Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Patrick Lefevere is trots: “We hebben onze mentaliteit en DNA laten zien”
Patrick Lefevere, ploegmanager bij Deceuninck-Quick-Step, heeft op de website van het team op het seizoen 2020 teruggeblikt. “Ik ben blij en trots op het team na een moeilijk jaar.”
Lefevere zag zijn ploeg goed aan het seizoen beginnen. “Sam Bennett en Dries Devenyns wonnen in Australië, Shane Archbold werd nationaal kampioen in Nieuw-Zeeland, terwijl Remco Evenepoel de eindzege pakte in San Juan en die lijn bij zijn terugkeer in Europa, in de Volta ao Algarve, wist door te trekken. Zoals altijd speelden we een hoofdrol in het Openingsweekend. Maar toen kwam de lockdown. We stonden voor een heel moeilijke situatie. Alsof iemand alles wat we in de winter hadden opgebouwd, met een hamer kapotsloeg.”
Uitdagende maanden
Het peloton kwam in een erg onzekere situatie terecht. “Niemand wist hoelang het zou duren: drie maanden? Vier, zes? Het was moeilijk voor de renners. Veel van hen konden niet buiten trainen en moesten binnenblijven. Maar we waren er voor ze en we hebben ze door de uitdagende maanden geholpen. Ze kwamen zelfs sterker terug dan voor de lockdown. Kijk alleen al naar de resultaten in de eerste weken.” Zo won de Deceuninck-Quick-Step twee etappes en het eindklassement in de Vuelta a Burgos.
“Jammer genoeg hadden we in deze eerste weken van het ‘nieuwe seizoen’ ook veel pech. Fabio Jakobsen, Yves Lampaert, Mattia Cattaneo en Remco waren betrokken bij valpartijen, waardoor ze een tijd aan de kant stonden. Zdeněk Štybar moest de Tour de France verlaten nog voor die was begonnen. Dus we moesten ons telkens aanpassen. Ik denk dat we trots kunnen zijn op de spirit die iedereen in de ploeg liet zien, ook al was dat niet altijd makkelijk. Die valpartijen maakten een groot verschil en ik denk dat we anders nog meer hadden bereikt.”
Alaphilippe won in Nice een Touretappe – foto: Cor Vos
Ondanks alles heeft de ploeg een geweldig seizoen gehad, laat Lefevere weten. “Onze Tour was fantastisch. Julian Alaphilippe won een etappe en reed weer in het geel, terwijl Sam ons de groene trui bracht waar we al jaren van droomden. Zijn start was zozo, maar de ploeg geloofde in hem en hij kreeg steeds meer vertrouwen. In de laatste week was hij niet te verslaan, met afstand de sterkste sprinter in de wedstrijd. Kijk alleen al naar zijn zege in Parijs, de kers op de taart. En hij kreeg een mooie beloning: om alleen op het podium op de Champs-Élysées te staan.”
Regenboogtrui
Een ander hoogtepunt voor de ploegmanager was de wereldtitel van Julian Alaphilippe. “Hij reed daar wel met de nationale ploeg, maar uiteindelijk is hij onze renner. Wij hielpen hem door de jaren bij zijn ontwikkeling en nu maakte hij zijn droom waar en pakte hij de regenboogtrui. Iedereen wist dat hij zou aanvallen en wanneer. En dan nog vloog hij weg op de laatste klim in Imola. Om hem zo emotioneel te zien, raakte me. Niet alleen mij, maar alle wielerfans ter wereld want deze rauwe emoties maken de sport nog mooier en menselijker.”
Daarnaast zag hij João Almeida vijftien dagen in het roze rijden. “Zijn ongelooflijke Giro was een ander hartverwarmend moment, om meerdere redenen. Eigenlijk wilden we daarheen met Fabio voor de sprints en Remco voor het klassement, maar door hun valpartijen moesten we onze plannen en verwachtingen aanpassen. Maar zelfs in die omstandigheden reed de ploeg geweldig. Ze gaven alles, ik herinner me nog goed hoe in een groep van twintig renners we nog vier of vijf jongens hadden. Ze lieten zien waar het in de spirit van de Wolfpack om draait.”
Almeida reed vijftien dagen in het roze – foto: Cor Vos
“Natuurlijk was het ongelooflijk om João zoveel dagen aan de leiding te hebben. Als debutant op het hoogste niveau maakte hij zoveel indruk, vocht hij hard en liet hij een zulke consistentie zien door in elke etappe bij de beste dertig te eindigen. Ik ben niet alleen trots en blij over de manier waarop de renners hebben gereden, maar ook dat toonden we dat iedereen in de ploeg de kans krijgt. En als ze die krijgen, kunnen ze rekenen op de onvoorwaardelijke steun van hun ploeg en de stafleden.”
Alles bij elkaar vindt Lefevere dat het een heel goed seizoen was. “Een waarin we onze mentaliteit en DNA etaleerden. We zijn aan de top gebleven en hebben het jaar wederom afgesloten als de meest succesvolle ploeg. Hopelijk verloopt volgend seizoen soepeler en doen we het nog beter.”
