Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pedersen en Ganna gesloopt en blij: “Verslagen door een monster”
Video Mads Pedersen en Filippo Ganna waren de twee gelukkigen die met Mathieu van der Poel het podium op mochten na de E3 Saxo Classic. Met die houding deden de twee ook het flashinterview; Pedersen was vooral erg blij en Ganna was blij én volledig gesloopt. Zij moesten op de laatste keer Oude Kwaremont lossen bij een ontketende MVDP. “Om door een monster verslagen te worden, dat is oké”, zei Pedersen.
Pedersen klonk dan ook opgelucht kort na afloop. Van teleurstelling was geen sprake. “Ik ben heel blij”, vertelde hij kort na de finish. “Vandaag had ik goede benen, en dit is het beste resultaat ooit voor mij in deze koers. En om door een monster verslagen te worden, dat is oké.”
Wanneer wist de Deen van Lidl-Trek dat Van der Poel veel te hard voor hem ging? “Ik denk dat het duidelijk is. Hij ging op de Kwaremont en reed daar heel hard, vanaf de voet. Daar kon ik zijn wiel niet meer houden. Hij is ongelooflijk goed en het was onmogelijk om nog terug te komen. Daar had ik geen antwoord meer op”, verklaarde Pedersen.
Filippo Ganna zat op zijn beurt te puffen en te steunen. “Het kostte mij te veel energie”, kon hij nog wel enigszins lachen. “Ik hoopte die twee nog te volgen, want je hoopt alles goed te doen in zo’n wedstrijd, maar ik ben gewoonweg te zwaar voor die beklimmingen met die jongens. Daarom ben ik heel blij met deze prestatie. In laatste kilometers zat ik diep in de rode zone, maar ik moest blijven rijden…”
“Ik weet niet hoe ik dat moet beschrijven”, zei Ganna nog over de pijn die hij voelde op de Kwaremont, daar waar Van der Poel en Pedersen van hem wegreden. “Mijn benen stonden in brand. En op de top zag ik dat het nog 30 kilometer was. F*ck, dacht ik toen, want dan moest ik nog ruim een half uur… Het was heel zwaar, maar ik ben blij, want de vorm is goed. Ik ben niet de beste renner voor die steile heuvels, maar ik heb me gemengd en mezelf laten zien.”
EENDAG 
Alle drie niet te beroerd om te koersen. Liever met open vizier tweede worden, dan een overwinning stelen, zo lijkt het.
Maar wat hadden Ganna en Pedersen moeten doen? Wachten tot de rest weer terug kwam? En dan?
Enige waar ze misschien een fout gemaakt hebben, is dat ze op de Oude Kwaremont niet samen hebben gewerkt. Maar daar was bij Ganna het beste er al af zo leek het.
Ik zit me vooral te verbazen hoe Bora Alpecin hielp bij het terugbrengen van het tweede peloton en hoe Pedersen en Ganna dolenthousiast Mathieu naar de voet van de Pater reden. De vraag van Babbelgem hierover aan Traksel vond ik heel legitiem, ronduit laf van Bobbie dat hij die piste niet durfde te betreden als 'analist'.
Uiteindelijk is een mate van solidariteit ook belangrijk: je moet immers met een heel peloton op hoge snelheden samen door smalle straatjes. En dat betekent ook dat je elkaar tot op zekere hoogte de ruimte moet gunnen. Daar helpt het keihard gaan koersen na een valpartij in de eerste paar km niet aan mee.
Vond Pedersen en Ganna zichzelf nogal gedwee naar het hakblok, de Kwaremont leiden. Na de Taaienberg was het meteen kraakhelder dat het allemaal zo ging zijn.