Team DSM: “Zowel het proces als de groep is belangrijk, ook voor kopmannen”
Interview Te strenge regels. Tegenvallende resultaten. Renners die willen opstappen. Materiaal dat niet in orde is. Team DSM krijgt het al maanden zwaar te verduren. Maar de ploeg bijt van zich af. In een exclusief gesprek met WielerFlits geven hoofdcoach Rudi Kemna (53) en ploegleider Matt Winston (34) tekst en uitleg. Na het eerste deel, vandaag deel twee van het interview.
Marcel Kittel, Zico Waeytens, Warren Barguil, Tom Dumoulin, Edward Theuns, Michael Matthews en begin dit jaar nog Marc Hirschi. Het is intussen een lang lijstje van renners die hun contract bij jullie niet uitdienden.
Kemna: “Dat klopt. Allemaal om diverse redenen, maar bij geen van hen draaide het om geld. Het financiële is eigenlijk nooit een item geweest. Alleen dit jaar zien we een renner die einde contract is en graag langer aan ons team wilde binden, vertrekken omdat hij een aantrekkelijker voorstel kreeg. Zowel financieel als qua status dat hij in dat team zal krijgen. Wij geloven niet dat de renner al klaar is voor die volgende stap en laten hem noodgedwongen gaan. Maar bij al de namen die je hierboven noemt, was de samenwerking, de cooperation, het probleem, niet het financiële.”
Ik begrijp het niet helemaal. Mag ik Michael Matthews als voorbeeld aanhalen? Dat lijkt me niet de moeilijkste, en hij wint wedstrijden en pakt UCI-punten. Plots mocht hij niet meer naar de Tour de France, even later werd het contract verbroken.
Kemna: “Het verhaal Matthews verschilt niet zoveel met dat van Ilan Van Wilder. Je kan een goede renner zijn, die goede resultaten neerzet, maar als je het team in zijn geheel niet sterker maakt, dan kan dat een reden zijn om jou niet te selecteren. Dat heeft niets te maken met het feit of je al dan niet een sympathieke jongen bent. Dat zijn ook geen gemakkelijke keuzes. Het is niet gewoon ja of nee.”
Winston: “Het proces, de groep, is belangrijk. De renners maken deel uit van het complete rooster van Team DSM, maar staan er niet boven.”
Een ex-renner vertelde me over een in te vullen logboek. Dat moest bijzonder gedetailleerd. Hij werd er knettergek van.
Winston: “Het gaat hier niet over een black box, hé! Als een renner op vakantie is met vrouw en kinderen, dan vult hij ‘vakantie’ in. We hoeven heus niet te weten hoe hij op reis zijn dagen invult. Het gaat over een, weliswaar gedetailleerd, werkgerelateerd document. Daarin staan de trainingsuren, daarin staat feedback richting de coach over hoe de training geweest is. En ja, als dat niet op orde is, krijgen ze een telefoontje. Trouwens, zo een logboek wordt ons verplicht door de UCI. Dat geldt voor alle teams.”
Kemna: “Vreselijk dat zoiets – opnieuw – op een negatieve manier tot bij jou is gekomen. Terwijl we als team alleen maar goede bedoelingen hebben. Dat document levert waardevolle informatie op, waarmee de coaches aan de slag kunnen om de renners beter maken. Maar toch komen we hiermee blijkbaar weer in een slecht daglicht bij de buitenwereld en dat is jammer.”
Ook moeilijk te begrijpen: het vertrek van Marc Hirschi. Daar doen jullie bijzonder geheimzinnig over.
Kemna: “We kunnen daar niets over vertellen omdat er in het opgemaakte contract duidelijk staat dat we niet communiceren over de reden van de verbreking van de oorspronkelijke overeenkomst.”
Is dat stilzwijgen op vraag van de renner of op vraag van het team?
Kemna: “Een contract is door twee partijen ondertekend, zowel door de renner als het team. Maar wij als team vonden dat het beter was niet verder te gaan met Marc Hirschi, ook al won hij vorig jaar een Tourrit en was hij sportief top.”

Rudi Kemna & Matt Winston – foto: © Nico Dick
Was het door een gebrek aan cooperation, wat Team DSM zo belangrijk vindt? Was het een financieel dispuut? Ging hij in tegen de corona-regels? Wilde hij ketonen gebruiken, iets waar jullie tegen zijn? Wat kan zó belangrijk zijn dat er niet over gepraat mag worden? Dan zou ik bijna aan doping gaan denken…
Kemna: “Sorry, ik kan er niets over kwijt.”
