Mountainbikers nemen zondag afscheid van Nino Schurter, de grootste aller tijden

Waar de wielersport deze week vooral uitkijkt naar de wereldkampioenschappen in Rwanda, vindt er ook in Zwitserland een bijzonder moment plaats. In de Wereldbeker van Lenzerheide sluit Nino Schurter zijn actieve carrière af. De 39-jarige Zwitser won tijdens drie Olympische Spelen alle kleuren medailles, hij won 36 Wereldbeker-manches en negen keer het Wereldbeker-klassement. Maar bovenal werd hij liefst tien keer (!) wereldkampioen. Bart Brentjens vertelt aan WielerFlits wat hij voor de sport heeft betekend.

Een van de eerste koersherinneringen die Brentjens heeft, is de Wereldbeker op Curaçao in 2006. De olympisch kampioen van 1996 won er nog eens op 37-jarige leeftijd, terwijl de dan piepjonge Schurter (20 jaar) als veertiende eindigde. “Hij was toen eigenlijk nog belofte, maar stapte eerder over naar de elites. Ook op de Spelen in Peking in 2008 heb ik nog tegen hem gereden en in Cape Epic kwamen we elkaar ook tegen. Ook een zware wedstrijd”, lacht Brentjens. Schurter organiseert ook een afscheidsfeestje, waarvoor Brentjens ook een uitnodiging heeft gekregen.

Om aan te geven hoe groot Schurter is voor de sport, geeft Brentjens een mooi voorbeeld. “Hij is een keer sportman van het jaar geweest in Zwitserland, waar hij verkozen werd boven tennisser Roger Federer. In Zwitserland geldt Nino als heel groot atleet. Logisch, want hij heeft ook een gigantische carrière gehad. Als je alles vanaf de junioren meetelt, heeft hij misschien wel twintig WK-titels op zijn naam staan. Nino is het gezicht van de mountainbike-sport. Maar goed, het blijft ook zo dat levende legendes komen en gaan. Er gaat iemand straks het stokje weer overpakken.”

Dat Schurter zo extreem goed was, levert veel bewondering op. Maar misschien soms ook wel wat frustratie, denkt Brentjens. “Als je onderdeel bent geweest van zijn loopbaan, dan heeft hij natuurlijk heel veel succes weggepakt voor anderen. Zij hebben daardoor minder kunnen scoren. Mijn grote bewondering is altijd geweest dat hij jaar in, jaar uit de motivatie wist te vinden. Om het nog steeds te willen laten zijn. Ik heb me zo vaak afgevraagd wat nu zijn drijfveren waren. Je moet er echt heel veel voor doen en laten. Het antwoord is simpel: hij vindt het spelletje zó leuk.”

foto: Cor Vos

Toch blijft er één vraag over: is hij niet een of twee jaar te lang doorgegaan? De glansrol die hij ooit had, is hij de laatste twee jaar toch wel wat kwijtgeraakt. “Dat is iets heel persoonlijks”, vindt Brentjens, die ook nog op latere leeftijd competitief was. “Ik denk dat je altijd pas achteraf kunt zeggen of je te lang bent doorgegaan. En toch, Nino staat in het huidige circuit nog altijd zijn mannetje. Het klopt wel dat het nu net iets vaker niet lukt, waar dat voorheen wél zo was. Maar dat is een heel dunne scheidslijn. Als je ouder bent, ben je gevoeliger voor ziekte en blessures.”

“Vroeger had hij dat nooit, hij stond er als het moest. Hij moest de laatste jaren heel goed pieken om nog eens iets speciaals eruit te halen. Met de week is dat moeilijker”, zegt Brentjens. “Je leeftijd gaat gewoon tegenwerken op een bepaald punt. Dat zal Nino niet willen toegeven, maar die ervaring heb ik wel. Op een gegeven moment is dat zo, daar kun je niets tegen doen. Of hij een gat achterlaat? Dat denk ik niet. De wedstrijden zijn nu net zo mooi als toen Nino domineerde. Er zijn genoeg jonge talenten die staan te trappelen om uit te groeien tot de nieuwe nummer één en er net zo’n mooie show van kunnen maken. Maar Nino Schurter kan dat óók nog dit weekend.”