Raymond Kerckhoffs

• zondag 25 oktober 2020 om 07:45

Vraag Rohan Dennis naar zijn seizoen 2011 en de Australiër toont je meteen zijn lelijkste gezicht. Het is een wielerjaar waar hij eigenlijk nooit meer aan herinnerd wil worden. Bij de Rabobank-beloften voelt de uit Adelaide afkomstige hardrijder zich een jaar lang vernederd en achtergesteld.

De ploegleiding van de jonge bankiersformatie is alleen maar vol lof over Wilco Kelderman en Jetse Bol. Zelfs een talent als Tom Dumoulin valt niet in de gratie. De enige ‘Aussie’, enige buitenlander zelfs, in het beloftenteam is het spreekwoordelijke pispaaltje en krijgt keer op keer te horen dat hij he-le-maal niks kan tegenover deze twee Nederlanders.

Dat deze kleineringen Dennis jarenlang behoorlijk dwars zitten, blijkt tijdens de WK-wielrennen in Richmond in 2015. Die zomer heeft hij twee tijdritten in de Tour de France gewonnen en in de hoofdstad van Virginia verovert hij voor het tweede opeenvolgende jaar met BMC de wereldtitel ploegentijdrit.

Klaagzang
Twee dagen na dat mondiale goud hoort hij in het restaurant van het hotel iemand Nederlands spreken. Dennis stelt zich netjes voor en raakt met de ‘Dutchman’ in gesprek over het opleidingsteam van de Rabobank. De Nederlander blijkt een ex-bondscoach te zijn die zich wel kan vinden in de klaagzang hoe de Rabo-beloften werden begeleid.

Foto: Cor Vos

Over zijn toenmalige ploeggenoten zegt de Australiër geen slecht woord. Wel toont hij minutenlang zijn ongenoegen over hoe hij in 2011 door de ploegleiding is behandeld en negatief werd weggezet tegenover de Nederlandse renners. Op het einde van het gesprek vraagt hij naar het emailadres van zijn toenmalige Rabo-ploegleider Piet Kuijs.

‘Ik wil eens aan hem vragen of hij de lichting van 2011 nog een beetje gevolgd heeft’, zegt Dennis. ‘Of ze weten wie van die ploeg bij de profs de beste resultaten heeft neergezet? Of die Aussie werkelijk niks kan?’

Het voorval in Richmond tekent hoe Dennis zich gekrenkt moet hebben gevoeld in 2011. Hoe groot bij hem de sportieve revanchegevoelens tegenover mannen als Kelderman en Bol moeten zijn, omdat hij in zijn eerste jaar in Europa in zijn ogen nooit eerlijk benaderd is tegenover deze twee Nederlanders.

Olifantengeheugen
Wielrenners hebben qua dit soort zaken een olifantengeheugen dus het moet niemand verbazen dat het jaar 2011 in de laatste bergritten van deze Giro d’Italia nog door Dennis’ hoofd heeft gespookt. Dat hij op de Stelvio én op en rondom Sestrieres misschien nog wel extra krachten heeft gevonden door aan alle vernederingen in het Rabo-shirt terug te denken. Zo’n excentriekeling is Dennis wel.

Aan de vooravond van de afsluitende tijdrit in Milaan is duidelijk dat Wilco Kelderman deze 103^e editie van de Giro d’Italia heeft verloren door de sterke optredens van Rohan Dennis. De Australiër heeft het verschil op de Gelderlander gemaakt in de rit over de Passo dello Stelvio en in het ‘bergcriterium’ in en rond Sestrieres. Met een moordend hoog tempo bergop in dienst van zijn INEOS – Grenadiers kopman Tao Geoghegan Hart zorgt de tweevoudig wereldkampioen tijdrijden ervoor dat Kelderman op de twee meest cruciale dagen van deze ronde wordt gelost.

Bergop kan Kelderman zowel donderdag als zaterdag zijn verlies nog redelijk beperkt houden. Twee keer moet hij op de voorlaatste col lossen, waarna hij vele kilometers moederziel alleen moet klimmen. Juist na de afdaling van beide voorlaatste bergen in de valleien richting de slotcol blijkt ‘brommer’ Dennis tot tweemaal toe nog een tandje te kunnen bijschakelen. Op de vlakke wegen verliest de geboren Barnevelder vervolgens twee keer een minuut. Het doorslaggevende verschil dat hij uiteindelijk te kort komt om deze Giro d’Italia te winnen.

Foto: Cor Vos

Vraagtekens
De optredens van Dennis verdienen alle lof. Al mogen er ook de nodige vraagtekens achter de tactiek van Team Sunweb worden geplaatst. Duidelijk is dat hun koerswijze afgelopen donderdag op weg naar Laghi di Cancano niet naar de eindzege in deze Giro d’Italia lijkt te leiden.

