Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2018: Voorbeschouwing ultrakorte bergetappe naar Saint-Lary-Soulan
Woensdag volgt de etappe waar misschien wel het meest naar uitgekeken wordt: de 65 kilometer lange zeventiende rit naar Saint-Lary-Soulan. Het moet volop spektakel brengen over cols als de Montée de Peyragudes en de Col du Portet. Behoudt Team Sky de plaatsen één en twee in het klassement? En voor wie is deze zware rit er net eentje te veel? WielerFlits blikt vooruit.
Parcours
In etappe zeventien zullen alle maskers afvallen. Dagenlang hebben de favorieten zich kunnen verstoppen, tot woensdag 25 juli. Wekenlang werd er gesproken over deze Pyreneeënrit. “Het wordt 2,5 uur vol gas rijden. Het zal leuk zijn om te bekijken, niet om te koersen”, zo sprak de gele Geraint Thomas op de afgelopen rustdag. De nog 148 aanwezige Tourrenners zullen allemaal met hun eigen ambitie aan de start staan van deze ultrakorte bergetappe.
Geraint Thomas zal zijn gele kleinood willen behouden. Zijn ploeggenoot Chris Froome zal dan weer hopen op een ultieme omwenteling. Tom Dumoulin op een scheur in het Sky-bastion. Nairo Quintana, Mikel Landa en Alejandro Valverde op een eerste succes in deze Tour. Primož Roglič en Steven Kruijswijk op een slechte dag van de concurrentie. Arnaud Démare en zijn sprintende compagnons op het halen van de tijdslimiet.
De cijfers? Over een afstand van 65 kilometer zal er 38,5 kilometer moeten worden geklommen. Verdeeld over de Montée de Peyragudes, Col de Val Louron-Azet en de Col du Portet. De coureurs zullen kortom 59% van de tijd een lichtere versnelling moeten steken. Wanneer er niet wordt geklommen, dalen de hoofdrolspelers richting het volgende obstakel. Opperste concentratie is vereist, van kilometerpaal nul tot de top van de Col du Portet. Wie fietst zichzelf in de geschiedenisboeken?
Jezelf opwarmen op de rollers is van levensbelang. Vanuit de finishplaats van de etappe van dinsdag, Bagnères-de-Luchon, gaat het namelijk direct omhoog naar de top van de eerste klim van de dag: de Montée de Peyragudes. Dit zal gaan op een wel heel aparte manier. Veel is er al over gezegd en geschreven. De Tourorganisatie heeft besloten om nog een extra pigment aan de etappe te geven door de renners te laten starten in een Formule 1-opstelling.
Wat dit inhoudt? Het peloton zal in delen opgedeeld worden. De eerste groep – bestaande uit de eerste twintig van het algemeen klassement, met leider Geraint Thomas voorop – zal als eerste van start gaan, direct gevolgd door de volgende twintig in het klassement. “Wie zin heeft om naar de voet van die col te sprinten, kan dat dus. Wie als leider liever zijn ploegmaats opwacht, kan dat ook. Op eigen risico”, aldus parcoursbouwer Thierry Gouvenou. Bekijk hier een animatie met een uitleg van de start.
De vraag is of de klassementsrenners hun ploeggenoten zullen opwachten, eenmaal van start gegaan. Of trekken sommige renners al ten aanval, eenmaal het startschot heeft geklonken? Een ding is zeker; het zal chaos worden op de Montée de Peyragudes. De klim bestaat eigenlijk uit twee gedeeltes. Eerst moet de klassieke Col de Peyresourde, al ontelbare keren in het Tourparcours opgenomen, worden bedwongen. Na een korte afzink gaat het vervolgens nog linksaf langs het vliegveld Peyresourde-Balestas, waarna 1,2 kilometer later de top wordt bereikt van de Montée de Peyragudes. Vergis u niet: dit is niet dezelfde finish als waar vorig jaar Romain Bardet victorie kraaide, toen er op de landingsbaan werd gefinisht.
