Primoz Roglic: “Pogacar dwingt mij om de beste versie van mezelf te worden”
Primož Roglič moest dit seizoen na een zware valpartij opgeven in de Tour de France, waarna hij zich in de Vuelta a España revancheerde met zijn derde eindzege op rij. De Sloveense kopman weet dat zijn ploeg Jumbo-Visma ook in 2022 alles op eindwinst in de Tour zet, en Roglič weet dat op hem gerekend wordt. “Ik wil zeker terug naar de Tour de France en proberen daar te winnen”, vertelt hij aan Cyclingnews.
“Maar ik heb geleerd dat het niet het einde van de wereld is als je de Tour niet wint. Het leven gaat door, zelfs als ik niet de Ronde van Frankrijk win of welk ander resultaat dan ook behaal”, geeft Roglič aan. De concurrentie van landgenoot Tadej Pogačar is voor hem een inspiratie. “Er zijn altijd renners in topvorm in de Tour, en als je wil winnen, moet je iedereen verslaan.”
“Dat is simpelweg de enige regel in het wielrennen en in de Tour de France. Als Tadej er niet was, dan zou Egan Bernal, Chris Froome of iemand anders wel de topfavoriet zijn. Maar ik heb ondertussen geleerd dat Pogačar mij dwingt de beste versie van mezelf te worden. Zonder hem zou ik niet zo goed zijn nu. Hij geeft mij een uitdaging, en eigenlijk iedereen. Daar ben ik hem dankbaar voor”, aldus Roglič.
Genieten
De 32-jarige klimmer zegt dat hij blij is met zijn huidige rol, op de fiets en daarnaast. “Ik zie moeilijkheden in het leven liever als uitdaging dan als een probleem. Wat er nu gebeurt in de wereld, laat zien dat we moeten proberen om van het leven te genieten”, geeft hij mee. “Als ik niet zou genieten van het koersen, de trainingen, de pijn en het afzien, dan zou ik iets anders gaan doen. Iets wat mij plezier geeft, want ik moet blij zijn in het leven.”
“Maar ik ben niet iemand die zich uitspreekt en ergens mee pronkt. In onze sport moet je laten zien wat je kan op de weg, met je benen. Niet op televisie. Ik denk dat mensen het mooi vinden als je niet opgeeft en blijft strijden”, zegt Roglič, die sinds zijn debuut bij LottoNL-Jumbo in 2016 flinke stappen heeft gezet. “Mijn carrière verliep heel snel. Ik was een laatbloeier, kwam uit een andere sport en moest alles supersnel leren. Ik moest leren koersen, en ik moest in mijn geval ook leren afzien.”

Primož Roglič veroverde goud in Tokio – foto: Cor Vos
Tour, Tokio en Vuelta
Over 2021 reageert hij op een typische Roglič-wijze. “It was crazy, eh? Het was een mooi jaar. Ik heb ervan genoten en het was succesvol. Het ging ook zo snel. Ik was echt klaar voor de Tour de France, maar had geen geluk en viel, waardoor ik moest opgeven. Er was geen andere optie. Daardoor was de Tour shit“, concludeert de Sloveen, die niet lang daarna wel olympisch tijdritkampioen werd in Tokio. “Op de dag zelf voelde ik mij goed, pijnvrij en reed ik mijn favoriete onderdeel.”
“Ik had nooit gepland om daarna nog de Vuelta te rijden, maar ik heb die ronde altijd gewonnen. Dat is wel een verhaal op zich”, blikt hij terug op zijn drie deelnames én drie eindzeges in Spanje. “Dit jaar verliep redelijk perfect. Ik heb ervan genoten van begin tot eind.”

Voor Roglic zijn valpartij stond Pogacar 1 seconde voor op Roglic dus op basis van wat stond Roglic voor Pogacar. Ik mag toch hopen dat Pogacar in het Baskenland zijn tourvorm niet heeft en dat zijn team in de tour volledig in zijn dienst rijdt ipv ook voor Mcnulty.
O ja, en hij is ook nog ooit schansspringer geweest.
Wat dacht je bij deze zin Michelangelo? Roglic die de hometrainer niet op de tv zet, of iets over opschepdaal?
Ik wilde er niet over beginnen, maar het schoot ook onmiddelijk door mijn hoofd! Ik kan niet altijd degene zijn die begint over de op van schepdaal.
In de Ronde van het Baskenlad, toch een mooie referentie, was het wel Roglic die de bovenhand had.
