Opinie | Jumbo-Visma had twijfels Tom Dumoulin beter moeten oppakken
Opinie Liefst 420 dagen zonder rugnummer. Het schot van het startpistool missen. Niet hoeven te wringen voor je positie in het peloton. Niet voelen hoe de concurrentie je longen in brand steekt en je benen met giftig melkzuur laat vollopen. En niet weten of de cijfertjes die je op de trainingen wegtrapt voldoende zijn om in een wedstrijd een hoofdrol op te eisen.
Het zijn ook honderden dagen leven met de onzekerheid of je op het hoogste niveau kunt terugkeren. Een eeuwigheid uitkijken naar een rentree met de vraag of de knieblessure volledig hersteld is, of de parasieten uit de darmen zijn verdwenen en of het Corona-virus het peloton niet stil legt.
Twijfels
Het is logisch dat de twijfels zich in die lange periode opstapelen. Tegen De Telegraaf erken je midden in de Corona-lockdown te overwegen om met een psycholoog hierover te praten. Dit is niks nieuws want vanaf de Tour-start in Utrecht in 2015 laat je in diverse interviews al doorschemeren dat je nadenkt om een sportpsycholoog op het mentale vlak in te schakelen.
Je rentree in het peloton moet een grote opluchting zijn. Op je tweede koersdag in de Tour de l’Ain ken je meteen een mindere dag. Een etmaal later kun je gelukkig wel weer de beste klimmers pijnigen op de lastige Grand-Colombier. Wat zegt dat over je herstelvermogen en over je regelmaat? Gelukkig voel je je in de Dauphiné vijf dagen achter elkaar conditioneel sterker worden, maar na deze ‘kleine Tour’ ben je weer een paar dagen zwak, ziek en misselijk van alle inspanningen in de Rhône-Alpes. Dan weet je ineens weer wat de betekenis van een vaatdoek in de wielersport is.
Dan dient zich de vraag aan welke houvast die acht koersdagen je geven voor de zwaarste wielerwedstrijd van het jaar, voor die grote ronde van ruim drie weken de Tour de France? Hoe kun je je waarde bewijzen in de beste wielerploeg van die ronde? Als nieuwkomer in een ploeg wil je je immers altijd bewijzen.
Vrij kopen
Daarbij weet je ook hoe diep dat nieuwe team in de buidel heeft getast om jou vrij te kopen van je doorlopende contract bij je oude ploeg. Stiekem wil je ook het ongelijk van je voormalige werkgever bewijzen. En eenmaal als het ‘Grand Départ’ is geweest moet je dagelijks omgaan met de druk van de buitenwereld voor wie je nog altijd een van de grote favorieten voor de eindzege van de Tour bent.
Er spoken de afgelopen dagen meer vragen dan antwoorden door het hoofd van Tom Dumoulin. Als er een onzichtbare en onvermurwbare tegenstander in de wielersport is, dan zijn het de twijfels. Als wielrenner moet je tien keer kunnen doodgaan om in de positie te komen om voor de overwinning mee te spelen. Wanneer de twijfels overheersen bij iedere keer dat je spreekwoordelijk overlijdt, drijf je steeds verder van het podium weg.
Onbewust nemen die twijfels de overhand. Op Orcières-Merlette zit je gewoon van voren in de elitegroep van zestien renners. Toch benadruk je voorbij de finish dat je je niet goed voelt. Dat dit niet het niveau is waarvoor je naar de Tour bent gekomen.
Grote fout
Eerlijk beken je later zelfs dat dit gevoel steeds meer grip op je krijgt. Het is op dat moment aan je ploeg om hier goed mee om te gaan. Om duidelijk rekening ermee te houden dat de twijfels in een eerste rit door de Pyreneeën naar Loudenvielle de overhand kunnen krijgen. Dat de onzekerheid over je vormpeil je koersgedrag kan beïnvloeden. Cijfertjes spelen in het wielrennen een belangrijke, maar geen dominante rol. Tactiek en psychologie zijn zeker zo belangrijk. Jumbo-Visma heeft je mentale signalen echter niet goed opgepakt.
Dat je op de hors-categorie klim de Port de Balès begint te kraken onder de inspanningen van jouw ploegmaat Wout van Aert is niet vreemd. Dat je je vervolgens buiten het plan van de ploeg om op de eerste kilometers van de slotklim de Col du Peyresourde op kop van de groep nestelt en je eigen klassement opoffert voor het teambelang is een grote fout. Een fout die een renner van jouw statuur eigenlijk niet meer mag maken.
