Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tadej Pogacar blaast tegenstand weg in Luik-Bastenaken-Luik, Mathieu van der Poel derde
Tadej Pogacar heeft Luik-Bastenaken-Luik voor de tweede keer gewonnen. De renner van UAE Emirates viel aan op La Redoute en kwam met een voorsprong van bijna twee minuten aan in de straten van Luik. Romain Bardet werd tweede, Mathieu van der Poel derde na een slimme koers.
De renners werden zondagochtend opgeschrikt door barre weersomstandigheden. In de streek rond Spa, waar heel wat klimmetjes liggen die de renners moeten bedwingen in de finale, was het bijzonder koud én sneeuwde het zelfs. De taferelen deden denken aan die van afgelopen woensdag in de Waalse Pijl. Wachtte er in en rond Luik de renners opnieuw zo’n helse dag op de fiets?
Negen vluchters
De onaangename omstandigheden deerden negen aanvallers alleszins niet. Enzo Leijnse (dsm-firmenich POST NL), Gil Gelders (Soudal Quick-Step), Loïc Vliegen (Bingoal WB), Rémy Rochas (Groupama-FDJ), Christian Scaroni (Astana Qazaqstan), Lilian Calmejane (Intermaché-Wanty), Iván Romeo (Movistar), Fabien Doubey en Paul Ourselin (beiden TotalEnergies) sloegen de handen in elkaar. Danny van der Tuuk probeerde de sprong nog te maken, maar belandde in de chasse patate.
De negenkoppige vlucht reed vrijwel meteen na de start weg. De troepen van Tadej Pogacar zetten zich ook meteen op kop, waardoor de voorsprong van de ontspanning nooit echt groot werd. Ze werden steevast onder de vier minuten gehouden door de luitenanten van UAE Emirates. Hier en daar krijgen zij steun van andere ploegen, maar het was toch hoofdzakelijk de ploeg van topfavoriet Pogacar die het initiatief nam.
UAE Emirates legde meteen een stevig tempo op – foto: Cor Vos
Van der Poel op achterstand na oponthoud
Op een kleine 100 kilometer van de finish werd het peloton opgeschrikt door twee valpartijen. De eerste was een kleine, waar onder meer William Junior Lecerf bij betrokken was. De tweede was wel een grote, heel wat renners maakten kennis met het asfalt. Van der Poel zat tweemaal achter de crash, maar ging niet tegen de grond. De wereldkampioen keek daardoor wel tegen een flinke achterstand aan, waardoor zijn team een jasje moest uitdoen.
In het peloton stonden ze tegelijkertijd niet stil. UAE Emirates en Israel-Premier Tech trokken onverbiddelijk door, Van der Poel en enkele andere favorieten volgden op een kleine minuut. De vroege vluchters waren door de tempoversnelling een vogel voor de kat, zij werden op de Côte de Wanne ingelopen. Op de top van die klim bedroeg de achterstand van de groep-Van der Poel, waar ook andere favorieten als Tom Pidcock, Aleksandr Vlasov en Mauri Vansevenant in zaten, meer dan een minuut.
Van der Poel in de achtervolging – foto: Cor Vos
Van der Poel en co keren terug
Op de Côte de Stockeu probeerde Pidcock vervolgens alleen de sprong te maken. De Brit kreeg Mauri Vansevenant en Romain Grégoire met zich mee en het drietal dichtte zowaar het gat met het peloton. Voor Van der Poel leek het even game over te zijn, maar op een zeventigtal kilometer van de streep kwam hij toch weer aansluiten. De reden? Zijn team en andere teams deden uitstekend werk, maar kregen toch ook hulp van de auto’s.
Van der Poel trok na de aansluiting meteen naar de voorste gelederen van het peloton. Dat was nodig, want de volgende heuvelzone diende zich weer aan. Op de Col du Rosier gebeurde niet veel, maar het peloton werd wel heel even getrakteerd op een – milde – winterse bui. Even later was het de beurt aan de Côte de Desnié, maar ook daar hield iedereen zich koest. Het was met andere woorden wachten op La Redoute.
Pogacar maakte zich klaar voor zijn aanval – foto: Cor Vos
Pogacar op La Redoute
Domen Novak, die al heel de dag op kop reed, bereikte als eerste de voet van La Redoute. De Sloveen verrichtte berenwerk in functie van Pogacar, die dan ook zijn verwachte aanval plaatste. De topfavoriet ging al een kilometer van de top aan en sloeg meteen een groot gat. Olympisch kampioen Richard Carapaz maakte heel even de sprong naar Pogacar, maar blies zichzelf daar mee op. Enkele honderden meters voor de top kraakte hij.
