Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Superieure Mathieu van der Poel soleert op heroïsche wijze naar derde zege in Ronde van Vlaanderen
Mathieu van der Poel heeft op heroïsche wijze voor de derde keer de Ronde van Vlaanderen gewonnen. In zijn regenboogtrui soleerde de wereldkampioen van Alpecin-Deceuninck naar de zege, nadat hij op een kletsnatte Koppenberg de beslissende aanval plaatste en een solo van 45 kilometer uit de benen perste. Door zijn derde zege mag Van der Poel zich nu mede-recordhouder noemen in De Ronde. Opvallend mee op het podium: Luca Mozzato (tweede) en Nils Politt (derde), al was daar wel een declassering voor nodig van Michael Matthews.
Om klokslag 10.00 uur klonk het ‘Heeren, vertrekt!’ in Antwerpen voor de 108e editie van de Ronde van Vlaanderen. Een koers van 270,8 kilometer met zeventien beklimmingen en zeven kasseistroken. De drie passages over de Oude Kwaremont, de laatste twee direct opgevolgd door de Paterberg, waren zonder twijfel de scherprechters. Maar ook de Koppenberg op 45 kilometer van de meet is steevast een ijkpunt. Daarna volgden nog de Taaienberg, Oude Kruisberg/Hotond, Oude Kwaremont, Paterberg en de laatste 13 kilometer tot de finish in Oudenaarde.
foto: Cor Vos
Acht man in vlucht van de dag
De strijd om de kopgroep van de dag duurde even. Na ongeveer 20 kilometer reed een kopgroep van acht weg, met daarbij Bert Van Lerberghe (Soudal Quick-Step), Luke Durbridge, Elmar Reinders (beiden Jayco AlUla), Damien Touzé (Decathlon AG2R La Mondiale), Lionel Taminiaux (Lotto Dstny), Stanislaw Aniolkowski (Cofidis), David Dekker (Arkéa-B&B Hotels) en Jelle Vermoote (Bingoal WB). Zij kregen niet direct een vrijgeleide, maar nadat de ploegen van de favorieten het blok erop zetten, ging de voorsprong omhoog.
Meteen was duidelijk dat Alpecin-Deceuninck en Lidl-Trek het heft in handen wilden nemen in dienst van kopmannen Mathieu van der Poel en Mads Pedersen. Zij lieten het verschil oplopen tot 4.20 minuut, maar meer ruimte kregen de acht koplopers niet. In het peloton was de nervositeit bij tijd en wijlen groot, mede door de vele obstakels en het massaal toegestroomde publiek dat soms op gevaarlijke plekken stond. Het leidde tot enkele hachelijke situaties en valpartijen.
Finale begint al op 110 kilometer van de finish
De eerste tegenaanval was opvallend genoeg van Alpecin-Deceuninck, maar Visma | Lease a Bike haalde Axel Laurence snel terug en trok vervolgens – op 110 kilometer van de meet – zelf al door met Matteo Jorgenson. Een erg vroege opening van de finale, want ook Pedersen liet zich daar al eens zien. Daarna viel het wel weer even stil. Op de Molenberg, al op 100 kilometer voor de meet, was het vervolgens echt feest.
Weer was het Pedersen die versnelde, dit keer met Jorgenson en Van der Poel op zijn wiel. Een serieuze elitegroep wist zich met hen los te weken, maar er ontstond wel een gevaarlijke situatie voor de wereldkampioen. Een groep met onder meer Pedersen, Dylan van Baarle, Tiesj Benoot, Nils Politt en Oliver Naesen reed weg. De troepen van MVDP lieten het gat niet te groot worden, waardoor Van der Poel met een scherpe demarrage het gat dichtte op de Valkenberg. Pedersen liet dat niet gebeuren en reed weg, maar had met Gianni Vermeersch een stoorzender mee.
foto: Cor Vos
Mads Pedersen en Gianni Vermeersch vooruit in voorfinale
Pedersen en Vermeersch bleven stug doorrijden vooraan en kwamen zonder problemen over Berg Ten Houte. In het peloton koos Alpecin-Deceuninck voor controle en hield het gat met de koplopers klein. Stefan Küng, die bij een ongelukkige valpartij met toeschouwers lag, kon zo terugkeren. De regenval en gladheid maakten de koers in aanloop naar de tweede keer Oude Kwaremont extra nerveus.
Oier Lazkano voerde het tempo op op de kletsnatte Kwaremont, waarna Van der Poel het gat met Pedersen en Vermeersch dichtte en er overheen ging. Op de top zaten alleen Pedersen, Lazkano, Dylan Teuns, Laurence Pithie en Tim Wellens nog in het wiel van de wereldkampioen, waarna een groepje met onder meer Jorgenson en Matej Mohoric nog kon aansluiten. Op de eerste keer Paterberg werd geploeterd, maar waren de verschillen klein.
foto: Cor Vos
Beslissing valt op Koppenberg, geen maat op Mathieu van der Poel
In aanloop naar de Koppenberg was er een samensmelting in de groep der favorieten. De ontsnapte Iván García begon met lichte voorsprong, maar hij kende mechanische pech en kwam stil te staan. Hij was niet de enige, want de Koppenberg lag er kletsnat en dus heel moeilijk te berijden. Buiten Mathieu van der Poel, Matteo Jorgenson en Mads Pedersen was er niemand die niet voet aan de grond moest zetten; een bizar beeld bij de favorieten voor de Ronde.
