien Bernard (Lidl-Trek), Alexey Lutsenko (Astana Qazaqstan), Cristián Rodríguez, Raul García Pierna (Arkéa-B&B Hotels), Bruno Armirail (Decathlon AG2R), Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck), Oier Lazkano (Movistar), Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies), Kobe Goossens (Intermarché-Wanty), Stephen Williams (Israel-Premier Tech), Warren Barguil (dsm-firmenich PostNL), Valentin Madouas (Groupama-FDJ) en Chris Juul-Jensen (Jayco AlUla).
De Amerikaanse formatie kreeg bijval van de mannen van UAE Emirates. De ploeg had duidelijk stoute plannen met Pogacar en dus mocht Nils Politt het vuile werk opknappen in dienst van de Sloveen. Hierdoor bleef het verschil met de groep-Van der Poel schommelen rond de drie minuten. Veel meer voorsprong kregen de zeventien vluchters niet, wat ook niet zo verwonderlijk was, gezien de aanwezigheid van Barguil en Eiking in de kopgroep. Zij waren de best geplaatste renners, op slechts 2’31” van gele man Carapaz.
Nils Politt reed zich binnenstebuiten voor zijn kopman Tadej Pogacar – foto: Cor Vos
De koplopers waren inmiddels in Sestrière en mochten zo voor een eerste keer gaan sprinten om de bergpunten. Stephen Williams, de winnaar van de Waalse Pijl, bleek over de meeste punch te beschikken en nam zo vijf bergpunten mee richting de volgende beklimming. Op deze volgende klim, de Col de Montgenèvre, zagen we eenzelfde beeld. Williams won andermaal het sprintje en kon zo opnieuw vijf punten toevoegen aan zijn verzameling.
Wachten op spektakel
De kopgroep reed vervolgens in gestrekte draf richting de voet van de allesbeslissende Col du Galibier. De voorsprong op het peloton was inmiddels geslonken tot twee minuten, na een serieuze versnelling van UAE Emirates. De formatie uit het Midden-Oosten ging zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg en leek uit op een machtsovername. Inmiddels waren de aanvallers begonnen aan de Galibier. In de eerste kilometers liep de weg nog nauwelijks omhoog en was het dus vergeefs wachten op spektakel. Het geduld van de wielerfan werd zo wel op de proef gesteld.
In het peloton was het inmiddels wel alle hens aan dek, want een bijzonder gretig UAE Emirates trok de groep op een lint. Onder aanvoering van Politt en Tim Wellens werd het verschil met de voorste groep steeds kleiner. De koplopers voelden de bui al hangen en dus bleven de eerste demarrages niet uit. De betere klimmers trokken ten strijde en hierdoor werd het kaf van het koren te scheiden. Waar Lazkano, Gaudu, Johannessen, Juul-Jensen en Burgaudeau zich wisten af te scheiden, besloot Van der Poel niet meer verder aan te dringen.
UAE Emirates met moordend tempo, Carapaz en Yates in de problemen
In de groep met daarin alle klassementsrenners werd Wellens na een laatste stevige kopbeurt afgelost door Marc Soler. De Spaanse klimmer gaf er nog een lap op en wist de groep zo nog wat verder uit te dunnen. Het was even Spanje boven, aangezien Lazkano zijn vier overgebleven medevluchters overboord wist te kieperen. De veelzijdige coureur van Movistar gooide zijn laatste kaarten op tafel, maar bleek een vogel voor de spreekwoordelijke kat. Op zeven kilometer van de top werd Lazkano in de kraag gevat, en kon het spel tussen de klassementsrenners echt beginnen.
Ondanks de niet al te steile percentages en de tegenwind kwamen enkele toppers zichzelf tegen. De eerste renner met naam en faam die moest passen, was Simon Yates. De nummer vier van vorig jaar kende een slechte dag en zou veel tijd verliezen. Niet veel later ging ook Tom Pidcock uit het rijtje en met nog zes kilometer te klimmen moest ook geletruidrager Carapaz de rol lossen. En daar bleef het niet bij, want onder beulswerk van Almeida, Juan Ayuso en Adam Yates werd de favorietengroep gereduceerd tot een vijftiental renners.
Bijltjesdag op de flanken van de Galibier
Wie de eerste schifting wel wisten te overleven: Roglic, Evenepoel, Mikel Landa, Egan Bernal, Carlos Rodríguez, Felix Gall, Giulio Ciccone en – natuurlijk – Pogacar en Vingegaard. De ‘knechten’ van Pogacar waren echter nog niet klaar, want een nieuwe versnelling van Almeida kostte Ciccone, Gall en Bernal de kop. Hierdoor bleven we met acht matadoren over, al stond er met Roglic een volgende topper op kraken. De Sloveen beet echter op de tanden en wist een moeilijk moment te overleven.
