Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar klopt Fausto Masnada en wint Ronde van Lombardije
Tadej Pogačar heeft de Ronde van Lombardije gewonnen. De renner van UAE Emirates bleek in de straten van Bergamo sneller te zijn dan Fausto Masnada. De laatste podiumplaats was voor Adam Yates.
Met de Ronde van Lombardije stond zaterdag het laatste monument van wielerjaar 2021 op het programma. Uittredend kampioen Jakob Fuglsang stond niet aan de start, maar oud-winnaars Bauke Mollema, Vincenzo Nibali, Dan Martin en Thibaut Pinot waren wel aanwezig. Favoriet voor de zege in Bergamo waren zij echter niet. Daarvoor moesten we ons richten tot Primož Roglič, Julian Alaphilippe, Tadej Pogačar of misschien wel Remco Evenepoel.
Vermoedelijk zouden zij zich pas roeren op de Passo di Ganda, de laatste zware beklimming op het parcours met een lengte van 9,2 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3%.
Kopgroep met Wellens, Campenaerts en Bakelants
Voordat het zover was reed er een kopgroep met tien renners weg uit het peloton. Daarbij zaten met Jan Bakelants, Victor Campenaerts en Tim Wellens drie Belgen. Verder schaarden ook Thomas Champion, Mattia Bais, Domen Novak, Chris Hamilton, Amanuel Ghebreigzabhier, Andrea Garosio en Davide Orrico bij dit tiental, dat een voorsprong van meer dan vijf minuten bij elkaar reed.
De kopgroep – foto: Cor Vos
Finale geopend op Dossena door Bagioli en Dunbar
Tot de beklimming van de Dossena bleef deze koerssituatie intact. Aldaar ontplofte de wedstrijd voor de eerste keer. Van voren en van achteren. Waar Andrea Bagioli en Eddie Dunbar vanuit het peloton ten aanval trokken, ranselde Bakelants in de kopgroep de boel uit elkaar. Het zorgde ervoor dat in beide groepen de achterdeur wagenwijd openstond.
Geen van allen geraakte echter weg. In het peloton konden we nog aanvallen noteren van Neilson Powless, Michael Woods, George Bennett, Fausto Masnada en Pavel Sivakov, maar de topfavorieten lieten dat niet zomaar gebeuren. Een wapenstilstand tot de Passo di Ganda volgde.
In de kopgroep bleven Bais, Bakelants, Ghebreigzabhier, Hamilton, Novak en Garosio over op de top van de Dossena, maar hun voorsprong was inmiddels geslonken naar anderhalve minuut. Een hergroepering liet dan ook niet lang op zich wachten. Met nog 55 kilometer te gaan werden zij ingerekend door het peloton en kon de finale echt beginnen.
Benoot houdt tempo hoog op Passo di Ganda, Pogačar valt aan
Voor de voet van de Passo di Ganda reed Lorenzo Rota nog even vooruit, maar hij kon niet voorkomen dat een compacte groep aan deze beklimming begon, met Tiesj Benoot op kop van het peloton. De Belg van Team DSM wilde graag het tempo hoog houden voor Romain Bardet, die klaarblijkelijk over goede benen bezat.
De Fransman bewees dat even later door mee te springen met aanvallen van eerst Nibali en daarna Pogačar. Bardet kon de Sloveen even volgen, maar moest hij even later toch laten gaan. De Tourwinnaar kwam zo alleen te rijden: met een voorsprong van een halve minuut kwam hij uiteindelijk over de top.
Pogacar in de aanval – foto: Cor Vos
Roglič kende niet zijn beste dag. Toen Pogačar ten aanval trok, besloot de renner van Jumbo-Visma niet te reageren. Vlak voor de top leek Roglič zelfs te moeten passen in de groep met achtervolgers, maar op hangen en wurgen kon hij toch nog aanhaken.