En uiteindelijk was het Roglic, en niet Pogacar, die een Olympisch kampioen werd.
op basis van de Vuelta. Parijs Nice, Baskenland, de eerste etappes in de TdF. De overwinning in Tokyo, de Waalse pijl of de italiaanse najaarswedstrijden.
Roglic heeft op dezelfde manier gedomineerd als Pogacar in alle serieuze afspraken. Roglic was ook vorig jaar de betere in de TdF tot aan de tijdrit. Roglic is ook gewoon altijd op de afspraak, en net zo veelzijdig als Pogacar. Waarbij Pogacar misschien net ietsjepietsje snediger is aan de finish.
Deze twee liggen qua niveau gewoon enorm dicht tegen elkaar. En ook de afgelopen TdF had ik het ook nog moeten zien; Roglic schat ik een stuk hoger in dan de huidige nr 2 van de TdF.
EDIT: OS ITT is inderdaad een schitterende titel, maar binnen het wegwielrennen natuurlijk niet te vergelijken met de Tour de France.
''Roglic heeft op dezelfde manier gedomineerd als Pogacar in alle serieuze afspraken''.
Laten we er even vanuit gaan dat de OS, Monumenten en Grote ronde's de 'serieuze afspraken zijn':
Roglic:
MSR: Geen deelname
RVV: Geen deelname
P-R: Geen deelname
LBL: 13e
Giro: Geen deelname
Tour: Opgave
OS weg: 28e*
OS ITT: Winst
Vuelta: Winst
RvL: 4e
Pogacar:
MSR: Geen deelname
RVV: Geen deelname
P-R: Geen deelname
LBL: Winst
Giro: Geen deelname
Tour: Winst
OS weg: 3e*
OS ITT: Geen deelname
Vuelta: Geen deelname
RvL: Winst
Het verschil lijkt mij toch zonneklaar?
Dat de grote rondes en de Monumenten het nec plus ultra zijn, dat kan niemand ontkennen. De Wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen horen daar eigenlijk ook bij.
Maar velen van ons beschouwen Tirreno-Adriatico, de Ronde van het Baskenland, Parijs-Nice, de Dauphiné, de Waalse Pijl, Strade Bianche... toch ook als serieuze wedstrijden, ten minste ijkpunten.
voor mij zijn dit zeker de grootste wedstrijden, maar daaronder zit een hele bak wedstrijden die er ook echt wel toe doen. Voor mij zijn dat de rondjes als Dauphine, RvZwitserland, Baskenland, Tirreno Adriatico, Parijs Nice. Rondjes als Polen, Algarve, UAE e.d. liggen daar wat mij betreft ver onder.
En voor eendagswedstrijden zijn ook wedstrijden als Waalse pijl of Strade gewoon grote afspraken. Wel echte klassiekers, maar geen monumenten.
En dan krijg je gewoon een iets ander overzicht.
EDIT Wat Doyenne zegt
Overigens is er wat mij betreft geen discussie over wie de man van het seizoen is. Maar het is niet zo dat Roglic daar mijlenver vanaf staat qua niveau en prestaties. En wie weet hadden we zonder valpartij in de TdF wel de compleet omgekeerde discussie gevoerd.
Hopelijk blijft Bernal dit jaar gevrijwaard van rugpijn. Dan wordt de Tour een triumviraat. Of, met Vingegaard nog vers in het geheugen, nog meer. Wie weet?
Ja, gegeven Roglics leeftijd is het weldra tijd voor een wissel van de wacht. Welk zullen de toekomstige duels zijn: Pogacar-Bernal? Of dan al Evenepoel-Pidcock? En daarna Ayuso? En wat intussen met Hayter?
Benieuwd of iemand anders hier Roglic als een klimmer bekijkt. Ik zie hem als een fantastische all-rounder: tijdrijder-puncher-GCrijder-klimmer in één pakket, maar zou hem nooit als 'klimmer' omschrijven (in tegenstelling tot een Gaudu, Kuss, Landa, Quintana...).
Zie hem ook liever het (nogal omstreden) Vuelta record van Heras uit de boeken fietsen. Roglic past qua palmares en status sowieso veel beter in het rijtje AK recordhouders van Giro, Tour en Vuelta.
Nog twee, hooguit drie keer volledige focus op de Tour begrijp ik volledig, maar JV zou daarnaast toch ook alvast aan het draaiboek ‘Vuelta record’ moeten gaan werken.