Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Parijs 2024: Grandioze Evenepoel pakt ook goud in de wegrit, Van der Poel botst op Belgisch blok
Remco Evenepoel heeft zijn tweede gouden medaille gepakt op de Olympische Spelen in Parijs. Nadat hij vorig weekend de tijdrit won, soleerde de Belg nu naar de titel in de wegrit. Mathieu van der Poel plaatste meerdere demarrages, maar die aanvallen werden telkens geneutraliseerd door Wout van Aert. Valentin Madous pakte het zilver, zijn landgenoot Christophe Laporte het brons.
De olympische wegrit in Parijs beloofde een ware slijtageslag te worden. Het parcours was 273 kilometer lang, bevatte 2.800 hoogtemeters en kende met de Côte de la Butte Montmartre (1 km aan 6,5%) een venijnige scherprechter. Deze kasseiklim was onderdeel van de lokale, 18,4 kilometer lange finaleronde. Nadat dit stadscircuit tweeënhalve keer was afgelegd, moesten de renners nog negen kilometer afleggen naar de finish, in de schaduw van de Eiffeltoren. Mathieu van der Poel gold als een van de topfavorieten, maar de concurrentie was met onder meer Mads Pedersen, Wout van Aert en olympisch tijdritkampioen Remco Evenepoel groot.
Mathieu van der Poel voor de start – foto: Cor Vos
Kopgroep krijgt veel ruimte
In de openingsfase hielden deze mannen hun kruit logischerwijs nog droog. Het waren renners uit de kleinere wielerlanden die hun moment van glorie grepen. Eric Manizabayo uit Rwanda ging in de eerste kilometers in de aanval en kreeg Christopher Rouger-Lagane (Mauritius) en Thanakhan Chaiysombat (Thailand) mee. Even later sloten ook Charles Kagimu (Oeganda) en Achraf Ed Doghmy (Marokko) aan. We kregen zo vijf vroege vluchters.
In het peloton verrichten Daan Hoole en Mikkel Bjerg aanvankelijk wat controlerend werk voor respectievelijk Nederland en Denemarken, maar zij besloten de benen op een gegeven moment weer stil te houden. Op tweehonderd kilometer van de finish was de voorsprong van de vluchters daardoor opgelopen tot meer dan dertien minuten. Juist op dit moment kwam er een nieuwe aanval, van Santiago Buitrago. De Colombiaan kreeg geen ruimte, maar Elia Viviani (Italië), Ryan Mullen (Ierland), Georgios Bouglas (Griekenland) en Gleb Syritsa – een Rus, koersend onder de neutrale vlag – mochten wel wegrijden.
Hoole, Benoot en Bjerg verdelen het werk – foto: Cor Vos
Verschil slinkt
Toen het verschil tussen de eerste groep en het peloton veertien minuten was geworden, kwam de gang er in het pak toch weer wat in. Opnieuw door Hoole en Berg, die nu hulp kregen van Tiesj Benoot. Ook de Belgen zetten dus een mannetje mee op kop. De minuten vlogen er vervolgens af, terwijl ook het groepje Viviani (waar Syritsa al snel loste) dichter en dichter bij de vijf koplopers kwam. Met nog 122 kilometer te gaan, smolten de twee groepen samen. Het verschil met het peloton was toen drie minuten.
De kopgroep dunde in de kilometers daarna direct uit. Enkel Rouger-Lagane en Kagimu konden de drie overgestoken mannen volgen, de rest ging overboord. Het peloton bleef voorlopig bij elkaar, ondanks een speldenprikje van Domen Novak op 105 kilometer van de streep. De Sloveen trok even door op een klein klimmetje, maar kwam niet weg. Een goede tien kilometer later kwam de volgende poging.
Van der Poel in de openingsfase – foto: Cor Vos
Spel op de wagen
Het was Valentin Madouas die er een lap op gaf. Hoewel de Fransman geen gat wist te slaan, zorgde hij er met zijn actie wel voor dat het spel op de wagen kwam. Onder meer Alexey Lutsenko en Ben Healy roerden zich nu. De Kazach en de Ier reden samen weg en probeerden over te steken naar Viviani en Mullen, de twee laatst overgebleven vluchters. Uiteindelijk kwamen Lutsenko en Healy bij Mullen, die net daarvoor Viviani had achtergelaten. Mullen reed zich vervolgens leeg voor zijn landgenoot Healy.