Dit is niet goed voor de reputatie van zowel Marc Hirschi als die van de ploeg… Een beetje een gemiste kans zelfs.
Kemna: “Dan zijn veel dingen gemiste kansen. Mocht ik het jou kunnen vertellen, zou het gemakkelijker te begrijpen zijn waarom we van hem afscheid namen. Maar dat is in dit geval dus geen optie.”
Wat resultaten betreft, brengt 2021 voorlopig niet wat jullie ervan verwachten.
Kemna: “Dat kunnen we alleen maar beamen. Dat hangt uiteraard ook deels af van de concurrentie, waarvoor mijn complimenten. Maar daarnaast moeten we ook onszelf in vraag stellen. Hoe goed werken wij? Ik als sportief manager voel me daarvoor verantwoordelijk.”
Werken jullie op een of andere manier anders dan in 2020, toen jullie meer succesvol waren?
Kemna: “Nee.”
Winston: “We moeten veel beter kunnen. We werken eraan, als team. Winnen doen we als ploeg, ook als het minder goed gaat, blijven we een team. Op weg naar de top maak je fouten. Ook ik. Ik ben dan wel jonger dan een aantal renners, ik neem wel mijn verantwoordelijkheid. Omdat ik geloof in onze weg. Net zoals onze (materiaal)sponsors dat doen.”
Kemna: “Maar de vraag waarom het niet goed gaat, die is moeilijk te beantwoorden.”
Enkele geruchten over Team DSM. Beginnen met Felix Gall. Die zou de ploeg verlaten, ondanks een contract tot eind 2022.
Kemna: “Ik beloofde eerlijk te zijn. Dit gerucht klopt. Felix Gall heeft dezelfde manager (Marc Bator – Team Vision, red) als Ilan Van Wilder en zoals eerder aangehaald, die relatie werkt niet. We hebben Felix afgelopen winter al laten weten dat hij gerust naar een ander team mag uitkijken. Hetzelfde geldt voor Max Kanter en Martijn Tusveld. Ook Kanter heeft Bator als manager. Het wordt moeilijk om in de toekomst nog met dit bureau samen te werken.”

Felix Gall in de Dauphiné – foto: Cor Vos © 2021
Ook Andreas Leknessund wilde tot voor kort vertrekken…
Kemna: “Andreas is een echt talent met een goede mindset voor topsport in en mét een team. Dat zien andere ploegen uiteraard ook en er kwam een voorstel, maar we zijn deels aan zijn eisen tegemoet gekomen, waardoor hij beslist heeft te blijven. En met plezier en volle motivatie, zoals je vorige week ongetwijfeld hebt gezien in een tweet van Andreas.”
Gelezen in andere media: ook Søren Kragh Andersen en Tiesj Benoot, twee van jullie kopmannen, zouden ontevreden zijn…
Kemna: “We werken al lang samen met Søren. Er zijn een paar issues geweest, maar de samenwerking met hem is altijd goed gegaan. Ik denk niet dat er een groot probleem is. Tiesj? Idem. Er zullen intern altijd wel kleine fricties zijn, want we coachen onze renners om ze beter te maken. We zijn gedreven om samen het beste uit ieders mogelijkheden te halen. Niet iedereen gaat altijd meteen akkoord. Dat lijkt me niet abnormaal in relaties. Tiesj is volwassen genoeg om hiermee om te gaan.”
Een ander verhaal dat wordt verspreid, is dat jullie renners op de nationale kampioenschappen niet ondersteund werden.
Kemna: “Ik weet dat daar in radio peloton over gepraat wordt. Dat is inderdaad een keuze die we gemaakt hebben. We zijn een internationaal team met renners uit dertien verschillende landen, bij de mannen alleen al. En dat op meerdere continenten, met daarnaast nog een vrouwen- en development programma. Zo’n kampioenschapsweekend is niet te behappen.”
“We ondersteunen de renners met materiaal, maar dus niet met bussen, trucks en mensen ter plaatse. In het verleden gebeurde dat in bepaalde landen wel en in andere landen niet, simpelweg omdat het niet overal kon. We hebben besloten de willekeur weg te nemen. De nationale kampioenschappen staan daardoor niet meer op onze kalender en er wordt niet als doel naartoe gewerkt. Wel wordt renners de mogelijkheid geboden om de nationale kampioenschappen te rijden als ze dat zelf willen. De praktische kant moeten ze zelf regelen.”
