Olympisch kampioen Primoz Roglic: “Ik ben er altijd in blijven geloven”
Primož Roglič kan zijn geluk niet op na het behalen van olympisch goud op de tijdrit in Tokio. De Sloveen was over het 44,2 kilometer lange circuit rond het Fuji Speedway-circuit overtuigend de snelste. “Ik had niets te verliezen”, vertelde hij na afloop van de medailleceremonie.
De aanloop van Roglič naar de Olympische Spelen was niet ideaal. Hij moest namelijk uit de Tour de France stappen na een zware val in de openingsweek. Na de opgave moest hij herstellen en zich focussen op Tokio. “Het is lastig om je hoofd erbij te houden, zeker als dingen niet gaan zoals je dat wil. Maar uiteindelijk ben ik altijd hard blijven werken. Ik ben er altijd in blijven geloven. En ik ben het, Primož. Alles is mogelijk, op welke dag dan ook”, zei hij volgens Cyclingnews.
‘Super speciaal voor mij’
“Ik heb alles gegeven en had niets te verliezen. Ik ging all in vanaf het begin en heb daarna voor elke kilometer gevochten. Dat was mijn taak ook en dat ging goed. Mijn tijd was blijkbaar genoeg voor de gouden medaille en daar ben ik heel tevreden mee”, reageert Roglič. “De medaille is mooi en ook best zwaar. Al het zware werk is nu uitbetaald. Al het werk dat we erin hebben gestopt.”
Roglič mag zich nu de komende drie jaar olympisch kampioen tijdrijden noemen. Hij volgt Fabian Cancellara op. “In wielrennen is het stom om alle wedstrijden met elkaar te gaan vergelijken. Het is super lastig om te winnen, zelfs je thuiswedstrijd om de hoek. Maar elke prestatie is speciaal. Deze is voor mij super, super speciaal en daarom ben ik heel blij.”
- Interview Merijn Zeeman: “Door blessure aan stuitje was het lang onzeker of Primoz naar Tokio zou gaan”

foto: Cor Vos

Beter niet mee gaan fietsen nee. ;)
Hulde aan deze baas!
Bovenop een renner met gigantisch veel veerkracht. Het lijkt erop alsof Primoz zich door niets uit het veld laat slaan. Hij valt, lacht om de pleisters op zijn gat, stapt uit de TdF en wint Olympisch goud. Vorig jaar verliest hij de TdF, en slaat terug in LBL. En dit voorjaar PN verliezen door een valpartij, en niet veel later gewoon winnen in Baskenland.
Daarnaast aan de ene kant: Mister Labiel himself. Rohan Dennis is 1 van de meest onberekenbare en ongrijpbare renners in het peloton. In vorm en op een goede dag een beest op de fiets. Op een slechte dag gaat de lokale postbode nog sneller rond.
En aan de andere kant: Tom de twijfelaar. Een van de weinige renners die zijn onzekerheden en twijfels openlijk deelt met de rest van de wereld. Totaal a-typisch voor een wielrenner, of eigenlijk de meeste topsporters.
Dit is dus een prachtig podium als je het mij vraagt.
Wie het weet mag het zeggen...