Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar klopt Enric Mas en volgt zichzelf op in de Ronde van Lombardije
Tadej Pogacar heeft voor het tweede jaar op rij de Ronde van Lombardije gewonnen. De Sloveen reed in de finale van De Koers van de Vallende Bladeren weg met Enric Mas, die hij in de sprint het nakijken gaf.
Om 10.10 uur vertrokken 174 renners vanuit Bergamo voor de 116de editie van de Ronde van Lombardije. Een neutralisatie en 253 kilometer later zouden ze aankomen in finishplaats Como, maar eerst wachtte hen nog de nodige beklimmingen. Zo kwamen ze in de eerste 120 kilometer al de Forcellino di Bianzano (6,3 km aan 5,3%), Passo di Ganda (9,3 km aan 7,1%), Dossena (5,5 km aan 4,9%), Forcella di Bura (18,8 km aan 2,5%) en Colle di Berbenno (4,4 km aan 6,3%) tegen.
Vervolgens, na een relatief lang tussenstuk, kregen ze nog een stel finalebeklimmingen voor de kiezen: de mythische Madonna del Ghisallo (8,7 km aan 5,4%), de San Fermo della Battaglia (2,8 km aan 6,7%), de Civiglio (4,1 km aan 10,1%) en nogmaals de Battaglia. Op de top van die laatste helling was het nog iets meer dan vijf kilometer naar de streep. Titelverdediger Tadej Pogacar was de topfavoriet, maar er waren genoeg kapers op de kust. Twee daarvan, Alejandro Valverde en Vincenzo Nibali, reden de laatste wedstrijd uit hun carrière.
Valverde en Nibali zwaaiden af in Il Lombardia – foto: Cor Vos
Ontstaan vroege vlucht
Direct vanuit het vertrek waren er de nodige demarrages. Élie Gesbert was de eerste die een gaatje sloeg, maar echt wegkomen lukte de Fransman van Arkéa-Samsic niet. Toen hij was teruggepakt, waagden Alex Tolio (Bardiani-CSF-Faizanè), Christian Scaroni (Astana Qazaqstan) en Simone Ravanelli (Drone Hopper-Androni Giocattoli) hun kans. Zij begonnen met voorsprong aan de Forcellino di Bianzano.
Achter hen was het echter nog niet stilgevallen. Op korte achterstand volgde een groepje van acht, waarvan zes renners uiteindelijk de oversteek wisten te maken. Alessandro De Marchi (Israel-Premier Tech), Lawson Craddock (BikeExchange-Jayco), Kenny Elissonde (Trek-Segafredo), Davide Bais (EOLO-Kometa), Luca Covili (Bardiani-CSF-Faizanè), Natnael Tesfatsion (Drone Hopper-Androni Giocattoli) voegden zich nog op de Forcellino di Bianzano bij de drie ontsnappers.
Craddock leidt de kopgroep – foto: Cor Vos
Pozzovivo en Nieve vallen uit
Op de Passo di Ganda, de tweede beklimming van de dag, sloot ook Aurélien Paret-Peintre (AG2R Citroën) nog aan. De vroege vlucht bestond zodoende uit tien renners. Zij pakten een maximale voorsprong van vijf en een halve minuut. Groter werd de voorsprong niet, want in het peloton begonnen Movistar, Jumbo-Visma en UAE Emirates te rijden. Daarbij gaven ze gelijk aardig gas, want het gat liep snel terug tot onder de drie minuten.
Met nog ruim 150 kilometer te gaan, werd het peloton opgeschrikt door een valpartij met daarbij Lorenzo Fortunato (EOLO-Kometa) en Mikel Nieve (Caja Rural-Seguros RGA). Nieve was bezig aan zijn laatste wedstrijd als prof, maar zou de finish niet halen. De onfortuinlijke Spanjaard moest de strijd staken. Niet veel later was er weer een valpartij, nu was Domenico Pozzovivo het slachtoffer. Net als Nieve, kon het speerpunt van Intermarché-Wanty-Gobert zijn weg niet vervolgen.
