Mohoric introduceert MTB-innovatie in Milaan-San Remo: “Gek dat we het nu pas zien”
Waaghals Matej Mohorič stortte zich zaterdagnamiddag als een valk naar beneden tijdens de afdaling van de Poggio. Niet zonder resultaat: de 27-jarige Sloveen hield op de Via Roma net genoeg over om Milaan-San Remo te winnen. Met dank aan een dropper post. Een stukje techniek uit het mountainbiken. “Knap dat hij het gebruik ervan geheim heeft weten te houden”, vindt Gerben de Knegt. Het verbod op de super tuck-daalpositie is zo omzeild.
Die laatste doet zijn verhaal vanuit Marseille, waar hij is voor een mountainbike-wedstrijd. De Knegt is de Nederlandse bondscoach van de veldrijders, maar ook van de MTB’ers. Een dropper post is gesneden koek voor hem. “Hier in Marseille staan tien mountainbikes en op alle tien zit een dropper post”, legt hij uit. “Een jaar of vijf, zes geleden deed het zijn entree in het mountainbiken. Zo’n 95% van alle mountainbikers rijdt ermee, hier in Marseille zelfs iedereen. Tijdens de afdalingen in de cross country, kun je niet zonder. Het is ook simpel: met een knopje op je stuur kan je de zadelpen laten zakken en weer omhoog laten komen.”
Mohorič haalde daar het maximale rendement uit. “Hij kan normaal al als een van de besten dalen, maar nu ging hij nóg harder naar beneden”, gaat de 46-jarige De Knegt verder. “Je ziet dat hij op de top op het knopje drukt, waardoor zijn zadelpen zakt. Een groot voordeel, want je verlaagt je zwaartepunt op de fiets. Er komt daardoor meer gewicht op je achterwiel, waardoor je je fiets beter onder controle hebt. Je kunt daardoor sneller door de bochten en je bent aerodynamischer. Een dropper post weegt ook maar 200 gram meer dan een normale zadelpen. Daarnaast verliest de fiets géén stijfheid, wat men wél vaak opmerkt.”
De Knegt durft zelfs te beweren dat de zadelpen het verschil maakte tussen winnen en verliezen. “Als je ziet dat hij maar twee tellen overhoudt op de streep, dan kan dat net het gaatje zijn wat hij in de afdaling heeft uitgediept. Ik vind het wel een leuke noviteit van Mohorič. Het systeem is er al even, in iedere fietswinkel kun je er eentje kopen. Ook voor je racefiets. Het is wel knap dat hij het gebruik ervan geheim heeft weten te houden. Ik had het bij Bahrain Victorious ook niet verwacht. Zij rijden met Shimano, dat een dropper van het merk Pro heeft. Die werkt via kabels en moet een mecanicien dus in het frame integreren. Dat is lastig. SRAM heeft bijvoorbeeld een draadloze variant, die werkt via Bluetooth.”
Mohorič blaakte van zelfvertrouwen
Dat de 27-jarige Sloveen de dropper uiteindelijk gebruikte, kwam doordat zijn ploegleiding hem op dat idee zette. Niet gek, want fietssponsor Merida is ook een grote speler op de MTB-markt. Na diverse hoogtes te hebben getest, besloot Mohorič te gaan voor een dropper post met een verschil van zes centimeter. Die paste ook nog eens in het kader. “Ik was verbaasd hoe veel meer controle ik over de fiets had, hoe veel veiliger ik me voelde en hoeveel makkelijker ik mijn fouten kon corrigeren, gewoon door op een knopje te duwen”, grijnst de hoofdpersoon zelf op de persconferentie na afloop van Milaan-San Remo.
Mohoric beaamt het vermoeden van De Knegt: dankzij de dropper kon hij La Primavera winnen. De zadelpen gaf hem onnoemelijk veel zelfvertrouwen, lacht hij: “Ik maakte nog grapjes in het peloton. Milaan-San Remo is een lange race, er is dus tijd om grapjes te maken. Ik ben bij alle favorieten langs gereden, ik kwam een beetje showen met mijn fiets. Ik zong het deuntje van James Bond, om het spannend te maken. Ik toonde mijn dropper. Ze zeiden: ‘Matej, wat doe je?’ Ik zei: Dit heb ik getest, het maakt een groot verschil. Probeer niet mij te volgen in de afdaling van de Poggio, het is op eigen risico.”