Maar, dit scenario had van tevoren ook in de ploeg besproken moeten worden. De no-go voor deze tactiek had de teamleiding je al voor de start moeten benadrukken. Heel simpel: een schaduwkopman mag zich in een grote ronde nooit in de eerste bergrit reeds opofferen. Zolang de eerste kopman niet in problemen komt, moet hij altijd proberen om zelf zo lang en zo hoog mogelijk in het klassement te blijven.
De Pyreneeën hebben duidelijk gemaakt dat Dumoulin na de lange periode zonder koers nog niet honderd procent topfit, maar ver verwijderd van zijn topvorm is hij zeker niet. Je dunt met je raid in de eerste kilometers van de Peyresourde het elitegroepje uit tot negen renners. Of je net als Egan Bernal op het elastiek nog lang bij de eerste groep had kunnen aanhaken zullen we nooit weten. Dat je met die ‘slechte’ benen je tijdverlies tot ver beneden de twee minuten had kunnen beperken lijkt reëel.
Niet haalbaar
Nu Dumoulin buiten de top-10 in het klassement is gevallen en een podiumplaats niet meer haalbaar lijkt, is het duidelijk dat de Nederlandse ploeg volledig de kaart van Primoz Roglic zal spelen. Zeker met de gele trui (al is het met miniem verschil) reeds om de schouders van de Sloveen is de Sloveen nog altijd de grote favoriet voor de eindzege, terwijl Jumbo-Visma zonder twijfel de sterkste ploeg in deze ronde heeft. Alleen mist geel-zwart na afgelopen weekend een tweede troefkaart om in het klassement uit te spelen.
Met Tadej Pogacar als beste man van de Pyreneeën en Egan Bernal die in de rit naar Laruns eindelijk weer in de buurt van zijn vormpiek van vorig jaar lijkt te komen, staan Roglic en Jumbo-Visma nog twee zware weken te wachten. Zeker in de rit naar de Col de la Loze (op 2304 meter) en de klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles mag je de concurrentie niet onderschatten. Bernal groeit boven de tweeduizend meter, terwijl Pogacar zijn landgenoot Roglic al tijdens de nationale titelstrijd tegen de chronometers in een klimtijdrit versloeg.
Geel
De vraag is hoe Jumbo-Visma Dumoulin nu het beste kan inzetten om de gele trui naar Parijs te brengen. Defensief door het tempo hoog te houden voor Roglic? Dan moet je zeker weten dat Roglic zijn tegenstanders bergop ergens kan lossen. Of offensief door mee te springen met andere concurrenten. Aangezien de eerste twaalf renners uit het klassement twaalf verschillende ploegen vertegenwoordigen zou je met Dumoulin in de aanval extra druk op de belangrijkste concurrenten van Roglic kunnen zetten.
Wellicht is de aanval wel de beste verdediging voor het geel.
- Hij is gewoon nog niet zo goed als hij en iedereen zou willen dat hij was.
- Hij heeft echt heel lang geen wedstrijden gereden, heeft een serieuze knieblessure gehad en is van ploeg gewisseld. Dus heel vreemd is het niet dat hij nog niet top is.
- Hij raakt mentaal snel ontmoedigd en is erg wisselend in stemming. Sportpsycholoog geen overbodige luxe.
- Ik denk dat hij zeker nog beter kan gaan presteren met meer koersritme en minder mentale twijfels / gepieker. Hij is een kampioen. Kampioenen nooit afschrijven.
Tom is een denker en een gevoelsmens.
En daarmee in eerste instantie geen killer.
Dat kan zeker nog komen indien nodig.
Tom is denk ik een sympathieke renner van wereldklasse, maar of dat alleen genoeg blijkt te zijn voor een overwinning in de Tour??
Het begint te wankelen bij TJV. Het zou me niets verwonderen moesten we in de Alpen ineens Carapaz, Sivakov en andere Grenadiers een pak beter dan TJV voor de dag zien komen.
Op dit ogenblik ben ik, ondanks de kleine achterstand, eerder geneigd te zeggen dat Bernal de tour gaat winnen.
Zou graag ongelijk krijgen maar vrees van niet.
