Materiaalzone 
Fietstoerisme 
‘Pas als Tom Pidcock zijn monument binnen heeft, gaat zijn vizier naar grote rondes’
Interview De Strade Bianche zal voor Tom Pidcock altijd een speciale koers blijven, want hij won in 2023 zijn eerste grote klassieker op de Italiaanse grindwegen. Dit jaar keert hij daar terug als een van de schaduwfavorieten, maar wel met een hernieuwde strijdlust. Samen met zijn coach Kurt Bogaerts koos Pidcock voor een gloednieuw avontuur bij ProTeam Q36.5 Pro Cycling, en dat legt hem geen windeieren. Bogaerts doet het verhaal over zijn nieuwe aanpak met Pidcock bij WielerFlits.
Wie Tom Pidcock aan het werk ziet, kijkt naar een renner die wat zoekende is. Maar ook eentje die steeds dichterbij zijn doelen komt. INEOS Grenadiers op het laatste nippertje verlaten voor een nieuw project op een (op papier toch) niveau lager, leverde veel vraagtekens van de buitenwereld op, maar was wel een belangrijke stap in die zoektocht. Bogaerts en zijn poulain wisten waar ze mee bezig waren en kozen voor een duidelijk plan. In de AlUla Tour en Ruta del Sol kon de 25-jarige Brit meteen enkele kleinere zeges aan elkaar rijgen, waardoor de olympische kampioen mountainbike met veel vertrouwen naar de klassieker periode kan toeleven.
Is Tom zo bevrijd als hij eruit zag in die eerste koersen?
“Het was in ieder geval de ambitie om sterk te starten. We weten uit de vorige jaren dat je met een vroege zege een andere sfeer in de ploeg en een ander gevoel in het hoofd krijgt. In 2023 won Tom ook al vroeg in de Algarve, wat later leidde tot winst in de Strade Bianche. In de nieuwe ploeg was dat misschien nog belangrijker. Er was best wat kritiek op zijn stap gekomen en hij kon zo meteen hun ongelijk bewijzen. Daarom waren we in AlUla best emotioneel, we hebben hard gewerkt om deze stap te doen slagen.”
Zaten jullie bij INEOS een beetje op een dood spoor?
“De ploeg focust zich op papier weliswaar op meerdere domeinen, maar INEOS Grenadiers heeft nog altijd het DNA van een grote ronde-ploeg. Dat gaf wat spanning, omdat er volgens hen meer bij Tom inzat in de grote rondes.”
Pidcock groet Wout van Aert voor de Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos
“Bij Q36.5 kunnen we een brede waaier van ambities neerzetten, meer dan enkel de grote rondes te willen najagen. Het is aan ons om daar lijn in te krijgen. Het eendagswerk is waar Tom momenteel het beste in kan presteren, in combinatie met een grote ronde zonder druk. Hij krijgt meer de kans om alles te verkennen en te kijken wat er mogelijk is.”
Ofwel: jullie hebben nu meer het heft in eigen handen en moeten minder compromissen sluiten?
“Tom had het soms moeilijk om niets verkeerd te doen in ploegverband. Hij heeft altijd zijn best gedaan om goed samen te werken en dat heeft hem veel energie gekost. Met Michal Kwiatkowski verliep dat goed, met Egan Bernal in de Ronde van Zwitserland ook. Maar Tom had nog niet de ervaring om iedereen altijd juist aan te voelen. Hier rijdt hij minder met andere grote namen samen, maar daardoor voelt hij zich nu misschien net meer één van hen in de ploeg.”
“Maar ja, het is geen geheim dat we hier met Tom een mooi project willen opbouwen. Ikzelf ben niet meer alleen de coach van Tom, maar ik heb nu de taak om op technisch en sportief gebied de juiste mensen aan boord te halen om een sterk performance team op te bouwen. Ik heb veel geleerd bij INEOS Grenadiers, zaken die ik hier ook kan toepassen. En dat is alleen maar positief voor het project én voor Tom.”
Bij Tom krijg je soms het gevoel dat hij zo veel kan, maar dan moet je wel de juiste keuzes maken. Hoe moeilijk was dat?
“Tom is iemand die zich nooit op één ding gaat toespitsen, simpelweg omdat hij die nieuwe uitdagingen nodig heeft. Het moet boeiend blijven. Daarom wil hij graag de verschillende disciplines blijven combineren, maar onze eerste focus ligt op de klassiekers. We hebben gekozen voor een eerste blok tot en met Milaan-San Remo en een tweede met de Ardennenklassiekers, omdat het lastig is om alles tot en met Luik-Bastenaken-Luik te rijden. Anderzijds sluit ik niets uit, zolang er geen duidelijkheid is over de Giro.”
