Nils Eekhoff dacht dat hij er eindelijk was nadat hij er jaren tegenaan hikte

Interview Down, up, down, down, down, up. Zo omschrijft Nils Eekhoff zijn seizoen 2025. De klassiekerspecialist won zijn eerste semiklassieker met Nokere Koerse. Maar tijdens de grote afspraken zat hij thuis, net als afgelopen zomer, toen zijn ploeggenoten succes vierden in de Tour de France. Toch haalt hij kracht uit dit jaar, vertelde hij onlangs in de WielerFlits Podcast.

Het was een van de naarste crashes aan het begin van het jaar. In de voorbereiding op de sprint van de derde rit in de AlUla Tour werd Eekhoff door een schouderduw om een lantaarnpaal heen gevouwen. Hij brak zijn kaak en meerdere tanden. Wekenlang kon hij enkel vloeibaar voedsel naar binnen krijgen. Maar bij zijn rentree in Nokere Koerse won hij en passant meteen zijn eerste semiklassieker. Dat werd opgevolgd door een derde plaats in Bredene Koksijde Classic. De 27-jarige Nederlander trok toen naar de Ronde van Catalonië, waar hij een spierscheuring opliep.

Zeldzame blessure strooit roet in het eten
De kwetsuur in zijn kuit was zo zeldzaam, dat hij ruim een maand aan de kant moest toekijken. En dus ook tijdens zijn geliefde Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. “Dat deed heel veel pijn. Die kuitblessure was vele malen zwaarder en frustrerender dan mijn val in de AlUla Tour. Toen kon ik heel doelgericht thuis terug werken, trainen. Als je dan op zo’n goed niveau terugkomt in Nokere Koerse, dan heb je het gevoel van: ‘oké, nu gaan we doorstoten’. Maar als je dan op die manier (door de spierscheuring in zijn kuit, red.) wordt tegengehouden, dat is heel frustrerend.”

Ook de maanden erna verliepen stroef voor Eekhoff. “Het heeft heel lang geduurd voordat ik na die spierscheuring weer écht het goede gevoel te pakken had”, vertelt de renner van Picnic PostNL in onze podcast. “Het was onverklaarbaar voor mij. Ik werkte er hard voor, maar ik kreeg de draai maar niet te pakken. Ik voelde me goed, alleen kwam dat er in de koersen steeds niet uit. Ik kon wel een topprestatie leveren, maar daarna was ik afgedraaid. Dat ging in mijn hoofd zitten.”

Te weinig winnen
Na gesprekken met ploegleider Pim Ligthart legde Eekhoff zich neer bij de situatie. Invloed erop had hij niet. “Ik heb me er niet meer druk om gemaakt. Als het zou komen, kwam het. Zo niet, dan niet. Ik ben blijven trainen om bezig te zijn. Op een gegeven moment ging het iets makkelijker, net zo lang totdat ik een keer niet tegen de deur aan reed. Dat was in de trainingen na de Super 8 Classic. Maar je hebt altijd een uitslag nodig om in een positieve flow of rust te komen.”

Eekhoff laat zich er in ieder geval niet door uit het veld slaan richting 2026. “Ik heb altijd de drive om het beste uit te halen. Ik wil ook heel graag winnen voor mezelf, voor de ploeg. En dat lukt te weinig, vind ik. Maar goed, het is wel iets waar ik altijd naartoe streef en voor wil vechten.”