Er was even wat commotie op de flanken van de Alto de San Jéronimo, toen het peloton werd opgeschrikt door een valpartij. Meerdere renners van Jumbo-Visma en INEOS Grenadiers waren betrokken bij de crash, waaronder klassementsmannen Primož Roglič en Adam Yates. De schade bij de Sloveen valt echter mee.
Ploegleider Grischa Niermann zag dat zijn ploeg er zonder veel kleerscheuren vanaf kwam. “Primož en Lennard (Hofstede, red.) zijn oké. Steven (Kruijswijk, red.) heeft een paar schaafwonden. Er was weinig aan te doen vandaag, wij vielen over de mannen van INEOS Grenadiers heen. Gelukkig zijn we erdoorheen gekomen en kunnen we onze weg in deze Vuelta vervolgen.”
Gladde wegen
Koen Bouwman maakte de val van zijn ploegmaats van dichtbij mee. “We reden vijfhonderd meter in een afdaling toen bijna onze hele ploeg viel. Spanje kenmerkt zich door gladde wegen en ik denk dat er wat olie op de weg lag. Dat was vervelend, maar we keerden gelukkig met zes man terug voor de echte afdaling begon. Primož en Steven vielen best hard, maar ze zijn oké. Uiteindelijk is het positieve dat we geen tijd hebben verloren.”
Roglič kwam uiteindelijk als twaalfde over de finish in Córdoba en staat nog altijd derde in het voorlopige klassement. Ook Sepp Kuss (25ste) finishte netjes in de eerste groep en staat er met een negende plaats ook nog altijd goed voor in deze Vuelta.
51 Reacties
Het kan toch geen toeval meer zijn dat hij zo vaak op zijn smoel gaat? Net zoals Evenepoel zijn afdalingen hier en daar nog moet finetunen, geldt dat net zoveel voor Roglic. Wat een brekebeen is dat zeg!
Eens. Hij ligt er elke keer weer bij, zelfs solo. Wat een contrast met zijn maatje Pogacar.
Als je hebt gekeken, mag je mij eens uitleggen hoe hij dit had kunnen voorkomen?
@yogi, daar draait het niet om. Natuurlijk kon hij er uiteindelijk niks aan doen toen hij daar zat en de val gebeurde, maar hij zit er wel weer.
Je kunt gewoon niet meer van pech spreken bij Roglic, hij valt gewoon vreselijk vaak.
waar dit precies door komt is natte vinger werk, maar het meest voor de hand liggend is natuurlijk zijn relatief gebrekkige ervaring in het peloton.
@Franco
Ook Poga zal zijn kennismakingen nog wel krijgen. Het asfalt is als een Magere Hein.
Verschil is wel dat Poga iets minder gebogen op zijn fiets zit, dus net even die paar extra centimeter overzicht heeft. Daarbij zat Poga als kind vaak op een éénwieler. Dan leer je wel wat balans is.
@Reiger
Ken jij het spel Domino? Hier kon Roglic/Jumbo weinig aan doen, lijkt mij zo.
@Ilpirata Dat is toch dat spel waarbij het de bedóeling is dat alles omvalt? Dan heeft Roglic al een paar regenboogtruien van SBS6 ontvangen lijkt mij.
@Reiger
Haha, er zijn inderdaad renners die meer op de grond liggen dan anderen. Valt mij altijd op dat ex-mountainbikers, zoals Sagan,Bernal bv, minder vaak op de grond liggen i.v.m. stuurvaardigheid.
@Ilpirata Ja dat valt mij ook op. Jongens die écht zijn opgegroeid met een MTB of veldritfiets zijn wss ook honderden keren gevallen op training of in wedstrijd maar wisten dan hoe ze het níet moesten doen en het viel niemand op. Er gingen alleen jaren overheen. Ik kan mij nog zaaltrainingen in de winter herinneren waarbij we valtraining kregen op een mat. Mét fiets dus! Samen met behendigheidstrainingen was dat best leerzaam.Volwassen renners die relatief laat zijn begonnen vallen uiteindelijk net zo vaak als die jonge jongens maar bij hen valt het wel op omdat er meestal een camera op gericht is. Wanneer er bij hen ook jaren overheen gaan hebben ze de naam brekebeen al te pakken en komen ze daar moeilijk nog vanaf.
@Reiger Mannen als Gesink, Thomas, Landa,Pozzovivo, Porte, Kruiswijk en Kelderman liggen er in mijn beleving vaak bij. En dat is jammer. Niet altijd hun schuld, zoals bij Roglic vandaag.
