Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Parijs 2024: Voorbeschouwing wegwedstrijd mannen – Mathieu van der Poel tegen de Belgen?
In het verleden hadden de Olympische Spelen slechts een beperkt aanzien in de wielrennerij, maar tegenwoordig is dat helemaal anders. Meerdere toppers hebben ditmaal een groot doel gemaakt van de wegrit. Onder die kleppers ook wereldkampioen Mathieu van der Poel. Kan de Nederlander goud pakken in Parijs? Of steekt het sterke Belgische blok daar een stokje voor? WielerFlits blikt vooruit!
Historie
Laatste winnaars Olympic Games
Laatste editie
Uitslag olympische wegrit 2021, Tokyo
1. 
Richard Carapaz in 06u05m26s
2. 
Wout van Aert op 1m07s
3. 
Tadej Pogacar z.t.
4. 
Bauke Mollema z.t.
5. 
Michael Woods z.t.
Parcours
Zaterdag 3 augustus, olympische wegrit: Parijs – Parijs (273 km)
Het parcours van de olympische wegrit kent wel wat gelijkenissen met dat van een Vlaamse voorjaarskoers. Er staan de nodige korte hellingen op het menu en de ultieme scherprechter ligt ook nog eens bezaaid met kasseien. De 273 kilometer lange wedstrijd in Parijs heeft wel behoorlijk meer hoogtemeters dan bijvoorbeeld de Ronde van Vlaanderen: 2.800 tegenover ongeveer 2.200. Maar in de Hoogmis zitten al die hoogtemeters samengebald in de laatste 150 kilometer, terwijl het op de Spelen meer verdeeld is.
Het startsein zal klinken in de wijk Trocadéro, nabij de Eiffeltoren. Na een neutralisatie langs de Seine, worden de renners nog in Parijs losgelaten. Hen wacht eerst een lus van goed tweehonderd kilometer, vooral ten zuidwesten van de stad. In deze grote ronde zitten in totaal tien gecategoriseerde klimmetjes. Deze hellingen zijn niet supersteil noch superlang, maar op den duur zullen ze zeker in de benen sluipen.
Vooral tussen kilometer 165 en 205 zal het even alle hens aan dek zijn. In veertig kilometer krijgen de coureurs hier namelijk zes côtes voor de kiezen. Via de Côte de Senlisse (1,3 km aan 5,3%), Côte d’Herbouvilliers (850 meter aan 5,7%), Côte de Saint-Rémy-lès-Chevreuse (1,3 km aan 6,3%), Côte de Châteaufort (900 meter aan 5,7%), Côte de Bièvres (1,2 km aan 6,5%) en Côte du Pavé des Gardes (1,3 km aan 6,5%) rijden de renners terug naar Parijs.
De finale vindt plaats in de wijk Montmartre, waar grote schilders als Henri Matisse, Vincent van Gogh en Pablo Picasso in het verleden woonden en werkten. Nu mogen de renners hun kunsten vertonen op een 18,4 kilometer lang stadcircuit, dat tweeënhalf keer moet worden afgelegd. De ronde bevat meerdere hellinkjes, maar dé plek om aan te vallen, is de Butte Montmartre. Deze kasseiklim richting de Sacré-Cœur is een kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,5%.
Als de Butte Montmarte voor de derde en laatste keer beklommen is, hebben de renners nog 9,5 kilometer voor de boeg. Eerst wordt de afdaling ingezet richting de Seine. Vervolgens gaat het langs het water richting de in de schaduw van de Eiffeltoren liggende Pont d’Iéna. Op die brug, vernoemd naar de door Napoleon gewonnen Slag bij Jena in 1806, is de eindstreep getrokken. Wie kroont zichzelf hier tot keizer van de koers?
Start: 11.00 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.40 uur
Favorieten
Mathieu van der Poel heeft een teleurstellende Ronde van Frankrijk achter de rug. Natuurlijk, hij deed enkele formidabele lead-outs voor Jasper Philipsen. En ja, hij reed een keertje hard de Col du Tourmalet op. Maar van de wereldkampioen mag je meer verwachten. Veel meer. Een ritzege bijvoorbeeld, of op zijn minst een bijna-ritzege: beide zagen we niet van MVDP.