Na een niet al te steile afdaling passeren de renners in Loudenvielle de tussensprint van de dag. Het Pyreneeënplaatsje kent amper 300 inwoners, maar was in 2003 wel aankomstplaats van een listige bergetappe, gewonnen door de Italiaan Gilberto Simoni. Niet lang na de tussensprint doemt de Col de Val Louron-Azet op. Lang is deze klim niet, maar zijn gemiddelde stijgingsgraad van 8,3% zal voor spektakel zorgen. Wat velen wellicht niet weten, is dat Miguel Induraín op deze beklimming zijn Tourdominantie startte. In de Tour van 1991 wist hij samen met Claudio Chiapucchi in de eerste Pyreneeënrit – met aankomst op de Col de Val Louron-Azet – de tegenstand op een hoop te rijden. De Italiaan won de etappe, terwijl de Spanjaard zijn eerste van vele gele truien mocht aantrekken.
Na de top van de Col de Val Louron-Azet is het nog 28 kilometer naar de finish. Via een afdaling bereikt men Saint-Lary Soulan, dat vooral bekend is als skigebied. Maar ook de Tour is bekend met de omgeven bergtoppen. Al verschillende keren vond een Touretappe zijn besluit op de flanken van Pla d’Adet, dat gelegen is op 1683 meter. In 1976 legde Lucien Van Impe er de basis voor zijn Tourzege, terwijl Rafal Majka hier in 2014 als laatste won. De Tour komt dit jaar echter met een primeur. Voor het eerst zullen de klimgeiten ettelijke kilometers verder klimmen, naar een hoogte van 2215 meter.
Rafal Majka won in 2014 in zijn bolletjestrui op Pla d’Adet – foto: Sirotti
Na zeven kilometer op de eigenlijke Pla d’Adet draaien de renners een smalle weg af, om acht kilometer koers te zetten richting de top van de Col du Portet. Gouvenou vergelijkt de klim met de Mont Ventoux. Helemaal scheef is die vergelijking niet. Over een afstand van liefst 16 km overwinnen de inmiddels afgematte coureurs een hoogte van 1390 meter, goed voor een gemiddelde hellingsgraad van 8,7%. Pittige kost! Vooral de eerste zeven kilometer zijn loodzwaar met langdurige passages aan 10%. De eerste renner op de top mag naast een prestigieuze etappewinst ook de Souvenir Henri Desgrange mee naar huis nemen: met 2215 wordt namelijk het hoogste punt van deze Tour opgezocht.
Op de top van de Col du Portet zal de balans worden opgemaakt van de meest besproken rit van deze Tour. Dan weten we welke renners nog in de race zijn voor eindwinst. Thomas, Froome of Dumoulin? We zullen het na vijf uur weten.
Start: 15.15 uur
Finish: 17.23 – 17.44 uur
Favorieten
Omdat de renners vrijwel direct vanuit het vertrek moeten klimmen, lijkt een kopgroep weinig ruimte te gaan krijgen. We verwachten voor deze aankomst bergop daarom de gekende namen vooruit. Chris Froome wist in de Ronde van Italië twee belangrijke bergritten met aankomst bergop op zijn naam te schrijven. Zowel op de Monte Zoncolan als de Jafferau was Froome als eerste boven. De Brit heeft zijn waarde de afgelopen jaren wel bewezen. In de derde week staat de geboren Keniaan er iedere keer op het moment dat het er echt om gaat. De vraag is, kan/mag/wil hij het gat naar klassementsleider Geraint Thomas dichten?
De strijd om het geel zal in deze rit losbarsten – foto: Sirotti
Nairo Quintana staat bekend als een getalenteerde klimgeit. Voor de Colombiaan geldt: hoe steiler, hoe beter. Deze Tour loopt het in het klassement echter nog niet volgens plan voor de renner van Movistar. Maar zijn achtste plaats in het klassement kan er wel voor zorgen dat hij op de slotklim bij een aanval wel wat ruimte krijgt, zeker van de renners van Sky. Als Quintana zijn topvorm terugvindt, is hij een van de favorieten voor deze rit.
