Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2023: Poels klopt Van Aert vanuit vlucht, Pogacar en Vingegaard kunnen elkaar niet lossen
Ritwinst voor Wout Poels in de Ronde van Frankrijk! In zijn tiende Tour heeft de Nederlander de loodzware Alpenrit naar Saint-Gervais Mont-Blanc op zijn naam geschreven. Op de slotklim was de Nederlander medevluchters Wout van Aert en Marc Soler de baas.
De tweede week van de Tour de France werd afgesloten met nog maar eens een loodzware Alpenetappe. De 179 kilometer kilometer lange etappe, met de start in Les Gets les Portes du Soleil, bevatte vijf gecategoriseerde beklimmingen: de Col de la Forclaz de Montmin (7,2 km aan 7,4%), de Col de la Croix Fry (11,4 km aan 7,1%), de Col des Aravis (4,4 km aan 6,2%), Côte des Amerands (2,7 km aan 10,9%) en de slotklim naar Saint-Gervais Mont-Blanc (7,7 km aan 7%). Perfect terrein voor Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar om elkaar weer het vuur aan de schenen te leggen.
Ook in de openingsfase zagen we grote meneren in actie. De eerste aanvaller van de dag was niemand minder dan Mathieu van der Poel, en even later trokken Wout van Aert en Mads Pedersen het peloton op een lint. Even later ontstond er een kopgroep van negen met opnieuw Van der Poel, Stefan Küng en Neilson Powless, de drager van de bolletjestrui. Lidl-Trek had alleen Stuyven vooraan en ging in de achtervolging, geholpen door Cofidis. Het gat werd zo gedicht, waarna Nils Politt er in zijn eentje vandoor ging.
Politt reed aanvankelijk alleen voorop – foto: Cor Vos
De Duitser kreeg even later het gezelschap van Julian Alaphilippe, Alexey Lutsenko en Aurélien Paret-Peintre. Terwijl laatstgenoemde bergop moest passen, maakte Wout van Aert juist de oversteek. Daarna volgde nog een hele rits renners, onder wie Van der Poel. Voordat zij goed en wel van voren zaten, waren Alaphilippe en Lutsenko echter alweer vertrokken. De twee kwamen zo samen voorop te liggen.
Grote val door toeschouwer
De verschillen tussen het kopduo, de achtervolgers en het peloton bleven beperkt, totdat in die laatste groep plots een grote valpartij was. Sepp Kuss reed tegen een toeschouwer aan, die zijn arm uitstak over het hek, met een smartphone in zijn hand. De Amerikaan van Jumbo-Visma kwam ten val en meerdere renners gingen over hem heen. Daarbij onder meer Egan Bernal en Nathan Van Hooydonck. Iedereen kon zijn weg uiteindelijk weer vervolgen, maar het resultaat van de val was wel dat het in het peloton volledig stilviel. De vluchters kregen zo ruim acht minuten voorsprong.
Van der Poel zat ook weer mee – foto: Cor Vos
De groep achtervolgers bestond uit maar liefst 36 renners. Naast Van der Poel en Van Aert, waren voor de Lage Landen ook Dylan Teuns en Wout Poels vertegenwoordigd. Daarnaast waren onder meer Powless, Giulio Ciccone, Thibaut Pinot, Michael Woods en Guillaume Martin van de partij. Laatstgenoemde was de bestgeklasseerde vooraan. Hij stond voor de start van de rit twaalfde, op bijna zeventien minuut van klassementsleider Jonas Vingegaard.
Aan de voet van de Col de la Forclaz de Montmin hadden de 36 een halve minuut achterstand op Lutsenko en Alaphilippe, bovenop de beklimming tien seconden extra. Alaphilippe had moeite om Lutsenko te volgen bergop, maar de twee kwamen wel samen boven. Daarachter pakte Ciccone de meeste punten in de strijd om de bergtrui, voor Powless.
Samenstelling achtervolgende groep (36)
Wout van Aert (Jumbo-Visma), Marc Soler (UAE Emirates), Omar Fraile (INEOS Grenadiers), Olivier Le Gac, Thibaut Pinot (Groupama-FDJ), Andrey Amador, Magnus Cort, Neilson Powless, Rigoberto Urán (EF Education-EasyPost), Mikel Landa, Wout Poels (Bahrain Victorious), Marco Haller, Nils Politt (BORA-hansgrohe), Giulio Ciccone, Mattias Skjelmose, Juan Pedro López (Lidl-Trek), Nans Peters (AG2R Citroën), Mathieu van der Poel, Søren Kragh Andersen (Alpecin-Deceuninck), Rui Costa (Intermarché-Circus-Wanty), Guillaume Martin, Ion Izagirre (Cofidis), Alex Aranburu (Movistar), Chris Hamilton (Team dsm-firmenich), Michael Woods, Hugo Houle, Krists Neilands, Dylan Teuns (Israel-Premier Tech), Lawson Craddock, Christopher Juul-Jensen, Luka Mezgec (Jayco AlUla), Warren Barguil, Simon Guglielmi (Arkéa-Samsic), Jonas Abrahamsen, Torstein Træen (Uno-X) en Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies).
