Youri IJnsen

• zaterdag 24 augustus 2024 om 09:25

Interview Precies 502 dagen zaten er tussen de Ronde van Vlaanderen 2023 en de Tour of Leuven 2024. Zolang duurde het voordat Taco van der Hoorn zijn rentree kon maken in een UCI-koers, nadat hij in de eerste wedstrijd keihard tegen het asfalt knalde en daarbij – voor de tweede keer in zijn carrière – een zware hersenschudding opliep. Het herstel vergde een jaar, vier maanden en twee weken. Bij WielerFlits staat de 30-jarige rasaanvaller stil bij zijn volgende opdracht: een contract versieren voor 2025 en verder.

De zichtbare blijdschap is overduidelijk te zien bij de Zuid-Hollander, in het filmpje dat zijn ploeg Intermarché-Wanty begin vorige week deelt over zijn terugkeer. Het jongetje in de man leeft weer, het waakvlammetje van de voorbije maanden is aangewakkerd. Taco van der Hoorn is weer wielrenner. En dat zonder restricties. “Ik kan alles weer doen. Vorige week dinsdag koerste ik weer voor het eerst in de kermiskoers van Heusden. Dat ging hartstikke goed. Ik was lekker aan het rijden. Vrijuit. Dat was een ontzettend fijn gevoel, om weer lol te kunnen hebben op de fiets.”

Grote opluchting
De opluchting dat hij eindelijk weer mocht doen wat hij het liefste doet, was heel groot. Van der Hoorn was na zijn val geen mens meer, maar een levend wezen. “Het heeft maanden – zo niet een jaar – geduurd voordat ik mijn dagelijks leven kon opbouwen. Soms ging dat beter, soms zag ik het licht niet meer aan het einde van de tunnel. Het moeilijkste was de onzekerheid, dat je niet weet hoe lang het duurt. Of het goed komt en wanneer. De juiste lijn zoeken was lastig. Ook kreeg ik veel berichten van mensen met adviezen. Superaardig, maar het zorgde juist voor vertwijfeling.”

Net wanneer het even niet goed ging terwijl Van der Hoorn zo zijn best deed, kwamen de vragen. “Moet ik niet iets anders proberen? Het waren allesbehalve leuke maanden. Het is echt zwaar geweest. Het heeft ook lang geduurd voordat ik geen klachten meer had bij inspanning. Samen met fysiotherapeut Siebe Bosman heb ik vier maanden geleden een goed plan gemaakt, waarbij ook Edwin Goedhart – arts van het Nederlands voetbalelftal – veel geholpen heeft. Per week hebben we steeds een beetje de intensiteit verhoogd. Dat werkte goed en toen ging het weer exponentieel snel.”

Van der Hoorn vlak na zijn val in de Ronde van Vlaanderen 2023 – foto: Cor Vos

Pas anderhalve maand écht in training
Waar het begon met twee keer 25 minuten op de stadsfiets, groeide dat stukje bij beetje uit. “Drie maanden geleden kon ik nog helemaal niets”, vertelt Van der Hoorn. Dat is zo’n twaalf weken geleden. “Toen was het nog dagelijks twee keer veertig minuten op de racefiets. Maar ik merkte wel dat ik controle kreeg over het herstel. Ik deed iets en kreeg daarvan een beetje hoofdpijn, maar een week later kon ik dan weer een beetje meer. Ik maakte gecontroleerd stappen. Toen kwam ook het vertrouwen bij me terug. Dat het ergens de maanden erna weer moest lukken.”

“Het heeft alleen heel lang geduurd voordat ik iets kon op maximale intensiteit”, gaat hij verder. “Dat ging pas zo’n zeven weken geleden probleemloos. Sindsdien kon ik wat ik deed ook weer trainen noemen. De laatste vijf weken heb ik mezelf echt tegen de muur gegooid. Daarin heb ik echt zwaar getraind en dat ging best wel goed. Ik kon het echt weer aan, zware weken draaien zonder terug te vallen. Ik kan nu ook alles weer. De fysio zegt dat ik soms nog hoofdpijn kan krijgen, maar dit is normaal. Ik ben gezond verklaard. Er is geen kans op terugval. Dat is heel fijn.”

Wedstrijdritme opbouwen
Dat zorgt voor vertrouwen bij Van der Hoorn, die ondanks de fysieke én mentale uitdagingen nooit aan stoppen met wielrennen heeft gedacht. “Nee, maar wel dat het niet meer goed zou komen. Je probeert veel, maar het lukte niet. Dan kreeg je weer een terugval. Het was lastig om motivatie te houden. Dat is heel moeilijk geweest. En ook twijfelachtig óf het goed zou komen, om eerlijk te zijn. Alleen wist ik ook dat als ik niet meer zou fietsen, dat ik wel gezond wilde worden. En gezond zijn staat gelijk aan wielrenner zijn. Dat bijt elkaar niet. En dus had ik eigenlijk geen keuze daarin.”

