Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Roland Liboton wil Van Aert en Van der Poel vaker in het veld zien: “Ze moeten weten van welke straat ze afkomstig zijn”
Roland Liboton zou Wout van Aert en Mathieu van der Poel graag vaker in het veld zien rijden. De ondertussen 64-jarige crosslegende vindt het jammer dat de trui van de Belgisch kampioen en de wereldkampioen pas in december te bewonderen zijn.
Volgens Liboton, die tussen 1980 en 1984 vier keer wereldkampioen werd, zouden renners die geen tien crossen rijden, niet op een kampioenschap mogen starten. “Ik vind het niet kunnen dat jongens die een heel seizoen voor de show hebben gezorgd op een WK plots moeten opboksen tegen mannen die fris zijn”, zegt hij in Het Nieuwsblad. “Ik zou die mannen verplichten een aantal wedstrijden te rijden. Doen ze dat niet, dan zouden ze geen selectie mogen krijgen voor nationale en wereldkampioenschappen. Het zou een gebaar van respect zijn tegenover de andere jongens die keihard hun best doen en ons toch mooie crossen laten zien.”
Zoals het nu gaat zullen Eli Iserbyt en Toon Aerts nooit wereldkampioen worden, denkt Liboton. “En dat is jammer. Die mannen leveren al een heel seizoen mooie duels, zoals donderdag in de Jaarmarktcross van Niel. Zij verdienen die trui. Ook naar organisatoren toe zou het leuk zijn als de kampioenstruien altijd van de partij zijn. Dat gebeurt nu niet en dat is volgens mij ook de reden waarom toeschouwers afhaken. De trui van Belgisch kampioen Van Aert gaan we vermoedelijk pas begin december zien, die van wereldkampioen Van der Poel nog later”, gaat het crossicoon verder.
‘Je kunt niet van twee walletjes blijven eten’
Liboton erkent dat het niet meer dan logisch is dat Van Aert en Van der Poel na hun wegseizoen een lange rustpauze inlassen. “Maar ze moeten kiezen, je kunt niet van twee walletjes blijven eten. Ofwel ben je wegrenner, ofwel ben je cyclocrosser. Die twee combineren gaat niet. Ze moeten respect tonen voor de jongens die twee keer per week de wei in duiken, al weken aan een stuk. Op de weg wordt uiteraard het grote geld verdiend. Die jongens hebben duizelingwekkende contracten en dat verdienen ze. Maar we moeten weten van welke straat ze afkomstig zijn. En dus zou ik hen, en hun truien, graag vaker in het veld zien.”
Steeds meer renners wisselen moeiteloos van het ene soort fiets in voor het andere, maar volgens Liboton kleven daar ook risico’s aan. “De tijden zijn veranderd. Ze springen van de ene broek in de andere. Maar ik zou daar ook voorzichtig in zijn. Neem nu Marianne Vos. Die leek ook alles te kunnen, maar is er toch enkele jaren uit geweest. Op een dag zegt het lichaam dat het genoeg is.”
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
Misschien moeten die ook maar wat ritten in de Tour gaan winnen dan en wat crossen skippen, wie weet lukt het dan wel. Vrije keuze he, dat schijnt zo belangrijk te zijn.
Enige waarmee ik het nog wel enigszins eens ben, is dat het ergens wel triest is dat organisatoren van grote/mooie crossen, die in de kalender nu eenmaal in oktober of november zitten, al jaren geen kampioenen meer hebben gezien.
Je zou kunnen stellen dat een titel een engagement is dat je een jaar zal fungeren als vertegenwoordiger/uithangbord van je sport en dat je niet moet meedoen als je geen intenties hebt om daar aan te voldoen. Of dat een sport, hoe klein ze ook is, wel een kampioen verdient die prioriteit geeft aan die sport.
Als Mathieu en Wout met de combinatie te doen tussen de weg en het veld beter zijn, dan is dat zo. Anders moeten mannen als Aerts en Iserbyt maar wat anders gaan doen als ze niet goed genoeg zijn om te winnen tegen de toppers. Ze mogen al blij zijn dat ze niet elke wedstrijd voor plek 3 strijden.
De traditionele weg-fan zal ook wel horen over de strijd van vdp/wva (op de weg toch 2 enorme klasbakken en enorm bekend) in het veld en daar ook eens op afstemmen. Om daar dan de asfaltstrijders keihard door de modder in het noeste winterweer te zien vechten.
Ik denk eigenlijk ook dat het veldrijden in nl bekender werd toen vdp wegsuccesen ging vergaren. Probleem voor crossorganisatoren is natuurlijk wel dat je er niet op aan kunt dat de toppers aanwezig zijn, en dat ws daardoor het aantal bezoekers ook enorm lastig is te bepalen. En dat maakt het vinden van sponsoren ed weer lastig.
En laten die andere jongens (die het hele wegseizoen niet zoveel te doen hebben) maar eens zorgen dat ze hen van échte tegenstand kunnen voorzien..
Daarnaast moet het WK eerst maar gereden worden. Nog niks staat vast.
