Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar wint Strade Bianche na magistrale solo van 50 kilometer
Tadej Pogačar heeft op indrukwekkende wijze Strade Bianche 2022 gewonnen. De 23-jarige kopman van UAE Emirates demarreerde op 50 kilometer van de finish, op de strook van Monte Sante Marie, uit het peloton en perste een knappe solo uit zijn benen. Hij kwam na 184 kilometer solo aan in Siena.
Uit een vroege kopgroep van aanvankelijk negen renners bleven in de voorfinale nog maar vier renners over. Rasaanvaller Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert), Samuele Zoccarato (Bardiani-CSF-Faizanè), Marco Brenner (Team DSM) en Lilian Calmejane (AG2R Citroën) werden op 52 kilometer van de finish al gegrepen.
Massale valpartij
Daarvoor was al meer dan genoeg gebeurd. De meest in het oog springende gebeurtenis was een massale valpartij in het peloton op 100 kilometer van de meet. Door een stevige windvlaag waaide een deel van het peloton van een onverharde strook, met een spectaculaire crash tot gevolg. Wereldkampioen Julian Alaphilippe zat op de eerste rij en maakte een koprol, maar kon verder.
foto: Cor Vos
Dat was niet het geval voor veel andere (schaduw)favorieten die ook goed geplaatst waren van voren. Onder meer Tiesj Benoot, Matej Mohoric, Michael Matthews, Victor Campenaerts en Gianni Vermeersch behoorden tot de slachtoffers. Voor hen zat de koers er na die valpartij op. Alaphilippe werd met behulp van Mikkel Honoré en Mauro Schmid binnen 25 kilometer teruggebracht in het peloton.
Pogačar ontsnapt op Monte Sante Marie
Daar namen Quick-Step-Alpha Vinyl, Lotto Soudal en ook Bahrain Victorious het heft in handen. Ruim 50 kilometer voor de meet werden de laatste vroege vluchters ingerekend, waarna de echte finale kon beginnen. Onder meer Alaphilippe, Tim Wellens en Tadej Pogačar lieten zich op de elf kilometer lange Monte Sante Marie al van voren zien.
De Tour de France-winnaar van UAE Emirates plaatste een demarrage op een dalende strook en sloeg direct een gaatje. Op de daaropvolgende hellende strook ging Carlos Rodriguez (INEOS Grenadiers) in de tegenaanval, maar hij kwam niet dichterbij. Bij het afdraaien van de Monte Sante Marie had Pogačar al 35 seconden voorsprong op Rodriguez en meer dan één minuut op het uitgedunde peloton, waar Quick-Step-Alpha Vinyl, Movistar en Trek-Segafredo achtervolgden.
De vogel is gevlogen
In het stuk tussen de Monte Sante Marie en de drie laatste stroken van Monteaperti (800 meter), Strade di Colle Pinzuto (2,4 km) en Le Tolfe (1,1 km) liep Pogačar uit richting de anderhalve minuut. Op die Monteaperti gingen Kasper Asgreen, Jhonatan Narváez, Tim Wellens, Alejandro Valverde en Quinn Simmons in de tegenaanval, waardoor het gat werd teruggebracht tot een minuut. Voor Alaphilippe ging daar het lichtje uit.
foto: Cor Vos
Asgreen gebruikte de Strade di Colle Pinzuto om in zijn eentje achter Pogačar aan te gaan. De Deen kreeg op de laatste onverharde strook van Le Tolfe aansluiting van Valverde en kwam tot op 50 seconden, maar daar bleef het bij. In de laatste golvende kilometers richting Siena kon Pogačar zijn benen sparen voor de steile slotklim naar de Via Santa Caterina.
Valverde en Asgreen op het podium
Die stroken tot 16% betwistte hij met verve, waardoor hij op tijd de handen in de lucht kon steken en de overwinning kon vieren op het Piazza del Campo. Achter hem wist Valverde in de straten van Siena Asgreen te lossen in de strijd om de tweede plaats. De 41-jarige Spanjaard, die na dit jaar afzwaait, vierde die uitslag als een overwinning.
