Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar heerst in koninginnenrit Tirreno-Adriatico, Evenepoel kraakt
Tadej Pogačar is heer en meester in Tirreno-Adriatico. In de zware zesde etappe naar Carpegna, met een dubbele passage over de Monte Carpegna, kwam de kopman van UAE Emirates alleen over de aankomst, nadat hij met nog vijftien kilometer te koersen was weggereden uit de groep favorieten. Remco Evenepoel kende geen goede dag en raakte zijn podiumplaats kwijt.
Niet alleen in Parijs-Nice, ook in Tirreno-Adriatico stond de koninginnenrit op het programma. De op een na langste etappe werd afgesloten met de Monte Carpegna, de trainingsberg van Marco Pantani, die de renners twee keer over moesten. Met Tadej Pogačar in de blauwe trui werd de koers om kwart voor elf op gang gebracht. De Sloveen begon met een voorsprong van negen seconden op Remco Evenepoel aan de voorlaatste dag. Thymen Arensman, nummer drie in het klassement, volgde op ruim veertig tellen.
Wereldkampioen Julian Alaphilippe in de aanval
Al vroeg in de etappe barstte de strijd om de vlucht van de dag los, terwijl het tempo hoog lag. In de eerste twintig kilometer probeerden Benoît Cosnefroy (AG2R), Marco Haller (BORA), Davide Bais (EOLO-Kometa) en Alexander Konychev (BikeExchange-Jayco) te ontsnappen, maar Israel-Premier Tech en Trek-Segafredo wilden de vier vluchters niet te ver weg laten rijden. Het zorgde voor tegenaanvallen en uiteindelijk maakten Alex Aranburu, Lluís Mas (Movistar), wereldkampioen Julian Alaphilippe, Mikkel Honoré (Quick-Step) en Quinn Simmons (Trek) de oversteek.
foto: Cor Vos
De negen renners sterke kopgroep reed in de eerste zestig kilometer meer dan vier minuten weg, terwijl UAE Emirates en Arkéa Samsic achter hen controleerden. De voorsprong schommelde dan lange tijd tussen de vier en vijf minuten. Op zestig kilometer van de streep versnelde het peloton en begon de voorsprong van de vluchters langzaam maar zeker kleiner te worden. Het duurde niet lang vooraleer de kopgroep uit elkaar viel. Cosnefroy, Aranburu, Mas, Alaphilippe en Simmons waren de sterkeren en begonnen gezamenlijk aan de eerste passage van de Monte Carpegna.
Op de klim moest eerst Mas eraf in de kopgroep, en later ook Cosnefroy. Simmons had duidelijk goede benen en zorgde ervoor dat ook Alaphilippe overboord ging. Daardoor had de Amerikaan enkel nog Aranburu in zijn wiel. Wie echter slechte benen had, was Remco Evenepoel. De tweede in het klassement moest op de Monte Carpegna lossen uit het peloton, maar probeerde op zijn eigen tempo de schade te beperken. Op kop van de grote groep bleef UAE Emirates, de formatie van Pogačar, onverstoord doorrijden.
foto: Cor Vos
Quinn Simmons heeft bergtrui steviger om de schouders
Simmons maakte een sterke indruk en kon ook Mas lossen, waardoor hij als laatste vluchter van voren overbleef. De 20-jarige renner had de groene bergtrui al om de schouders, maar deed voor het bergklassement opnieuw een goede zaak door als eerste boven te komen op de Monte Carpegna. Op de top had hij ruim twintig seconden voorsprong op de groep favorieten. Het werd niet de dag van Evenepoel. De kopman van Quick-Step Alpha Vinyl verloor steeds meer terrein en keek op de top al tegen ruim een minuut achterstand aan.
In de smalle afdaling van de Monte Carpegna probeerde Bahrain Victorious de concurrentie onder druk te zetten en daardoor smolt de voorsprong van Simmons als sneeuw voor de zon. De groep favorieten daalde vlak voor de voorlaatste passage van de streep, op negentien kilometer van de finish, neer op de Amerikaan. Daarna begon de tweede beklimming van de Monte Carpegna. Met nog zestien kilometer te gaan versnelde Mikel Landa en Pogačar, Jonas Vingegaard en Enric Mas waren de enige renners die konden volgen.
Op vijftien kilometer van de finish probeerde Landa nog een keer te demarreren, maar die aanval werd overgenomen door Pogačar. De Sloveen pakte meteen een gelijk gat op Landa, Vingegaard en Mas, en Richie Porte die op zijn eigen tempo kon terugkeren. Pogačar reed in relatief korte tijd meer dan een minuut weg bij de tegenstand en mocht in de afdaling al voorzichtig aan de ritzege gaan denken. In de afzink naar Carpegna kwam Mas hard ten val en hij moest Landa, Vingegaard en Porte laten gaan. Ook Porte miste een bocht en moest eraf.
