Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Olav Kooij verslaat Mads Pedersen in listige openingsrit Parijs-Nice
Olav Kooij heeft na een sprintduel met Mads Pedersen de openingsetappe van Parijs-Nice gewonnen. De jonge sprinter van Visma | Lease a Bike was, na een heuvelachtige finale waarin favorieten als Remco Evenepoel en Primož Roglič zich al toonden, de betere van de Deen op de lichtoplopende aankomst met een half wiel verschil. Kooij is logischerwijs ook de eerste leider in de WorldTour-ronde.
Vanuit het vertrek ging het constant op en af. Er lagen drie beklimmingen in de laatste 60 kilometer: de Côte d’Herbeville (2,6 km aan 5,1%), de Côte de Bazemont (1,7 km aan 6,6%) en nog eens de Côte d’Herbeville. Ook is er nog een ongecategoriseerde helling naar Montainville (maximaal 10%). Na de laatste klim was het nog goed 12 kilometer tot de licht oplopende finish.
De twee topfavorieten voor de eindzege – foto: Cor Vos
Een drietal ging al vroeg in de rit op pad. Namens EF Education-EasyPost waren dat Jonas Rutsch en Stefan Bissegger, terwijl TotalEnergies rasaanvaller Mathieu Burgeaudeau vooruit stuurde. Zij pakten al snel drie minuten voorsprong, maar door Lidl-Trek, Soudal Quick-Step en Lotto Dstny werd dat verschil teruggebracht. Die ploegen hadden met onder meer Mads Pedersen en Arnaud De Lie kanshebbers op ritwinst.
Bij een eerste passage aan de finish in Les Mureaux, op 55 kilometer van de echte finish, was het gat nog maar 50 seconden. De vluchters wisten toen al genoeg en besloten elkaar aan te vallen. Bissegger loste als eerste en daarna werden ook Rutsch en Burgeaudeau opgeslokt op de Côte de Bazemont. Die laatste twee gingen nog wel sprinten om de bergpunten. Een strijd die Rutsch won, waardoor hij de eerste bergtrui mocht aantrekken.
Lidl-Trek nam het heft in handen tijdens de eerste uren – foto: Cor Vos
Bonificaties voor Jorgenson, Evenepoel en Bernal
Daarna bleef het lange tijd rustig in het peloton, dat een strak tempo reed richting de laatste heuveltjes op het parcours. Daar barstte het spektakel los. Op de bonificatie-heuvel van Montainville was het Matteo Jorgenson van Visma | Lease a Bike die 6 seconden pakte, voor Remco Evenepoel (4 seconden) en Egan Bernal (2 seconden). Even leken zij door te rijden, maar het pelotonnetje kwam toch weer samen.
Op de laatste keer Côte d’Herbeville (2,6 km aan 5,1%) was het Bernal die de aanval opende. Hij kreeg onder meer Evenepoel met zich mee en de Belgisch kampioen zag zijn kans schoon. Daarmee dwong hij Primoz Roglic in de achtervolging, iets wat de Sloveen van BORA-hansgrohe snel lukte. Op de top waren de verschillen echter te klein, waardoor een vijftigtal samentroepte op 10 kilometer van de finish, met nog enkele sprinters daarbij.
Pedersen en Kooij strijden om ritwinst
Anthony Turgis probeerde de sterke sprinters nog te verrassen, maar zijn poging werd op twee kilometer van de meet geneutraliseerd. In de laatste kilometer werd het een rat race tussen Visma | Lease a Bike en Lidl-Trek om Olav Kooij en Mads Pedersen zo goed mogelijk af te zetten. Uiteindelijk was het Stuyven die Pedersen uitleidde op de aankomst omhoog, met Kooij in zijn zog.
Pedersen draaide als eerste de laatste rechte lijn in, maar Kooij had in de laatste 125 meter nog de meest vinnige sprint. Uiteindelijk won de sprinter van Visma | Lease a Bike met een half wiel verschil van de Deen. Laurence Pithie (Groupama-FDJ) werd derde, vlak voor Nils Eekhoff (dsm-firmenich PostNL).
In het algemeen klassement leidt Kooij ook, met vier seconden voorsprong op Pedersen en ploegmaat Jorgenson. Daarachter volgen ook Remco Evenepoel (op 6 seconden) en Egan Bernal (op 8 seconden), dankzij hun onderweg gepakte bonificatieseconden.
foto: Cor Vos
niet het ooit aanvaardbaar is, maar hij kiest altijd de meest onzinnige en overbodige momenten
WAS IN GLASGOW OOK AL HET GEVAL.
