Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Olympische Spelen: Anna Kiesenhofer stunt in wegkoers, zilver voor Van Vleuten
Wie had voorspeld dat Anna Kiesenhofer de olympische wegwedstrijd van Tokio zou winnen, was misschien wel voor gek verklaard. Toch verraste de Oostenrijkse vriend en vijand door het goud te pakken. Ze was de beste van een lange vlucht met vijf vrouwen die een royale voorsprong mocht pakken. Omdat de achtervolging niet op gang kwam, kon ze vooruit blijven en solo winnen.
De wegkoers voor vrouwen ging over 137 kilometer, waarin 2692 meter hoogteverschil moest worden overbrugd. Net als bij de mannen was de start in het Musashinonomori Park en lag de finish op de Fuji International Speedway. De vrouwen kregen twee loodzware beklimmingen voor de wielen geschoven, waarvan de klim op Doushi Road de zwaarste was. Deze col was op papier slechts 5,9 kilometer lang, maar al veel eerder begon de weg omhoog te lopen. Daarna bleef het op en af gaan tot aan de finish. Anders dan bij de mannen ontbrak de Mikuni Pass.
De grootste favorieten? Dat waren vooral de vrouwen in het oranje met titelverdedigster Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten, Marianne Vos en next big thing Demi Vollering. Nederland had dus vier kanshebsters op goud, en dat was ook meteen het nadeel. Er waren geen knechten in de ploeg en dat betekende dat er weleens een ‘derde hond’ met het goud kon gaan lopen. Het waren namen als Lizzie Deignan, Lotte Kopecky, Elisa Longo Borgini, Maví García, Katarzyna Niewiadoma en Marta Cavalli die daarvoor in aanmerking kwamen. Maar Anna Kiesenhofer?
Vijf vluchters pakken royale minuten voorsprong
Om een uur lokale tijd werd de wedstrijd op gang gebracht en al vroeg kwam een kopgroep tot stand. Anna Plichta, Carla Oberholzer, Anna Kiesenhofer, Vera Looser en Omer Shapira sloegen de handen ineen. Enkele rensters probeerden nog de aansluiting te maken, maar het bleef bij vijf aanvalsters. Zij wisten vervolgens maar liefst tien minuten voorsprong bij elkaar te rijden. Op de lange klim van Doushi Road dunde de kopgroep uit; eerst ging het voor Looser te snel, daarna moest ook Oberholzer passen.
foto: Cor Vos
Daarachter kwam de achtervolging maar moeizaam op gang, waardoor de voorsprong van de drie overgebleven vluchtsters met nog zeventig kilometer te gaan nog altijd ruim negen minuten was. Op 64 kilometer van de streep was ook een val te noteren van enkele grote namen. Emma Norsgaard, winnares van een etappe in de Giro Donne, ging lelijk tegen de grond en Annemiek van Vleuten buitelde ongelukkig over de Deense heen. Nadat de fietsen uit de knoop waren gehaald, konden beide vrouwen hun weg weer vervolgen.
Met nog 61 kilometer te gaan opende Demi Vollering de koers in het peloton. Dat de winnares van Luik-Bastenaken-Luik en La Course een gat pakte, kon de concurrentie niet onbeantwoord laten en de Amerikaanse Leah Thomas bracht de anderen terug. Vervolgens waren het Van Vleuten, die even daarvoor nog was gevallen, en Thomas’ landgenote Ruth Winder die het probeerden. Het spel was op de wagen. Door de schermutselingen was het verschil met de drie koploopsters verder teruggebracht naar acht en een halve minuut.
Van Vleuten solo in de tegenaanval
Op 57,7 kilometer van de streep gaf ook Anna van der Breggen er een snok aan, waardoor achter in het peloton steeds meer vrouwen overboord gingen. Na Van der Breggen schudde Van Vleuten nog een keer aan de boom. Drie kilometer later probeerde de renster van Movistar het nog eens, en deze keer pakte ze een serieus gat. Daarachter in het peloton wordt haar aanval door Marianne Vos gecoverd. In tien kilometer had ze al een minuut te pakken, maar vijf minuten voor haar was het nog altijd de kopgroep die op medaillekoers lag.
foto: Cor Vos
De vluchters hadden aanvankelijk een numerieke meerderheid tegen Van Vleuten, maar met nog 41 kilometer te gaan loste Kiesenhofer haar medevluchters Plichta en Shapira waardoor het niet langer drie tegen één maar en vrouw-tegen-vrouwgevecht werd. Desondanks leek Van Vleuten vandaag niet sterk genoeg om het gat naar voren te dichten, want ze bleef op vijf minuten van de eenzame koploopster hangen. De Oostenrijkse op kop was ook niet de eerste de beste met drie nationale titels in het tijdrijden achter haar naam.