Hij ligt er idd vaak bij en je kunt het hem vast vaak verwijten, maar dit keer niet. Als iemand in 7e positie valt in een afdaling dan is er geen ontwijken meer aan en ga je gewoon mee naar de grond.
@Marco. Ik geloof iedereen die zegt dat hij er niets aan kon doen, maar op een gegeven moment krijgen renners het nadeel van de twijfel. Bij Roglic hou je onderhand je hart vast in een afdaling, bij Froome zat je ook met 2 handen voor je ogen als hij weer capriolen uithaalde, bij Gesink kun je ook de klok er op gelijk zetten en als Evenepoel er niets aan doet komt hij ook zomaar in dat rijtje. Het andere nadeel is dat wanneer het hele peloton weet dat iemand slecht daalt of stuurt er klontvorming ontstaat rond zo’n renner in een afdaling. Iedereen wil voorbij zo’n renner want “zometeen ligt ie toch weer op zijn muil en dat is niet zo erg, maar als hij mij meeneemt wel”. Zo denken renners nu eenmaal. En die klontvorming zorgt voor nog meer valpartijen. Dus óf je laat het zo en calculeert 5-10 klappertjes per jaar in óf je probeert er iets aan te doen.
Ik kan de woorden van Reiger alleen maar onderstrepen. Ik geloof sowieso niet in toeval wel in dat er voor alles een reden is. Roglic trekt de valpartijen aan, mogen we zo onderhand wel stellen. Je kunt roepen dat er olie op de weg lag, maar alle renners kregen hiermee te maken. Waarom zijn het dan toch altijd dezelfde renners die vallen?
De naam Lance Armstrong noem ik liever niet bij welke vergelijking dan ook, maar hoe vaak lag hij op zijn kokosnoot? Het zal twee keer in bij elkaar opgeld 20 grote rondes zijn gebeurd. Dat is geen toeval. Het is een bepaald soort van alertheid die in je genen zit.
Valt ook op dat Roglic altijd eerst lichtelijk valt in een ronde, om een paar dagen later die ene fatale smak tegen het asfalt te maken die hem dezelfde ronde kost. Want ja, wees niet verbaasd als het ook deze keer zo gaat. Hoezeer ik het ook hoop van niet: als iemand het verdient om te winnen is hij het wel. Overigens is het met Kruijswijk ook enigszins hetzelfde verhaal aan het worden. Ook hij pikt steeds meer een valpartij mee. Movistar profiteert hier intussen flink van. Ik houd mijn hart vast.
@IlPirata vergeet vooral Kelderman niet in je overzicht ;-)
@DunJay Aangepast idd;-)
Dit kun je voorkomen door aan kop te rijden, met de rode trui.
Dat deed hij een paar dagen geleden ook en toen viel hij ook..
Hier kon hij niets aan doen.. heb je de val überhaupt gezien?
Nee, niet gezien. Mijn punt is meer dat hij écht vaak valt in een jaar en dan lijkt het wel of hij het op één of andere manier aantrekt. Wanneer je een paar keer valt in een jaar is dat pech maar bij Roglic lijkt het wel iets structureels.
@Reiger Dus je kijkt niet en meent wel een punt te kunnen maken. Interessant.
@Yogibear Wanneer dit de eerste schuiver van het jaar was geweest had je mij hier niet gelezen. Hij heeft Parijs-Nice verloren door een val, hij moest de Tour verlaten door een val en in deze Vuelta ligt hij er 2 keer bij in 3 dagen tijd. Wat de oorzaken ook zijn en wiens schuld het ook is, hier maak ik de conclusie dat hij een erkend brokkenpiloot is.
En dan hebben we het alleen over dit jaar..
De overige kwaliteiten van hem staan buiten kijf maar dit lijkt wel iets structureels ja.
@Reiger
Misschien is het gewoon inherent aan zijn stijl.
Primoz zoekt daar waar mogelijk toch altijd de kortste weg. Water kun je ook niet aanleren voor de omweg te kiezen. Dat is nog gewoon zijn schansspringer gen. Altijd bezig de minieme verschillen op te zoeken, en dat betekent ook grenzen verkennen. Zelfde met de podiumceremonies en interviews. Heb eigenlijk weinig toprenners hier bezwaar over horen maken. Primoz wel omdat hij ook hierin weer de kortste weg zoekt.
niet voor het eerst geheel eens met S.t.B.
@Reiger
Kijk je dan uberhaupt wel wielrennen? In de Tour lag hij bij een valpartij veroorzaakt door een toeschouwer en kreeg hij later een beuk van Colbrelli. Beide keren weinig aan te doen, net als vandaag. Volgens mij valt het hele peloton met regelmaat maar heeft de 1 meer geluk dan de ander, of rijd in posities waarbij vallen minder voorkomt of wanneer ze wel vallen het niet opvalt bij het grote publiek.