Tim Wellens (Lotto Soudal) was op de achtste plaats de beste Belg in de uitslag.
foto: Cor Vos
Maar het leverde natuurlijk wel een straf kijkstuk op, waarvoor dank. Ik ben het dan ook niet eens met zij die zeggen dat het saai was - het verschil is van maximaal 1:45 gezakt naar 45 s en de kans op de man met de hamer was tot op de slotklim aanwezig. Als dit Mathieu, Wout of een ander WF-favorietje geweest was dan zouden de fans het als veel spannender ervaren hebben.
Mathieu deed het vorig jaar tegen een heel sterk peloton. Dit was één van de zwakker bezette Strades van het voorbije decennium. En dan was de helft van de overgebleven top nog niet eens weggewaaid.
Hij doet mij een beetje denken aan de jonge Sagan. Die won ook waar en wanneer hij dat wilde.
Hopelijk raakt hij ook niet even snel uitgeblust.
Ik denk dat de renners die heel vroeg komen ook heel rap uitgeblust zullen zijn. Beetje onderbuikgevoel, maar ze worden al zo jong op heel hoog niveau gebracht, met weegschaaltjes voor de slabladeren en flinke trainingsbelasting. Ik vraag me af hoeveel er zijn die dit net zo lang op kunnen brengen als die ouwe Spanjaard.
Inderdaad. In de tropen zegt men: vroeg rijp, vroeg rot.
Ik hoop dat we ooit eens alle toppers tegelijk hier gaan zien. Wout, Mathieu, Alaphilippe, Pogacar, Roglic en bijv Lutsenko die top is op het grind. Het is jammer dat het net niet helemaal lekker op de kalender valt zo voor de Tirreno enz.
Hopelijk weten Teunissen, Mollema, Van Baarle en Vader er te staan tijdens de Vlaamse- en/of Waalsewedstrijden. Jakobsen in de Scheldeprijs en G-W. Maar verder...?
Pogi heeft zijn commentaar op de koers schijnbaar van zijn landgenoot afgekeken.
Verder natuurlijk geweldige prestatie die het kijken van de koers echter niet heel enerverend maakt. Mis bij de strade altijd een beetje het ploegenspel dat de vlaamse klassiekers zo leuk maakt. Raar eigenlijk, alle ingrediënten zijn er wel.
Geloof overigens helemaal niet in een zege op Vlaanders wegen, maar hij gaat het proberen, dat is al meer dan de Froome´s e.d. ooit hebben geprobeerd.
Je zag hem spelen met de tegenstand, kwamen ze wat dichterbij dan een trapje bij. Haalt de spanning wel weg. Die gaat ook de rvv pakken.
Ik heb dit nog nooit gezien. We hadden in het recente verleden wel mannen die de grote rondes domineerden zoals Froome, Contador, Armstrong en Indurain, maar die konden het eigenlijk enkel in het rondewerk. Wellicht moeten we terug naar Hinault, al heb ik die zelf niet live aan het werk gezien?
Roglic komt natuurlijk wel in de buurt qua niveau dezer dagen, al raakt die met zijn kleine 10 jaar ouder niet aan het palmares van His Poginess.
Wat de RVV betreft teken ik toch nog enig voorbehoud aan. Strade, Lombardije en LBL zijn koersen die toch beter bij zijn profiel als klimmer passen. Of hij echt wegrijdt van Asgreen en van Aert op iets als de Oude Kwaremont, weet ik toch nog niet zo zeker.
Je hebt soms het gevoel dat hij alles kan als hij het echt wil, maar wellicht heeft ook Pogacar zijn limieten.
volgens mij is Strade net de koers bij uitstek waar dit argument niet van toepassing is.