Masnada sluit aan bij Pogačar
In de afdaling was het Fausto Masnada die in de tegenaanval trok. De Italiaan van Deceuninck-Quick-Step slaagde er na een lange achtervolging in om de kloof met Pogačar te dichten, waardoor we op 15 kilometer van de meet twee kanshebbers op de zege in de Ronde van Lombardije hadden.
De achtervolgers verzuimden achter Masnada en Pogačar om het gat te dichten door de matige samenwerking. Elke keer als Roglic, Vingegaard, Adam Yates, Woods, Bardet, Alejandro Valverde en Alaphilippe toch wel ronddraaiden, zakte de voorsprong van de koplopers snel. Maar even snel stokte de samenwerking weer en liep de achterstand weer op tot 50 seconden. In Bergamo zouden zij strijden voor de laatste podiumplaats.
foto: Cor Vos
Pogačar klopt Masnada
In de laatste kilometers vielen zowel Pogačar en Masnada nog een keer aan, maar beide renners konden elkaar niet afschudden. Na meer dan 239 kilometer zou een sprint de winnaar uitwijzen. Zonder al te veel moeite kon de Sloveense Tourwinnaar de versnelling van Masnada op 150 meter van de streep opvangen, waardoor hij na Luik-Bastenaken-Luik zijn tweede monument van het jaar won. Bijna een minuut later won Yates de sprint voor de derde plek.
Dat is wel een enorm cadeau
Wat slim leek (van voor niet rijden en van achter niet rijden) is uiteindelijk gewoon dom als je je realiseert dat de kans dat Masnada Pogi in de sprint klopt klein is. Als Alaphillipe gewoon mee rond draait en op 80% zijn kopbeurtjes doet, dan rijden ze wel door en rijden ze er wel naar toe.
Maar niemand had zin om DQS in een zetel af te zetten bij de finish....
Maar ik heb diep respect voor Evenepoel .
En, wat een achterlijk gefiets weer van de achtervolgers. Hadden het kunnen dichten maar rijden ofcourse weer tegen elkaar. As usual. Jammer dat je het op voorhand al weet dat ze altijd elkaar in de wielen rijden.
Ik merk dat ik me steeds meer begin te ergeren aan het totaal achterlijke koersgedrag(lees: het constante pokeren) van de renners vandaag de dag. Het is inmiddels schering en inslag. Hoe vaak is het dit seizoen nou al niet gebeurd dat er één renner voorop rijdt en het groepje daarachter simpelweg weigert om ook maar enigzins fatsoenlijk samen te werken. Of zoals in bijvoorbeeld L'Avenir en Emilia waar ze praktisch zaten te surplacen.
Als groepje ben je al-tijd sneller dan als eenling, maar dan moet je wel willen rijden. De achtervolgers hadden Pogacar en Masnada met speels gemak kunnen terugpakken, maarja, blijkbaar wilden ze niet winnen. Er was werkelijk geen enkele reden voor die mannen(uitgezonderd Alaphilipe) om niét te rijden.
Het is koersen om de ander te laten verliezen in plaats van koersen om zelf te winnen. Kan onmogelijk fan zijn van deze laffe honden. Karsten was er ook duidelijk helemaal klaar mee.
Dat pokeren is van alle tijden.
Roglic of Pogacar, die zijn allroud. Kunnen met de allerbesten de berg over, winnen tijdritten en zijn ook nog eens snel aan de meet. En Ketje... die wint her en der een tijdrit of een c-koers, maar allroud goed wil ik hem op basis van dit seizoen zeker niet noemen.
Ik denk vooral dat Evenepoel in heel veel dingen nog net niet goed genoeg is. En dat er sinds zijn debuut weinig progressie lijkt in te zitten, en daarmee de verwachtingen vanuit zijn juniorentijd niet weet om te zetten in het winnen van dikke vissen. En misschien wel te graag ronderenner willen zijn, terwijl zijn kracht / kernkwaliteit wat mij betreft toch echt het tijdrijden is. Maar het lijkt nu te stoppen bij kleine eendagswedstrijden, rondjes van een week zonder echt grote bergen, en "net niet" bij het tijdrijden..