Hoewel Roglic zeker vaker valt dan andere AK renners moet je elke kus met de grond op zijn eigen merites beoordelen. Hier kan hij geen kant meer op terwijl hij perfect zit namelijk van voren in het spoor van INEOS. Dylan glijdt weg en daar ga je dan. Ik vind dit net als de val van Piti eerder niet verwijtbaar aan de renner of de ploeg. Odd Eiking als Rode trui drager zat er vlak achter en kon net op tijd remmen/uitwijken. Pure pech hier voor de één en geluk voor de ander.
Hier konden ze niets aan doen
Vakbekwaam leren vallen hoort er ook bij. Vraag dat maar aan een willekeurig judoka. Primoz begint geloof ik die fijne kneepjes inmiddels door te krijgen. Natuurlijk is zijn lengte hierbij ook van belang. Gesink kan nog wel zwarte band valpartij zijn, maar zijn fysieke gestalte zal hem toch altijd parten spelen.
En wat is dat toch met die Spaanse gladde wegen? Wat voor soort asfalt gebruiken de Iberiërs?
In elk geval vaak gesponsord door de (betalende) eurolanden…
Primoz en Steven zijn nu niet de beste stuurlui van het peloton, zijn toch minder flexibel op de fiets. Primoz heeft dan nog een groot hart, waardoor hij gewoon de grenzen op blijft zoeken, in tegenstelling tot Steven.
Ik herinner mij een Giro van Steven waar hij die grens helaas wel heeft opgezocht.
Roglic kan beter een Telemark landing maken met al die valpartijen.
Misschien krijgt hij van de jury er punten voor
Mijn grootste angst dat Roglic niet zou winnen, ligt niet verscholen in dat hij nog gelost zou worden bergop, maar dat ‘ie uit koers valt. S.t.B. verwoordt het mooi hierboven, zijn manier van koersen ligt ingebed in de genen en dat siert hem juist. Maakt Roglic tot de mooiste renner van het peloton voor mij.
Maar ik zit geregeld met spanning op het puntje van de bank.
De beste stuurlui staan weer op wal
Even wat wiskundige relativering op de late avond. Ik lees hier vaak dat renner X er zo vaak bijligt dat het geen toeval meer kan zijn. Dat kan het wel. Laten we aannemen dat elke renner even veel kans heeft om te vallen, zeg 3 keer per jaar. Over 3 jaar zijn dat gemiddeld n=9 valpartijen. Waar het om gaat is de *statistische* variatie rond dat gemiddelde. Deze standaarddeviatie is gelijk aan de wortel van n, hier dus 3. Op 100 renners zijn er dan 68 die tussen de 6 en 12 keer vallen, maar ook 14 (eigenlijk 13.6) renners die tussen de 3 en 6 keer vallen, en 14 die tussen de 12 en 15 keer vallen. En dan heb je nog de statistische Keldermannen en Roglicen (2.1 van de 100) die tussen de 15 en 18 keer vallen en de zogenaamde stuurkunstenaars (ook 2.1 uit 100) die in 3 jaar tijd tussen de 0 en 3 keer vallen.
Kortom, doordat er gemiddeld per renner niet heel vaak gevallen wordt is er puur wiskundig een enorme variatie in het aantal vallen per renner te verwachten die helemaal niks met stuurmanskunst te maken heeft. Waarmee ik niet wil zeggen dat er geen verschillen in stuurmanskunst zijn.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/68%E2%80%9395%E2%80%9399.7_rule
Hahaha geweldig draadje! 10 met griffel!
Zijn hier ook San Mollema reeksen van?
Vindt dit statistisch gezien toch wel een lastige. Aangezien hij m.i. uit gaat van een soort homogene groep renners.
Maar je hebt types als De Gendt, die eigenlijk nooit valt. Niet omdat hij goed kan sturen, maar omdat hij ofwel in de kopgroep rijdt, of wel achteraan in het peloton. Terwijl renners als Roglic met zijn knechten altijd wringen bij de eerste 30, en dus veel meer kans hebben om plat te gaan.
Het is dus meer dan toeval alleen. De aanname dat iedere renner evenveel kans heeft om te vallen klopt dus niet. Hoe past dat dan in de statistieken?