Pidcock aan het feest in de Ruta del Sol – foto: Cor Vos
Zijn grote droom was altijd om de Tour de France te winnen. Blijft die intact?
“100 %! Grote rondes blijven een doel. Hij heeft een evolutie als renner doorgemaakt en daardoor is hij ook een betere klimmer geworden. Dat gaat het aantrekkelijker maken om naar een grote ronde toe te werken. We gaan ook een tijdritproject starten. We zijn op lange termijn iets aan het opbouwen en het is kijken binnen een paar jaar wat dat gaat opleveren qua resultaat. Maar ik denk dat hij eerst een monument wil winnen voor hij daar echt het vizier op richt. Hij is er nog niet honderd procent mee bezig.”
Lijkt het alleen zo, of rijdt Tom momenteel sterker rond dan de voorbije jaren?
“Hij kan vooral terug meer op instinct koersen. In de Ruta del Sol pakte dat eerst nog verkeerd uit, omdat we wat te enthousiast hadden gereden. Maar hij durft terug meer te koersen en dat is positief. We hebben een heel andere winter gehad dan de voorbije jaren. Eentje zonder veldrijden. We hebben een brede basis gebouwd, en juist omdat hij niet heeft gecrost toch wel specifiek gewerkt om terug de explosiviteit naar voren te brengen en de kortere inspanning aan te scherpen. Het is terug meer de oude Tom Pidcock.”
Wat kan dat opleveren in de Strade Bianche?
“Je weet dat met Pogacar de beste renner ter wereld start, maar dat moet je bekijken als iets boeiends. Je moet het niet al op voorhand opgeven. Of beginnen denken: hoe rapper hij weg is, hoe sneller we kunnen koersen voor plaats twee. Neen, Pogacar is een goede waardemeter om te zien waar je staat, of je dichterbij komt en hem eventueel eens kan kloppen. Wij gaan in ieder geval onze eigen koers rijden, en we voelen ons goed voorbereid. Tom moet zeker de finale kunnen rijden.”
Als er één parcours is dat Tom goed ligt, dan is het deze Strade wel.
“Dat is zo. Het vele klimmen is zeker niet in het nadeel van Tom. Het is een wedstrijd die neerkomt op de conditie en dat zorgt voor een natuurlijke selectie. Natuurlijk is het ook een wedstrijd die hij enorm graag rijdt. Er zijn veel factoren die meespelen. Het is een zware wedstrijd in een mooi en iconisch decor. Er zijn veel facetten van het wielrennen die hier samenkomen en dat motiveert hem enorm.”
Ik zou eerst eens een paar jaar alles op de grote eendagskoersen zetten. In eerste instantie Strade, MSR, (eventueel Vlaanderen,) Brabantse Pijl, Amstel, Waalse Pijl, LBL. En in het najaar WK + Lombardije. Dat lijkt het werk dat hem momenteel het beste ligt. Kan altijd in combinatie met een rol als rittenkaper in de zomer in het groterondewerk. Dat lijkt het beste bij zijn natuurlijke mogelijkheden aan te sluiten en hij moet zijn eerste monument nog altijd winnen.
Als hij zich wil richten op het rondewerk, zal dat de opperste overgave vragen. Kijk ook naar mannen als Vingegaard en Roglic, die zich puur op de rondes richten. Ja, Pogacar (en in mindere mate Evenepoel) combineert wat van alles, maar dat is toch nog een niveautje hoger dan Pidcock voorlopig.
Ik geloof wel in het talent van Pidders, maar het probleem is dat hij vaak Pogacar tegenkomt en echt wel gaat moeten focussen op 1 specialisatie om ooit eens op die zijn niveau te komen. Stap per stap, want een monument of wereldtitel win je niet zomaar. Dan moet hij niet alleen voorbij Pogi, maar vaak ook Van der Poel, Evenepoel, Van Aert en nog heel wat andere sterke coureurs.
ronde die Pidcock reeds op zijn palmares staan heeft?
Een geweldige kenner ben je want tot op heden heeft Pidcock geen van
bovenvermelde ooit gewonnen.
Lees nogmaals mijn commentaar. De zin vangt aan met "Wat de criticasters betreft..." Volgens de criticasters zou iemand van Pidcocks leeftijd en met zijn huidige palmares ook nog minstens reeds één Monument en grote ronde moeten gewonnen hebben.