Daar doe je Remco mee te kort. Die kerel heeft gigantisch in de kreukels gelegen, en zijn comeback via de Giro was te vroeg.
Idd is hij (nog) niet zo allround, maar deze gast is net 21...gun hem de tijd.
Ik gun die jongen alle tijd. Sterker nog, als er hier iemand is die al heel lang roept dat hij stap voor stap zijn loopbaan moet uitbouwen dan ben ik het wel. Maar hij wil zelf de giro rijden met ambitie, hij probeert zelf op slinkse wijze wereldkampioen te worden, etc.
Die jongen moet zichzelf tijd gunnen. Leren bidonnen halen voor een ander. Eerst een grote ronde uitfietsen voordat je hem wilt winnen. Maar dat wil hij niet, en ook zijn fans, zijn ploegbaas en de media hebben niet het geduld. Nou ja, dan moet je ook niet zielig doen als hij wordt afgefakkeld op zijn eigen ambities.
Ik zou ook een andere bekende naam kunnen citeren:
"Sommige mensen kan je altijd belazeren. Soms kan je alle mensen belazeren. Maar je kan niet altijd alle mensen belazeren."
Roglic dit jaar toch wel zijn meerdere moeten erkennen in zijn landgenoot in de echte topkoersen, na de Tour en LBL opnieuw afgetroefd. Wie dacht dat Rogla de beste renner ter wereld was, weet na vandaag wel beter.
Evenepoel die duidelijk tekort kwam. Geen schande als 21-jarige in een loodzware koers als Lombardije, maar zal toch wel ontnuchterend geweest zijn om te zien hoe ver hij nog af zit van de wereldtop in dit soort wedstrijden. Nu maar een goeie winter draaien en volgend jaar weer een stap proberen zetten. Al zal het in de zware koersen (LBL, Lombardije, de rondes) een ferme kloof zijn om te dichten met het Sloveense wonderkind.
Masnada ijzersterk maar was natuurlijk moeilijk tegen de explosievere Pogacar. Alaphilippe kreeg erachter weinig ruimte en kon ze ook niet lossen, dus veel andere opties hadden ze niet denk ik. Vermoed gewoon de beste DQS-man vandaag.
Valverde blijft me verbazen. Dat is eigenlijk toch ook wel 1 van de betere renners uit de wielergeschiedenis.
Ik hoop trouwens niet dat je nu pas tot de conclusie komt dat Valverde een van de beste renners ooit is. Wat een ieder ook van de man mag vinden. In schone en niet schone periodes. Het is een absolute klasbak. Een levende legende op de fiets.
Maar als je ziet wat hij dit jaar op zijn 41 nog doet in LBL en ook hier weer, en dan de voorbije jaren erbij rekent… Toch wel dé klepper van zijn tijdperk wellicht.
het is echt nog maar een jaar of 4 geleden dat froome 3 grote rondes won binnen de 12 maanden en dat lijkt nu al een formaliteit te zijn die we al tientallen keren hebben gezien.
Oftewel hij was een fikse upgrade van Kruijswijk die nergens elders wat kan winnen en dat wist-ie van zichzelf, of hij had vrijaf vanwege redenen zoals we die kennen uit het Armstrong tijdperk.
Door wat Pogacar dit jaar heeft laten zien, is hij m.i. Froome al overstegen. En uit Froome zijn tijd zijn Nibali en Contador ook renners met een groter palmares.
Vanaf zijn debuut bij de profs ook meteen goede resultaten. Als sprinter, puncher en uiteindelijk ook klassementsrenner. Grote ronde gewonnen, vele kleintjes gewonnen, etappes in grote rondes, wereldkampioen, klassiekers... Wat mij betreft een van de allergrootsten van de afgelopen twee decennia.