Net daarvoor, op ongeveer 77 kilometer van de streep, was er ook een versnelling geweest in het peloton. Benoot gaf gas op de Côte de Bièvres (1,2 km aan 6,5%), met Remco Evenepoel in zijn wiel. De olympisch tijdritkampioen begon niet veel later zelf aan te boom te schudden. Maar het was slechts een eerste prik, nog geen all-out demarrage. Omdat het daarna wat stilviel, behield het koptrio een kleine voorsprong. Toen Mullen na een laatste lange beurt op was, gingen Healy en Lutsenko samen door.
Gevaarlijke groep rijdt weg
Er volgde een fase met uitvalspogingen van onder meer Stefan Küng (Zwitserland), Jambaljamts Sainbayar (Mongolië) en… nog maar eens Remco Evenepoel. Wegkomen bleek echter o zo moeilijk Totdat Nils Politt (Duitsland), Valentin Madouas (Frankrijk) en Michael Woods (Canada) zich af wisten te scheiden. Zij kregen enkele kilometers later het gezelschap van Fred Wright (Groot-Britannië), Marco Haller (Oostenrijk) en de eerdergenoemde Küng en Sainbayar. In het peloton keek men even naar elkaar, totdat Benoot en Bjerg begonnen te rijden.
Veel publiek in Parijs – foto: Cor Vos
Bjerg moest ook weer niet te hard op kop boren, want bij het binnenrijden van Parijs reed zijn kopman Mads Pedersen lek. De Deen kon voor de Butte Montmartre weer terugkeren bij de meute. Op dit moment zat alles nog op een zakdoek. De twee koplopers hadden zeventien seconden op de zeven achtervolgers, het peloton volgde vijftig seconden verder. Durfde iemand op de eerste beklimming van de Butte Montmartre al de sprong te wagen?
Eerst Van der Poel, dan Evenepoel
Ja, was het antwoord. Met een enorme krachtsexplosie knalde Mathieu van der Poel weg uit het peloton. Slechts één renner kon bergop volgen: Wout van Aert. De twee eeuwige rivalen kregen na de top nog het gezelschap van Julian Alaphilippe (Frankrijk), Toms Skujiņš (Letland) en Matteo Jorgenson (Verenigde Staten). De vijf kregen het gat met het tweede groepje niet meteen dicht, waarna vanuit de achterhoede enkele andere favorieten terug konden keren. Daarbij ook Remco Evenepoel, die er meteen een klap op gaf.
Van der Poel en Van Aert – foto: Cor Vos
Evenepoel reed wél in één ruk naar Küng en co. Ook Lutsenko zat hier inmiddels bij, want hij had Healy moeten laten gaan. De solerende Ier had 35 kilometer voor de finish nog een kleine halve minuut voorsprong op de eerste achtervolgers, waar Evenepoel het leeuwendeel van het werk deed. Het peloton volgde al op driekwart minuut. Hier was het Dylan van Baarle die zich opofferde voor Mathieu van der Poel. De Nederlander reed zich helemaal leeg, maar verloor toch wat terrein. Evenepoel was namelijk ontketend.
Van der Poel krijgt Van Aert er niet af
De Belg reed enkele metgezellen uit het wiel en dichtte de bres met Healy binnen enkele kilometers. Aan de voet van de tweede keer Montmartre was het verschil met het peloton opgelopen tot driekwart minuut. Van der Poel nam nu over van Van Baarle. Eerst bleef hij in het zadel zitten, daarna ging hij op de pedalen staan. Van Aert moest een gaatje dichten, maar daar slaagde hij wel in. Een vervelende situatie voor Van der Poel, aangezien Van Aert natuurlijk niet ging helpen om de bres met Evenepoel te dichten.
Evenepoel en Madous – foto: Cor Vos
Diezelfde Evenepoel had op de Butte Montmartre iedereen achtergelaten, behalve Madous. De Fransman beet zich vast in het wiel. Ondertussen had Van der Poel de benen stil gehouden, waardoor een tros renners kon terugkeren. Christophe Laporte en Matteo Jorgenson hadden nog wel wat in de tank en reden naar Haller, Küng en Healy toe. Op vijftien kilometer van de finish reden zij echter al op meer dan een minuut van Evenepoel en Madouas. Het peloton volgde nog twintig seconden verder.