Pogacar kwam met andere woorden solo boven op La Redoute. Zijn voorsprong op een achtervolgende groep bedroeg achttien seconden op de top. In de tweede groep zaten Maxim Van Gils, Ben Healy, Egan Bernal, Alexey Lutsenko en Mauri Vansevenant. Even na de top volgde een samensmelting tussen groep twee en drie. Onder meer Mattias Skjelmose, Romain Bardet en Tiesj Benoot keerden terug. En Van der Poel? Die kon niet mee en volgde op vijftien seconden van de eerste achtervolgende groep.
Een ontketende Pogacar op La Redoute – foto: Cor Vos
Van der Poel krijgt weer zicht op ereplaats
De tweede groep was na de samensmelting best groot, wat niet goed was voor de samenwerking. Het tempo ging er volledig uit, waardoor Pogacar ondertussen al bijna een minuut was weggereden. Het is niet dat ze Pogacar anders nog zouden bijbenen, want de Sloveen beschikte andermaal over zeer goede benen. Op 20 kilometer van de streep had hij al een comfortabele voorsprong van 1 minuut en 15 seconden.
Healy had er ondertussen wel voor gezorgd dat de achtervolging terug op gang was gekomen. De Ier viel aan op de Côte de Forges en kreeg zo uiteindelijk Bardet, Benoît Cosnefroy en Romain Grégoire met zich mee. Daarachter was Van der Poel weer komen aansluiten in de grote achtervolgende groep, waardoor hij toch nog zich kreeg op een mooie ereplaats. De mannen van INEOS Grenadiers Bahrain-Victorious hadden daar het heft in handen genomen.
Van der Poel reed een slimme koers in de achtervolging – foto: Cor Vos
Strijd achter Pogacar
Het gat tussen groep twee en drie bleef redelijk klein, waardoor de achtervolgers toch nog voor strijd zorgden op de Côte de la Roche-aux-Faucons. Bardet was de beste op die klim (als we Pogacar even vergeten) en liet zijn medevluchters achter. Die hadden dan weer gezelschap gekregen van Bernal, Carapaz, Lutsenko, Benoot, Van Gils, Vansevenant, Pello Bilbao en Paul Lapeira. Zij werkten niet goed samen, waardoor Van der Poel – samen met ook Pidcock – weer kwam aansluiten.
En Pogacar? Die reed inmiddels ogenschijnlijk makkelijk richting de laatste kilometer in Luik. Hij had alle tijd om de fans te begroeten en zijn zegegebaar voor te bereiden. Voor Pogacar, die La Doyenne voor de tweede keer in zijn carrière won, was het al zijn zevende (!) zege van het seizoen. Hij won met een minuut en 39 seconden voorsprong.
Van der Poel derde
Bardet kwam na een sterke aanval op de Côte de la Roche-aux-Faucons als tweede over de streep. Daarachter kregen we een sprint van een grote groep te zien voor plaats drie. Van der Poel regelde dat sprintje zeer pienter, de wereldkampioen werd vlot derde na een slimme koers.
In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een uitgebreid interview met wereldkampioen Tadej Pogačar. De Sloveen kwam spontaan naar de Alpecin Barbershop voor een knipbeurt en dat draaide uit op een interessant interview. Pogačar praat over het pakken van KOM's en het nastreven van nieuwe doelen. Bestel jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!
Daarnaast wordt het saaiste wielerjaar in tijden netjes verder gezet.
mensen met een andere mening, het is allemaal niet eerlijk, wat heb je 't toch zwaar
Je wil graag een spannende koers zien en niet iets dat je van tevoren op een bierviltje uittekenen kan. Vandaag baalde ik enorm van 0,0% actie vanaf Desnie maar net zoals Alpecin in het heilige weekend waren de troepen van de winnaar te ruim in orde.
Bardet, een echte held.
Van der Poel verdienstelijk binnen zijn mogelijkheden derde geworden. Chapeau!
Denk trouwens dat Pidcock en Vansevenant meer mogen klagen, die hebben moet vechten om terug te keren, daar waar van der Poel, Bilbao en co gratis achter de auto konden terugkeren.
Conclusie is dan natuurlijk dat het bij een boete van wat Zwitserse franken zal blijven voor die ploegleider.
Verder is die pocagar nu toch al lang over die merxx heen gedenderd, dan toch, of alleen nog niet in België.
Maar je kunt toch een renner met 5x TdF, 5x Giro, 1x Vuelta, 3x WK, 19x monument gewonnen ( alle 5) en nog honderden zeges niet vergelijken met een Pogacar die 2x TdF wint en 6 monumenten (nog geen Sanremo en Roubaix).
Niemand zal nog ooit het palmares behalen van een Merckx en dat moet ook niet. Laat pogacar gewoon de grootste zijn van zijn eigen generatie.
Daarom de vergelijking. Maar goed.