Nadat Lotte Kopecky, Katarzyna Niewiadoma, Christine Majerus en Olga Zabelinskaya samen in de tegenaanval probeerden te gaan, werd Van Vleuten op 25 kilometer van de streep bijgehaald door Kopecky, met de sterksten van peloton om haar wiel. Kiesenhofer begon met twee minuten voorsprong op haar voormalige medevluchtsters Plichta en Shapira en meer dan vier minuten op het peloton aan de laatste lus van 17,7 kilometer op en rond de Fuji Speedway. Plichta en Shapira werden op vier kilometer van de streep ingelopen.
Dat gebeurde ver achter Kiesenhofer, die na 137 kilometer en een lange aanval voor een enorme verrassing zorgde met goud. Voor de 30-jarige Oostenrijkse was het met afstand het hoogtepunt uit haar wielercarrière. Annemiek van Vleuten legde beslag op het zilver na een late aanval, Elisa Longo Borghini pakte het brons. Lotte Kopecky pakte met de vierde plek net naast de medailles.
Wat betreft winnares Kiesenhofer, heel sterk om zo lang op kop te kunnen blijven en zeker in de middenstuk bijna geen tijd te verliezen.
Wat verder opvalt is de toch wel amateuristische organisatie dat zo leek het niemand een idee had voor een voorsprong en ook nooit in beeld aan koplopers en peloton voorsprongen werden doorgegeven.
Enne… wat is volgens jou “typisch Hollands rijden”? Ben jij ook weer zo’n haatbelg?
Je laatste zin begrijp ik niet helemaal, ga er van uit dat dit geen dreigement is.
Maar ja, zij kende de winnares wel (samen bij lotto gereden) !
Het interview niet, maar haar reactie op de streep was kopje naar beneden en teleurstelling, geen blijdschap om een medaille
''We kenden haar niet.'' Zelfs ik als niet-fervente vrouwenwielrennenkijker kende haar en ik word er niet voor betaald als renster om dat te doen.
Die rijdt wél al een aantal jaar bij Canyon, en ook aardig bergop. Ik ben toch een beetje verbaasd dat die voor Nederland blijkbaar ook in de rechterkolom stond.
8 minuten maximaal, dan maar alle vier allemaal paar beurten op kop.
Iemand die na 100 meter wegrijdt en de hele rit voorblijft mag nooit winnen. En uiteindelijk verliest ze nog 1.15 in de laatste anderhalf kilometer. Al dat gekletst over extra voorbereiding met warmte, een wiskundige (??), ze is een tijdritspecialist etc etc, het is en blijft een veredelde amateur.
Veel te laat gereageerd door NL. "We gaan de koers hard maken.", was het motto vooraf. Doe dat dan daar op die Doushi Road. Waar hadden ze het anders willen doen? Nu kwam bij dat meer nog zelfs een hele zwik gelosten terug, had van Vleuten al te lang in chasse patat gereden, had je na de afdaling nog maar 20 km, had klaarblijkelijk niemand door dat vooraan 1 iemand weg was, en verlies je op 1.15 van een overigens meer dan terechte winnares.
Hou je het op maximaal 8 minuten, stonden er nu 2 op het podium, met een vinger in de neus. Onderschatting, amateuristisch, als je zoveel kwaliteit in huis hebt.
Tegen het eind van die Doushi Road ging Van Vleuten toch ook zeker 25 km alleen. Toen reden er nog 15 dames in die groep erachter, zo hard ging ze weg. En die had ook nog aan het einde genoeg over om nog een keer weg te rijden voor zilver (goud dacht ze).
Wat wel 100% zeker is, is dat je nooit wint en goud haalt als je de koplopers te ver laat uitlopen en nalaat van de achtervolging te organiseren. Ook al ben je veruit het sterkste team met 4 renners uit de top-5 van de wereld.
"Zonder Greg zijn werk was de vroege vlucht ook teruggepakt omdat de mannenwielersport veel professioneler is"
20 minuten is al heel wat voor een vroege vlucht, en zonder Greg was dat meer geweest. Voor hetzelfde geval bleven de grote blokken naar elkaar kijken en zat de vroege vlucht opeens op 40 minuten, de koers van vandaag bewijst dat dit kan gebeuren. Dat dit waarschijnlijk niet zou gebeuren klopt, maar het is nog steeds koers. Met het tweede deel (en met de grote meerderheid van uw reacties) ben ik het wel eens. Al zou je ook kunnen stellen dat de mannensport professioneler is dus dat je van vroege vluchters toch meer kan verwachten dan bij de vrouwenkoers.