De versnelling die Van der Poel plaatste op de Koppenberg bleek de beslissende demarrage in deze Ronde van Vlaanderen. Jorgenson had na de top de wereldkampioen nog wel in zicht, maar MVDP reed stukje bij beetje verder weg. Al op de Taaienberg was het verschil 50 seconden met de Amerikaan, die terug waaide in een groepje met Bettiol, Teuns, García, Wellens, Pedersen en Laurenz Rex.
De samenwerking was daar niet optimaal, waardoor Van der Poel bijna anderhalve (!) minuut voorsprong kon pakken op ruim 30 kilometer van de meet. Op dat moment had hij nog de Oude Kruisberg/Hotond, Oude Kwaremont en Paterberg voor de boeg. Achter Van der Poel was de strijd om de andere podiumplaatsen interessant. Op de Hotond wisten Teuns en Bettiol zich los te weken van de rest, maar dat was al op bijna 2 minuten van Van der Poel.
Solo naar derde victorie in de regenboogtrui
De wereldkampioen doorstond boe-geroep en een bierdouche op de laatste keer Kwaremont, waarna hij ook zonder problemen over de Paterberg kwam en alleen nog de laatste 13 kilometer restten richting Oudenaarde. Niets stond een derde zege in de Ronde van Vlaanderen meer in de weg voor Mathieu van der Poel, die in 2020 en 2022 ook al wist te winnen. Met zijn derde overwinning schaart hij zich tot mede-recordhouder in Vlaanderens Mooiste.
foto: Cor Vos
Op ruim anderhalve minuut van Van der Poel streden Bettiol en Teuns om het podium, want van achteruit was er veel druk van een grote groep met andere outsiders. Benoot zat daar mee, maar omdat hij bij een fietswissel de fiets van Van Baarle kreeg, moest hij een tweede keer wisselen en was hij kansloos voor een top-10-notering. In de laatste rechte lijn vielen Teuns en Bettiol nog stil, waardoor de achtervolgende groep nog langszij kwam in de laatste 200 meter.
De tweede plaats ging heel erg verrassend naar Luca Mozzato (Arkéa-B&B Hotels), die na een sprint der stervende zwanen nog Michael Matthews (Jayco AlUla) voorbleef. Nils Politt (UAE Emirates) strandde net naast het podium, maar hij mocht zich toch op het podium hijsen omdat Matthews door een afwijkende manoeuvre in de sprint teruggezet werd in de uitslag. Dit wel tot ongenoegen van zijn ploeg, die in protest ging.
EENDAG 
nummer 1 op 1
jumbo geen eens top 10
en die bling bling dwaas terug naar af
en Israël er op het laatst de deur gewezen,
had verder wel wat spannender gemogen maar toch gunstige uitkomsten, alles op zijn plaats gezet
je bent zelf niet actueel
bovendien gedraag je je totaal onnozel
want het rijmt geen eens
wat wel rijmt:
het eeuwige gezever van een snuitkever
moet weer werken om geld te verdienen
dan kan die het in het weekend weer uit gaan geven aan de cocaïne
etc.
geen chatgpt voor nodig,
dat is jouw armoedige dimensie
En verzint rijmpjes met ChatGPT
drugs en drank roep je aan
om maar niet inhoudelijk te hoeven gaan.
En dan verwijt je die arme Snuitkever
eeeeuwig gezever
Dat lijkt op iets met een ketel en een pot
doen we nu maar deze dimensie op slot?
Sterker nog "heroïsche overwinning" googelen, levert bijna alleen maar verwijzingen naar sportuitslagen op, waarvan het gros minder heroïsch en historisch dan wat Van der Poel vandaag heeft laten zien.
Het gebruik van heroïsch in sport vind ik daarom altijd overdreven. Lucht kloppen in iets om het groot en bijzonder te maken.
Vlaanderen blijft een mooie koers door de entourage maar eigenlijk verliest het door die voorspelbaarheid voor mij wel wat aanzien.
Ik keek de wedstrijd nog eens terug, gek om te zien hoe drie kwart van dat achtervolgende groepje op de top van de Koppenberg doorkomt met een achterstand tussen de anderhalve en drie minuten (en dus een snellere laatste 43km hebben gereden dan Matje zelf). De situatie veranderde nog 7x compleet achter hem.
Ohja, de Koppenberg mag er voor mij wel weer uit. Als je ziet hoe ze zelfs te voet amper boven geraakten omdat de kasseien te glibberig waren om zelfs maar op te stappen, dan is er wel een grens bereikt.