Harper zorgde voor schifting – foto: Cor Vos
Madonna del Ghisallo
Op 71 kilometer van het einde, bijna aan de voet van de Madonna del Ghisallo, werd de vroege vlucht weer ingerekend. INEOS Grenadiers had richting deze klim op kop gereden. Toen het omhoog begon te hopen, nam Jumbo-Visma het commando echter over. Door toedoen van Chris Harper dunde het peloton flink uit, maar de favorieten kwamen nog niet in de problemen. Dat veranderde toen João Almeida overnam en onder anderen Julian Alaphilippe er doorheen zakte. De Fransman kwam net na de top op een gaatje te zitten, maar wist de bres nog wel te dichten.
Na de Madonna del Ghisallo volgde een tussenfase, waar het initiatief bij UAE Emirates bleef. Zij hadden ook de controle tijdens de eerste beklimming van de San Fermo della Battaglia, waar door het hoge tempo geen aanvallen te noteren vielen. Nadat de streep in Como voor een een eerste maal gepasseerd was, begonnen we met met nog zo’n dertig renners in de voorste groep aan de Civiglio. Hier zagen we een ander beeld.
Civiglio
Het tempo lag direct hoog, wat tot gevolg had dat veel renners moesten lossen. Hierbij ook de afscheidnemende Vincenzo Nibali. Geen schande, want toen UAE Emirates in dienst van Pogacar nog eens doorversnelde, brak het volledig. Door het gebeuk van Davide Formolo konden slechts een handvol renners volgen en toen Pogacar op de pedalen ging staan, kon enkel Mas mee. Jonas Vingegaard probeerde nog naar voren te springen, maar had duidelijk niet te benen.
Mikel Landa kon wel nog terugkomen, maar moest passen toen eerst Mas en vervolgens Pogacar nog een keer doortrok. Dit laatste duo kwam dan ook gezamenlijk boven op de Civiglio. Landa zat evenwel niet ver en kon in de afdaling de aansluiting weer maken. Met z’n drieën zetten ze koers naar de San Fermo della Battaglia, die dus nog een keer bedwongen moest worden. Carlos Rodríguez en Sergio Higuita gingen nog in de achtervolging, maar hadden aan de voet al een achterstand van meer dan veertig seconden
Pogacar trekt door op de Civiglio – foto: Cor Vos
Laatste kilometers
Op de San Fermo della Battaglia bleven de drie lang bij elkaar, totdat Enric Mas zijn troeven op tafel gooide. Landa moest overboord, maar Pogacar wilde van geen wijken weten. Toen Landa terugkeerde, deed Mas nogmaals een poging. Het resultaat was hetzelfde: Landa ging er opnieuw af, maar Pogacar kon weeral volgen. Pogacar wilde echter meer dan enkel volgen, zo bleek in de uitloper na de klim. De kopman van UAE Emirates probeerde op zijn beurt Mas eraf te rijden. De twee bleven echter bij elkaar.
Pogacar en Mas begonnen samen aan de laatste drie, vlakke kilometers naar de streep. Landa volgde op tien seconden en zou niet meer terugkomen. In de sprint om de overwinning was Pogacar Mas de baas, waardoor hij voor de tweede keer op rij de Ronde van Lombardije won. Mikel Landa finishte op de derde plek.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
“Si. Claro”
……
Aan de aandacht ontsnapt van de gepensioneerde Wuyts.
Pogacar
UAE Tour
Tirreno-Adriatico
Ronde Slovenië
Strade Bianche
Lombardije
Montréal
3 ritten Tour
Remco
WK
Vuelta
2 ritten Vuelta
San Sebastian
LBL
1 rit Zwitserland
Ronde Noorwegen
Ronde Algarve
het is duidelijk: hij is de nr 2 van dit jaar, wellicht de beste van het peleton, maar dit jaar overtroefde Remco hem met zijn palmares
Hij heeft ook de meeste overwinningen te pakken.
Je zou moeten vergelijken met Pogacar 2021.
Tour staat boven Vuelta.
Maar WK staat wel ver boven Lombardije.
Maar dit is eigenlijk maar flauw Top Trumps spelen. Het draait hier niet om.
Het draait om de schoonheid van de koers, de tactiek, de intriges en de omgeving.
@Japiejo Strada Bianchi is witte weg. Strade Bianche is witte wegen.
Evenepoel zet daar tegenover een bijzondere combi, heeft ook een monument en een koers van net niveau eronder. Is echter niet constant en zeker niet dominant geweest in de overige rittenkoersen.
