Tour 2022: Tadej Pogacar wint titanenstrijd op Peyragudes, Jonas Vingegaard houdt stand
Tadej Pogačar heeft een direct duel tegen Jonas Vingegaard gewonnen in de bergrit naar Peyragudes. De Sloveen van UAE Emirates was na een uiterst spectaculaire etappe van 129,7 kilometer door de Pyreneeën als eerste op de top van de slotklim, al gaf de geletruidrager geen krimp. Pogačar komt door de ritzege vier seconden dichterbij in het klassement. De andere favorieten werden al op de voorlaatste klim gelost door beulswerk van de ploeg van Pogačar.
Het profiel van deze bijna 130 kilometer lange rit was in te delen in twee stukken. De eerste pakweg 55 kilometer waren zo goed als vlak en daarna volgden achtereenvolgens de Col d’Aspin, de Houquette d’Ancizan en de Col de Val Louron-Azet en de slotklim naar Peyragudes. Overigens gebeurde dat zonder Tim Wellens (coronavirus) en Rafal Majka (dijbeenblessure).
De openingsfase werd gebruikt om een kopgroep te vormen en daarvoor waren veel gegadigden. Dylan van Baarle en Connor Swift waren de eerste twee die wegreden, maar zij kregen weinig ruimte. Wout van Aert liet zich, vlak voor de tussensprint in La Barthe-de-Neste, zien en raapte daar 17 punten op. Hij hoopte daar de groene trui veilig te stellen, maar omdat Jasper Philipsen de sprint won werd het feest uitgesteld tot de finish.
Na de tussensprint ging de strijd om de vlucht verder. Owain Doull en Guillaume Boivin waren de volgende twee die wegreden. Zij begonnen met voorsprong aan de Col d’Aspin (12 km aan 6,5%), maar werden snel ingerekend. Thibaut Pinot en Alexey Lutsenko trokken ten aanval, gevolgd door een grote groep met daarin onder meer Van Baarle, Dylan Teuns, bergtrui Simon Geschke, Rigoberto Urán en Giulio Ciccone.
Demarrage Romain Bardet
Tiesj Benoot en Wout van Aert controleerden namens Jumbo-Visma in het peloton en gaven niet-gevaarlijke renners de ruimte om weg te rijden. Dat was anders bij Romain Bardet, die vlak onder de top van de Aspin demarreerde. De kopman van Team DSM, die in Foix wegzakte naar de negende plek in het klassement, pakte op de top ruim een halve minuut. Alles zat echter heel dicht bij elkaar, want het verschil tussen koplopers Pinot en Lutsenko en de favorietengroep was op de Aspin slechts 1.20 minuut.
In de afdaling drukte Jumbo-Visma echter het tempo, waardoor Bardet op Hourquette d’Ancizan (8,2 km aan 5,1%) kon aansluiten bij de groep achtervolgers met daarin ook zijn ploegmaats Chris Hamilton en Andreas Leknessund. In de favorietengroep was het Mikkel Bjerg die de vaart erin hield, de groep flink uitdunde en het verschil binnen de twee minuten hield. Bjerg zorgde bovendien ervoor dat Adam Yates én Tom Pidcock vroeg losten.
McNulty sloopt bijna alle favorieten op Col de Val Louron-Azet
Vooraan hielden Pinot en Lutsenko stand op Hourquette d’Ancizan. De Fransman pakte er, net als op de Aspin, de meeste bergpunten. Het verschil tussen de groep-Bardet en de favorietengroep was op de top klein, maar werd in de afdaling en de korte vallei wat groter. De twee koplopers kregen vroeg op de Col de Val Louron-Azet (10,7 km aan 6,8%) al aansluiting van de groep-Bardet, terwijl de groep-Vingegaard, waar Yates en Pidcock terug kwamen aansluiten, op 1.50 minuut volgde aan de voet.
Meteen aan de voet trapte Bjerg op het gaspedaal bij de favorieten, wat meteen voor een schifting zorgde. Nadat McNulty de kop overnam, was het menens. Alleen Tadej Pogačar, Jonas Vingegaard, Sepp Kuss, Geraint Thomas en Nairo Quintana konden de Amerikaanse meesterknecht van UAE Emirates volgen. Quintana haakte zes kilometer onder de top ook af.
De vluchters, waarvan Leknessund het langst overbleef aan kop, werden stuk voor stuk opgeslokt door het machtige tempo van McNulty. De gele trui werd zelfs geïsoleerd, want vier kilometer onder de top loste Kuss bij Vingegaard, en niet veel later liet ook Thomas de drie gaan. Het was wachten op een demarrage van Pogačar en die volgde vlak voor de top van de Val Louron-Azet, maar Vingegaard dook in zijn wiel en hield de controle.
Pogačar juicht op Peyragudes, Vingegaard geeft geen krimp
Een groep met Thomas, Kuss en Lutsenko volgden op meer een minuut en kreeg in de afdaling aansluiting van Bardet en Leknessund. Gaudu en Quintana volgden in die afzink op ruim 2.30 minuut van de groep gele trui. Dat waren ook de verschillen aan de voet van de slotklim naar Peyragudes, die op haar steilste stroken de 16% aantikt.