En toch is Van der Poel een van de grote favorieten voor de olympische wegrit. Allereerst omdat hij een groot doel heeft gemaakt van de Olympische Spelen. Hoewel hijzelf ook graag beter had gedaan in de Tour, was deze grote ronde in de eerste plaats een voorbereiding op Parijs. De Nederlander koos enkele dagen uit om zichzelf te pijnigen en probeerde voor de rest zo fris mogelijk te blijven. Zo deed hij het in 2023 ook en toen werd hij, veertien dagen na afloop van een eveneens teleurstellende Tour, wereldkampioen in Glasgow. Op onnavolgbare wijze.
Mathieu van der Poel – foto: Cor Vos
De wereldprestatie van vorig jaar is geen garantie voor superbenen – laat staan olympisch goud dit jaar. Maar het laat wel zien dat Van der Poel tegenwoordig als geen ander kan pieken. Dat bewees hij dit voorjaar nog maar eens. De wedstrijden waar hij zijn zitten op had gezet, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, won hij alle twee op overtuigende wijze. In de Ronde was het trouwens al zijn derde zege. En laat net dat parcours wat weghebben van dat van de olympische wegrit. Het maakt de explosieve én taaie Van der Poel een gevaarlijke klant in Parijs.
Maar is hij ook dé te kloppen man? Daar lijkt het niet op. Dat heeft vooral te maken met het sterke Belgische blok. Bondscoach Sven Vanthourenhout heeft namelijk twee kopmannen geselecteerd die elk op hun eigen manier kunnen winnen: Remco Evenepoel en Wout van Aert.
Evenepoel zal het willen, moeten en wellicht kunnen afmaken via een verre aanval. Zo deed de Aerokogel van Schepdaal het ook op het WK in Wollongong, waar hij al vroeg ten strijde trok en na een solo van 25 kilometer de regenboogtrui ophaalde. Tot iets soortgelijks moet hij nu weer in staat geacht worden. Hij is immers beter dan ooit, getuige zijn derde plaats in de Tour én zijn olympische tijdrittitel. We geven hem daarom een goede kans op een tweede gouden medaille.
Wat ook in Evenepoels kaart kan spelen, is dat de ploegen op de Spelen klein zijn. Dat maakt de controle gering. Dylan van Baarle en Daan Hoole, de enige ploeggenoten van Van der Poel, gaan hem niet (keer op keer) kunnen gaan halen. Wel weten we van het WK in Schotland dat een stadscircuit niet per se Evenepoels ding is, al lijkt het in Parijs toch wat minder technisch dan in Glasgow.
Remco Evenepoel – foto: Cor Vos
Terwijl Evenepoel ongetwijfeld offensief gaat koersen, kan Van Aert wachten op zijn sprint. De renner van Visma | Lease a Bike kent een moeizaam jaar door een zware val in Dwars door Vlaanderen, maar kan zijn seizoen in één klap goedmaken met goud op de Spelen. Het parcours is alleszins op zijn maat. En de vorm? Die wordt beter en beter. In de Tour was Van Aert ondanks enkele bemoedigende resultaten duidelijk nog niet de oude, maar in de olympische tijdrit van afgelopen zaterdag pakte hij knap brons. Dan ben je in orde.
België heeft het voordeel dat het niet drie, maar vier renners mag selecteren. Evenepoel en Van Aert hebben met Tiesj Benoot en Jasper Stuyven bovendien niet de minsten bij zich. Vooral laatstgenoemde is in bloedvorm en kan van onschatbare waarde zijn. In de Tour greep de Leuvenaar net naast een ritzege, maar hij reed wel als een brommer rond. Als de Belgen besluiten dat de aanval de beste verdediging is, krijgt hij wellicht ook zelf de kans om te anticiperen. In dat geval kan hij zomaar toeslaan.
