Wielerjaar 2023 kende voor Robert Gesink allesbehalve een ideale start. Tijdens de Tour Down Under ging hij in de eerste rit al onderuit met een breuk in het schaambeen tot gevolg. Een vervelend einde van een fraaie trip, die hij samen met zijn gezin maakte. In zijn column in de nieuwe RIDE Magazine is Gesink openhartig over zijn revalidatie.
De blessure was voor Gesink een behoorlijke tegenvaller. “Natuurlijk denk je dan: dit gaat nergens over en waar doe ik dit nog allemaal voor”, schrijft hij. “Daar had ik het wel even moeilijk mee. Maar al vrij snel overwint mijn liefde voor het fietsen alles en dan gaan we er weer voor.”
Al snel kon hij de knop omzetten. “Na zo’n val moet je alles over je heen laten komen en proberen de ellende zoveel mogelijk van je af te zetten. Als je het dieptepunt hebt gehad, dan begin je weer dat te doen waar je als topsporter altijd mee bezig bent; jezelf verbeteren. Het klinkt misschien raar, maar het mooie in een revalidatieproces is dat je voelt dat je met sprongen vooruitgang boekt. Van het met krukken lopen, via een trapje op je fiets kruipen en vervolgens weer je linkerbeen over het zadel heen tillen, dat zijn grote stappen. Daar kan ik dan ook weer van genieten.”
13 Reacties
Cultuurbewaker JV en groot sportman. Wat gun ik hem nog zo’n gloriemoment als afgelopen Vuelta!
Wat een topper
De ouwe Grieken hadden ook een Gesink. Zij noemden hem Sisyphus. Omdat de tweewieler nog uitgevonden moest worden, vermaakte hij zich met een steen. Ook mooi. Later heeft Camus daar nog een prachtige filosofie opgeschreven: “Het absurde ontstaat uit de confrontatie van de mens die vraagt, en de wereld die op een onredelijke wijze zwijgt.”
Robert is de beste
Hup Robert
Volgens is mij begint die knakker zijn revalidatieproces al voordat hij überhaupt de grond raakt. Ook wel typisch van hem is dat naast het snel breken van botten deze ook relatief snel genezen en hij meestal best snel weer terug in het peloton is.
Ik schat in dat hij tot zijn 40e meerijden gaat, hij heeft de fysieke aanleg en mentale motivatie daarvoor.
Robert de romanticus
Jaren verguisd door zijn pech zo'n grofweg de periode een 10 jaar terug. Nu weer bewonderd om zijn nog altijd goede presteren en positieve houding.
In 2011 een flinke valpartij in de Tour en dan supporters die de renner verwijten niet mee te kunnen in die tijd. Brak hij ook nog einde 2012 zijn bovenbeen met een training maar stond er weer in 2012 waar hij weer in de Tour 2 maal viel, 1x tegen 70 aant uur met een harde klap eraf. Uitrijden onmogelijk en weer werd hij afgebrand door vele zogenaamde wielervolgers/supporters.
Altijd netjes en vrolijk volgers te woord staan en de fotograaf van het peleton.
Eenzijdige blik dit. Gesink heeft even goed altijd een volle bak trouwe supporters en aanhang gehad, ook bij tegenslag. Zo zwartgallig als jij het brengt hier is het nooit geweest.
Grappig, in 2011 en 2012 heeft het zelf zo ervaren.
En ja de echte oprechte fans waren er altijd wat los staat van een breed algemeen sentiment.
Ik heb hem wel eens bekritiseerd, maar hem altijd bewonderd voor zijn sterke wil om altijd weer terug te komen. Maar het einde van zijn loopbaan nadert wel !
Voor veel mensen is dit een opsteker om door te gaan!
Bewonderenswaardig is het, zonder meer.
Ik ging men oren uitkrabben toen de commentator over Gesink aan de start van Catalonië begon.