Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Pauline Ferrand-Prévot (2de) legt opmerkelijke tactiek uit in Ronde van Vlaanderen
Video Pauline Ferrand-Prévot besloot de Ronde van Vlaanderen zondag op de tweede plaats, maar na afloop ging het vooral over de opmerkelijke tactiek die Katarzyna Niewiadoma, Liane Lippert en Ferrand-Prévot toepasten in de finale: zij vielen topfavoriete Lotte Kopecky niet aan, waarna zij naar de zege sprintte in Oudenaarde.
Na afloop zegt Ferrand-Prévot dat er geen andere mogelijkheid was. “Iedereen zat helemaal kapot. Er was tegenwind, dus als iemand had aangevallen had die niet veel kans gehad. En de rensters waren toch ook bezig met een podiumplaats in hun hoofd. Ikzelf had misschien iets kunnen proberen als Marianne Vos nog in een groepje achter me zat, maar dat was door een mechanisch probleem niet het geval.”
Een tweede plaats was voor de Française uiteindelijk het hoogst haalbare. “Ik houd niet van verliezen”, gaat ze verder. “Ik ben teleurgesteld voor mijn ploeg, die vandaag geweldig werk heeft geleverd. In de finale miste ik nog wat frisheid, maar ja, een tweede plek is nog steeds goed.”
“Hopelijk kunnen we binnenkort een keertje winnen”, eindigt ze. “Pas dan zijn we echt blij. Het voorjaar is nog lang.”
Tegenwind is er voor iedereen. Dus ook voor diegene die achter een demarrage aan rijdt. Want iedereen daarachter zit lachend in het wiel.
Het is vooral de angst om een podiumplaats te verliezen die het wint van de wil om de koers te winnen. Dat valt me tegen van een voormalig wereldkampioene in alle disciplines, of de winnares van de de TdF. Die hadden wat mij betreft eerder all-in mogen gaan voor winst (met het risico van een 4e plek) ipv sprinten voor een zekere tweede of derde plek.
Neuh, dan vind ik het eerder verbazingwekkend, opmerkelijk, bizar! en OMG hoe de 4 Flandriens een 10 K lichtere coureur nog zijn voorsprong laten verbubbelen op exact diezelfde lillijke strook.
En als iedereen kapot zit, dan weet ik ook zeker dat iedereen als eerste naar een ander kijkt om een gaatje dicht te fietsen. En ze kijken zeker als eerste naar Kopecky als snelste sprinter. Maar gaat die in de laatste 5 km overal achteraan springen? Ja, in de laatste km laat ze niemand meer rijden, maar de kansen liggen in de kilometers daarvoor.
En Kopecky is juist iemand die op zulke momenten nog wel eens verkeerd durft te gokken. Denk aan de Olympische spelen, waar ze vooral bezig was met Vos waardoor Faulkner er vandoor kon gaan.
In mijn ogen waren de kansen op winst van de andere drie groter als ze iets geprobeerd hadden. De kans dat je daarmee naast het podium zou belanden ook. Maar ik zou die gok genomen hebben; wie herinnert zich de nummers 2 en 3 van vorig jaar nog?
Doe nu toch eens vijf minuten serieus man. Je hebt nooit in een wedstrijd gezeten, dat is onderhand wel duidelijk, doe dus niet alsof je weet hoe het voelt om in die situatie te zitten en stop met dat vreselijk pretentieuze gedoe alsof de keuzes die jij vanop de sofa zou maken de enige juiste zijn.
Je voelt in zo'n wedstrijdsituatie wel echt wat je plaats is in zo'n groep. En je voelt wel dat ronddraaien nog net lukt maar dat op je eentje 5km/h rapper rijden na een kilometer voor een gigantische inzinking zou zorgen waardoor je kans op een podium vergooid is en je misschien zelfs gewoon voorbij wordt gereden door de andere drie. Jij bent echt niét geplaatst om dan de afwegingen van die geweldige atleten, die dingen doen waar jij alleen maar van kan dromen, als dom of laf te beschouwen.
Dat je in de eerste momenten gefrustreerd bent dat Kopecky wint, oke. Maar dat je een dag nadien nog steeds halstarrig jouw respectloze waanidee wil blijven verkondigen als het hosannah is het bewijs dat je het niet waard bent om jezelf een supporter, laat staan liefhebber te noemen van deze sport.
We zagen gisteren zowel bij Marijn de Vries, Ine Beyen en Annemiek van Vleuten exact dezelfde verbazing. Ik neem aan dat die dan in jouw ogen WEL recht van spreken hebben, want die hebben alle 3 in hetzelfde peloton gezeten.
Bovendien is er duidelijk sprake van een patroon als het gaat om koerstactiek. Ook dat mag ik natuurlijk niet verkondigen omdat ik nooit in een peloton gereden heb. Toch Cochise? Maar we hebben allemaal MSR kunnen zien, de Omloop, GW; met de meest bizarre tactieken.
Overigens, vertel me eens Cochise: onder welke echte naam heb jij dan in het peloton gereden, wat maakt dat jij hier wel recht van spreken hebt? Of probeer je vooral anderen de maat te nemen met dit "argument"?
Dat ik op een totaal ander niveau in soortgelijke situaties heb gezeten doet ook totaal niet terzake. Ik heb namelijk niet de pretentie om anderen dom te noemen, je moet het dus niet proberen om te draaien. Ik kan me vragen stellen bij tactische keuzes, die worden soms bevestigd door de atleten zelf (bv waarom vielen de Visma's niet aan in DDV), soms worden die verklaard waarop ik m'n mening bijstel (bv waarom reed Powless nog de hele tijd mee met die Visma's), soms blijf ik in het ongewisse (bv waarom wacht Pedersen niet op Ganna in de E3).
Maar dat is een heel andere insteek dan pertinent blijven roepen dat alleen jij gelijk hebt en tientallen renners en ploegleiders de afgelopen weken collectief dom waren en blijven.
We kijken allemaal toch al jaren wielrennen. Ik kijk iig al 30 jaar. En wielrennen ben ikzelf met een groepje zo'n 10 jaar geleden begonnen.
Met al deze ervaringen vind ik het vreemd dat ze meedraaien met Kopecky. Als ze alledrie niet meer op kop komen dan wordt Kopecky leeggezogen door de tegenwind en wordt de kans groter dat ze winnen. Maar misschien hebben ze allemaal naar de dwars door Vlaanderen gekeken en hadden ze daardoor meer hoop op een sprintje. Of ze geven meer om het podium dan de buitenwereld dat doet.
Het kan zijn dat ze lamgeslagen waren van vermoeidheid, maar tegen Kopecky sprinten is gelijk aan als een lammetje naar de slachtbank laten leiden.
Je hoeft ook niet maximaal te demarreren om meteen al je kaarten op tafel te gooien en dat het een alles of niets gevalletje gaat worden. Ervan tussenuit muizen was ook een optie geweest. Zeker als je stuk bent kan dat nog interessant worden om eens te zien hoe de anderen gaan reageren.