Kortom er is momenteel nog een grotere grootheid in de wielersport aanwezig die op elke koers van hoog niveau meedoet om de knikkers. Alhoewel een seizoen als die van Evenepoel ook niet vaak gebeurt. Daarom ook geen afgetekende winst van Pogacar maar wel nog net treetje hoger.
Maar ik denk wel dat Evenepoel ook met Rogic erbij de Vuelta 'gewoon gewonnen' had.
Voor het dossier: ik stem REV. Monument, GT, WK. Gebeurt zelden. Dat er toch nog discussie is zegt vooral veel over het volgende uitzonderlijke jaar van Pogacar.
Had Pogacar de Tour gewonnen, was het denk ik net zijn kant op gevallen voor mij.
Uiteindelijk ook niet zo heel belangrijk, allebei een topseizoen, waarbij Pogacar bevestigt en Evenepoel zijn definitieve doorbraak kent.
Dag dag, Beer.
Jouw overtuigde mening gelijkstellen aan 'fanboyschap' is niet correct. Een mening die niet met de jouwe overeenkomt beantwoorden met 'lachen dit' en per definitie linken aan 'Hollanders die iets niet kunnen verkroppen' is minstens even fout.
Al bij al een uitermate onbelangrijke discussie trouwens. Twee renners die een absoluut topseizoen gereden hebben.
Kieft, weet je eigenlijk zelf nog waar je het over hebt?
Als enkel de Tour een serieus koerske is, moet je eigenlijk altijd de winnaar daar nemen als renner van het jaar. Voor vdP is het dan ook wel een rampzalig seizoen geweest. ;)
‘Laat het hem maar eens in de Tour tonen’ is gewoon idioot downplayen van een fantastisch seizoen. Tuurlijk heeft VDP ook een knappe eerste seizoenshelft gehad (geef ik ook elders aan), maar wat Evenepoel heeft laten zien is zelden gezien de afgelopen decennia. Niet alleen de prijzen op zich maar ook de ongeziene solo’s.
Waarom dan enkel bij Evenepoel moet aangehaald worden dat het allemaal de Tour niet is, is mij een raadsel. Lombardije is ook het WK niet hoor.
Ik zeg ook nergens dat de Vuelta het niveau van de Tour is. Maar tuurlijk is het nog steeds 1 van de grotere koersen van het jaar, net als het WK en LBL. Dat het allemaal de Tour niet is klopt, maar dan nog is het waanzinnig moeilijk om die allemaal te winnen.
Een reactie als jaja laat hem de Tour eerst maar eens winnen, kan je dan ook bij andere renners gaan toepassen. Zoals vdP bv., die daar volledig is weggereden.
Jammer dat je niet in staat bent om inhoudelijk de discussie aan te gaan. ;)
Pogacar als topfavoriet het goed waargemaakt. Was niet meer te kloppen, natuurlijk. Doet het toch maar weer. Gefeliciteerd. Wat een klasbak.
En we nemen afscheid van Valverde en Nibali. Toprenners; klasbakken, wat je er ook van mag vinden. Hebben hele mooie zeges behaald en vele mooie dingen laten zien. Het ga jullie goed mannen. Hopelijk terug als commentators te zien.
Maakte waarschijnlijk geen verschil voor winst of verlies, al vond ik wel dat hij de aanvallen van Pogacar met nóg meer gemak beantwoordde dan dat Pogacar bij hem deed.
JV in de breedte toch wel erg zwak voor de dag vandaag.
Zou me overigens niet verbazen als Pogaçar deze koers nog een keer of vijf op z'n naam schrijft. Op zijn lijf geschreven.
Mas valt me dan weer meer en meer mee.
de belangrijkste ronde is den TOUR !
Nog even concluderend. Top-5 van het seizoen:
1. Evenepoel
2. Pogacar
3. Vingegaard
4. Van Aert
5. Hmmm pak toch maar Roglic
Beste renner van het peloton toch wel nog Pogi hoor, alleen Lombardia, Strade, Tirreno vs. WK, Vuelta, Luik, San Sebastian geen vergelijk natuurlijk.
Hindley kan maar die vond ik voor de rest van het seizoen vrij onzichtbaar koersen. Van der Poel misschien, goede eerste seizoenshelft gehad. Pedersen en Laporte vond ik ook indrukwekkend. Of Mohoric? Die 5de vind ik de moeilijkste. :)
Verder is het natuurlijk persoonlijk, maar volgens mij gaat Evenepoel die Vélo d'or ophalen in december. Tenzij ze Annemiek kiezen, maar dat zie ik ook niet zo snel gebeuren eerlijk gezegd.
