Het hart van vrouwelijke topsportsters, zoals wielrensters, past zich anders aan intensieve training aan dan dat van mannen. Waar bij mannen een dikkere hartspier normaal is, ontwikkelen vrouwen enkel grotere hartkamers. Dat blijkt uit onderzoek van Amsterdam UMC en NOC*NSF.

Voor het onderzoek werden meer dan zeshonderd topsporters (mannen, vrouwen, olympisch, paralympisch) uit uiteenlopende disciplines bestudeerd. Binnen de groep vrouwelijke sporters bleken duursporters de grootste hartkamers en (bijgevolg) de meeste hartspiermassa te hebben. Wielrensters hadden een relatief groot sporthart, als natuurlijke aanpassing aan langdurige en intensieve belasting. Toch is dat geen teken van een verdikte hartspier, zoals bij mannen soms het geval is. De aanpassing bij vrouwen is fundamenteel anders en vraagt om een andere medische interpretatie.

Mannelijke standaarden
Tot nu toe werd het vrouwenhart vaak beoordeeld aan de hand van mannelijke standaarden, wat leidde tot verkeerde diagnoses. “Een vrouw is geen kleine man”, zegt sportcardioloog Harald Jørstad, een van de onderzoekers, bij de NOS. “Je moet een consult doen op basis van vrouwendata, niet op mannendata. Dat resulteert in misdiagnoses: dat we een gezond hart aanzien voor een ziek hart, of andersom.”

Hartproblemen zoals ritmestoornissen komen bij mannelijke wielrenners regelmatig voor en zijn goed onderzocht, maar bij vrouwelijke wielrenners is hier veel minder over bekend. Volgens Jørstad lijken hartproblemen bij vrouwelijke topsporters minder vaak voor te komen, maar dit vraagt om meer onderzoek om vrouwen beter te kunnen beschermen. De onderzoekers willen in vervolgstudies ook de rol van hormonen en trainingspatronen onderzoeken, en in kaart brengen wat de effecten zijn op het vrouwenhart na hun sportcarrière.