Historische zege Evenepoel
Op ditzelfde moment reed Evenepoel zijn vluchtmakker Madouas glad uit het wiel. Vervolgens hoefde hij ‘enkel’ nog een tijdrit te rijden naar de streep. En dat deed hij, op indrukwekkende wijze. Hij liep alsmaar verder uit op Madouas en de overige achtervolgers. Toch werd het nog even een klein beetje spannend. Op zo’n vier kilometer van de streep reed Evenepoel namelijk lek. Hij kreeg echter snel een nieuwe fiets en omdat zijn voorsprong gigantisch was, kon hij uiteindelijk toch nog uitgebreid zegevieren op de Pont d’Iéna.
De prestatie van Evenepoel is historisch te noemen. Nog nooit eerder won iemand de olympische tijdrit én wegrit. Ook is het pas de derde keer dat een Belg goud pakt in de olympische wegrit: enkel André Noyelle (Helsinki, 1952) en Greg Van Avermaet (Rio, 2016) gingen hem voor.
Strijd om overige medailles
Achter Evenepoel wist Madous stand te houden in de strijd om het zilver. Voor het brons zou gesprint worden door een klein groepje. Laporte was veruit de snelste en bezorgde Frankrijk naast het zilver dus ook het brons. Mathieu van der Poel kwam uiteindelijk als twaalfde over de streep. Wout van Aert, die in de slotfase nog viel, werd 37ste.
EENDAG 
Komt wat mij betreft dichtbij Pogacar wat betreft meest veelzijdige renner.
Wederom ook een Wout van Aert die explosiever is dan Evenepoel, die een geweldige tijdrit kan rijden, maar dat in grote wedstrijden nooit gebruikt om te winnen. Altijd reageren op anderen (vaak Van der Poel) ipv initiatief nemen om in een winnende positie te geraken.
Ja hij heeft een mooie erelijst maar een slecht koersinstinct vergeleken bij Evenepoel en Van der Poel.
Het is echter in RvV en PR dat hij zo duidelijk zelf weinig uitricht en het wel echt kan, hoewel hij het vorig jaar in PR toch nog wel 1x probeerde (na overigens een uitersts passief middenrif) en dan keer pech had.
Hup Remco
Van Aert dichtte gaatjes die hij normaal gezien net niet dicht krijgt, dus Mathieu was zelf niet goed genoeg, daar hadden andere ploegmaats niets aan veranderd.
Wie schreef hier alweer dat Evenepoel géén kampioenschapsrenner pur sang is?
Enkel die uitgekookte Colbrelli kon hem van EK-goud op de weg houden. Op 24jarige leeftijd nu zijn enige kampioenschapslacune op de weg (en eigenlijk een bijkomstige)…
Nu al benieuwd naar Zürich!
Maar ja welke nederlandse renner was hier van toegevoegde waarde geweest? :(
Wat ik mij afvraag is, wat voor Sporza/VRT de meerwaarde is van het commentaar van ene Marijn de V.
Vermoedelijk meer te maken met woke, dan dat het een toegevoegde waarde heeft voor de echte wielerliefhebbers.
Mathieu getraind in de tour, en niets binnengehaald. Moraal van het verhaal: alle koersen rijden om te winnen, niks laten liggen.
Ps: heel dat gebeuren over Remco die voetballermentaliteit heeft of agressief is of dit of dat, die gast is 24 jaar en is de beste wielrenner van het moment met mss 2 gelijken. Who cares. Zeg dat hij op zeer korte tijd meer man geworden is.
Zo'n Hoole heeft natuurlijk prima zijn werk gedaan maar het is eigenlijk totaal nutteloos.
Laat andere ploegen het maar oplossen. Je hebt er maar 3 dat is al heel weinig.
Morgen zal er goud moeten komen anders moet er een grote schoonmaak komen bij de knwu.
Tja, dan wordt het voor MvdP wel heel moeilijk. Je kan hem weinig verwijten.
In het allerbeste geval komt die tweede groep niet zo snel terug na zijn versnelling op Montmartre, maar als je het gemak ziet waarmee Evenepoel wegreed en afstand nam, denk ik dat hij sowieso alleen was komen aansluiten.
Waarom zou je Evenepoel niet ook mee laten springen, dan heb je nog steeds een overtal.
Stel die groep met van der Poel en van Aert rijdt wel weg dan heeft hij hetzelfde probleem als van der Poel nu had.
Namelijk dat iedereen naar jou kijkt.
Ook heel erg snel door de reacties hier gescrolled, wat is de meerderheid van de reageerders hier toch een verzuurd stel zeg. Zouden die verzuurden ooit plezier hebben in hun leven?