Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Robbe Ghys zegeviert in openingsrit Ronde van België na machtsvertoon Evenepoel
Video Robbe Ghys heeft de openingsrit van de Ronde van België op zijn naam geschreven. De 24-jarige renner van Sport Vlaanderen-Baloise was na een 175 kilometer lange rit van Beveren naar Maarkedal de sterkste sprinter van een groep van drie. Remco Evenepoel werd tweede en is de eerste leider.
Acht vroege vluchtersDit rit werd gekleurd door een vroege vlucht met acht renners. Kort na de start kozen Ghys, Tom Wirtgen (Bingoal-Wallonie Bruxelles), Thijs Aerts (Baloise-Trek Lions), Youri Havik (Beat Cycling) en Jan-Willem van Schip (Beat Cycling) het hazenpad. Nadat zij gezelschap kregen van Arne Marit (Sport Vlaanderen-Baloise), Gianni Marchand (Tarteletto-Isorex) en Julien Van den Brande (Tarteletto-Isorex) groeide de kopgroep tot acht man.
Het peloton liet de leiders echter niet te ver wegrijden. De maximale voorsprong bedroeg onderweg niet veel meer dan drie minuten.
Koers ontploft op Berg Ten Houte
De beslissing zou vallen tijdens de drie lokale rondes van 15,5 kilometer daarin opgenomen de beklimmingen van de Fortstraat, de Ellestraat en Berg ten Houte. Tijdens de tweede passage over Berg ten Houte ontplofte de koers. Op initiatief van Remco Evenepoel ontstond een achtervolgersgroepje met onder meer ook Victor Campenaerts, Caleb Ewan en Ide Schelling. Twee rondes voor het einde gooide Evenepoel opnieuw de knuppel in het hoenderhok. Na deze nieuwe versnelling kon enkel Campenaerts volgen.
Aan kop van de wedstrijd waren pistiers Ghys en Van Schip ondertussen de enige overlevers.Tijdens de beklimming van de Ellestraat op 22 kilometer van het einde voegden Evenepoel en Campenaerts zich bij de twee koplopers. In het peloton roerde Philippe Gilbert zich. De renner van Lotto Soudal ging samen met Davide Ballerini op jacht naar Evenepoel, maar nadat Ballerini plots parkeerde staakte ook Gilbert even later zijn poging.
Evenepoel vs. de rest
Aan kop van de wedstrijd was een leeggereden Van Schip ondertussen afgelost door Marchand. De drie medevluchters waren echter allang blij dat ze het wiel van stoomlocomotief Evenepoel konden volgen. De jongeling pakte dan ook de volle buit van negen bonificatieseconden tijdens de Gouden Kilometer. De voorsprong van de groep-Evenepoel was met tien kilometer te gaan inmiddels gegroeid tot een halve minuut.
Aan kop van het jagende peloton probeerde Alpecin-Fenix in dienst van sprinter Jasper Philipsen het verschil te verkleinen. Campenaerts moest vanwege kramp aan kop van de wedstrijd afhaken. Vroege vluchters Ghys en Marchard hielden moedig stand in het wiel van Evenepoel. Nadat zij ook tijdens de laatste beklimming van Berg Ten Houte niet plooiden, zou de strijd om de dagzege tussen de drie aan kop gaan. Philippe Gilbert probeerde in de achtergrond alsnog de oversteek te maken, maar kwam te laat.
Ghys maakt het af, Evenepoel eerste leider
Marchand ging als eerste de sprint aan, maar werd opgevangen door Evenepoel. Ghys bleef echter over de sterkste eindspurt te beschikken. De pistier – die straks actief is op de Olympische Spelen in Tokio – boekt daarmee de eerste (weg)zege uit zijn loopbaan.
Door het spel der bonificaties begint Evenepoel morgen als leider aan de 11,2. kilometer lange tijdrit in Knokke-Heist.
Samenvatting etappe 1
Evenepoel echt top in dit soort kleine rondjes, ligt hem duidelijk goed!