‘Merckx’ kon ook maar alleen winnen van de tegenstanders die er waren. Vergelijken tussen generaties is bijna onmogelijk. De dominantie die Pogacar toont is inderdaad Merckxiaans te noemen. Alleen nog het uurrecord rijden …Als je de grootste wilt zijn zou je toch ook de snelste alleen moeten zijn;)
Oververdiende zege van Pogacar natuurlijk, maar het is te hopen dat we ze volgend jaar eindelijk allemaal aan de start zien staan en dat we wat spanning krijgen.
Van der Poel zal nooit met deze mannen mee kunnen in Luik. Deze mooie derde plaats is wel een beetje het maximaal haalbare. Hij kan hem denk alleen winnen als Pogacar, Evenepoel en Roglic niet meedoen en hij van Luik zijn hoofddoel maakt inclusief bijbehorende voorbereiding.
Strade Bianche, E3, Tirreno, De Ronde, Catalonië, Roubaix en Luik, wat hadden deze koersen gemeen? Allemaal gewonnen door schitterende renners, all-time greats. En allemaal koersen zonder spankracht. Door een neutrale bril doodsaaie wedstrijden, toch? Vermoedelijk is alles nog wat uitvergroot door het uitvallen van een Van Aert en een Evenepoel. Maar dan nog. Ik zag Van Aert deze Van der Poel niet kloppen, en Remco Pogacar evenmin. Is voor mij een voorjaar om zo snel mogelijk te vergeten. Te weinig mooie koersen gezien. De Amstel en Gent-Wevelgem waren dan wél weer topedities.
Nu komt er een Giro aan waar Pogacar ook alleen maar door een ziekte of val (laten we hopen van niet natuurlijk) kan verliezen. De laatste jaren was het wielrennen bijzonder attractief. Maar nu besluipt me verassend genoeg toch een gevoel van verminderende interesse, zelfs een beetje gelatenheid na vandaag (en ik ben niet anti-pog of iets dergelijks). Die superdominantie, neen geen goeie zaak voor het wielrennen in mijn ogen. Hopen dat er snel weer strijd te zien is.
MvdP haalt er het absolute maximum uit maar had net als afgelopen week geen seconde vat op de koers. Wat volkomen normaal is tov van de firma krielkip, ligt er geen duidelijke winnaar voorop dan is het een verdere ereplaats. Per jaar bekijken, wikken en wegen of er misschien gestart moet worden zou kunnen maar het blijft vloeken met een 100% keienfocus.
Pogi doet hier exact hetzelfde, aangaan opde redoute, rest kraakt kapot, Valkenrots met reserve op, uitbollen naar de meet.
Je hebt er startpunttelraamnerds voor nodig om er verschillen in te vinden.
Ik bedoel vooral dat zowel MvdP als WvA het podium hier te danken hebben aan een koersverloop met sterkste man vooraan en samenklontering erachter.
Maar oké, de grootste koersen van het jaar moeten nog komen, en met de Tour/OS/WK krijgen we hopelijk wel vuurwerk en spankracht.
Al is de klassieke lente normaal toch mijn favoriete periode van het wielerseizoen, en was dit voor mij een ongekend saai voorjaar. 1 zo’n lange solo vind ik wel genoeg voor de klassiekers, voor de rest zie ik liever een felle strijd.
Koers van het voorjaar was voor mij dan de Amstel. Al kan ik dat ook niet echt een grand-cru editie noemen.
Te veel valpartijen ook, het moet geen loterij worden.
Op naar de Giro zou ik zeggen, maar ik vrees daar ook een beetje een eentonig verloop. Ach, de Tour is ook niet zo lang meer wachten.
Voor mvdp wordt deze wedstrijd heel moeilijk, er zijn er 20 die deze hellingen beter oprijden. Enkel in een uiterst tactische wedstrijd kan hij een kans hebben (mits bijkomend de afwezigheid van enkele tenoren). Kortom: verspeel daar je topvorm niet aan en concentreer je op de kasseien.
Vansevenant haalt echt een niveau dat ik niet meer van hem verwachtte.
Skjelmose de teleurstelling.
Nu is de finale na de Redoute m.i. met enkel de Roche aux Faucons als echt zware hindernis ideaal voor dit soort solo's. Maak je de finales weer zwaarder zal een topper weer langer wachten en wellicht de tweede lijn eerder aanvallen om de toppers in volle finale voor te zijn. Je moet denk ik in een koers als Luik daarin constant flexibel zijn met het parcours, maar wel een herkenbaar gezicht hebben. Dus in de voorfinale niet teveel wijzigen. Toch leiden er meerdere wegen naar Luik.
Maar voor wat betreft de koers: die was echt ongelofelijk saai vandaag. Stak er in Vlaanderen en Roubaix ook iemand hoog bovenuit, daar was de koers tenminste nog een beetje het aankijken waard. Hier was geen doorkomen aan. Tempo rijden, een keer aanzetten en het was klaar.
Ja.
Maar niet als Pogacar meedoet :D
Maar maak je niet druk, ik verwacht al lang geen nuance meer op deze site.