De Sloveen introduceerde een aantal jaar geleden ook al de super tuck-daalpositie. Die is echter omwille van veiligheid verboden door de UCI. Maar met de dropper omzeilde Mohoric nu dat verbod. “Volgens de regels van de UCI mag je alleen onderdelen gebruiken die al op de markt zijn. Dat hebben we gedaan. De dropper post maakt afdalen veel veiliger dan de super tuck, dat kan ik wel zeggen. Je hebt meer controle. En je rijdt er harder mee. Het is mooi als je je zadelpositie zo eenvoudig kunt aanpassen. Volgens mij is dat de toekomst van het wielrennen.”
“In competitie is het bij mijn weten niet eerder gebruikt, op training wel”, gaat Mohoric verder over zijn noviteit. “Niemand gebruikte het tot op heden in koers omdat het je fiets zwaarder maakt. Inmiddels is de technologie gevorderd en is er amper nog een verschil in gewicht met een gewone, vaste zadelpen. Ik kan me zo voorstellen dat volgend jaar alle fietsen ermee zijn uitgerust. Maar nu had ik voor één keer een voordeel waar de tegenstand niet aan heeft gedacht. Dit moest gewoon werken. Daarmee kon ik wel Milaan-San Remo op mijn palmares schrijven, de koers waarmee ik al jaren bezig ben om het winnende recept te vinden.”
Mohorič als trendsetter
Dat we het vaker gaan terugzien, beaamt ook De Knegt. “Mohorič is denk ik een trendsetter, het heeft ook de ogen van de concurrentie geopend. Vrijdag zei ik het nog op een training hier in Marseille, toen we een duurtraining op onze mountainbikes deden. Wij doen dan in de bochten allemaal de dropper naar beneden. Ik merkte nog op dat ik verbaasd was dat het nog niet zijn intrede in het wegwielrennen had gedaan. Vooral van Jumbo-Visma zou ik zo’n out-of-the-box-idee verwachten. Milan Vader en ook Mathieu van der Poel (die ook MTB-wedstrijden rijden, red.) heb ik er ook nog nooit over gehoord.”
“Terwijl ik afgelopen winter toch ook al droppers in de cross heb gezien”, wijst De Knegt aan. “Mountainbikester Anne Terpstra gebruikt het bijvoorbeeld tijdens haar veldritten, om beter over de balkjes te kunnen springen. De dropper deed zijn intrede in het mountainbiken juist zodat de zadelpen niet langer in de weg zat bij steile afdalingen én je dus betere controle had en aerodynamischer bleek te zijn. Nu moet ik wel zeggen dat Milaan-San Remo bij uitstek de koers is waar de dropper een levensgroot verschil maakt, omdat in geen enkele andere klassieker een technische afdaling zo doorslaggevend is. Dat heeft Mohorič heel goed gezien. Maar hij was wel bijna dood he, in dat gootje. Zo! Wat een save!”, lacht De Knegt.
Toch zijn er ook andere koersen waarin hij verwacht dat een dropper snel gemeengoed is. “In Strade Bianche zou het ook echt een voordeel zijn. Je hebt dan veel meer grip op de grindwegen. Omdat je lager bij de grond zit, kun je adequater corrigeren. Ook iemand als Wilco Kelderman zou er baat bij hebben in de Tour de France. Dat is geen meesterdaler. Maar met een dropper heb je wel heel veel meer controle over je fiets en kun je dus met meer vertrouwen die afdaling nemen. Over die 200 gram gewicht van de dropper moeten ze zich niet druk maken. In sommige fietsen moeten ze gewichtjes aan brengen om hem op het benodigde gewicht van 6,8 kilo te brengen. Dat kan dus voortaan ook met een dropper.”
More pics of @matmohoric’s dropper post.
📸 @BHRVictorious pic.twitter.com/BSHDWToE56
— Velon CC (@VelonCC) March 19, 2022
In een Touretappes vier keer 12 km in een andere positie op je fiets zitten lijkt me niet zo lekker, maar daarover kan ik niet helemaal oordelen.