“Dit is een beslissing als team. Er moet ergens een lijn getrokken worden. Dat geldt voor alle teams. Als renners ons daar vragen over stellen, geven wij hen een helder antwoord. Maar opnieuw, zo kan gemakkelijk negatief bericht worden over Team DSM.”
Mag ik vaststellen dat jullie stilaan wel kampen met een imagoprobleem?
Kemna: “Het is dubbel. Hoe vreemd het ook lijkt, er is ook een positieve kant aan het verhaal. We zijn bijzonder alert. Door de druk van buitenaf en hoe het nu gaat, is het ook zo dat je meer aandacht besteedt aan wat gebeurt. Waar we nu met jou over praten, daar hebben we het ook intern al meermaals over gehad.”
“Maar ons imago in de buitenwereld, daar moeten we inderdaad over waken. Reageren als we aangevallen worden. Door uit te leggen wat we doen, waar we voor staan.”
Zijn jullie bang dat jonge talenten in de nabije toekomst minder vlot voor Team DSM gaan kiezen?
Winston: “Zeker als er verhalen in een foute context verspreid worden. We vrágen ook wel iets van ons renners en rensters. Sommigen vinden dat misschien moeilijk, anderen zullen hier bijzonder goed aarden en voordeel halen uit onze manier van werken. Aan ons om het juiste verhaal te vertellen.”

Rudi Kemna in het DSM-hoofdkwartier in Deventer – foto: © Nico Dick
Kemna: “Nog eens, wij praten hier intern veel over. Stellen onszelf ook in vraag en evalueren. We beseffen dat de maatschappij verandert, jongeren staan anders in het leven. Maar we vinden niet dat ons dat een vrijkaart geeft om de teugels te vieren of minder ambitieus te zijn. We houden vast aan ons proces, we willen ons doel bereiken. Het is veeleisend en inspirerend tegelijk, en we weten dat we hiermee regelmatig boven onszelf kunnen uitstijgen en wereldtoppers afleveren. Dat hebben we in het verleden genoeg gezien en dat gaan we opnieuw doen.”
Tot slot. Ik kan me voorstellen dat de sponsors vragen stellen bij de negatieve berichtgeving die ontstaan is… Hoe gaan zij daar mee om?
Kemna: “Er is absoluut geen sprake van paniek. Maar ze stellen inderdaad vragen als weer ergens een verhaal – al dan niet waar – over Team DSM verschijnt. Dat is natuurlijk hun volste recht. Gelukkig delen onze partners onze filosofie, om het oprecht samen te doen. Ook de materiaalsponsors trouwens. Ook zij willen dat we een topteam zijn en werken hard om steeds beter te doen, te innoveren en met veel drive de doelen na te streven. Keep challenging is en blijft ons motto. En we hébben goed materiaal. Door de corona-pandemie liepen we het voorbije jaar af en toe wat vertraging op, maar dat kan niemand verweten worden…”
Deel 1: Team DSM bijt van zich af: “Onze manier van werken is de toekomst”
Het zou veel meer passen om ook de eigen fouten te erkennen om vervolgens met verbeterplannen te komen ipv te focussen op de renners en de visie. Een goede communicatie adviseur zou hierbij helpen want de aanpak van de heren in het gesprek zorgt er bij mij voor dat ik geen positieve vibe krijg van de uitleg en dat zou wel de doelstelling moeten zijn waardoor je blijft zitten met het imagoprobleem.
Waar is grote baas Spekenbrink in dit hele debat? Eerst onbereikbaar en nu afzijdig, kennelijk. Grote kans dat dit interview wat doorettert en dat Iwan dan alsnog op het toneel verschijnt om bij pak 'm beet de NOS of het AD zijn huilverhaal te laten optekenen.
Renners die liever gaan dan komen, de buitenwacht die het niet begrijpt, en dat is niet verbeterd na dit interview en het toelichten van de kant van Team DSM zelf. Tenminste niet als je de reacties lees.
En als je een goed "proces" hebt, dan zou je verwachten dat er iets gaat gebeuren. Dat mensen zich echt achter de oren gaan krabben. En zo niet, dan heb je te maken met een clubje navelstaarders, dat is vastgelopen in het eigen gelijk.
Ik zeg niet dat de filosofie niet deugt. Ze zijn in staat gebleken om jonge talenten op een heel goed niveau te brengen, en vorig jaar hebben ze echt laten zien ook gewoon te kunnen presteren. Het is te kort door de bocht om de aanpak enkel op de resultaten van dit seizoen af serveren als "niet goed". Maar je moet de filosofie verdomde goed uitleggen en uitdragen, anders begrijpt niemand je meer. En als niemand hem begrijpt, dan gaat die ook niet werken lijkt me.