Royale voorsprong van Tadej Pogačar in het klassement
Pogačar bleef uit de problemen en kwam na 215 kilometer solo over de finish. Na zijn overwinning in de vierde etappe naar Bellante, was het zijn tweede zege in deze Tirreno-Adriatico. Uiteindelijk kwam Vingegaard als tweede over de streep, vlak voor Landa die derde werd. Porte werd vierde. Evenepoel eindigde dertiende, op vier minuten van de winnaar. Pogačar begint morgen met een voorsprong van 1:52 minuut op Vingegaard aan de slotetappe. De rest volgt al op meer dan twee minuten.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Pozzovivo finisht vandaag als 12e en staat 13e in Ak. Die wil ik alvast nimineren voor de Sastre Award voor eind van het jaar. Onzichtbaar rijden en top 10 plek in Giro/ Vuelta scoren wellicht ?
+100
Tuurlijk, het maakt de wielersport saai, maar het is ook een genoegen om naar deze man te kijken. Kunt zeggen wat je wil, maar met Pogacar aan de start is het nooit saai.
Evenepoel, wellicht eens de status van Timo Roosen geven, daar hoor je ook niks van als hij aan de start staat. Manneke is niet gewend te verliezen en als je dan een serieuze tik krijgt, heeft hij niet de capaciteit om dit om te zetten in schadebeperking.
2 dagen later lullen ze al de lucht in dat Roglic het ook zonder die lekke band, sufmoment of crash gered had. Zo zijn ze.
Dat contrast is opmerkelijk.
(*Evenepoel bij TJV zou sowieso smullen zijn voor de reacties hier)
@Gunther, die bedenking had ik me ook al gemaakt - had daarnet nog het profiel van de Sormano bekeken. Hopelijk is het gewoon een vorm-dingetje en verbetert dit in de loop van het seizoen.
Ook voor mij is het verrassend hoe iemand die De Sormano-muur met de besten mee rijdt ineens niet over steile klimmen zou kunnen. Aan de andere kant, dat was het coronajaar, waarbij veel renners niet de gebruikelijke voorbereiding hadden en nieuwkomers zonder vast patroon misschien een voordeel hadden.
Alaphillipe heeft naast zijn buiteling in Strade ook geen goede winter gehad. O.a. met polsblessure. Ook dat kan meespelen, dit is zeker niet de Flip die kans gaat maken in MSR.
Met zekerheid kunnen we zeggen dat dit een flinke knauw geeft aan het zelfvertrouwen van Evenepoel. De positieve kant is dan wel weer dat de hype nu om zeep is, dat zowel media als fanatieke fans (soms zijn dat dezelfde) nu even terug in hun hok moeten vwb verwachtingen. En dat er misschien wat meer rust komt rond die knaap.
Hij is in ieder geval niet geslaagd voor zijn eerste serieuze examen in een rondje van een week. Polen of Algarve is leuk, maar dit is gewoon een ander niveau. Benieuwd naar zijn uitleg.
Werkelijk prachtig is het stuk waarin VDB Ávila opnieuw bezoekt. Ditmaal een volledig gelouterde Frank. "Ging het toen niet te gemakkelijk?" vraagt de rapportagemaker.
Inderdaad. Was een aflevering uit de reeks Belga Sport.
Hij kon deze Tirreno met de besten mee tot een steiltegraad van pakweg 8%. Daarboven liep het fout, net zoals in Valencia. Ik zou dus vooral zeggen dat hij niet geslaagd is voor zijn examen voor steile hellingen. Over lange, niet te steile hellingen kan ik me niet uitspreken.
In elk geval is dit een ernstig probleem. De Waalse Pijl zal eerder Waalse pijn worden en ook in L-B-L gaat het regelmatig steiler dan 15%. Bovendien is er een tendens bij organisatoren van grote rondes om muurtjes op te zoeken.
Ik hoop dat dit probleem opgelost wordt. Verder ben ik ook benieuwd naar de terugkeer van Bernal en of hij ooit terug op zijn oude niveau geraakt.
Vorig jaar was het nog punchy aankomsten en afdalingen, vandaag reed hij (solo) een van de snelste afdalingen en hij doet het al een hele week goed op het punchy gedoe. Helaas kan hij plots geen steile stukken meer aan.
Zal je zien dat hij in het najaar goed aanklampt op het steile gedoe, maar niet meer vooruit komt in tijdritten.
Klinkt wel logisch. Hij kon daar alleen maar vallen, in het bijtrap-stuk kon ie wat harder.
Hij eindigde ook rond de vier minuten achter, dat lag ie op de klim ook.
Wat Remco betreft rijdt hij al bij al nog een goeie uitslag vandaag en eindigt hij net buiten de top tien en zakt weg van 2 naar 11.
Desalniettemin...drie renners die reeds op het eindpodium van de Giro gestaan hebben kraken toch nog wat harder:
- Kelderman van 10 naar 20
- MAL van 5 naar 22
- Hart van 7 naar 27