foto: Sirotti (archief)

Robert Gesink reed in de Ronde van Californië een goede tijdrit en moest aan de finish slechts 39 seconden toegeven op winnaar en tijdritspecialist David Zabriskie. “Ik stond al geruime tijd te springen om een goed resultaat en als je dat dan kan neerzetten in een tijdrit is het gevoel nog uitbundiger”, aldus Gesink in een interview op RaboSport.

Een prima resultaat in een discipline die niet helemaal de jouwe is.
“Het liep hier al een paar dagen goed, dus ik wist dat de vorm in orde is. Het ging in de tijdrit ook direct lekker. Al was het parcours niet echt interessant. En ook nog eens veel wind. Maar het liep goed. Zeker het eerste deel. De weg terug na het keerpunt was wat moeilijker. Met name door de wind, maar ik had na de finish direct een goed gevoel over wat ik had neergezet. Het voelde prima en dat bleek dus ook het geval te zijn. Ik stond al geruime tijd te springen om een goed resultaat en als je dat dan kan neerzetten in een tijdrit is het gevoel nog uitbundiger.”

De week verloopt al mooi voor je. We zien je op de beklimmingen veel vooraan en het plezier spat er vanaf. Hoe voelt deze week voor jou?
“Het is gewoon een fijn gevoel als je hard hebt gewerkt en je daar ook het resultaat van merkt. Het gaat hier op alle fronten heel soepel. Bergop is het oude gevoel weer een beetje terug. Ik ben er nog niet, maar het gaat wel soepeler dan eerder dit voorjaar. Nu blijkt ook, dat de weg terug naar de top een hele lange is. Na een beenbreuk duurt dat toch nog wel even. Langer dan ik hoopte, maar niet langer dan ik eigenlijk wel wist.”

Ben je misschien iets te ongeduldig geweest?
“Misschien wel, maar je bent atleet. Je doet er heel veel voor. Fietsen is mijn leven. Je wilt ook de investeringen terugzien, maar dat gaat niet zomaar na een dergelijke beenbreuk. Ik heb wel het gevoel, dat ik voor mezelf steeds heel realistisch ben geweest. Maar in het voorjaar liep het niet helemaal zoals ik had gepland. Voor Baskenland werd ik ziek en dat was enorm balen, want mijn voorbereiding voor de heuvelklassiekers viel in duigen. Daar wilde ik goed zijn, maar dat kon toen niet meer. Na Luik ben ik naar Amerika gegaan. Eerst een kleine week rust, dat had ik wel verdiend en was ook goed. Daarna hard getraind en nu dit. Het is een fijn gevoel wanneer ja na hard werken dit neer kan zetten.”