Eerst Haller, dan Costa
Na de afdaling van de Col de la Forclaz de Montmin sloten de achtervolgers dan eindelijk aan bij Lutsenko en Alaphilippe, waardoor we 37 renners op kop kregen. 37, niet 38? Ja, want Nans Peters was op dit moment al gelost. Alle anderen begonnen gezamenlijk aan de Col de la Croix Fry (11,4 km aan 7,1%). Tenminste, bijna alle anderen. Marco Haller was er tussenuit geknepen in een iets eenvoudiger tussenstuk en begon met een minuut voorsprong aan de klim.
Alaphilippe en Lutsenko – foto: Cor Vos
Op de eerste stroken vertrok Rui Costa bij de achtervolgers. Hij reed snel naar Haller toe en liet de Oostenrijker vervolgens meteen staan. Bij de achtervolgers stond de deur ook open, vooral omdat Mattias Skjelmose er stevig de pees op legde. Van der Poel, Alaphilippe, Teuns en Powless behoorden tot de lossers. Costa werd dan weer in de kraag gevat door de tempoversnelling van Lidl-Trek. Ciccone maakte vervolgens het werk van zijn ploeggenoot af door op de Croix Fry de volle buit aan bergpunten te pakken. Hij kwam zo op gelijke hoogte met Powless.
Soler, Van Aert en Poels
Terwijl Lidl-Trek het initiatief nam vooraan de koers, was het Jumbo-Visma dat het tempo bepaalde in het peloton. Vooral Christophe Laporte en Dylan van Baarle reden kilometerslang op kop en zorgden ervoor dat het verschil weer werd teruggebracht tot zes minuten bij het opdraaien van de Col des Aravis (4,4 km aan 6,2%). Daar zagen we in de kopgroep een versnelling van Marc Soler. De Spanjaard van UAE Emirates sloeg een mooi gaatje en kwam als eerste over de top.
De eerste achtervolger? Van Aert. Na een splijtende demarrage, had de Belg van Jumbo-Visma zich samen met Neilands en Poels afgescheiden van de rest. Het drietal maakte in de afdaling de aansluiting. Al snel dunde het groepje weer uit, want Neilands kwam ten val in een bocht naar links. Hij kon verder, maar de kopgroep was gevlogen. We hielden drie man over vooraan.
De drie koplopers – foto: Cor Vos
Laatste klimwerk
In de afdaling richting de tweetrapsraket Côte des Amerands-Saint-Gervais Mont-Blanc zetten Poels en Van Aert hun metgezel Soler onder de druk. De Spanjaard verloor net voor de vallei de aansluiting en moest diep in zijn krachtenarsenaal tasten om terug te keren vooraan. Hij begon met een paar tellen achterstand aan het laatste klimwerk van de dag. De renners in de achtervolgende groep moesten bijna anderhalve minuut goedmaken.
De Côte des Amerands (2,7 km aan 10,9%) was nog nauwelijks begonnen of Poels sprong weg uit de rug van Van Aert. Hij pakte meteen een mooie voorsprong. Soler en Van Aert zaten samen op de ’top’, maar hadden aan de voet van de echte slotklim naar Saint-Gervais Mont-Blanc (7,7 km aan 7%) wel een halve minuut achterstand. Dat verschil liep in de kilometers die volgden alleen maar verder op.
Het was al gauw duidelijk dat de ritzege naar Poels zou gaan. De Nederlander kwam met ruime voorsprong als eerste over de streep en boekte zo, in zijn tiende Tour de France, voor het eerst een ritzege. Wout van Aert volgde op meer dan twee minuten van Poels en werd zo tweede in de rit.
Winst voor Poels! – foto: Cor Vos
Strijd tussen de klassementsrenners
Terwijl Poels naar de overwinning reed, was het ook koers bij de favorieten. In de eerste meters van de Côte des Amerands nam UAE Emirates over van Jumbo-Visma, dat richting de klim flink gas had gegeven. Bovenop waren de meeste favorieten nog bij elkaar, maar in de afdaling ging Carlos Rodríguez in de aanval. Hij begon met een kleine voorsprong aan de slotklim naar Saint-Gervais Mont-Blanc. Toen de weg weer begon te rijzen, werd de kopman van INEOS Grenadiers echter snel weer ingelopen door de troepen van UAE Emirates.
