Oud-beroepswielrenner Bart van de Ven (86) overleden
Oud-profwielrenner Bart van de Ven is op 86-jarige leeftijd overleden. De Nederlander was in de jaren zestig van de vorige eeuw een tijdje prof en reed aan de zijde van onder meer Rik Van Looy, Peter Post, Joseph Planckaert en Raymond Impanis.
Hoewel er thuis geen enkele connectie was met het wielrennen, raakte de uit Vlijmen afkomstige Van de Ven al op jonge leeftijd in de ban van de wielersport. De Vlijmenaar stapte eind 1953 op de fiets en reed de twee daaropvolgende jaren bij de nieuwelingen. Met enkele goede prestaties reed Van de Ven zich al snel in de kijker, maar zijn doorbraak volgde pas in 1958. In Bavel werd hij dat jaar, na een lange vlucht, Brabants Kampioen.
Vuelta-avontuur
Er volgde na zijn Brabantse titel al snel een nieuwe prestigieuze overwinning met de Kersenronde van Mierlo. Ook eindigde hij dat jaar als tweede in een etappe van de Ronde van Polen. Van de Ven was intussen overgestapt naar de categorie der onafhankelijken, waardoor hij ook meer wedstrijden in het (toenmalige) Oostblok mocht betwisten. Zijn wielercarrière nam pas echt een vlucht, met een deelname aan de Vuelta a España.
In 1961 begint hij, als lid van de Nederlandse ploeg, aan de Ronde van Spanje. Van de Ven slaagde er in zijn eerste (en later blijkt ook enige) grote ronde niet in om eindbestemming Bilbao te bereiken, maar liet zich onderweg wel zien, met een vierde plaats in de rit naar Barcelona als sportieve uitschieter. Na zijn Vuelta-avontuur wist de coureur de goede lijn door te trekken, met enkele sterke prestaties op Nederlandse bodem.
Zege in vergeten klassieker
Het leverde Van de Ven in 1963 dan eindelijk een profcontract op, al hield hij het maar drie jaar uit op het hoogste wielerniveau. Wel was hij in die jaren goed voor enkele mooie prestaties. Zo was er zijn zege in de inmiddels verdwenen Duitse wielerklassieker München-Zürich. Van de Ven rekende die dag in erbarmelijke weersomstandigheden af met Günther Tülle en mocht na ruim driehonderd kilometer juichen op de bekende Oerlikonbaan.
Het bleek niet zijn enige wapenfeit in 1963, dat we toch wel mogen bestempelen als zijn grand cru-jaar. Hij veroverde dat seizoen immers ook het bergklassement van de Ronde van Zwitserland, werd tweede in de Ronde van Nederland en reed ook naar ereplaatsen in Dwars door België (7e) en de Ronde van Noord-Frankrijk (8e).
Een jaar later, in 1964, won hij met enkele ploeggenoten van Flandria-Romeo, onder leiding van legendarische ploegleider Lomme Driessens, ook nog de ploegentijdrit in Parijs-Nice. Het bleek een laatste sportieve uitschieter, want door pech en valpartijen viel zijn seizoen verder vrijwel volledig in het water. Na een opnieuw tegenvallende campagne zette Van de Ven in 1965 een punt achter zijn carrière, om vervolgens zijn oude beroep van slager weer op te pakken.