Maar het niveau van MVDP halen lijkt mij onmogelijk, dat is gewoon indrukwekkend! Er zijn (Mathieu) er weinige die zijn niveau gaan kunnen evenaren de volgende jaren denk ik.
Maar mee eens, verbaasde mij erover dat Remco dit niet afmaakte.
Lokale en wat kleinere koers om aan het zelfvertrouwen te werken richting zijn grotere doelen dit jaar.
Remco zal dit ook blijven doen: de onbetwiste heerser van rittenwedstrijden van een week (of 5 dagen). Maar een grote ronde winnen, laat staan domineren? Neen, ik denk niet dat dat erin zit.
Remco stelt hier zijn kandidatuur voor de eindzege, cruciaal was het moment na zijn eerste aanval toen er een elite groepje was ontstaan. Die wordt bijna ingelopen en hij gaat weer. Alleen Victor zag het gevaar maar de rest (Lees Gilbert en Philipsen) reageert niet en dat is dodelijk bij een favoriet. Gilbert probeert het nog 1x met Ballerini als anker maar de voorsprong was al te groot.
Een hele mooie lokale ronde vandaag om de beslissing te forceren, kudos voor de organisatie en fijn commentaar van Renaat en Sven.
Ook ik vind het onbegrijpelijk dat toppers als Gilbert niet mee zijn als Evenepoel gaat. Wat je vervolgens ziet is inherent aan het rondje. Smalle baantjes, veel op en af, nauwelijks kans om je als peloton echt te organiseren. En dan is het lastig om Evenepoel te gaan halen. DQS deed erachter prima werk, maar het was vooral het onvermogen om niet tijdig te reageren en ook niet goed te organiseren daarachter. En dat heeft weer veel te maken met de sterkte van het deelnemersveld, waarbij een procontinentale ploeg (Alpecin Fenix) de kastanjes uit het vuur moest halen.
Complimenten aan de mannen in de vroege vlucht. Allemaal een kop groter dan Evenepoel, dus echt lekker uit de wind zitten was er niet bij. En toch bleven ze eraan hangen.
En Evenepoel zelf is duidelijk een maatje te groot voor dit deelnemersveld, zeker als je kijkt welke ploeg er met hem mee is.
Eerst leren koersen en dan wedstrijden winnen, ik hoop dat Remco dat snel inziet en dat gaat leren, dan kan het echt een grote worden maar op deze manier met de marginale verschillen wordt het echt een uitdaging om te blijven winnen en zeker om grote wedstrijden te winnen
Uiteindelijk is het mooi om te zien wat hij uit zijn benen schudt. Maar of hij er ook een betere renner van wordt vraag ik me ook af.
gewoon steen goede coureur die de aanval ook niet
schuwt.
En daarna zie je dat Gilbert wel de explosiviteit heeft om er in 1 ruk 10 seconden vanaf te fietsen, maar dan terugwappert.
Lotto Soudal verbaasde mij ook in negatieve zin, ze doen bij de eerste aanval van Remco alles goed en zitten met Caleb en de Buyst mee maar verzuimen om gewoon in zijn wiel te blijven zitten als het peloton nadert. Dan is er nog geen man overboord maar reageert Gilbert niet terwijl je weet dat de crux bij een aanval van Remco zit in het direkt reageren. Als iemand als Victor dit nu al meer als een jaar weet en handelt zou je het ook van LTS mogen verwachten. Of dachten ze werkelijk dat de grootste concurrent hier Lampaert was?
Je vraagt het je inderdaad af. Terwijl Lampaert eigenlijk al het hele seizoen achter de feiten aan fietst. Er is eigenlijk in het peloton maar 1 iemand die je niet zo'n gaatje mag geven, zeker met dit deelnemersveld en op dit plaatselijke rondje.
En dat voor een ouwe rot als Gilbert... onbegrijpelijk!
Hij heeft liefst 43 sec voorsprong op zijn belangrijkste belagers.
Daarnaast heeft hij ook nog eens een uitstekende ITT.
De rest van het peloton mag zich opmaken voor een 2e en 3e plaats op het podium.