Mag ik je er als neutrale wielerliefhebber op wijzen dat het niet slecht zou zijn om misschien eens wat nuances te leren zien?
Als Alaphilippe niet teruggezet wordt in LBL en die motard er niet staat in RvV hebben ze er een monument en al minstens een extra podium in een ander monument bij (en gezien zijn vorm en de rivaliteit tussen MvdP en WvA was de kans niet onbestaande dat hij alleen zou hebben kunnen wegrijden).
Verder werden Parijs-Roubaix (waar je DQS al bijna op voorhand kan invullen voor een podium) en Amstel (Grote kanshebbers met mannen als Ala, Bagioli, Almeida,...) geschrapt als monumenten.
Als je dan bedenkt dat ze oa kopmannen als Jakobsen en Evenepoel een half seizoen hebben gemist en Alaphilippe bewust later piekte en eigenlijk pas in topvorm zou zijn toen de lockdown in ging, dan hebben ze gewoon een ontzettend sterk seizoen neergezet.
Ze droegen geel en wonnen groen in de Tour, wonnen in de Vuelta, droegen driekwart van de Giro het roze en hebben andermaal de wereldkampioen in hun rangen.
Ze reden 97x top-10, waarvan 75 in de WT en dat met liefst 23 verschillende renners.
In zo goed als elke koers hebben ze de koers gekleurd en deden ze mee voor de prijzen.
Je haat tov DSQ begint behoorlijk lachwekkend te worden, want als je dat geen goed seizoen vindt, welke ploegen hebben de afgelopen 20 jaar dan wel goede seizoenen gehad?
Moeten we het seizoen van TJV ook als dramatisch bestempelen, omdat ze hun grootste doelen (Tour met Roglic, RvV met WvA en Giro met Kruijswijk) niet gehaald hebben. Of dat het niet veel soeps is qua uitslagen als je Roglic en WvA weghaalt?
Niet de hele wereld kleurt geel-zwart, net zo min als dat hij volledig blauw-wit kleurt, of groen-zwart-wit-rood of welke ploeg je ook liefhebt. Kleine newsflash, meerdere teams kunnen gewoon een erg goed seizoen neerzetten. Probeer eens te supporteren voor een ploeg, ipv te antisupporteren tegen een andere ploeg, het zou je sieren.
dat gezegd zijnde is succes uiteraard meer dan enkel en alleen veel overwinningen en tellen daar ook ereplaatsen en de kwaliteit van de overwinningen. dqs als meest succesvolle ploeg vind ik dus vrij vergezocht en moeilijk te verkopen.
anderzijds vind ik het verre van onmogelijk om dit een goed seizoen voor dqs te noemen en vind ik het eigenlijk vrij vanzelfsprekend dat het een goed seizoen was, omdat het gewoon overduidelijk ook zo was.
Om te vervolgen met een lang stel dit, wat als, wie weet verhaal.
“Als Alaphilippe niet teruggezet wordt in LBL”
Dan hadden ze een 2e plek. Hij kwam niet als eerste over de finish.
Wat harry ervsn vindt is niet waar het artikel over gaat maar wel wat PL ervan vindt. En die is tevreden, plus zegt nergens de beste ploeg te zij geweest.
“Alles bij elkaar vindt Lefevere dat het een heel goed seizoen was. “Een waarin we onze mentaliteit en DNA etaleerden. We zijn aan de top gebleven en hebben het jaar wederom afgesloten als de meest succesvolle ploeg. Hopelijk verloopt volgend seizoen soepeler en doen we het nog beter.””
Je reactie snijdt hout. Men hoeft het er niet mee eens te zijn, maar de feiten mogen benoemd worden. Laat je de mond niet snoeren.
Het was ook vooral die uitspraak die mijn reactie triggerde.
Volgens mij heeft DQS enkel in 2010 en 2011 geen goede seizoenen gedraaid, in al die andere jaren denk ik dat er weinig tot geen teams hadden willen wisselen met hen.
Verder is het inderdaad zoals Chippen zegt, er zit een groot verschil tussen meest succesvolle ploeg en de beste ploeg zijn. Successen zijn zeges en daar staat DQS andermaal aan kop, dus er valt weinig af te dingen op de uitspraak van PL. Hij claimt immers nergens de beste ploeg te zijn geweest dit seizoen?
Bovendien is 'de beste ploeg' ook gewoon perceptie en persoonlijke smaak. Waar leg je de klemtoon op om dat te bepalen? Kijk je dan naar het aantal zeges? Naar de kwaliteit ervan? Naar de sterkte in de breedte van een ploeg? Naar het behalen van hun vooraf bepaalde doelen? Naar het overstijgen van hun vooraf ingeschatte sterkte? Naar hun resultaten in verhouding tot hun budget?
