Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Opinie | Gele Alaphilippe geschenk voor Jumbo-Visma
Opinie De wet van de té grote inhaligheid. In het peloton hadden al decennialang vele kampioenen met deze wetmatigheid te maken. Wanneer je de concurrentie niks gunt, maak je geen bondgenoten. Zeker wanneer je in een grote ronde voor het eindklassement rijdt, moet je op bepaalde momenten met sommige teams een gelijk belang hebben. Dat Julian Alaphilippe van de sterke Deceuninck-Quick-Step-formatie in Nice de ritwinst en de gele trui pakt, is voor Jumbo-Visma misschien wel het best denkbare resultaat om de Côte d’Azur te verlaten
In de aanloop naar de Tour de France hadden de teammanagers Patrick Lefevere en Richard Plugge een afspraak in het Van der Valk-hotel in Rotterdam. Er zat enige spanning op de lijn na de door Dylan Groenewegen veroorzaakte valpartij van Fabio Jakobsen in de eerste rit van de Ronde van Polen. Beide teammanagers zijn echter grote persoonlijkheden die over de emotie van het heftige voorval heen kunnen stappen. Het thema veiligheid staat zeker na de recente gebeurtenissen bij beiden hoog op de agenda. De vredespijp die in de havenstad gerookt werd, schept een band die makkelijk opgepakt kan worden wanneer beide teams in de koers een gezamenlijk doel hebben.
Het machtsvertoon dat Jumbo-Visma de koers de afgelopen twee dagen in handen durft te nemen, is eigenlijk het meest opvallende feit uit het openingsweekeinde van deze 107e Ronde van Frankrijk. Als koningen rijden de mannen van geel-zwart op kop. Hoe ze in de openingsrit in de spekgladde afdaling van de Col de Rimiez de wedstrijd neutraliseren is van grote klasse. ‘Der Panzerwagen’ Tony Martin kruipt in de rol van safety car, terwijl Primož Roglič zich een ware ‘patron’ toont door Astana tot orde te roepen.
Gewicht
Ook in de tweede rit schuwt de supermarktformatie het niet om het voortouw te nemen. In een etappe met duizelingwekkende afdalingen zoals de Col de Turini is het verstandig om vanaf de eerste lijn uit de problemen te blijven. Toch vraag ik me af of de Nederlandse formatie niet té gulzig op kop koerst. Wanneer je voor Tourwinst gaat, moet je in de eerste week immers proberen om zoveel mogelijk krachten te sparen. Het klassement wordt vrijwel altijd in de loodzware slotweek gemaakt en juist daar moet je de kracht van het team pas echt laten gelden.
In de aanloop naar, op en voorbij de Col d’Èze bepalen Robert Gesink, Tony Martin en Wout van Aert het tempo. Het geel-zwart kleurt het front van het eerste peloton. Net zoals dit de afgelopen weken in de Tour de l’Ain en het Critérium du Dauphiné gebeurde. Na afloop van deze rittenkoersen waarschuwde Dumoulin dat we dit beeld zeker niet in de Tour moesten verwachten. “De Tour de l’Ain is drie dagen en de Dauphiné vijf dagen. Die wedstrijden zijn totaal niet te vergelijken met een Tour van drie weken”, gaf de Maastrichtenaar toen al aan dat je in een grote ronde niet het gewicht van de koers vanaf de eerste dag moet dragen.
Op negen kilometer van de streep op de Col des Quatre Chemins ontsnappen publiekslieveling Julian Alaphilippe, de sterke debutant Marc Hirschi en Adam Yates. Op dat moment zakken de Jumbo’s terug naar de tweede lijn en nemen niet het voortouw in de achtervolging. Dan blijkt ook direct dat de manschappen van INEOS Grenadiers wel degelijk het heft in handen nemen wanneer zij dat nodig achten.
Ideaal scenario
Heel even komen de twee favoriete teams letterlijk met elkaar in de knoop. Wanneer Dumoulin even naar achteren kijkt, heeft hij niet in de gaten dat Michael Kwiatkowski inschuift. De Pool tikt het voorwiel van de Maastrichtenaar aan die hierdoor zijn evenwicht verliest. Van opzet is geen sprake. Gelukkig weet Dumoulin de val redelijk te breken, maar het bewijst nog eens dat overal het gevaar in een grote ronde loert.
Dat de drie aanvallers weg blijven en met de minimale voorsprong van twee seconden het eerste peloton op de Promenade des Anglais voorblijven is een prima scenario voor Jumbo-Visma. Dat de gele trui om de schouders van Alaphilippe komt en de sterke formatie van Deceuninck-Quick-Step nu die leidersplaats gaat verdedigen, geeft de Nederlandse formatie de komende dagen wellicht enige rust.
Vorig jaar zagen we dat de mannen van Lefevere als geen ander weten hoe je in de Tour de koers kunt controleren. Destijds wist Alaphilippe het maillot jaune liefst 14 dagen om zijn schouders te houden. En nu heeft hij met specifieke hardrijders als Bob Jungels, Kasper Asgreen, Michael Mørkøv, Dries Devenyns en Tim Declercq opnieuw een sterk team om zich heen om die gele trui te verdedigen.
Voor Jumbo-Visma zou het ideaal zijn als de Fransman de komende dagen die leidende positie kan behouden. Een betere bondgenoot dan Deceuninck-Quick-Step is er in de eerste Tourhelft niet te vinden. En daarmee kunnen de mannen rond Primož Roglič en Tom Dumoulin zoveel mogelijk krachten sparen voor het belangrijke tweede deel. Laat het gewicht van de Tour voorlopig maar zoveel mogelijk over aan de manschappen van Alaphilippe.
