Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2024: Ontketende Tadej Pogacar deelt mokerslag uit aan Jonas Vingegaard op Plateau de Beille
Tadej Pogacar heeft de vijftiende etappe van de Tour de France gewonnen. De ontketende geletruidrager deelde op Plateau de Beille een mokerslag uit aan Jonas Vingegaard, die meer dan een minuut verloor. Remco Evenepoel legde, op bijna drie minuten achterstand, beslag op plek drie.
De zon scheen aan de start in Loudenvielle zondag. Het beloofde een helse dag te worden, want er stond een loodzware bergrit van bijna 200 kilometer op het menu met aankomst op de legendarische klim Plateau de Beille. Onderweg moesten er ook nog eens vier beklimmingen van eerste categorie bedwongen worden met onder meer de Col de Peyresourde en de Col de Portet-d’Aspet. Een rit om u tegen te zeggen dus.
Meteen koers
De vijftiende etappe begon met de beklimming van de Col de Peyresourde, waardoor de koers meteen losbarstte. Heel wat renners trokken in de aanval, waaronder Romain Bardet, Richard Carapaz, David Gaudu, Oier Lazkano en Biniam Girmay. Er ontstond een eerste kopgroep, maar daarin zaten ook een aantal renners die het maar konden of wilden uitzingen tot de tussensprint. Girmay nam daar de volle buit, maar werd later teruggezet naar de derde plaats door de jury omdat hij Michael Matthews op wandel nam.
Girmay breidde zijn voorsprong in het puntenklassement uit – foto: Cor Vos
Het peloton had ook geen zin in een kopgroep die vele minuten voorsprong kreeg. Dat ging dan vooral over Visma | Lease a Bike, want zij hadden Christophe Laporte op kop gezet. Laporte zag vervolgens dat de kopgroep voorin uit elkaar viel en jongens als Richard Carpapaz en Simon Yates de sprong nog probeerden te maken. Daar slaagden ze samen met een aantal anderen ook in, waardoor we na een vijftigtal kilometer een nieuwe en deze keer ‘stabiele’ kopgroep kregen.
Yates, Hindley en Carapaz in de aanval
De namen: Simon Yates (Jayco AlUla), Laurens De Plus (INEOS Grenadiers), Jai Hindley, Matteo Sobrero (Red Bull-BORA-hansgrohe), Lenny Martinez (Groupama-FDJ), Richard Carapaz, Ben Healy (EF Education-EasyPost), Jakob Fuglsang (Israel-Premier Tech), Guillaume Martin (Cofidis), Enric Mas, Alex Aranburu, Javier Romo (Movistar), Louis Meintjes (Intermarché-Wanty), Oscar Onley (dsm-firmenich PostNL) en Tobias Halland Johannessen (Uno-X Mobility). Een sterke kopgroep van zestien.
Zestien werd vijftien toen Meintjes door een lekke band werd teruggeslagen naar het peloton. In dat peloton was het overigens nog steeds Visma | Lease a Bike dat op kop reed. In de vallei na de Col de Portet-d’Aspet werd de voorsprong van de kopgroep iets groter. Daardoor kwamen ze met een voorgift van drie minuten en 40 seconden aan de voet van de Col d’Agnes, de voorlaatste beklimming van de dag.
Jungels was een belangrijke schakel in de kopgroep, vooral in functie van Hindley – foto: Cor Vos
Initiatief blijft van Visma | Lease a Bike komen
De kopgroep bereikte echter niet met z’n vijftienen de voet, de samenwerking bleek dan toch niet zo goed te zijn. Net voor de Col d’Agnes (10,1 kilometer aan 8,1%) reden Hindley, Jungels, Sobrero, Healy, Romo, Mas en De Plus namelijk weg. In de achtervolgende groep was de samenwerking nu compleet zoek, waarna Carapaz zich genoodzaakt voelde om solo op zoek te gaan naar de leiders. De leiders waren inmiddels Hindley, Mas en De Plus, zij waren – samen met Carapaz – de beste klimmers van de vroege vlucht.
Het duurde even, maar Carapaz kwam wel degelijk aansluiten in de kop van de koers. Zo reden er vier renners samen naar de top van de Col d’Agnes. En in het peloton? Daar was het nog steeds Visma | Lease a Bike dat op kop reed. Zij hadden duidelijk een plan gemaakt; de koers zo hard mogelijk maken. Een sterke Wilco Kelderman legde dan ook een stevig tempo op, de groep met favorieten dunde zo steeds verder uit. Op de top van de Col d’Agnes zaten er nog maar negentien renners in het fel uitgedunde peloton.