Natuurlijk is Bernal een geweldig coureur en één van de beste klimmers van het peloton, maar hij steekt er echt niet zo met kop en schouders bovenuit als velen lijken te denken. En op basis van wat we tot nu toe in de tour en eigenlijk het hele jaar al gezien hebben, id hij zeker niet beter dan Pogacar of Roglic.
Vandaag is ook wel gebleken dat Dumoulin simpelweg niet bij de besten hoort en uiteraard was daar via Jumbo en de renner zelf rekening mee gehouden van tevoren. Even goed draai je het om en stel je vast hoe hoog niveau je meteen haalt bij je rentree.
Prachtig drama dit gebeuren met Dumoulin. Hij wil mens blijven zoals hij dat zelf ziet.
Kerckhoffs is geen mamil, anders had hij daar wel oog voor gehad.
Van mij mag je het ook laten. Nul inside info, gewoon van de zijlijn wat theorietjes droppen.
Vind ik op zich prima, maar daar is het reactieformulier toch voor?
edit wf: gedraag je
Toen Ineos dit vroeger deed, reden ze of elke dag een andere concurrent eraf of hun kopman maakte het ook echt af. Nu staat Tadej Pogacar niet in het geel vanwege een lekke band, niet door de kolder van Jumbo
Verlies van Pogacar waaier etappe + 1.21 pakt een dag later + 0.40 terug op Roglic is een verlies van 0.41 seconde en Pogacar staat nu op 0.44 dus hij zou nu op 3 seconde staan wanneer Roglic hem helemaal niet laat gaan.
Verder zou je denken dat wanneer je complete ploeg zich opblaast en je kunt mee met Pogacar dat je daar de tijd pakt op Bernal?!
Volgens mij verliest hij daar de aansluiting, doordat hij enkel nog met klimmers zat toen het door het dorpje aan kwam op positie kiezen. Roglic en Bernal hadden daar nog Gesink en Van Baarle om de klimmers voorin te houden.
Dat een (top)renner tijdens een etappe in vertwijfeling raakt, mag nooit en te nimmer ten koste gaan van de strategie. Sowieso is het de taak van de leiding om voortijdig hierop in te spelen. Maassen leek als excuus aan te dragen dat hij te laat zag wat Dumoulin aan het doen was, in de woorden van Stef Clement "Met het uitvoeren van zijn self fulfilling prophecy" en daarom niet in kon grijpen.
Ondertussen heeft ook Kruijswijk gereageerd op de onbegrijpelijke Jumbo-Vismatactiek. Voor zover ik me kan herinneren is Kruijswijk lid van de Jumbo-Vismaploeg, en was hij er zonder blessure bij geweest in de Tour. Daarenboven heeft hij tonnen ervaring. Deze renner, die op zijn eentje meer verstand heeft dan het zootje ploegleiders van Jumbo-Visma samen, stelt nu heel duidelijk dat Dumoulin en de ploeg in de fout gegaan zijn. Hij zal er wel voor op de vingers getikt worden, maar ondertussen doet hij het toch maar. Misschien helpt het ook om de amechtige ploegtactiek van Jumbo-Visma te laten aanpassen. Op forums allerhande, in de internationale pers, bij veel analysten, wordt de ploegtactiek van Jumbo-Visma steeds meer met de grond gelijk gemaakt. Jammer, o.a. voor de hardwerkende Tony Martin, Van Aert, Gesing e.a. dat ondertussen een enorme kans gemist werd om Bernal op een redelijke achterstand te plaatsen.
Het is gewoon een fabel dat je de rest kunt slopen zodat Roglic een makkelijk afmakertje heeft. Al dat op kop sleuren is hooguit leuk voor het uitdunnen. eindig je waarschijnlijk weer met een groepje Tadej Pogacar, Primož Roglic, Egan Bernal en Mikel Landa.
Waar zit dan de winst? behalve mss voor Jumbo supermarkten.
Je merkte in het filmpje van NPO vandaag dat Tom zelf ook wel besefte dat het dom was wat hij had gedaan. Hij draaide in de rondte met vreemde argumenten om het alsnog goed te praten. Je zou toch zeggen dat hij ontspannen zou moeten kunnen koersen zoals het gaat, hij had niets te verliezen. Maar goed aan de zijkant is het makkelijk lullen natuurlijk ;-) .