Kan Nairo Quintana zijn klimmerskwaliteiten deze Tour nog tonen? – Foto: Sirotti
Mocht er een sprint komen met een beperkt groepje, dan is Tom Dumoulin iemand die kan toeslaan. De Nederlander won al eens een bergetappe in de Tour, naar Arcalis in 2016. Deze ronde is het hem nog niet gelukt om een etappe te winnen. Twee keer was Geraint Thomas net iets sterker in de eindsprint. Dumoulin zal zelf zeggen dat dit ook kwam doordat hij mis schakelde op de Alpe d’Huez. De tijdrijder zou het ook solo kunnen proberen op de steile Col de Portet.
Geraint Thomas heeft nog geen moment van zwakte gekend. Komt dat nog wel? De voormalig Olympisch baankampioen uit Wales kan de Tour de France winnen. Dat moet hem extra motivatie geven om ook deze rit tot een goed einde te brengen. Thomas won al twee etappes deze Tour, het zou dus zomaar kunnen dat daar nog eentje bij komt. Romain Bardet is altijd sterk in de laatste week. De thuisrijder moet het niet hebben van de afsluitende tijdrit en moet dus zo veel mogelijk tijdwinst pakken. Ook Mikel Landa kan in de slotweek bijzondere dingen doen. Vorig jaar baarde hij (toen nog rijdend voor Sky) in de laatste Tourweek opzien door zijn sterke klimkwaliteiten op kop van het peloton.
Wat kan Primoz Roglic in de slotweek? – foto: Sirotti
Zoals eerder gezegd is er op de top van de slotklim de Souvenir Henri Desgrange te winnen. Vorig jaar ging Primož Roglič met deze prijs naar huis. De Sloveen kwam als eerste boven op de Galibier en won daarna de etappe. Deze Tour vindt Roglič uit dat hij ook goed kan presteren in het algemeen klassement. Houdt hij zich in of rijdt hij opnieuw solo naar de dagwinst? Jakob Fuglsang heeft nog niet veel in beeld gereden deze Tour. Desondanks staat hij, nog voor Martin, negende in het algemeen klassement. Zijn ploeg is de afgelopen ritten gestart met winnen. Dat smaakt natuurlijk naar meer voor de kopman van Astana.
De leider in het jongerenklassement, Pierre Latour, is iemand die de klassementsrijders kan verrassen en mogelijk weg mag blijven als hij start aan een solo. Steven Kruijswijk rijdt een uitstekende Ronde van Frankrijk. Zijn vluchtpoging naar Alpe d’Huez haalde het niet tot het einde. De derde week is traditioneel zijn beste week. Kan Kruijswijk nu wel succesvol ontsnappen? Hij heeft zelf op de rustdag in ieder geval te kennen gegeven te zullen aanvallen.
Zien we Bauke Mollema opnieuw in de frontlinie meestrijden? – foto: Sirotti
Outsiders
Ook Alejandro Valverde, Bob Jungels, Ilnur Zakarin en Daniel Martin staan er nog redelijk voor in het klassement. De vraag is of ze er nog bij zitten als de voorste groep aan de slotklim begint. Bahrain-Merida beschikt met de broers Ion en Gorka Izagirre en Domenico Pozzovivo over meerdere gelouterde klimmers, terwijl Mitchelton-Scott kan rekenen op Adam Yates en Mikel Nieve. Indien Warren Barguil landgenoot Julian Alaphilippe nog wil verstoten aan kop van het bollenklassement, dan zal hij hier iets moeten proberen. Oud-winnaar van de bollen Rafal Majka is hier eveneens een renner om rekening mee te houden. Voor de Nederlandse wielerfan is het naast de eerder genoemde Dumoulin en Kruijswijk (wederom) uitkijken naar Robert Gesink en Bauke Mollema.
Favorieten volgens WielerFlits
**** Chris Froome
*** Nairo Quintana, Tom Dumoulin
** Geraint Thomas, Romain Bardet, Mikel Landa
* Primoz Roglic, Jakob Fuglsang, Pierre Latour, Steven Kruijswijk
Weer en TV
Bij de start is het naar verwachting zo’n 27 graden Celsius. Bovenop de klimmen zal het iets koeler zijn. In aankomstplaats Saint-Lary-Soulan wordt het maximaal 26 graden Celsius.