Jay Hindley heeft dan wel de roze trui om zijn schouders, maar staat in dezelfde tijd als Tao Geoghegan Hart. De Brit is daarentegen de veel betere tijdrijder en alleen pech lijkt hem in de 15,7 kilometer lange individuele beproeving naar de Dom van Milaan nog op te kunnen breken. Team Sunweb heeft nog maar een minieme kans om voor de tweede keer in vier jaar de ‘Trofeo Senza Fine’ te veroveren.

Wat kan het team van Iwan Spekenbrink zichzelf dan aanrekenen dat het deze unieke kans om opnieuw de Giro te winnen heeft laten lopen? Kelderman had voor de Stelvio rit een voorsprong van 2’41 en 2’42 op respectievelijk Hindley en Geoghegan Hart. In de Stelvio-rit verliest hij 2’18 en op Sestriere 1’35. Reken daar nog wat bonificatieseconden bij waardoor hij voor de afsluitende tijdrit een ogenschijnlijk onoverbrugbare achterstand van 1’32 op beide ‘youngsters’ heeft.

In mijn ogen had de Sunweb-ploegleiding boven op de Passo dello Stelvio, waar Kelderman 44 seconden had verloren nadat hij vijf kilometer eerder was gelost, de kaart van de Nederlander moeten spelen. Het was op dat moment duidelijk dat hij bergop slechts ietsje minder was, maar op 2746 meter hoogste pass van Italië kon ook de conclusie worden getrokken dat hij in deze Giro niet volledig zou kraken.

Ploegleiderswagen
Kelderman krijgt een behoorlijke mentale tik wanneer hij in het laatste deel van de afdaling, net voor de acht kilometer vlakke vallei, door zijn ploegleiderswagen wordt gepasseerd. Op dat moment is de virtueel leider van de ronde voor een aantal kilometers aangewezen op de hulp van de neutrale materiaalwagen voordat de tweede wagen van Team Sunweb zich vooraan aansluit. In de wielersport is het ongekend dat de leider alleen wordt gelaten.

Het valt te verdedigen dat Team Sunweb die dag zowel Hindley als Kelderman in een kansrijke positie in het klassement wil behouden. Het hoogste doel, de eindzege, moet echter altijd voorop staan.

Foto: RCS

Nu geeft de ploegleiding Hindley de opdracht om op de slotklim van Torri di Fraele in het wiel van Geoghegan Hart te blijven zitten. De angst overheerst dat Kelderman bij een aanval van zijn Australische ploegmaat nog meer tijd op de INEOS-Brit zou verliezen. Hier hinkt de technische staf dus té veel op twee gedachten, wat altijd gevaarlijk is.

Donderdag was de jonge Australiër op de slotklim zichtbaar sterker dan Geoghegan Hart en daar had het team van moeten profiteren. Daar waar het mogelijk was had Hindley altijd tijdwinst op de Brit moeten boeken. De Brit is immers de veel betere tijdrijder van het tweetal. Daarom valt het niet te rijmen dat de ploegleiding Hindley donderdag op de slotklim de opdracht geeft om defensief te koersen. Dit is waarschijnlijk hét moment waar Team Sunweb deze Giro d’Italia verliest.

Slottijdrit
De slottijdrit moet nog worden gereden, maar de kans dat de 25-jarige Tao Geoghegan Hart tegen de klok de eindzege in deze Giro d’Italia gaat bewerkstelligen is groot. Team Sunweb kan dan aan de Dom in Milaan wel trots toekijken hoe twee van hun renners op het podium staan, maar de pijn van het missen van de eindzege zal overheersen.

Juist in het Corona-seizoen 2020 met een deelnemersveld dat minder sterk is bezet dan andere jaren, met uitvallers van niveau als Geraint Thomas, Miguel-Angel Lopez, Simon Yates en o.a. Steven Kruijswijk was het een unieke kans voor Kelderman en Hindley om deze Giro d’Italia te winnen.

Een hoofdprijs waarmee je je als wielrenner onsterfelijk maakt. Wanneer morgen het te verwachten podium wordt gevierd met Geoghegan Hart in het roze en Hindley en Kelderman op positie twee en drie, dan zal het gevoel knagen dat deze ‘maglia rosa’ opnieuw naar Deventer had kunnen gaan.

Rohan Dennis zal dan tevreden toezien hoe zijn INEOS-ploegmaat Geoghegan Hart op zondagmiddag 25 oktober 2020 zijn eerste roze trui uit zijn leven krijgt uitgereikt en als tweede Brit na Chris Froome in 2018 de Giro d’Italia op zijn naam schrijft. Misschien dat de Australiër vervolgens nog een emailtje naar Piet Kuijs stuurt…