Wout van Aert – foto: Cor Vos
Stuyven mocht in de Tour zijn eigen gang gaan, omdat zijn ploeggenoot Mads Pedersen al vroeg uitviel. De Deen van Lidl-Trek ging onderuit in rit vijf en gaf enkele dagen later op met, zo bleek later, een breukje in zijn schouderblad. Pedersen zat echter niet bij de pakken neer. Hij liet meteen weten zich te gaan focussen op de Olympische Spelen. Ook hij treft in Parijs immers een parcours aan dat hem goed moet liggen. De winnaar van de laatste Gent-Wevelgem – Pedersen versloeg daar Van der Poel – komt het beste tot zijn recht na lange, zware wedstrijden. En zaterdag zal het ongetwijfeld een slijtageslag worden.
Pedersen heeft zijn sterke sprint als extra wapen, maar hij is zeker niet de enige kanshebber met een sterk eindschot. We noemden Wout van Aert al en daarnaast is er ook nog ene Biniam Girmay. De Eritreeër won in de Tour de France maar liefst drie etappes, telkens in een massasprint. Hij kan echter meer dan rap aankomen. Dat weten we al sinds zijn zege in Gent-Wevelgem 2022, toen hij de snelste was vanuit een kopgroep van vier. Het parcours in Parijs is nog wel wat pittiger, maar Girmay blinkt in zijn vel. In deze conditie moet hij ook dit aankunnen.
Mads Pedersen – foto: Cor Vos
Als hij goed is, is dit parcours ook spek naar de bek van Michael Matthews. Maar hoe goed is de Australiër? Net als Van der Poel reed hij een wat onzichtbare Tour de France. Toch schrijven we Matthews op. Met drie podiumplaatsen op het WK (twee keer derde, één keer tweede) presteert hij vaak uitstekend op grote kampioenschappen.
Daar komt bij dat hij dit voorjaar wél in orde was in de Monumenten. Zo eindigde Matthews als tweede in Milaan-San Remo en kwam hij in de Ronde van Vlaanderen als derde over de streep. In die laatste koers werd Bling weliswaar teruggezet naar plaats elf vanwege een onreglementaire sprint, maar met zijn prestatie bewees hij wel – voor de zoveelste keer in zijn carrière – over snelle benen te beschikken na een zware koers. Dat kan in Parijs zeker van pas komen.
Michael Matthews – foto: Cor Vos
Frankrijk heeft eveneens enkele coureurs die boven zichzelf uit kunnen stijgen als ze koersen in de nationale kleuren. We denken dan in de eerste plaats natuurlijk aan Julian Alaphilippe, de tweevoudig wereldkampioen. De 32-jarige renner heeft enkele mindere jaren achter de rug, maar in de Giro d’Italia haalde hij weer een heel behoorlijk niveau. En bovendien was de grinta terug. Loulou vloog er weer als vanouds in en dat leverde hem in Fano een straffe ritzege op.
Winnen op de Spelen is uiteraard nog wel andere koek. Alaphilippe zal echter wel tot op het bot gemotiveerd zijn om in eigen land te schitteren. Niet voor niets sloeg hij de Tour de France over om in topvorm aan de start te verschijnen van de wegrit in Parijs. In de Czech Tour, zijn laatste voorbereidingskoers, plukte hij daar al de vruchten van. Hoewel hij in het algemeen klassement geen rol van betekenis speelde, won Alaphilippe op overtuigende wijze de slotrit.
Julian Alaphilippe – foto: Cor Vos
Naast Alaphilippe starten voor Frankrijk ook nog Valentin Madouas, Kévin Vauquelin en Christophe Laporte. Laatstgenoemde kroonde zich vorig jaar tot Europees kampioen op de VAM-berg en werd een jaar eerder tweede op het WK in Wollongong. Nog een kampioenschapsrenner dus. Dit seizoen loopt het echter nog niet allemaal van een leien dakje bij Laporte. Dat was vooral te wijten aan pech. Als de tegenslagen nu voorbij zijn en hij goed uit de Tour is gekomen, moet hij tot mooie dingen in staat zijn in Parijs.