Pogacar rijdt weg van Vingegaard – foto: Cor Vos
Alleen: de verwachte aanval van Pogacar moest nog komen. De Sloveen hield zich echter lang afzijdig en liet het werk over aan zijn ploeggenoten Ayuso en Almeida. Tot de laatste kilometer. Met een verschroeiende demarrage reed Pogacar bij alles en iedereen weg, Vingegaard incluis. De Deen hield aanvankelijk nog gelijke tred met zijn Sloveense opponent, maar trapte in de laatste honderden, steile meters toch op zijn adem. Pogacar reed meter per meter weg bij Vingegaard en kwam met lichte voorsprong als eerste boven op de Alpenreus.
Afdaling op scherpst van de snede
Pogacar deed zo al goede zaken, aangezien er op de top van de Galibier namelijk 8, 5 en 2 boniseconden werden verdeeld. Maar de Sloveense veelvraat wilde meer: hij hoopte in de snelle afdaling richting Valloire zijn voorsprong op Vingegaard uit te breiden en zo al een eerste tik uit te delen aan zijn grote rivaal. De regerende Tourwinnaar liet dit niet zomaar gebeuren en zo kregen we een bij momenten zinderende afdaling, die op het scherpst van de snede werd afgewerkt.
In de eerste dalende kilometers leek Vingegaard wat dichterbij te sluipen, maar hij bleek niet in staat om het laatste gaatje te dichten. Pogacar had duidelijk het laatste woord, want de Sloveen wist in de resterende kilometers naar de finish zijn voorsprong weer uit te diepen. Vingegaard verloor toch van zijn pluimen en werd zelfs bijgehaald door Roglic, Rodríguez, Ayuso en Evenepoel. Maar tegen Pogacar bleek geen kruid gewassen: hij soleerde op knappe wijze naar de ritzege in Valloire en de gele trui.
Pogacar slaat toe! foto: Cor Vos
Vervolgens was het meer dan een halve minuut wachten op de binnenkomst van de eerste achtervolgers. Evenepoel wist het sprintje voor de tweede plek naar zijn hand te zetten, op 35 seconden van winnaar Pogacar. Ayuso, Roglic, Vingegaard en Rodríguez kwamen – in dezelfde tijd als Evenepoel – als derde, vierde, vijfde en zesde over de finish.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
C 
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Bergop waren de verschillen vrij klein tussen de favorieten, Pogacar heeft de meest explosieve versnelling in huis maar echt wegrijden deed hij pas in de afdaling. Ik heb een beetje mijn twijfels bij dit soort finishes, zeker na Mäder vorig jaar, maar Pogi mag er natuurlijk gebruik van maken.
Vingegaard ook sterk, maar ik twijfel over zijn derde week. En met Pogacar die de Giro al in de benen heeft, kunnen we misschien nog een rare apotheose krijgen. Hoewel, zoals Pogi dit jaar rondrijdt moet je misschien niet meer op grote verrassingen zitten wachten.
Roglic vond ik vrij wankel ogen bergop, maar hij komt dan toch snel terug. Rodriguez de beste van Ineos, Pidcock heel snel eraf. Evenepoel erg sterk, al zal het vooral ook de derde week worden waar hij heel moet blijven. Die eerste bergritten kan hij goed aan, dat weten we al. Op zich moet zijn voorbereiding vooral op week 3 toegespitst zijn. Benieuwd of hij vrijdag nog het geel kan pakken, 45 seconden is al vrij veel. Dat dalen deed wel pijn aan de ogen.
UAE ijzersterk vandaag, het wordt moeilijk bergop voor Visma. Als Pogacar minder wordt, kunnen ze nog elk om beurten beginnen aan te vallen. Hopelijk valt de Tour toch niet te snel in de plooi.
Volgens HLN schuwde Remco de risico's.....
Echter heb ik meer respect voor Remco, die fietst bij een Belgisch clubje, gesponsord door lokale ondernemers en desondanks hier toch 2e wordt.
Kan Pogi zijn vorm vasthouden ( Giro in de benen) ?
Kan Vingegaard qua vorm nog groeien of is zijn basis te broos en staat zijn herstelvermogen te veel onder druk (net als bij Pogi vorig jaar) ?
Vragen die nóg onbeantwoord zijn…
UAE zoals verwacht de sterkste ploeg bergop. BORA valt fors tegen met Vlasov en Hindley. Ook Bernal helaas toch niet de stap na Zwitserland nog gezet. Carapaz en Yayes broers pak op de broek. Wellicht Adam teveel voor zichzelf al in Zwitserland.
Hindley en Ayuso snel naar een ploeg om voor zichzelf te rijden.