Verder ben ik het niet eens met wat je schrijft over Teuns. Wat betreft vormpeil en bereidheid om voor anderen te werken, moet je in de eerste plaats bij Teuns zelf te rade gaan. Dat is zelfs niet gebeurd. Ook niet toen al lang was gebleken dat we niets gingen zijn met GVA. Dan gaat dat argument niet op. Als je o.b.v. nieuwe informatie je ploeg niet durft om te gooien, dan ben je het niet waard om bondscoach te zijn. Jij bent de baas, niet je renners, en het ploegbelang moet ALTIJD primeren.
Overigens was Evenepoel medekopman. Dat vergeten al zijn criticasters hier. Voor de wedstrijd heb ik daar niemand over horen protesteren. Ook ikzelf vond dat een verdedigbare keuze. Maar dan heb je wel andere renners nodig om van Aert in de finale bij te staan. Dat moet overigens niet per se Teuns zijn. Devenyns kan dat ook, en die had wel net een relatief rustige Tour gereden omdat hij zich steeds over Cavendish ontfermd had. Voor een keer dat zijn goede vriend Alaphilippe niet meereed, had Vanthourenhout altijd van zijn kwaliteiten gebruik moeten maken. Hij en Teuns zijn dan ook de twee renners die er in mijn ogen altijd bij hadden moeten zijn. Zij konden allebei bij van Aert blijven, om het tempo te verzekeren op het eerste deel van de Mikuni Pass (Devenyns) en om over te nemen van de eerste (Teuns). Vansevenant of Stuyven kon onderweg de hand- en spandiensten verrichten en eventueel meegaan in een ontsnapping met andere belangrijke renners in het middendeel van de wedstrijd. Dat was een ploeg geweest met renners die in elke fase van de wedstrijd een volwaardige opdracht hadden kunnen uitvoeren.
Achteraf bekeken heeft Benoot het naar zijn mogelijkheden prima gedaan, waardoor hij voor de rol van Stuyven/Vansevenant ook een terechte keuze kon zijn. Maar hij was niet in staat geweest om het werk van een Teuns of Devenyns te doen. Of het was in elk geval een te grote gok geweest om hem in die rol mee te nemen.
Nou ja, nu nam Vanthourenhout zelfs helemaal niemand in die rol mee. Ik kan daar met mijn hoofd echt niet bij.
Daarna bleef het volop koers vooraan tussen de beste (waar WvA bij hoorde). Daar hadden volgens mij noch Devenys noch Teuns bij gezeten, en nadien is geen enkele renner nog teruggekeerd naar de kopgroep. Netto had dat niks uitgemaakt voor het koersverloop mijns inziens.
Enige dat had uitgehaald was een super Evenepoel (was hij niet) die mee was met de besten (niemand had trouwens landgenoten bij zich) om daarna mee te helpen controleren voor een sprint of een counter van WvA zelf i.p.v. alles bijeen te proberen houden.
Net als vorig jaar op het WK leek zilver mij ook gewoon het maximaal haalbare. Als alles goed viel kon goud misschien, maar je moet ook durven zeggen dat Wout bergop op zijn limiet zat en dan is het vanuit een verdedigende positie nooit makkelijk om nog te winnen. In die zin had ik het gevoel dat Pogacar eigenlijk meer kansen op winst heeft laten liggen.
Nu kunnen we wel de schuld steken op Evenepoel, de andere Belgen of de bondscoach, maar ondanks een fantastische koers is van Aert gewoon op waarde geklopt. Als je eraf moet in de klim weet je dat het een moeilijke situatie wordt. Carapaz (maar ook Alaphilippe vorig jaar in Imola) kon zelf wel aanvallend het verschil maken en dan heb je altijd meer winstkansen dan als je in de verdediging afhankelijk bent van anderen.
De rensters halen toch drinken, en gelletje of laten zich terug zakken naar de volg wagen tijdens de race?
Wat is de functie van een bondscoach Dan? Dan zeg je toch tegen de knecht: 4 man voorop, gat wordt groter, gas geven?
Dit valt niet goed te praten met: slechte communicatie. Als je niks hoort ga je toch verhaal halen?
Slaan een mal figuur..