De laatste ster geven we aan Tom Pidcock. De 24-jarige Brit eindigde in de gravelrit van de Tour als tweede, maar kon voor de rest geen potten breken in La Grande Boucle. En dan viel hij na twee weken ook nog eens uit met corona. Geen ideale voorbereiding dus voor de Spelen, die voor Pidcock maandag begonnen met de mountainbikewedstrijd. Daar liet de alleskunner zien dat de ziekte weinig tot geen invloed heeft gehad op zijn conditie. Na een sensationele race prolongeerde hij zijn titel. Pakt hij in de wegrit een tweede gouden medaille? De winnaar van de Amstel Gold Race 2024 behoort met zijn krachtige punch zeker tot de kanshebbers.
Tom Pidcock – foto: Cor Vos
Voordat we nog enkele dark horses benoemen, moeten we het ook nog even hebben over de renners die er niet zijn. Dat is in de eerste plaats natuurlijk Tadej Pogacar. De Sloveen meldde zich af met als reden dat hij te vermoeid was na de dubbel Giro-Tour. Of was toch de liefde? Volgens sommige geruchten gaf Pogacar verstek omdat zijn verloofde Urska Zigart – Sloveen kampioen op de weg en in het tijdrijden – niet geselecteerd was voor de vrouwenwedstrijden. Zij niet naar Parijs, dan ik ook niet.
Naast Pogacar, zijn ook toppers als Jonas Vingegaard, Jasper Philipsen, Arnaud De Lie, Primoz Roglic en regerend kampioen Richard Carapaz er om uiteenlopende redenen niet bij. Aanvankelijk stond Marc Hirschi eveneens op dit lijstje. De Zwitser zal nu echter toch afreizen naar Parijs, als vervanger van de overbelaste Stefan Bissegger. Hirschi won onlangs de Czech Tour en moet dus zeker niet worden uitgevlakt.
De renner van UAE Emirates is een van de vele outsiders. Andere renners die we tot deze categorie rekenen, zijn Jonathan Narvaéz (Ecuador), Mattias Skjelmose (Denemarken), Toms Skujiņš (Letland), Matej Mohorič (Slovenië), Matteo Jorgenson (Verenigde Staten), Alberto Bettiol (Italië), Oier Lazkano (Spanje), Ben Healy (Ierland) en Rui Costa (Portugal).
Marc Hirschi – foto: Cor Vos
Favorieten volgens WielerFlits
**** Remco Evenepoel
*** Mathieu van der Poel, Wout van Aert
** Mads Pedersen, Biniam Girmay, Jasper Stuyven
* Julian Alaphilippe, Michael Matthews, Christophe Laporte, Tom Pidcock
Website organisatie
Deelnemerslijst (CyclingFlash)
Weer en TV
Terwijl de regen tijdens de tijdrit met bakken uit de lucht viel, houden de heren renners het gedurende de wegrit zo goed als zeker droog. Het wordt zaterdag namelijk prachtig weer in Parijs. ’s Middags is er nauwelijks bewolking en stijgt het kwik tot 27 graden Celsius. De wind (2 Beaufort uit het westzuidwesten) zal waarschijnlijk geen grote rol spelen.
De olympische wegwedstrijd is op alle openbare, Nederlandstalige zenders te zien. Eurosport 1 zendt de titelstrijd vanaf 11.00 uur live uit, de NOS en Sporza zijn erbij vanaf 11.30 uur. Online zijn er vanaf 10.45 beelden bij HBO Max en Discovery+. Uiteraard kun je het verloop van de koers ook bespreken in het liveblog van WielerFlits. Bekijk alle tv-zenders en uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.
Heb jij RIDE Magazine al besteld?
Mathieu van der Poel siert de cover van de RIDE Magazine Najaarsgids 2025! Het najaar is de ideale periode om te gaan gravelen, dus als wereldkampioen gravel van Leuven is hij de ideale persoon om uit te lichten. In de Najaarsgids lees je verhalen over het WK Gravel in Zuid-Limburg, maar ook interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!
het dreamteam van de Belgjes zijn sloopwerken op hem zal loslaten hé?
