Raymond Kerckhoffs

• dinsdag 25 mei 2021 om 08:00

Opinie Als een gladiator werd hij het amfitheater met de naam Giro d’Italia ingestuurd. Hij moest zich in het strijdgewoel mengen met een opdracht ‘sine missione’, zonder genade. Dat Remco Evenepoel negen maanden na zijn zware val in de Ronde van Lombardije zijn rentree direct in zijn eerste grote ronde ooit maakte, zou de legende rond ‘Eddy Twee’ alleen maar groter maken.

Op de ladder van de wielerhiërarchie kun je echter niet keer op keer treden blijven overslaan. Na de heroïsche ritten over de Strade Bianche, Monte Zoncolan en de sneeuwrit over de Passo Giau is Evenepoel helemaal weggevallen uit het klassement. Zijn achterstand op die andere generatiegenoot Egan Bernal is al bijna een half uur. Een ervaring rijker en een illusie armer moet de groeibriljant van Deceuninck-Quick-Step zijn weg naar de Dom in Milaan vervolgen.

Stiekem droomde half België dat hun 21-jarige superman op de fiets het land roze zou kleuren. Toch blijkt de poulain van Patrick Lefevere niet boven alle wielerwetten verheven te zijn. Gelukkig maar, ben ik geneigd te zeggen.

Remco Evenepoel in de witte trui van het jongerenklassement – foto: Cor Vos

Laat ik vooropstellen dat ik een groot liefhebber van de wielrenner Remco Evenepoel ben. Een a-Vlaams lefgozertje, die altijd bereid is om aanvallend te koersen en die gezegend is met wielertalent in het kwadraat. Je kreeg de afgelopen jaren het gevoel dat hij op een driewieler zijn concurrenten nog de baas zou zijn.

Groots was het hoe hij op het WK in 2018 in Innsbruck bij de junioren alles en iedereen declasseerde. Al schrok ik destijds ook van de euforie rondom de toenmalige 18-jarige junior. “Evenepoel wordt misschien nog beter dan ik”, liet Eddy Merckx zelfs optekenen.

Dat buitengewone karakter onderstreepte hij bij de profs ook direct. In zijn eerste jaar direct de zege in de Clásica San Sebastián en een tweede plek op het WK tijdrijden in Yorkshire. Vorig jaar vond ik vooral zijn ritwinst  in de Ronde van Polen héél indrukwekkend.

Rugnummer van Fabio
Vier dagen na de vreselijke valpartij van ploegmaat Fabio Jakobsen zei hij tegen zijn ploegmanager Patrick Lefevere ’s ochtends aan de telefoon dat hij in deze koninginnenrit een nummer zou opvoeren. Hij vroeg het rugnummer van Fabio en stak dat in zijn achterzak.

Vervolgens ging hij op 50 kilometer van de streep in de aanval en reed de beste coureurs van de wereld eraf. Jakob Fuglsang, Rafal Majka en Simon Yates moesten na een felle jacht twee minuten prijsgeven. Op honderd meter van de streep pakte hij het rugnummer van Fabio uit zijn zak om dat aan de finish te laten zien. We hebben het zelden meegemaakt dat een 20-jarige zoiets laat zien.

Remco Evenepoel wint in Polen met het rugnummer van Fabio Jakobsen in zijn handen – foto: Cor Vos

Zes dagen na de Ronde van Polen gaat het in ‘Il Lombardia’ mis. In een afdaling laat hij zich onder druk zetten, mist een bocht en duikelt voor een brug een ravijn in. Een breuk in het bekken (op de plek waar de kop van de heup het dijbeen binnendringt) en een dubbele breuk van het schaambeen zijn voor een wielrenner gevaarlijke blessures. Dat bleek ook wel dat zijn revalidatie veel langer duurde dan de doktoren hadden gehoopt. Dat de Giro d’Italia zijn eerste koers werd na zijn zware valpartij was een groot risico. De waardes op een training kunnen nog zo goed zijn, maar na een blessure moet je gewoon altijd wedstrijdhardheid opbouwen.

Dat Evenepoel ondanks een gebrek aan wedstrijdritme afgelopen maandag na de tiende rit nog altijd tweede in het klassement stond, is ook in deze Giro d’Italia een bewijs van zijn ongekende talent.

Tot aan de eerste rustdag heeft hij zichzelf opnieuw overtroffen. De langste rittenkoers die Evenepoel tot dusver had gereden, was immers slechts zeven dagen lang. Hoe hij zich in een wedstrijd van ruim drie weken staande kan houden, was (en is) voor iedereen nog gissen. Zoals na de elfde rit ook de vraag naar voren kwam welke impact de rustdag in een grote ronde op hem heeft. Hij verloor op die bewuste woensdag op de Strade Bianche zo’n twee minuten. Was hij uit zijn ritme geraakt op deze ‘jour de repos’? Inmiddels lijken de vermoeidheid van een grote ronde en zijn beperkte stuurmanskunst belangrijkere redenen voor dat tijdverlies richting Montalcino.

Laten we niet vergeten dat Evenepoel eigenlijk pas vier jaar echt koerst. Bij de jeugd overklaste hij iedereen, waardoor hij nooit heeft hoeven vechten voor zijn positie in het peloton. En ook bij de profs heeft hij nog niet de echte stressvolle koersen vol dringen en wringen gereden, waar je voor iedere centimeter in het peloton moet strijden.

Remco Evenepoel was vorige week nog de grote uitdager van rozetruidrager Egan Bernal – foto: Cor Vos

Wonderkind
Het zijn allemaal leerprocessen waar het ‘wonderkind van Schepdaal’ in deze Giro d’Italia kennis mee maakt. Op de Monte Zoncolan verloor hij nog eens 1.30 minuut, maar in de ingekorte koninginnenrit naar Cortina d’Ampezzo brak hij echt en gaf ruim 24 minuten prijs op Egan Bernal. De Colombiaan met wie hij vijf dagen eerder nog een duel dacht aan te gaan.

Na de val in Il Lombardia loopt de geboren winnaar Remco Evenepoel in deze Giro dus ook mentaal een deukje op. Op de eerste rustdag vroeg een Nederlandse journalist hem nog recht voor de raap: “Remco, geloof je nu echt dat je deze Giro kan winnen?” Een vraag die een glimlach op zijn gelaat bracht. “Als ik niet in mezelf geloofde, zou ik hier niet zijn”, was zijn gevatte antwoord.

Hollandse branie met een Vlaamse tongval zou je het kunnen noemen. Maar juist die instelling heeft Evenepoel al zover gebracht. Op zijn zelfvertrouwen mogen we hem nu niet afrekenen. Die natuurlijke bluf moeten we juist blijven omarmen.

Al wil ik wel een oproep aan alle Zuiderburen doen: Noem hem geen Eddy 2 meer. Er bestaat geen tweede kannibaal in de wielersport. In de afgelopen halve eeuw zijn al zoveel Belgische wielertalenten gesneuveld omdat van hen verwacht werd dat ze in de voetsporen van Eddy Merckx moesten treden. Laat het verleden achter ons en laat met Evenepoel een nieuwe toekomst aanbreken. Uiteindelijk zullen de lessen van deze Giro hem alleen maar sterker maken.