Op de Peyragudes (8 km aan 7,8%) bleef McNulty, die de prijs voor de strijdlust kreeg, een straf tempo aanhouden. Het gat met achtervolgers Thomas en Bardet werd uitgediept, maar de verwachte aanval van Pogačar liet op zich wachten. Een demarrage bleef zelfs uit. In de loeisteile laatste rechte lijn op het vliegveld van Peyragudes draaide het uit op een sprint-à-deux van 300 meter.
Pogačar versnelde, maar Vingegaard ging als eerste zijn sprint aan. Zijn Sloveense tegenstrever kon echter counteren en wist hem nog te passeren. Het betekende de derde ritwinst van Pogačar in deze Tour, maar veel dichterbij in het klassement komt hij niet. Het blijft beperkt tot vier bonificatieseconden, omdat Vingegaard in zijn wiel finishte.
Grote verschillen in top van het klassement
Een ijzersterke McNulty werd derde op 32 seconden en achter hem was het Geraint Thomas die op 2.07 minuut over de streep kwam. De kopman van INEOS Grenadiers kijkt nu aan tegen een achterstand van bijna vijf minuten op de gele trui. Daarachter zijn de verschillen nu nog groter: tussen nummer vier Nairo Quintana (op 7.53 minuut) en nummer acht Aleksandr Vlasov (op 9.56 minuut) zit slechts twee minuten. De grote verliezer van de dag is Adam Yates, die door een offday compleet wegzakt naar de negende plek in het klassement op bijna een kwartier van Vingegaard.
Ook de strijd om de tijdslimiet bleek uiterst spannend. Quick-Step-Alpha Vinyl had Fabio Jakobsen op de slotklim alleen gelaten, waarna hij uiteindelijk vijftien seconden overhield.
Deze twee zijn zoveel beter dan de rest, dat het echt zoals Joris aangaf schrijnend is. De rest wordt werkelijk naar huis gereden. Helemaal zoek. Morgen nog een mooie strijd tussen Gaudu en Quintana voor plek 4. Ook in de tijdrit. Plek 3 is er binnen voor G. ‘boring’ Thomas.
Alles op morgen dan maar, en hopen dat Vingegaard dan toch eens een iets mindere dag zal hebben. Indien niet, en Pogacar slechts enkel (tientallen) seconden kan terugpakken op Vingegaard, dan zal de tijdrit niet volstaan om het geel te heroveren.
Vlaemsch is sowieso een stuk mooier dan het Nederlands. Maar da's mijn persoonlijke mening
Komt uit een Romeinse fabel uit de eerste eeuw, en de Nederlandse dichter Kees Stip heeft er nog een gedicht over gemaakt.
https://onzetaal.nl/schatkamer/lezen/uitdrukkingen/de-berg-heeft-een-muis-gebaard
Met als dieptepunt het culinair geleuter over warme foie gras dat de kijkers ongevraagd door hun strot geduwd krijgen (pun intended)
We krijgen nog een bergrit. Ondanks de voorbije ritten "zonder hongerklop" kon Pogacar nooit Vingegaard in problemen brengen. Wat niet is, kan natuurlijk nog komen. Maar dan kan de entourage van Vingegaard een gelijkaardig "hongerklop"verhaaltje ophangen.
Getergd denk ik, en het geloof in Pogi is groot. Maar ironisch genoeg reed UAE vandaag als TJV in 2020 met Jonas als de man op de bagagedrager. Die had eerder op de klim kunnen gaan vermoed ik.
Alle credits voor UAE. Morgen wordt echt nog spannend voor JV - het gemis van Kruijswijk en Roglic in de bergen doet zich voelen.
Zonder pech/ongeluk is het kat in het bakkie voor Vingegaard. Opvallend: hij lijkt mij ook een betere daler dan Pogacar.
Net zo (on)geloofwaardig als die alleskunner van TJV die al de gehele Tour dag in dag uit of in de aanval zit en/of voor de etappezege strijd, én tussendoor ook nog eens als knecht op kop iedereen om zijn moeder laat roepen. Maar daar zal je vast geen vraagtekens bij hebben.
Ik kijk te lang naar wielrennen om daar zonder vreemd gevoel naar te kunnen kijken. Het is gewoon niet in lijn met de rest van de TdF. En als iets te mooi is om waar te zijn, dan is in de wielersport achteraf heel vaak gebleken dat het ook niet waar is. Bijvoorbeeld zoals die Portugese wielrenners die ineens in de Ronde van Portugal alles op een hoopje fietsen....
Hoe zou dat toch komen...
Het gaat mij ook om Bjerg. Misschien wel minstens zo opvallend...
Vingegaard heeft zijn opdracht meer dan perfect uitgevoerd.
Van een renner van de statuur van Pogacar had ik meer verwacht dan alleen 1 speldenprikje.. Blijkbaar kon hij niet beter..
Getalenteerd is ie tot en met. Maar Vingegoo totaal in de schaduw van Pogacar en Van Aert in deze Tour, geen renner waar een wielerhart warm van wordt.
Ik hoop van harte dat Pogacar of Vingegaard de bergtrui nog binnenhalen.
Veel maakt het ook niet uit, als hij morgen bij weet te blijven zal hij de tour winnen. Toch heb ik het gevoel dat Vingegaard hem definitief had kunnen slopen en met Pogacar weet je het nooit beter alles pakken wat ke kan pakken.
Simon yates moet Adam zijn in het artikel