En wie zegt dat Pogi een beter seizoen had dan Evenepoel, is dat ook.
Verder lijk je een beetje geagiteerd. Prima hoor als jij Pogacar zijn seizoen beter vindt. ;) Voor mij steekt Evenepoel er bovenuit.
1. Evenepoel
2. Pogacar
3. Van Aert
4. Van Baarle
5. Vingegaard
6. Van der Poel
7. Mohoric
8. Hindley
9. Kung
10. Laporte
Ploegen van het jaar (gezien waar ze vandaan komen vorig jaar):
1. TJV
2. Intermarché
3. Bahrein
Verrassingen van het jaar (geheel subjectief): Ayuso, Rodriguez, Vine, De Lie, Kooij, Sheffield, Arensman, Turner & Wright
Wat het ook is met Pogacar. Hij lijkt er nooit "effe klaar mee te zijn".
Hij komt gewoon een wedstrijdje rijden alsof, ik weenie, als er niks op het spel stond, hij er evegoed VOL zou voor gaan.
Pogacar zie ik niet snel zo'n uitgeblust gevoel krijgen zoals Sagan een beetje gekregen heeft. Terwijl hij toch ook behoorlijk veel media heeft. Maar misschien niet zo'n gekte van 1001 merken (en vrouwen) die vanalles van je willen.
In absolute cijfers uiteraard niet. Gaat volgens mij niet nog 5x Giro winnen, 7x Milaan-San Remo, 4x LBL, 3x Roubaix, etc. en nog paar honderd koersen winnen.
Mogelijk wel de beste sinds Hinault, al blijft het afwachten of hij er nog 3 Tours bij doet. Want: ze komen dezer dagen zo snel, meneer.
Nee gewoon n fijne wielerwedstrijd.
Vingegard .....tuut tuut kom kom ho ho
Dus, hoe je het ook draait of keert. Evenepoel duidelijk winnaar. Poga verdienstelijk tweede.
1) Waarom zou jij CSS veel hoger inschakelen dan SB. SB is een meer populaire koers, ik ben bijna 100% zeker dat renners liever SB winnen dan de classica. Natuurlijk had SB dit jaar geen topveld, maar in de CSS was er ook bijna niemand in topvorm. Renners komen uit de tour en sommige bereidde zich voor op de vuelta
2) Wat maakt het uit dat jij wint in een solo of in een sprint. Remco kan wedstrijden zoals luik en het WK niet winnen in een sprint en moet dus solo aankomen terwijl Pog wel kannen winnen een sprint. Waarom zou jij Pog prestatie moeten minimaliseren omdat hij wel kan winnen in een sprint
3) Dit punt is zeer subjectief, maar ik schat Pog's tdf op hetzelfde niveau als Remco's vuelta. Ten eerste won hij drie ritzeges in een GR waar het moeilijker is om etappes te winnen. Ten tweede was Jonas aan het klimmen op een historisch level. De klimtijden, de wattages na een zware rit en op hoogte, de consistentie, de derde week en zijn tijdrit was ongezien. Dat is anders dan winnen tegen Mas (die ook verschrikkelijk goed was).
4) Ranking's zijn altijd subjectief. Als jij met een goede argumentatie en criteria een punt kan maken dan is dat al voldoende ook al ga jij daar niet mee akkoord.
Persoonlijk sla ik de TA hoger aan dan de CSs.
Edit:
Als we nu alle klein grut buiten beschouwing laten, dan kunnen we de Strade wegstrepen tegen San Sebastian, Luik tegen Lombardije, 2e plaats in de Tour tegen winst in de Vuelta, dan heb je nog de vraag wat zwaarder weegt:
UAE tour, Tirreno, Montreal en 3 tour etappes, of WK en 2 vuelta etappe.
Ik neig naar het laatste, maar kan me voorstellen dat mensen naar het eerste neigen, zeker als je nog het rijden van Pogacar in Vlaanderen meeneemt waar hij niet won, maar misschien wel de sterkste was.
Het verschil is in ieder geval niet zo groot als jij doet voorkomen.