Evenepoel hoeft in de resterende etappes enkel nog maar te volgen om deze koers te winnen.
Waarom niet eerst beginnen met sprintetappes of een korte proloog om het spannend te houden.
De gouden km slaat nmm nergens op.
Ook hebben een paar klassementsmannen met dito ploegen, behalve Campenaerts liggen te slapen toen Evenepoel vertrok.
Ik wil zeker die stelling niet ontkrachten (dat kan voorlopig namelijk nog niet, hij heeft nog geen grote ronde uitgereden) maar vind het vreemd om ze boven te halen na een ritoverwinning in een eerste rit.
Verder is dit natuurlijk rondje ver onder zijn niveau qua deelnemersveld, maar goed voor het vertrouwen. Ook goed om zien dat hij (net als 2019 trouwens) redelijk lekker door de bochten gaat dus met dat stuurvaardigheidsprobleem komt het ooit wel goed.
Een ronde van een week kan je selecteren op parcours en kracht van de concurrentie. Net als een ééndagskoers. Ik ga daar starten waar ik het meeste kans op succes heb (Evenepoel zal dus niet starten in Strade Bianche). Daarentegen is er in een grote ronde (met name Giro en Tour) nauwelijks iets te kiezen. De concurrentie wil daar pieken en binnen die drie weken komt het complete plaatje aan bod. In een grote ronde bepalen je zwakke schakels je positie in het klassement, in een ronde van een week en zeker een eendagskoers is het mogelijk om je zwakke punten te verbloemen en puur op je kracht te winnen.
Deelnemersveld is een belangrijke factor.
Maar ook het belang van de wedstrijd zelf: zo zijn Parijs Nice en Tirreno Adriatico (of nu Zwitserland en Dauphine) voor veel renners meetmomenten, terwijl pakweg de ronde van Belgie, Polen, Oostenrijk, San Juan, Emiraten, Algarve toch net wat vaker gezien worden als opbouwwedstrijden. Niet iedere ronde van een week is dus hetzelfde qua belang, vormpeil en dus ook koerswijze.
Verder is het zo dat je doorgaans een kleine ronde op de eerste dagen kunt/moet winnen, terwijl je in een grote ronde in de eerste week geen schade op moet lopen. Grote rondes worden doorgaans gewonnen in de tweede en derde week, niet in de eerste 3 etappes. En dat geeft een ander koersgedrag in het peloton.
Ook worden kleine rondes op seconden beslist. Dit betekent dat geen enkele favoriet een groepje weg durft te laten rijden en 5 minuten geven. Ter vergelijking: bij grote rondes regelmatig gezien dat enkele niet-klassementsrijders gerust 10 minuten voorsprong mogen pakken in de eerste week, waarbij het peloton zich soms mispakt (Voeckler, Chiapucci). Ook dit zorgt voor een andere manier van koersen.
En dan is er ook het parcours. Veel wedstrijden van een week hebben een net wat lichter parcours dan grote rondes. Vaak kortere etappes, zelden meer dan 1 col van buitencategorie op 1 dag, vaak maar 1 echt zware bergetappe, een tijdrit erin die het klassement grotendeels bepaalt. Evenepoel heeft meermaals bewezen dat hij daar gewoon goed in is.
En waarom past dat zo goed bij Evenepoel? Ik denk omdat hij een renner is die er graag vanaf het begin aan in vliegt, en daar ook de capaciteiten voor heeft. Lef, branie, aanvallend koersen, een iets minder goed peloton zelf in stukken rijden. Dan een tijdrit om het klassement naar zijn hand te zetten en klimmers naar huis te rijden, en de bergritten waarin hij geen enkele klimmer laat gaan. En daarbij is de afhankelijkheid van de ploeg net wat minder groot; je hoeft wat minder je krachten te doseren, alles mag/moet er in een week uit.