En ja, hij heeft ook uit de verkeerde potjes gesnoept, is daarvoor geschorst geweest, en heeft als 1 van de weinigen daarna ook nog de motivatie weten te houden om op heel hoog niveau terug te komen. En als je van je 20e tot je 40e bij de wereldtop hoort, dan ben je een monument in de sport als je het mij vraagt.
Van Aert is toch wel de nr. 1 allrounder. Vergeet ook niet dat Van Aert ook dit seizoen in de lappenmand heeft gezeten.
Maar de 'solist pur sang in eendagskoersen' kan ik niet plaatsen?
Kijk je enkel naar het wegwielrennen, dan denk ik dat Van Aert en Pogacar op een andere manier even allround zijn. Van Aert wint massasprints, bergritten, tijdritten en klassiekers, maar geen klassementen (ok dan, Engeland). Pogacar wint groepssprints, bergritten, tijdritten, klassiekers en klassementen, maar geen massasprints. Net als Roglic.
En misschien moet je dan Alaphillipe van 2 jaar geleden hier wel bij zetten. Won een tijdrit in de TdF, won massasprints, bergritten, klassiekers en was behoorlijk dicht bij de eindzege in de TdF.
Het is dus net een beetje hoe je er naar kijkt, maar bovengenoemde renners springen er qua veelzijdigheid wat mij betreft echt bovenuit.
WvA en MvdP zijn leuke, sterke renners maar toch echt wel een niveautje lager in te schalen. Het absolute topniveau rijdt de Tour mee voor eindwinst, daar kan je enkel etappes of een Amstel, Strade of Gent-Wevelgem niet mee vergelijken.
Bij wijze van round-up, voor mij dit seizoen:
1) Pogacar
2) WvA
3) Roglic
4) Alaphilippe
5) MvdP
6) Bernal
7) Carapaz
8) Colbrelli
9) Asgreen
10) Moet ik nog even over nadenken tot aan de eindejaarslijstjes, maar op dit moment zeg ik: Cavendish!
Kan hier redelijk ver in mee. Wout boven Roglic vanwege ook zijn cross seizoen. Maar op de weg denk ik toch Roglic boven Wout, vanwege de Vuelta en alles wat hij nog meer heeft gewonnen (zoals Baskenland tegen Pogacar en de OS). Kan allebei wat mij betreft.
Enigen die ik mis in deze lijst is Van Vleuten... sla ik toch een stuk hoger aan dan de prestaties van Cav en sommige anderen ;-))
De Tour (en ook Parijs-Nice) pech gehad, en in LBL en Lombardije net wat tekortgekomen tegen Pogi. Daarnaast met de Vuelta en Olympisch goud in de tijdrit wel 2 dikke vogels afgeschoten, met nog wat leuks er rond zoals Baskenland en de Italiaanse najaarskoersen.
Wout mist eigenlijk een écht grote koers, maar heeft zo constant gepresteerd op alle verschillende terreinen dat ik het toch een topseizoen vind.
Alaphilippe net wat minder dan de 2 afgelopen jaren, maar wel op magistrale wijze wereldkampioen geworden.
MvdP de spectaculairste van het jaar, maar dat heeft zich niet echt uitbetaald in het grootste palmares (al zat hij er in Vlaanderen en Roubaix zó dichtbij).
Na Pogi zitten de 4 anderen dichtbij elkaar wat mij betreft. Ook daarna is het moeilijk om de volgorde te bepalen. Bernal en Carapaz vergelijkbaar, Colbrelli geweldig najaar, Asgreen geweldig voorjaar.
Als nummer 10 neem ik dan maar Cav als comeback van het jaar met zijn 4 Tour-etappes en het groen. Ik zie niet echt een andere kandidaat? Mohoric? Pidcock? Vingegaard? Ganna?
Van Vleuten geweldig uiteraard maar mannen en vrouwen op 1 hoop gooien laat ik aan de Vélo d’or.