Dat hij die mannen een minimum aantal keren mee wil zien doen tijdens het seizoen is toch heel normaal. Anders begint het iets weg te hebben van de grote pestkoppen die niet met de kleine jongetjes willen spelen, maar wel hun bal en hun boterhammen afpakken 's middags. Zou er evenveel begrip zijn moesten bvb Pogacar of Evenepoel de afgelopen jaren hebben meegedaan aan Tour de l'Avenir als enige U23 wedstrijd op de kalender om daar dan met 15 minuten voorsprong te winnen? Lijkt me een beetje vergelijkbaar qua principe, ook al gaat het daar om een andere categorie binnen dezelfde discipline.
En hij heeft alleen maar plezier als het financieel of commercieel interessant is. Dat ook.
Dat is helemaal niet de vraag die je je moet stellen, beste Panache. Veldrijden leeft op dit moment, met dank aan het IOC, enkel in België en Nederland. Dat wil zeggen dat je een kleine talentpool hebt om uit te vissen. Zowel Van Aert als Van der Poel steken ook twee niveau's boven de meeste fulltime wegwielrenners uit, terwijl dat wel een wereldsport is. Als je je ook de vraag gaat stellen waarom fulltime wegwielrenners twee niveaus onder parttime wegwielrenners acteren, ga je misschien bij ofwel foute ofwel kwalijke conclusies uitkomen. Het is dus helemaal niet zo gek om te zien dat er binnen de Benelux geen andere veldrijders meer zijn die op hun niveau rijden, aangezien er in de hele wereld amper wegrenners zijn die op hun niveau rijden.
Liboton was crosser. Een hele goede, maar ook niet meer dan dat. En buiten Belgie kent niemand deze beste man. Jammer genoeg voor hem (en ook voor Eli, Aerts en co), zijn zowel het MTB-en als het wegwielrennen groter en internationaler. En dat betekent in dit geval dat Wout en Mathieu (en ook Pidcock) keuzes maken.
En natuurlijk zou iedereen deze gasten het liefst van oktober tot maart door de modder zien dabben. Maar hun wereld en hun mogelijkheden zijn groter dan slijkfietsen. Als je de RVV of MSR kunt winnen, en in het veld alles al gewonnen hebt, wat zegt dan de Ethias cross van Leuven je nog? Afgezien van een leuke startpremie misschien.
Het is internationaler. Budgetten zijn misschien niet veel groter, maar het is olympisch. En ik denk dat het niveau in de breedte ook net wat hoger is.
Maar dat is moeilijk in te schatten omdat het 2 verschillende disciplines zijn.
- In het veldrijden rijdt een coureur in iedere wedstrijd buiten de WB en internationale kampioenschappen in het tenue van zijn of haar werkgever, steevast goed bekeken en met heel veel wedstrijden. In het schaatsen is er buiten NK's en nationale wedstrijden juist bijna tot geen zichtbaarheid voor sponsoren, waar sowieso al minimale interesse voor is. Banners naast de baan moeten extern aangekocht worden, net als tv-reclames. Bij de enige belangrijke wedstrijd, de OS om de 4 jaar, is dat alles zelfs verboden
- Het veldrijden heeft een volle kalender van begin tot eind, waarbij de pure specialisten een groot deel rijden. Het schaatsen heeft een schrikbarend lege kalender (buiten een paar WB-wedstrijden, OS en kampioenschappen praktisch niks) en dan nog hebben hun toppers er een handje van een deel van de wedstrijden over te slaan voor hele vage redenen. Slecht signaal naar een sponsor als je midden in zo'n kort seizoen liever ''rust'' zoekt in de Spaanse zon dan wedstrijden rijdt. Langebaanschaatsen heeft ook geen extra klassementen als de SP of de X²O Badkamers Trofee, nog los van alle overige wedstrijden.
Het is aantrekkelijker voor een Belgisch bedrijf in te stappen in het veldrijden dan een Nederlands bedrijf in het schaatsen als teamsponsor.
Oke... Volgens mij laten ze al jaren zien dat ze het prima kunnen, willen en ook doen.
Een volledig veldritseizoen combineren met een selectie aan wegwedstrijden kan, andersom ook, maar beiden niet. Daarom verschijnen ze nu pas in december in het veld.
Dat is een probleem voor het veldrijden.
Met van twee walletjes eten, zegt hij niet dat het niet te combineren valt, maar bedoelt hij dat je niet zomaar enkel de voordelen kan opeisen, zonder een minimum aan engagement of nadelen daarbij te willen nemen. Voorts denk ik dat hij in heel het stuk duidelijk aantoont wat hij bedoelt. Hij spreekt over respect tonen aan de veldrijders, en dat ze zouden moeten 10 crossen per winter rijden, dat het normaal is dat ze geen volledige winter crossen... Dat is toch voldoende aanwijzing om aan te tonen dat je quote uit de context getrokken is. Hij zegt dus letterlijk dat het wel ok is en mogelijk is, maar dat er een minimum van engagement op zijn plaats is.
Hij spreekt ook over sponsors, organisatoren en fans, die verdienen om die truien het hele jaar door te zien. Zijn hele verhaal gaat best wat verder dan een zinnetje dat je selecteerde om uit de context te halen.
Hij spreekt over "fris" zijn wanneer de kampioenschappen komen, terwijl de Iserbyts en de Van der Haars al sinds september aan het werk zijn. Sja, zij zouden ook kunnen kiezen om het zo aan te pakken, maar veldrijden (in tegenstelling tot WVA/MVDP/TP) is hun broodwinning.