Nu krijg ik het gevoel dat het wollige taalgebruik ook verhult dat de inhoud vrij schraal is. (De opinie komt neer op: "het is fijn voor TJV dat DQS de trui gaat verdedigen, dan kunnen zij zich even rustig houden." Duh.)
Mijn (goedbedoelde) advies aan Raymond: Wielerflits is de krant niet. Het papier hoeft niet gevuld te worden met woorden. Een kort maar krachtig en compact verwoord idee werkt online vaak beter dan een rookgordijn van woorden.
Leuk van voren rijden als verder niemand zin heeft, maar zodra het er om gaat dan knallen er een hoop overheen en/of raken ze elkaar kwijt. Als voorbeeld gisteren Dumoulin die gewoon het wiel van Roglic kwijt raakt in een lullig bochtje, en vervolgens in de buik van het groepje zit waar later Kwiat hem eraf rijdt.
Ik hoop dat het allemaal goed komt maar als team ziet dit er toch even anders uit als de voorgaande weken.
Maar goed, de rest doet natuurlijk ook hun best, dus we gaan het zien...
“Op negen kilometer van de streep op de Col des Quatre Chemins ontsnappen publiekslieveling Julian Alaphilippe, de sterke debutant Marc Hirschi en Adam Yates. Op dat moment zakken de Jumbo’s terug naar de tweede lijn en nemen niet het voortouw in de achtervolging."
Nee, Alaphilippe ontsnapte op 4,3 km van de streep op de Col des Quatre Chemins d.w.z. 13,3 km van de eindstreep. De Col des Quatre Chemins lag immers op 9 km van de eindstreep. Yates ging niet direct met Alaphilippe en Hirschi mee, maar poefte wat later naar ze toe.
“Op dat moment” zakte Jumbo helemaal niet terug naar de tweede lijn. Toen Dumoulin viel, op zo’n 12,3 km voor de finish, reed Jumbo nog op kop.
Bij elke niet-TJV renner in het geel draagt TJV niet de koers.
Zowel de geblesseerde Bennett, loterijticket Kuss als Van Aert (bracht Dumoulin terug maar dan was het ook op) zaten er niet meer bij op het einde.
Hoewel Alaphilippe in het geel inderdaad een erg mooi cadeau is voor ALLE(!) teams met de ambitie voor eindwinst, lijkt mij de belangrijkere conclusie dat het dan ook wel eens vies zou kunnen tegenvallen voor Jumbo-Visma bergop wat later in de koers. Met de overmacht van het team, dat zo wordt bewierookt in dit stuk, valt het dus nog wel goed mee.
Ik denk dat de inschatting van TJV is geweest dat het vooral zaak is om de klassementsrenners voorin te houden op de klimmetjes, zodat ze veilig (en met relatief het minste inspanning) de afdaling in zouden kunnen gaan en niet voor verrassingen kwamen te staan.
Deze klimmetjes lagen aan het begin van de etappe. De finale was relatief vlak. Vandaar dat de ploeg vooral werk deed in het begin van de etappe.
Dus de opmerking die hier door jan en alleman is gemaakt 'in de finale zag het niet meer zo geel' is natuurlijk waar, maar ik denk niet dat dit alleen komt door het 'gulzig' op kop rijden van de 'supermarktformatie' zich de koningen van het peloton waande, zoals Kerckhoffs schrijft in zijn column.
Er zit volgens mij wel degelijk een logica achter.
Los van jouw valabele redenering is het gewoon een teken van zwakte dat van het trio Bennett/Kuss/Van Aert niet minstens één in de groep Van Avermaet is binnengekomen. Pakweg Miguel Angel Lopez had nog drie helpers bij hem.
In de column wordt gesproken over een 'machtsvertoon van Jumbo-Visma', terwijl ik net tekenen van kwetsbaarheid zie. Ik vond ze alvast veel meer imponeren in Dauphiné en Ain.
De toon was daarbij eerder wat aan de achterdochtig-vijandige kant, vooral naar ploegleiders of renners als Gesink. Kortom het is geschreven door iemand voor wie Wielrennen niet iets fysieks is, maar een soort fantasiespel is.
Deze toon paste perfect bij de krant van wakker Nederland: het is er een van populistische verontwaardiging die zich richt op autoriteitsfiguren, waarbij in eerste instantie over de 'bankiersploeg' werd gesproken zoals het politieke commentaar sprak over 'Den Haag.' Het drijft op een soort diffuse ontevredenheid vaak uitgesproken in sweeping statements ('gemiste kans!' 'tactische blunder!' 'geen winnaarsmentaliteit!').
Ik denk dat er op WielerFlits genoeg gebruikers zijn die ook op de Telegraaf-manier naar Wielrennen kijken. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de manier waarop het huis te klein is als TJV eens onder de maat presteert. Maar daarnaast is er een groep Flitsers die echt serieus de koers volgt en daar ook serieus over wil debatteren.
Zeg: meer vive-le-velo dan avondetappe (of veronica inside).
Ik had altijd het idee dat WF er uiteindelijk meer voor deze laatste groep was. En daarom vind ik de komst van RK uiteindelijk een dubieuze keuze.
Anyway: we zullen zien hoe RK zich ontwikkelt.
Verder noemt Kerckhoffs zich in zijn twitterbio: 'Former reporter De Telegraaf'. Blijkbaar vindt hij dat meer waard dan dat hij momenteel voor Wielerflits werkt.