MAAR ER VALT WAT TE BELEVEN MET HEM.
Maar in dit soort koersen is hij inderdaad een "Voeckler-on-steroids". In beeld rijden, koers maken, omkijken, gebaartjes, etc. Maar dan WEL met echte power erachter.
Roglic is overigens niet allergisch voor wind. Hij is alleen heel selectief als het gaat om wanneer je wind wilt vangen, en wanneer het zinloos is.
Geloof maar, dat hij vol gaat rijden met zijn neus in de wind als hij daardoor tijdwinst kan pakken op zijn voornaamste concurrent(en). Stel, we krijgen een waaierrit en Evenepoel komt in waaier 2, dan gaan we Roglic echt wel van voren zien.
Noem dat met het hoofd koersen, en Evenepoel met "het hart". Of misschien rijdt Remco soms wel als een kip zonder kop; alsof hij nog bij de juniors koerst, waar hij zelf kon bepalen wanneer en hoe ver hij kon wegrijden. Maar de toppers bij de profs krijg je er niet altijd op die manier af.
Ik denk dat we het allemaal fantastisch vinden wat we in deze wielertijd met de huidige toppers voorgeschoteld krijgen.
Maar waar ik denk dat iemand als Mathieu de klik gemaakt heeft in zijn hoofd ("de speeltijd is voorbij") en nu "met zijn verstand" de dikke vissen binnen haalt, zie je Remco nog heel vaak zinloze inspanningen doen. Maar ook hij is inmiddels al sinds 2019 prof, en hij zou toch ook moeten gaan snappen dat hij soms veel te veel cartouches verschiet. Zoals ook vandaag, waarbij je weet dat Trek in principe alle ballen op Pedersen speelt, en er dus ook eigenlijk altijd een georganiseerde jacht gaat komen.
Nogmaals, hij mag dit blijven doen. Het is prachtige TV, we schuiven allemaal op het puntje van onze stoel. Terwijl we eigenlijk ook allemaal weten dat het op zulke momenten zinloos is. Het lijkt dan ook vooral een soort imago-dingetje te zijn (kijk mij eens hard op kop van het peloton rijden) ipv iets om de koers mee naar je hand te zetten.
We denken te vaak dat toppers dan nog 1 of 2 mannetjes in steun zouden moeten hebben, maar er komt een moment dat de kopmannen gewoon tegen elkaar gaan strijden.
Hij gaf dat ook aan in zijn interview: "ik heb nog nooit met deze jongens in een team gereden, eh". Het zal dus inderdaad een zoektocht zijn hoe dat zal gaan in de koers. Vond hem veel aan de zijkant van het peloton zitten, tegen het graskantje aan. Misschien dat ie dat zo wil, of dat zulke dingen juist onderdeel zijn van het leerproces met zijn nieuwe ploeg.
Maar ik vond hem verder prima ogen op de eerste koersdag van het jaar.
Uiteindelijk heeft ie het een paar keer geprobeerd. Maar in het sprintje kreeg hij het gat naar Jorgenson niet meer dicht, en toen hij daarna ging, reden Almeida en Roglic het gat dicht.
Dit soort inspanningen zijn prachtig voor het publiek, maar ze kosten ook gewoon heel veel energie. In een rondje van een week kun je dit prima doen, maar in een grote ronde moet je juist veel gedoseerder omgaan met je cartouches. En Roglic weet dat als geen ander.
Hup Remco!
Sterke Bernal die toch langzaam weer naar de top aan het groeien is.
Leuke sprint tussen Kooij en Pedersen.
Enige jammere is toch het gebrek aan medewerking wanneer Evenepoel aanvalt. Ergens wel te begrijpen natuurlijk, maar zou toch mooi zijn dat een Roglic of Jorgenson toch enige intensie van hulp zouden tonen.
Maar de koers is mooi, en ik voorspel een spetterende Parijs-Nice
En Roglic rijdt binnen zijn kracht. Namelijk zijn kruit drooghouden tot een laatste strook bergop. Om daar een paar seconden tijdwinst te pakken, en wat boni's. En zo zijn rondes EN etappes te winnen. Wat brengt het hem dan om vol mee te rijden met Evenepoel? Op het wiel is op dit moment ver genoeg.
Dat kun je saai noemen. Of slim.
Ik ben heel blij dat ze die behouden hebben bij Vislab, en dat ze hem ook gewoon een deftig programma geven.