@Michelangelo – De aanname is uiteraard zwaar gesimplificeerd. Het doel van het betoog is aangeven dat zelfs als iedereen even goed zou sturen en op vergelijkbare plekken in het peloton zou rijden, er nog een sterke variatie in valfrequentie zou zijn. Als je het model zou willen verbeteren, kun je dat soort dingen meenemen, maar daar wordt het geheel niet begrijpelijker van. Belangrijker, de statistische variatie (die niet van stuurvaardigheid afhangt) neemt daardoor alleen maar toe.
@Willem – Jazeker, gewoon alle Primoz-getallen sommeren.
Leuk,al die onzin verhalen over vallen en niet vallen. Renners die geen rol spelen in grote rondes vallen nooit….De echte toprenners van Froome tot Contador zijn allemaal zwaar ten val gekomen…..
… maar niet in rondes die ze wonnen…
Froome wel hoor. Giro 2018.
Zoetemelk 1980
Armstrong 2003
Hinault 1985
Froome 2016
Dit jaar is roglic vaker gevallen door toe doen van andere dan dat hij zomaar zelf even de grond kust volgens mij
Die 2x in de tour, vandaag. Dat had niks met stuurkunst te maken…
Roglic valt gemiddeld een keer of 6 per jaar schat ik, dat is gewoon het driedubbele van de gemiddelde wielerprof. Er zitten heus valpartijen bij waar Roglic weinig tot niks aan had kunnen doen maar zijn status brokkenpiloot is helaas feitelijk.
Vorige Vuelta die Roglic won viel hij 3/4 keer in 3 weken. Dus koning grote rondes winnen terwijl je op je snufferd gaat is hij al. Heeft overigens pas 1 grote ronde gereden in zijn carrière waar hij niet gevallen is.
Ik heb het gemist, maar ik ga ook niet zonder meer van toeval uit. Gesink is iemand die vaak aan de buitenkant van het peloton fietst. Als er dan in de groep iemand een zwieper maakt dan is vaak iemand aan de buitenkant echt de lul. Die vallen dan op een stoep, de wegrand of krijgen een vreemde duik in de berm voor de kiezen. Hun val zal minder vaak gebroken worden door een andere renner voor hen. En dan is het ook nog zo dat aan de zijkanten gewrongen wordt om naar voren te gaan en dat niet altijd goed gaat waarbij de rijen daarachter aan diezelfde zijde eveneens meevallen.
Misschien zie ik het niet juist of zijn een paar momenten me meer bijgebleven, maar heb het idee dat de schade van een val midden in het peloton vaker meevalt dan aan rand of dicht tegen de randen. Uitgezonderd dat je mist dat je moet uitwijken voor straatmeubilair. Je gangbare positie in een peloton zou wel je risico kunnen vergroten of verkleinen.
De term brokkenpiloot vind ik feitelijk niet juist want dat zou betekenen dat elke valpartij op zijn eigen conto valt te schrijven en dat is niet zo. Een brokkenpiloot is altijd zelf de veroorzaker. In dit jaar is dat al in de helft van de keren niet aan de orde. Wat wel klopt is dat hij meer akkefietjes heeft dan anderen en dat die volgens mij te maken hebben met zijn late entree in de wielersport. Het rijden in een peloton is voor hem veel lastiger dan een Pogacar bv. In de Tour beukt Colbrelli hem er uit maar slaagt hij er zelf niet in om het veilige wiel van Wout te houden waardoor hij in de gevarenzone terecht komt.
Met het inluiden van een nieuwe dag dan maar Primoz himself… No risk, no glory.
Is Primoz nu zo goed dankzij of ondanks zijn regelmatige valpartijen? Is zijn risicovolle stijl nu juist niet een wezenlijk onderdeel van de renner Roglic, en haal je niet de angel uit de man door die stijl te kuisen.
Wie kent niet die afdaling waar Primoz volgens een razende Dumoulin in de slipstream van een motard de etappe won. Het zijn enkel de waaghalzen en creatievelingen die op een dergelijke manier glorie bereiken, en het zijn enkel de waaghalzen en creatievelingen die het mogelijke op hun bek gaan hierbij voor lief nemen.
Roglic heeft binnen 5 jaar een palmares bij elkaar gefietst wat geen enkele renner uit heden en verleden voor elkaar heeft weten te krijgen. Gaarne verwijs ik de twijfelaars naar de all time ranking van PCS. Alle renners boven Primoz hebben 2 tot 3 keer langer over hun palmares gedaan.
Stel je niet voor wat hij nog meer heeft kunnen bereiken zonder de valpartijen. Stel je voor dat de valpartijen juist hebben bijgedragen aan dit palmares.
Ook al ben ik het eens met het feit dat hij er te vaak bij ligt, deze viel niet te ontwijken.
Hij is gewoon de koning van de vuelta en verdient z’n kroon.