Als believer van Matje vind ik het alvast geweldig dat men haast in extase
en verheerlijking gaat over hét sterke blok van mijn landgenoten, waarbij
men schijnbaar vergeet dat Remco, Wout en Jasper tevens elkaars grootste
concurrenten zullen zijn, want ik geloof helemaal niet in het 'verhaaltje' van
elkaar te helpen in de eindzege......net zoals het geval is tussen Mathieu
en Dylan, waarbij die laatste ook verkondigd van zélf te willen winnen.
Dat heeft historische wortels.
Neem er bijvoorbeeld het koersverloop op de WK’s van 1963, 1973 en 1975 eens bij… (losse greep)
Verhalen die blijven doorwerken in het collectieve geheugen en de hedendaagse blik vertroebelen…
Het wordt echt tijd dat kwaliteit weer de boventoon gaat voeren, hoewel dat voor lui als RK waarschijnlijk een brug te ver is.
En eerlijk gezegd zie ik Lefevere ook niet direct die volle 7 miljoen naar Plugge overmaken.
https://wielerrevue.nl/artikel/589645/lonen-in-het-peloton-van-aert-en-van-der-poel-krijgen-fikse-opslag-pidcock-1-3-miljoen-armer
Aangezien zijn contract nog 2 jaar doorloopt, en de afkoopsom van een contract gewoonlijk de resterende waarde van het contract bedraagt, zal de initiële som ongeveer 7 miljoen bedragen.
En ik geloof nooit dat Lefevere dat soort bedragen gaat betalen, zeker niet als hij daarbij ook het contract van Van Aert moet opwaarderen.
De enige reden dat het door zou gaan is als Van Aert dermate ontevreden zou zijn, of een dermate groot sportief voordeel kan behalen, dat hij bereid is daar financieel fors bij in te schieten.
Voor beide zie ik vooralsnog geen aanwijzingen.
Ben ook benieuwd of Koos misschien niet even contact heeft opgenomen met het hypermoderne informatiecentrum van VLAB en daar wat vernuftige tactische inzichten heeft verkregen.. Als Nederlanders onder elkaar.
Het voordeel voor Evenepoel op dit parcours zou 'm eerder zitten in het compactere peloton en misschien een onorthodox koersverloop. Want ook op het vlakke geldt uiteraard: geef hem 100 meter en je ziet hem niet meer terug. En met de sterke Belgische ploeg kunnen ze wel schaken.
Als het echt draaien en keren is en explosieve inspanningen op korte hellingen en na bochten, zijn er op papier nog betere in dit peloton.
Op de OS met kleinere ploegen is een Evenepoel type wel in het voordeel, maar een mvdp gaat elke aanval van hem gewoon meteen neutraliseren. Een Stuyven mag dan weer wel vertrekken lijkt mij. Wva kan overigens ook enkel op zijn sprint rekenen want iedereen gaat meteen op zijn wiel zitten en hij heeft geen splijtende versnelling zoals vdp om iedereen te kunnen lossen.
Ik denk dus mvdp als hij iedereen er definitief kan afgooien, ofwel een outsider als de favorieten wat liggen loeren naar elkaar, ofwel een snel type moest er toch een compacte groep naar de meet trekken (dan kunnen er wel 5-10 winnen). Door de aanwezigheid van vdp heeft Evenepoel minder kans imo.
Evenpoel is niet enkel de beste rouleur ter wereld, daar komt bij, dat wie bij hem in het wiel zit daar amper voordeel van heeft. Zelf heeft hij anderzijds een enorm voordeel van bij anderen in het wiel te zitten.
Zonder communicatie, een gebrek aan grote teams, een klein peloton met heel veel niveauverschil gaat het een heel bijzondere koers worden.
En zou er bij de Belgen niet stiekem toch een interne strijd gaande zijn? Uiteindelijk willen ze allemaal zelf olympisch kampioen worden, m.u.v. Benoot die geen echte afmaker is. Wie is er als eerste weg, wie zit straks gevangen in de ploegtactiek? Ik ben heel benieuwd.
Vanuit nationalistisch perspectief, ik snap niet zo goed waarom volgens zowat iedereen hier, WF incluis, Van Baarle 0 kans maakt, aangezien Van der Poel de afgelopen maanden net zoveel herft bereikt met wedstrijden rijden als Van Baarle die veelal aan de kant stond.