Maar het is denk ik wel wat meer duidelijk aan het worden dat klimmen op een hoger piekvermogen niet zo Remco z'n ding is. Of hij is nog veel te kwistig in mindere belangrijke koersen. Blijft ook moeilijk, zie Roglic die voor de 2de keer als hoogst genoteerde favoriet toch in Lombardia tekort komt.
Hoe dan ook maakt Evenpoel tenminste wel de show in B-koersen die daardoor een stuk aantrekkelijker zijn en het valt 'm te prijzen dat hij gewoon gaat. Hetgeen we ook zo waarderen van Vdp en Alaphilippe. En Pogacar is ook niet te beroerd om van een stuk verder er aan te beginnen.
Maar hij heeft toch echt zelf niet gezegd dat hij ging winnen.
Sommigen op dit forum wel. Er waren er ook die beweerden dat de koers niet gereden hoefde te worden omdat een ander met twee vingers in de neus ging winnen. En die kwam ook te kort.
Dit terzijde denk ik niet dat remco hier ooit een winstkans had tegen roglic pogacar en julian.
Bij Jumbo lijken ze er altijd een week (of 2) naast te zitten.
Gaat niet alleen over Roglic, Van Aert is ook altijd top in de buurt van wanneer het ongeveer moet, maar ook vrijwel nooit echt exact op hét juiste moment. Viel nu vandaag op bij Roglic, maar geldt ook voor een Mathieu of een Alaphilippe en andere toppers.
Flipje zelf heeft ook nog een relatief hoog percentage en kan dat sporadisch (WK uiteraard), maar komt ook niet in de buurt van de 100% efficiëntie van Pogacar, die mist niets.
Tussendoor ook 3de op de Spelen en flink wat ereplaatsen.
Dat vind ik ook over het hele seizoen top.
De Olympische tijdrit wordt niet in dienst van een merkenploeg afgewerkt.
Roglic viel tegen en Evenepoel weet exact waar hij aan toe is. Je zag hem op 50 km van de streep al een keer blazen tegen een ploegmaat en werd op de beklimming van de dag gewoon uit het wiel gereden. Op dit moment zeg ik dat hij een renner is tot 200 km en meer niet. Nog een te kleine motor. Kan nog verbeteren maar het lijkt ook een beetje op stagnatie. Hij kan niet zeggen dat hij niet de goede conditie had want hij rijdt al weken goed in de kleinere koersen.
Erg mooi parcours, onderhoudende koers.
Maar tegelijk mag ie toch ambitieus zijn?
Trouwens wel een aantal races in de top 10 gëeindigt met 'de grote mannen' hoor.
Giro-ritten, EK, Emilia.
verder is 't wel duidelijk dat dit nog steeds niet de evenepoel van voor zijn val is. niet dat die hier even pogacar had kunnen volgen, maar die had wel in de groep van roglic en alaphilippe moeten zitten.
Misschien is het roepen dat het een "net niet renner" is wel een reactie op de Evenepoel applausmachine die hem steeds op voorhand de zege in allerlei grote wedstrijden voorspelt.
We kunnen geen van allen in de toekomst kijken, maar dit seizoen heeft Evenepoel nog niet bevestigd dat hij het kan maken in grote wedstrijden. Dat moet zelfs jij toch met me eens zijn als je terug kijkt op dit seizoen.
En wat er komt? Ik weet het niet. Maar als ik het gat zie tussen Evenepoel en de net een jaar oudere Pogacar, dan is er nog heel veel werk aan de winkel als hij wil winnen waar Pogi aan de start staat. Op dit moment schat ik enkel in het tijdrijden Evenepoel in als de evenknie van Pogi....
overdrive...
Mensen genieten van zijn aanvallende instelling en solo's in koersen in aanloop naar(terecht)
Is het noemen bij de kanshebbers dan zo'n schande die op deze manier moet aangepakt worden? Vreemd gedrag.
dan moet die applausmachine daarop afgerekend worden, niet evenepoel.