@Nico Dick, Ik ben dus benieuwd of er nog een deel 3 komt met daarin de reactie van Spekenbrink of misschien zelfs wel van de hoofdsponsor...
[quote]Wat resultaten betreft, brengt 2021 voorlopig niet wat jullie ervan verwachten.
Kemna: “ Ik als sportief manager voel me daarvoor verantwoordelijk.”
Werken jullie op een of andere manier anders dan in 2020, toen jullie meer succesvol waren?
Winston: “Ik ben dan wel jonger dan een aantal renners, ik neem wel mijn verantwoordelijkheid.”[/quote]
2015: ranking 13, 18 overwinningen
2016: ranking 18, 15 overwinningen
2017: ranking 5, 18 overwinningen
2018: ranking 10, 11 overwinningen
2019: ranking 15, 9 overwinningen
2020: ranking 4, 16 overwinningen
2021: 4 overwinningen
De afgelopen 7 jaar zijn er 5 zeer succesvol verlopen en zitten er twee baggerjaren in qua resultaten. Is er dan sprake van een trend? Op basis van 2019 en 2021 zou je zeggen van wel, maar dan zit er zo'n boerenjaar 2020 tussen waarin dezelfde filosofie en cooperation toegepast werd en toen lukte het wel.
Op zich is het wel prijzenswaardig dat een team vasthoudt aan haar filosofie (dat weet iedereen die er werkt, ook de renners) en dat er niet direct paniek is bij een minder jaar. Volgens mij is er genoeg kritisch vermogen aanwezig binnen het team en zal er ook wel een protocol/meetmoment zijn waarop besloten wordt de visie te veranderen indien succes structureel uitblijft. Team DSM bashen is makkelijk nu er amper gewonnen wordt (dat heeft Jumbo/Blanco ook ervaren) maar ze hebben samen met hun sporters ook fantastische doelen behaald. Denk aan Dumoulin die Nederland eindelijk weer een grote ronde zege gaf. Denk aan Kelderman en Hindley die misschien wel hun beste gt-resultaat uit hun carrière reden bij dit team. Denk op kleinere schaal aan Walscheid die op een dood spoor een nieuwe uitdaging vond en nu behoort tot de subtop in het tijdrijden.
Het is ook een team met ballen: hoe sterk moet je in je schoenen staan om je beste renner (Marc Hirschi) de laan uit te sturen omdat je hem niet vertrouwt op ethisch gebied? Zelfs op dit forum vol liefhebbers worden ploegen die ethiek hoog in het vaandel hebben en mede daarom misschien wat minder winnen beschimpt, dat zal terecht onrechtvaardig aanvoelen voor de beleidsbepalers daar. In ieder geval wordt duidelijk dat je vooral moet winnen om vrienden en positieve publiciteit te vergaren, dus mijn advies (weten ze zelf ook wel) aan het team is om te investeren in één winnaar die rust in de tent brengt. Dan kan de rest in de luwte groeien naar een hoger niveau en met het aanwezige talent zullen er dan vast vaker uitschieters gaan komen zoals we in 2020 zagen. Koop dus een sprinter weg die in een sterk team zit en niet zeker is van de Tour, meer is er m.i. niet nodig.
Ik gun DSM (de ploeg) het allerbeste en heb ook met name bewondering voor de Skill/Argos periode. De laatste jaren vind ik het echter een zeer vreemde ploeg. Het begint volgens mij bij de renner zelf en dat lijken ze te zijn vergeten, zonde.
Een plan volgen is 1, empathie, menselijkheid en enige flexibiliteit daarin is 2.
Maar je merkt ook wel dat ze daar behoorlijk mee in hun maag zitten. Ze vinden dat zelf ook bijten. Ik vermoed dat ze dit alleen maar getekend hebben omdat ze anders helemaal niet van Hirschi af konden.
Wij melden altijd als er voor content is betaald, zoals bij advertorials of bij sommige materiaaltesten, zie de verantwoording bij enkele artikelen op Materiaalzone.
Het interview was in het Engels. Nico heeft besloten enkele woorden die ook in Nederland en België ingeburgerd zijn, niet letterlijk te vertalen.
Dat het PR geneuzel is, eens, maar het is zo matig uitgevoerd dat je er vrij zeker van kunt zijn dat hier weinig marketing power achter zat.
Proces...