Het tempo van de knechten van Tadej Pogacar zorgde ervoor dat de ene klassementsrenner na de andere eraf ging, tot alleen de op kop beukende Adam Yates, Pogacar en Jonas Vingegaard nog over waren. In de laatste kilometers gebeurde iets opvallends: Pogacar liet zijn ploeggenoot Yates meter voor meter wegrijden. De twee kemphanen bleven bij elkaar en vielen stil, waardoor Rodríguez weer aan kon sluiten.
Pogacar nestelde zich in het wiel van Vingegaard. Bij het ingaan van de laatste kilometer kwam zijn aanval, maar hij wist Vingegaard niet te lossen. De twee sprinten in de laatste honderden meters nog, maar wisten elkaar geen seconden meer aan te smeren. Ze kwamen naast elkaar over de streep. Het verschil tussen de twee topfavorieten voor de eindzege blijft zodoende tien seconden.
Het positieve is dat het sloopwerk dus begint te werken en Jonas is dan ook de favoriet, maar wat laat hij hier een kans liggen. Hij had op zijn minst in het wiel van Yates kunnen gaan zitten.
Al heb ik de laatste kms ook naar de TV zitten schreeuwen dat hij NU moest GAAN :|
Wout-Wout-Mathieu, geinige top drie vandaag.
Pogi laat sowieso altijd wel een beetje ruimte met degene die voor hem reed. Alleen met de motoren gisteren lukte dat niet helemaal.
Mede door de valpartijen lijkt er zich een kentering af te spelen:
- Vingegaard wordt sterker tov Pogacar - ik was toch wel lichtelijk verbaasd dat Pogacar vingeraard voor de tweede dag op rij er niet af kon rijden. Is het sloopwerk van JV een lange termijninvestering gebleken? Heel benieuwd naar di, en metname woe. Het leek mij geen gepokerd. Soler was duidelijk onderdeel van een plan maar dat zag er toch wat sleets uit.
- Mede door de valpartijen bij JV toont de ploeg van Pogacar zich toch sterker de afgelopen dagen. Ik vind het toch link, Vingegaard alleen op pad met 3 UAE's in de finale (als je Soler meerekent).
Wat een schitterende eerste twee weken, zelfs met (of juist door) die minieme verschillen is het echt iedere dag spannend. Zin in de derde week.
(En nog iets off topics, commentaar vandaag: NOS heeft wat mij betreft een goed Tour duo gevonden. vd Berg en Boogerd voor het commentaar (heb het idee dat vd Berg respect heeft voor Boogerd en dan temt hem een beetje in zijn enthousiasme, en dat is echt aangenaam); vd Zandt en Clement/Dumoulin analyse. Van mij mag het zo blijven. Heb de eerste twee weken meer naar ES geluisterd die ik ook prettig vindt, maar Boogerd is gewoon echt prettig - ziet echt veel.)
Vingegaard sterk. Rodriguez nu voor het podium. Kelderman, Nathan en Kuss gevallen. Benoot, Laporte en Dylan zeer sterk op hun beurt. Yates weer een top dag.
Franse regie, minpunt. NOS sterk, ook met beelden van Poels (en Clement en Boogerd gedurende dag).
Blijft een mooie sport toch.
De kemphanen: het lijkt voor mij toch echt de kant van Vingy op te gaan vallen die ijskoud blijft, geen krimp geeft en nu niet eens het wiel meer hoeft te lossen bij lijnspurtjes. Daar tegenover staat dat Adam Yates nu wel de beste helper is en al helemaal na dat k*tincident met Kuss. Wat een rust en elan straalt die uit, het moment gisteren: pogi die een bidon verkwanseld en een driftbui krijgt welke Yates binnen 2 seconden oplost met het achteloos opzij reiken van de zijne. Pure wielerkunst. Als ‘dreigende’ aanvaller heb je er geen bal aan maar qua tempobepaling etc kan Pogacar het finalespel dirigeren: dat kan wel impact hebben.
Nu in de tt maar een minuutje pakken.
Ik denk dat hij door zijn weerstand heengegaan is en dus vooral op waarde geklopt. Sowieso moet hij nu wat hij nog heeft volledig aan Rodriguez opofferen.
En ik zie nog steeds wel een ronderenner er in.
kleurloos voelt voor mij ook niet accuraat, eerder steriel/emotieloos, dus koeltjes de instructies volgen en doen wat gepland is, zonder ruimte voor improvisatie om af te wijken van het afgebakende plan. zal ongetwijfeld kleurrijk voor het offensief kiezen als hij die ochtend zo werd geprogrammeerd
wat op zich niet onlogisch is voor een supertalent met licht autistische neigingen, die floreren in dat soort omstandigheden
Hnak = Michel Wuyts?