Taco van der Hoorn won in 2018 vlak na zijn eerste hersenschudding totaal verrast een rit in de BinckBank Tour – foto: Cor Vos

In Heusden Koers ging het vorige week dinsdag goed. Bij zijn rentree in de Tour of Leuven noteerde Van der Hoorn een DNF, maar dat was niet vanwege klachten na zijn herstel. Door een kleine valpartij – zonder erg – kon hij niet meer schakelen, moest hij van fiets wisselen en belandde toen in de heuvelzone in een vijfde groep. “Het ging oké”, zegt hij daarover. “Ik zat op zich prima in koers, alles ging lekker. Maar omdat ik zo ver teruggeslagen werd, kwam ik nooit meer terug in koers. Dus dat was niet helemaal hoe ik het gehoopt had. Ook het gevoel mocht iets beter zijn.”

Maar daarvoor heeft de rasaanvaller simpelweg meer wedstrijden nodig. “Ik heb meer dan een jaar niets gedaan, dan gaat je conditie wel achteruit”, kan Van der Hoorn erom lachen. “De eerste keer op de fiets had ik een hartslag van 125-130 slagen per minuut, terwijl ik amper trapte. Ik was superslecht. Maar dat is wel heel snel gegaan, nadat ik volle bak ben gaan trainen. Ik heb in Andorra (zijn woonplaats, red.) veel bergop gereden. Van bocht naar bocht sprinten in een criterium was wel even wennen, haha. Maar ik denk dat ik dit najaar weer op niveau kan komen.”

Op jacht naar een nieuw contract
Van der Hoorn is blij met hoe het gaat. Hij kan zware trainingen afwerken en prima vermogens rijden. “Ik heb gewoon nog even nodig om dat in wedstrijden te laten zien. Simpelweg koersritme opdoen. Of ik in deze laatste weken van het seizoen een nieuw contract moet verdienen? Ja, dat is eigenlijk wel hoe je het moet bekijken. Maar als ik kan laten zien dat ik gezond ben en alle koersen weer kan rijden, dan hoop ik wel dat het goed komt dankzij de resultaten die ik in het verleden heb geboekt. Zelf heb ik inmiddels echt vertrouwen dat ik mijn oude niveau ga halen.”

Taco van der Hoorn won in 2021 een etappe in de Giro – foto: LaPresse

Maar of dat dit najaar al lukt, weet de Zuid-Hollander niet helemaal zeker. “Maar volgend jaar absoluut wel. Toch hoop ik ergens dit najaar een leuke uitslag te rijden om dat te onderstrepen. Ik hoop ook dat een ploeg dat ziet. Maar laat me dat eerst bewijzen, dan zien we de rest daarna wel. De deur bij Intermarché-Wanty staat in ieder geval open. Ik ben nog nergens mee bezig geweest voor 2025. Als je anderhalf jaar niet fietst, geeft toch niemand je een contract. Ik kan nu in ieder geval weer fietsen en hopelijk gaat dat goed. De komende tijd ga ik pas naar volgend jaar kijken.”

C’est la vie
Zorgen over een langer bestaan in het peloton maakt hij zich overigens niet echt. “Dat heb ik de laatste maanden al te vaak gedaan. Maar ik heb nu alle vertrouwen dat ik mijn oude niveau weer kan halen én dat dit goed genoeg is om een contract te verdienen. Ik weet dat wat ik in het verleden heb laten zien, dat ik dat weer ga kunnen. Mijn gevoel zegt dat er dan wel een ploeg is die denkt: ‘die jongen willen we er graag bij hebben’. Ik hoop dat het dan op z’n pootjes terecht komt. Heel druk maak ik me daar niet om, dat heb ik al genoeg over mijn gezondheid gedaan.”

René Riva zong ooit: je moet genieten van het leven, want het duurt toch maar heel even, c’est la vie. En zo is het. “Het gezond zijn heb ik het meest gemist de afgelopen 502 dagen. Dat je niet meer voorzichtig hoeft te zijn, omdat je iets niet kan. Als vrienden een rondje gingen fietsen, kon ik niet mee. Etentjes laten schieten, omdat het te veel prikkels gaf. Lekker door de bergen fietsen, genietend van het weer en het uitzicht. Dat maakt me ontzettend gelukkig, dat dit weer kan. Het gevoel van gezondheid. Ik was superblij dat ik opnieuw een rugnummer kon opspelden. Ik heb heel kleine stapjes gezet. Maar uiteindelijk ben ik er weer.” Als renner, maar vooral ook als mens.

De laatste zege van Van der Hoorn: de Brussels Cycling Classic 2022 – foto: Cor Vos

*Het wedstrijdschema van Van der Hoorn is nog niet helemaal zeker.