*Ik ben dankbaar dat ik onderdeel van dit proces was
*zo dat als ik even uit het proces stap, de dingen niet gaan zoals zou moeten.
*Voor zijn ploeg Jumbo-Visma is het een volgende stap in een proces
*“Sepp is een proces waar wij enorm veel lol aan beleven
*“De dynamiek van de groep werkt versterkend op het ontwikkelproces.
*Teambuilding volgens Zeeman: procesmatig en bottom-up
*De coach is dan vooral bezig met het bewaken van het proces.
*Een hele uitdaging met, toen nog, drie kopmannen die voor elkaar door het vuur moeten gaan. Het groepsproces werd heel belangrijk….
etc. etc.
Als bedrijf of als sportorganisatie werk je met individuen. Je deelt een visie en eventueel doelen maar je gaat niet dogmatisch te werk over zadelhoogtes of vaag geklets over cooperation.
Als je met Michael Matthews hebt afgesproken dat hij in bepaalde wedstrijden gaat knechten voor anderen, moet hij dat nakomen. Overigens heb ik het idee dat hij dat gewoon deed maar stel dat hij daar moeilijk over deed: dan praat je met hem en zeg je dat je afspraken had.
Dit klinkt als: we hebben een vage term; cooperation en die flikkeren we er te pas en te onpas maar in.
Co-operation is dat iemand aangeeft dat hij z'n zadelhoogte wil veranderen. Vlak voor een wedstrijd. Dan zeg je: prima, doen we voor je racefiets maar even niet voor alle reservefietsen. Na afloop laat je hem met z'n trainer praten over wat hij wilde/vond/deed en zoek je naar een structurele oplossing.
Maar natuurlijk kun je ook weigeren, verwijten dat hij respectloos is jegens een bikefitter en pissed off maken. Terwijl hij gewoon wilde presteren. Dat kan ook natuurlijk.
Ik zie (ook in veel andere posts) nogal vaak kritiek op de vermeend dogmatische werkwijze. De grens tussen dogmatisch en helder is echter nogal dun, en heldere regels geven houvast. Dit in tegenstelling tot meewaaien. 'Oh, je wilt je zadel hoger, doe maar lekker, we hebben het er nog wel over'. Wat ik eerder ook geschreven heb, wat voor de een werkt, hoeft dat voor de ander niet te doen. Idem voor wat op het ene moment werkt, hoeft op het andere moment niet te werken. Als een ploeg, om welke reden dan ook, niet lekker loopt, wordt zoiets al snel een soort zondebok. Het antwoord op de vraag hoe Team DSM dit 'thema gaat kantelen' zou mij zeer interesseren maar komt in dit interview niet uit de verf.
Overigens heb ik het idee dat...
Dit klinkt als...
Van Gaal wordt op handen gedragen, en is ook een control freak. Dus waar ligt het aan, die negatieve vibe?
Helemaal eens! Zou het iets met kuddegeest te maken hebben? Één iemand blaat iets en de rest mekkert er achteraan.
Dan is er voor een ploeg die zo prat gaat op gelijke monniken, gelijke kappen die rare scheidslijn tussen een Duitser met een doorlopend contract die weg wil en een Belg in hetzelfde schuitje met dezelfde manager. Het management kunnen ze niet mee werken dus mag de één weg en de ander niet. Waarom je daar geen kritiek op mag hebben is mij een raadsel.
De ploeg zet vol in op cooperation maar in beide gedeelten van het interview komt het gewoon neer op de renners die moeten doen wat de leiding beslist. Je renners/rensters op het NK niet eens begeleiden en dit door SEG laten doen is armetierig. De afstand Limburg -Drenthe is al te groot?
Dan het punt over de uitblijvende resultaten dit jaar, we voelen ons verantwoordelijk zegt Winston maar wat betekend dat nu werkelijk. Aangezien ze in het hele stuk benadrukken dat alles loopt zoals ze willen dat het loopt.
Zomaar een paar punten die mij een kritische benadering ook hier niet zo vreemd doen lijken. Dat je als ploeg met een budget dat twee zo hoog is als Wanty minder presteert in de World Tour is al slecht maar dat je vervolgens nergens leervermogen toont met als uitsmijter Rudi die zegt dat ze nog strenger moeten worden worden in hun aanpak stemt mij niet hoopvol.
En dan aan het eind de vragen:
Komt er een nieuw seizoen?
Komen de hoofdrolspelers terug?
En de wielrenners?
Gaan ze ander materieel inzetten?
Wat als ze de schat vinden?