Als Roglic volgend jaar bij Qhubeka rijdt en zonder ondersteuning alle grote rondes en een monument of 2 wint, is Qhubeka dan plots de beste ploeg? Als Movistar volgend jaar in elke grote koers 2de wordt maar nergens wint, zijn zij dan de beste ploeg? Als je een ploeg het hele jaar nergens ziet in de uitslagen, maar wel 2 grote rondes wint, zijn ze dan de beste ploeg? Armstrong die zich een heel jaar verstopte maar wel telkens de Tour won werd ook nooit aanzien als de beste renner, integendeel.
Er is nu eenmaal geen eenduidende zaligmakende formule om te bepalen wie het beste was, dat hangt puur en alleen af van welke waarde je aan welke factoren geeft.
Dat gezegd zijnde is dat wel wat PCS en CQ proberen te kwantificeren, en in beide rankings staat DQS op kop. Dus zelfs als PL zou claimen het beste team te zijn geweest van 2020, wat hij dus niet doet, valt er iets voor te zeggen. Net zozeer als dat hij maar wat graag de resultaten van TJV had gehad dit jaar.
Wat betreft het klassiekerseizoen:
Uiteraard wil PL altijd meer, je mikt immers altijd zo hoog mogelijk.
Op papier was het zeker niet hun beste jaar, maar eigenlijk als je de monumenten gewoon ontleed:
- Milaan-San-Remo is Alaphilippe mee met Van Aert en verliest hij de sprint met 2. Aangezien ze met Alaphilippe veel later piekten lijkt me dit een beter resultaat dan verhoopt.
- Ronde van Vlaanderen was Alaphilippe mee met Van Aert en Van der Poel en had niemand ze nog bijgehaald. Was al een zeker podium met een mogelijkheid voor winst. Lampaert sprintte in de achtergrond ook nog gewoon naar de 5de plaats.
- Ronde van Lombardije zag het er erg goed uit en toonde Evenepoel zich bij de sterksten in koers, tot hij de ravijn indook. Ook daar was goed resultaat erg waarschijnlijk en hebben ze niet gefaald als ploeg, maar gewoon een (stuur)fout gemaakt.
- Luik-Bastenaken-Luik falen ze ook niet als ploeg, maar maken ze andermaal een individuele fout die hen een podiumplaats kost.
Dan hadden ze gewoon in 3 van de 4 monumenten op het podium gestaan, met nog een behoorlijke kans in de 4de ook. Moesten ze deze resultaten hebben gereden zonder die diskwalificatie en valpartijen, dan denk ik dat PL's reactie er een stuk negatiever zou hebben uitgezien. Ik denk dat hij zich nu wel kan verzoenen met de 'overmacht', om het maar zo te noemen. Ze hebben in elk monument gewoon weer hun stempel kunnen drukken, dus kan je volgens mij nooit écht teleurgesteld zijn.
Met ook nog Kuurne, De Panne en Brabantse Pijl onder de gordel denk ik dat ze echt wel oprecht tevreden (kunnen) zijn met hun seizoen, zeker in de wetenschap dat 2 van hun kopmannen het halve seizoen gemist hebben. Hoort dat bij de koers? Uiteraard. Maar denk dat je dan automatisch je verwachtingen ook wat bijstelt. Als je bij de meeste ploegen 2 kopmannen weghaalt, blijven er amper nog overwinningen over. Bij DQS hebben ze er ondanks alles nog steeds de meeste, en ook al hebben bv TJV en UAE er prestigieuzere gehaald, kunnen ze volgens mij niet anders dan tevreden zijn met de koersen die ze wél hebben binnengehaald.
Was meer om aan te duiden dat dat in normale omstandigheden ook gewoon een monument minder was geweest voor TJV en een podiumplaats in een monument meer voor DQS, wat werd gebruikt als argument om het geen goed seizoen te noemen. Idem dito voor de quasi zekere podiumplek in RvV voor Alaphilippe.
Voor mij heeft het stuk een hoog "zelfbevlekkings-gehalte". Van mij mag Lefevere dat doen, en hij heeft in die zin ook recht van spreken: samen met TJV is DQS de meest succesvolle ploeg van 2020 (anderen mogen discussieren over kwaliteit vs kwantiteit).
Wat ik in zijn nabeschouwing mis is de paragraaf over veiligheid en de rol die DQS daarin wil nemen (en op sommige momenten bewust niet neemt). Hij praat over het DNA van zijn ploeg, maar daar zit toch ook een boel hypocrisie in het DNA. En dan doel ik met name op de goedpraterij van de acties van Bennett en Alaphillipe, de uithaal die de motard in de RVV te verwerken kreeg van Lefevere en zijn schoothondje, en niet te vergeten de manier van communiceren van dezelfde twee figuren rondom de valpartij in Polen.
Maar die teksten doen het waarschijnlijk niet zo goed op de site van de huilende wolfjes...
Alle praatjes over wat als van mensen hier boven koop ik weinig voor... Wat als kruijswijk geen Covid had gekregen, wat als Dylan geen Polen had gereden, wat als Schachmann niet van de weg was gereden.
, Wat als Buchmann niet gevallen was of roglic of Thomas of sivskov etcetc.
Feit is quick step heeft de meeste overwinning en blijft goed in wat ze doen.