Visma | Lease a Bike maakte indruk – foto: Cor Vos
Indrukwekkende beurt van Jorgenson op Plateau de Beille
De vier leiders kregen in de afdaling gezelschap van Halland Johannessen. De Noor reed een sterke afdaling en kon zo zijn wagonnetje weer aanhaken. In de vallei naar de slotklim konden de vijf weer wat uitlopen, waarna ze de voet van de Plateau de Beille (15,8 kilometer à 7,8%) bereikte met een voorsprong van twee minuten en 20 seconden. Aan de voet zat het werk van Kelderman, die tientallen kilometers op kop had gereden, er definitief op.
Matteo Jorgenson nam gezwicht over, de Amerikaan deed het meteen kraken in de groep met favorieten. Onder meer João Almeida, Giulio Ciccone, Felix Gall en Derek Gee moesten al snel lossen. Tadej Pogacar had op die manier, net zoals Jonas Vingegaard dus, maar één luitenant meer op de flanken van de Plateau de Beille. De vijf vluchters probeerden vooraan nog uit de handen te blijven van de klassementsrenners, maar het werd al vroeg duidelijk dat dat niet ging lukken.
Het berenwerk van Jorgenson in beeld – foto: Cor Vos
Vingegaard probeert het vroeg, Pogacar vlot mee
Dat was volledig te danken aan het werk van Kelderman en Jorgenson, die quasi alle favorieten deden lossen. Jorgenson ging op tien kilometer van de streep aan de kant, waarna Vingegaard meteen fiks versnelde. Pogacar plakte als lijm aan zijn achterwiel, we kregen zo een heus duel op Plateau de Beille. Op negen kilometer van de streep kwamen de twee tenoren bij Carapaz, de laatste overgebleven vluchter. Na enkele honderden meters aanhaken moest de Olympisch kampioen er onverbiddelijk af.
Achter Vingegaard en Pogacar was Remco Evenepoel de beste. De leider van het jongerenklassement volgde aanvankelijk op een goede twintig seconden, maar verloor steeds meer terrein. De Belg deed wel een uitstekende zaak in de strijd voor het podium, want zijn meest dichte concurrenten – Almeida en Rodríguez – verloren andermaal meer tijd. Zijn plaats op het eindpodium van de Ronde van Frankrijk lijkt zo steeds dichterbij te komen.
Even kregen we een tweestrijd te zien – foto: Cor Vos
Pogacar laat Vingegaard achter
Terug naar de strijd tussen Vingegaard en Pogacar nu. Vingegaard bleef het tempo bepalen, maar Pogacar zat ogenschijnlijk gemakkelijk in het wiel. Pogacar koos in het begin van de slotklim voor een defensieve tactiek, maar op vijf kilometer van de top veranderde dat. De Sloveen knalde weg en liet Vingegaard genadeloos achter. Vingegaard kon allesbehalve volgen en moest op drie kilometer van de streep al meer dan 30 seconden toegeven.
Pogacar viel niet stil in de laatste kilometers. Meer zelfs, hij liep verder uit. De geletruidrager kwam zo met een zeer ruime voorsprong over de streep op de top van Plateau de Beille. Hij deelde een mokerslag uit aan Vingegaard, die uiteindelijk binnenkwam op een minuut en acht seconden. Evenepoel werd derde op nagenoeg drie minuten.
RIT 
AK 
JONGEREN 
BERG 
PNT 
C 
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Het supporten van Visma LAB an sich is toch niet erg?
Maar jouw argument dat ze bij dezelfde val betrokken zijn is toch ook niet helemaal steekhoudend? Als gevolg van diezelfde val kon Evenepoel dezelfde dag nog naar huis en de Dauphine rijden als voorbereiding, terwijl Vingegaard met veel ernstigere blessures 2 weken op de IC heeft gelegen.
altijd al geweest maar voorheen was er af en toe nog wel goed vermaak en minder opzichtig nog niet alles gecontroleerd/afgekocht
figuren die hier nog van genieten gaan waarschijnlijk ook naar de hoeren met roman voorop
Het kan heel snel verkeren hoor , maar ben ervan overtuigd dat we nog heel mooie wedstrijden gaan zien
Net zoals dat er twee of drie Pogi fans zijn die het heerlijk vinden om hierop in te gaan.
Voor mij was het schelden het échte dieptepunt en laat dat nou niet een Visma fan geweest zijn
Wel genoten van Carapaz vandaag, toffe krijger.
De cijfers mogen dan uitwijzen dat Vingegaard beter is bij high energy expenditure, het buikgevoel had gisteren al begrepen dat Pogacarn in deze fase sterker is.
Geen idee hoe ze ooit twee minuten hadden kunnen terugpakken op Pogacar, maar vandaag heb ik toch vooral het gevoel dat ze tactisch hun eigen graf gegraven hebben.
Maar ze hadden vandaag wel voor een defensieve strategie kunnen kiezen, in de hoop dat de waardeverhoudingen volgende week anders liggen.