Ik denk alleen wel dat er momenteel 2 renners rondrijden die explosiever zijn dan Evenepoel, minstens net zo goed klimmen en nagenoeg net zo goed kunnen tijdrijden. En die ik dus nog hoger en completer inschat (Pogacar en Roglic). Ik kijk dan ook uit naar een duel tussen Evenepoel en deze kleppers in pakweg een ronde van Baskenland, TA of PN volgend jaar.
En dan qua stuurgedrag: ik denk dat Remco prima een bocht doorkomt als hij op kop zit en zelf zijn snelheid en lijn kan bepalen. Maar het wordt lastiger als ze bovenlangs en onderdoor komen, en hij tussen de wielen moet rijden. Dan komt de onzekerheid om de hoek kijken. Ik denk dus dat jouw conclusie over de stuurvaardigheid een beetje voorbarig is, en dat er echt wel werk nodig gaat zijn.
Kortom, ik weet ook niet of ik tot die 4 behoor, maar da's mijn inschatting hierover.
Ik denk dat er daar ook te kiezen valt. Ik ga niet beweren dat Evenepoel niets kan in slecht weer, maar het is wel al enkele jaren evident dat hij duidelijk beter is in goed weer. Dus een ijskoude Giro met 3 weken regen of een lekker warme Tour maken dan toch al een groot verschil. Verder wordt er in een Giro vaak onbevangener en spontaner gekoerst, daar waar de Tour vaker afwachtend wordt dood-gecontroleerd. Ook hier is dat laatste beter voor de tijdrijder onder de klassementsrenners. En de Tour heeft gemiddeld wat meer lopers en minder ultra-steil klimwerk dan een Giro. Uiteraard is het een probleem dat de Tour veel sterker bezet is, maar desondanks is het best mogelijk dat de ene grote ronde duidelijk veel geschikter is voor een renner dan de andere.
Verder tuurlijk onzinnig om conclusies te trekken over de capaciteiten van een renner in een bepaald type koers wanneer hij welgeteld 1 keer dat soort koers heeft gereden en ze dan nog niet eens heeft uitgereden (dan negeren we nog even bekkenbreuken en aanverwanten). Als de eerste grote ronde representatief is, dan zouden we bij Roglic, Yates, Geoghegan Hart, Froome, Carapaz, Thomas, Dumoulin, Quintana en andere Aru's ook moeten concluderen dat ze geschikter waren voor iets anders dan de grote rondes. Maar blijkbaar zijn Pogacar en (in aanzienlijke mindere mate) Bernal de enige norm.
De constateringen die je doet over de TdF (vaak beter weer, meer gecontroleerd koersverloop en minder zware/steile beklimmingen op bredere wegen) zijn terecht. En dat bepaalde renners daardoor beter in de TdF tot hun recht komen dan in de Giro of in de Vuelta, daar kan ik ook in mee. Maar of dat ook meteen maakt dat de goede tijdrijders daardoor per definitie beter uit de voeten kunnen vraag ik me af.
Volgens mij begint het toch echt met je aanleg om drieweekse rondes te rijden. Als ene voorbeeld pak ik Kruijswijk, die zelden top is in korte rittenkoersen, maar wel vaak boven komt drijven in grote rondes. En aan de andere kant van het spectrum types als Schachmann of Porte: vaak goed in rondes van een week, maar vallen er in een drieweekse ronde vaak letterlijk of figuurlijk uit de top van het klassement. Terwijl het steengoede renners zijn. Drie weken achter elkaar koersen, lange verplaatsingen, extra media aandacht, rustdagen tussendoor: het is niet iedereen gegeven, en volgens mij ook heel lastig te simuleren in trainingen.
En tot op heden weten we gewoon zeker dat Evenepoel in ieder geval de kwaliteiten heeft voor een weekse ronde. En (nog) niet voor een drieweekse (hij heeft onlangs toch echt het bewijs geleverd dat hij daar nog niet klaar voor is, ondanks alle fantastische trainingswaarden).
Of het in de toekomst ooit gaat lukken: misschien wel (kijk naar Porte, die haalde uiteindelijk ook het TdF podium). Maar het is zeker niet het ABC-tje dat veel mensen gemaakt hadden voor aanvang van de Giro.