Omdat de rit zo kort is, starten de renners pas om 15.10 uur aan hun slijtageslag. De wedstrijd is zowel op Eurosport, NOS als Sporza in zijn geheel te bekijken.
[poll id=”887″]
Ik mis vooral Contador op een dag als deze
[quote] Het peloton zal in delen opgedeeld worden. De eerste groep – bestaande uit de eerste twintig van het algemeen klassement, met leider Geraint Thomas voorop – zal als eerste van start gaan, direct gevolgd door de volgende twintig in het klassement. [/quote]
Nogmaals ze starten allemaal tegelijk, alleen de eerste 20 staan vooraan in volgorde vh klassement en daarna op elke rij renners 21-40, 41-60 etc.
Het is dus in deze volgorde.
https://nbocdn.akamaized.net/Assets/Images_Upload/2018/07/25/c8a2b6f2-8fcb-11e8-ac71-919f47c47fb0_web_scale_0.4219409_0.4219409__.jpg?maxheight=513&maxwidth=767&scale=both
Het zal als eerder betoogd geen impact op het koersverloop hebben, al na 1 km is de gewenste slagorde bereikt (dat zal wel zijn Sky of Movistar op kop) en na zal het vrijwel meteen, koers zijn want de klim volgt bijna meteen na de start.
Op Froome hoeft Dumoulin niet veel te winnen, daar moet ie vooral niets op verliezen, op Thomas zal TD wel tijd moeten winnen, dat verschil is nu te groot met het oog op zaterdag. Daar moet minimaal een dikke minuut van af.
Vrijdag kan ook, ook zwaar maar wel met aan afdaling als slot.
Laat het vandaag maar gebeuren!
Waarom vindt iedereen die startprocedure een gimmick en/of gedoemd te mislukken? Is toch niet meer dan logisch dat de besten vooraan mogen starten (is ook zo bij veldrijden/mountainbike). Ik vind het eerlijk gezegd onzin dat je normaal gesproken gewoon vooraan mag gaan staan als je daar zin in hebt.
Dit dus! Iedereen heeft het over tijdsverschillen tussen de groepen, maar volgens mij is het doel van de organisatie niet dat de knechten er niet bij kunnen komen, maar dat de renners die vooraan staan in het klassement de mogelijkheid hebben om aan te vallen vanaf het begin, en er geen mensen in de weg staan. Dat lijkt me een goed idee. Maar als het straks toch allemaal achter de sky trein rijden wordt, moet men dus niet gaan beweren dat het experiment mislukt is.
Dan kan het alleen maar meevallen vanuit deze gedachte.
Of tegenvallen, het is maar hoe je het bekijkt ;).
Etappe leent zich eigenlijk uitermate voor het rijden op wattage metertjes.
Op zich een leuk experiment, maar een ouderwets lange en zware bergetappe, met start direct omhoog had ook niet misstaan.
Vanaf de start vol gas, niet wachten op de Sky-help-Zombies die later starten, de etappe als een tijdrit indelen.
De Dood of de gladiolen
Laten we hopen op alles of niets pogingen van Movistar, D. Martin, Bardet, Kruiswijk
Want laten we eerlijk zijn, een kopgroep met louter de top 20 v/h AK levert de mooiste gevechten op. Wellicht is dat een optie voor volgend jaar op de start grid? Of een klimtijdrit zoals die uit 2004
Ik hoop dat Sky zelf een keer 2-3 ten aanval stuurt om dit te realiseren, zou ik mooi en verassend vinden
M.a.w: Hulde voor de renner die het toch wil wagen. Ik zie alleen Valverde, Kruissie, Landa en Bardet er voor aan.
Misschien mag Bernal ergens vooruit en de etappe pakken.
Of Froome spint gewoon zelf klassiek iedereen uit het wiel op de Portet.
Na afloop van deze hype heb je hetzelfde gevoel als na een MacDonalds hap.
Pas na 3x een start als deze weet men wat te doen en voegt het niet zoveel meer toe, maar voor de eerste keer ga ik op het puntje van mijn bank zitten.