Nu zou het zelfs wel kunnen dat Mohoric op het aero model van Merida sneller was geweest dan op deze fiets met dropper... maargoed dit is gouden PR natuurlijk.
Kijk maar eens naar Specialized: die hebben de Aethos gemaakt, een peperdure lichtgewicht fiets, die nog steeds net ietsjes boven de 6 kg zit. Zo makkelijk is sub-6 kg niet.
Idd enige waar je mee zit is dat je een conventionele zadelpen moet hebben van 27.2/27.6 diameter.
Een zich onoverwinnelijk wanende Mohoric die de favorieten wijzend naar zijn zadel één voor één afgaat, terwijl hij zich amper kan inhouden van het lachen.
FFWD naar de afzink van de Poggio en het Bond-deuntje speelt zich weer af in zijn hoofd als hij aan Operatie Kamikaze begint. See ya at the finishline fools!
Wat een gast, prachtige overwinning eigenlijk.
Hoofdschuddend en met ernstige blik voor zich uit turend: ‘Iemand moet Matej tegen zichzelf beschermen…’?
Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar in de wielersport.
Het tactische plan om voor de winst te gaan
De verkenningen van de Poggio
Het geluk dat de favorieten niet wegkwamen
Het gemis aan ploeggenoten bij de eerste achtervolgers
De juiste man op kop aldaar, Pogi was de minst aangewezen man om het te dichten
Mede daardoor een onvermogen bij hen om te blijven draaien
De ingecalculeerde motor die de koploper filmt
De dropper om iets gedurfder de afdaling te doen
Zijn presentatie tov de rest qua gestoordheid en zelfvertrouwen
Mohoric die gisteren een foutloze daling zonder dropper of deze op het randje met een duidelijk aantal overslaande hartslag momenten hadden volgens mij qua secondes verschil onderaan niet veel uitgemaakt. Het is vooral de dedicatie die het verschil gemaakt heeft. Gouden shit.
Als hij over tien jaar, met drie kinderen thuis, nog meedoet, dan helpt die stopper niks om harder te gaan.
Wil je écht optimaal naar beneden daar, dan zou ik op de top wisselen naar de baanfiets van Harry Lavreysen.
Verbieden die idioterie en snel een beetje !!
PS. Ja in de MTB-wereld zal 't gemeengoed zijn, net zoals het spaghetti-stuur in de triatlon dat was en is.
PPS. Laten we onze sport een beetje zuiver houden, aub.
PS: heerlijk, innovatie. Laten we blijven innoveren in onze sport aub.
Eens wat Merlin wat dat betreft. Dit hoort ook bij de sport. Alleen reed Nibali hier ook al mee in 2014. Zo bijzonder is het dus ook weer niet. Alleen nu wint iemand er weer eens een grote koers mee en is het opeens groot nieuws?
https://www.cyclingnews.com/features/tour-de-france-tech-the-weird-and-the-wonderful-gallery/
Het is een detail, maar in het artikel staat dat Nibali er eentje op een van zijn reservefietsen had.
Tijdens de wedstrijd zou hij die nog niet gebruikt hebben.
Van Schip. Al zal de UCI richting Beat veel meer op hun strepen durven staan dan bij Bahrein.
Maar met de dropper omzeilde Mohoric nu dat verbod. “Volgens de regels van de UCI mag je alleen onderdelen gebruiken die al op de markt zijn. Dat hebben we gedaan.
Het bestaat al, dus het mag (voorlopig). Van Schip had zelf een stuurtje gefabriceerd.
https://www.uci.org/pressrelease/uci-statement-concerning-dropper-seatposts/52kLf7jfaTOGmPpAs4LFpD
Of hoewel; op neutrale fietsen zagen we het eerder: https://www.cyclist.co.uk/news/3066/mavic-neutral-service-bikes-running-dropper-posts-for-the-2017-tour-de-france. En als ik een kopman zo zijn zou ik ook graag willen dat helpers er een zouden steken, om fietsruil gemakkelijker te maken.
Verder begint de afdaling met een haarspeldbocht, waardoor niet alle fietscomputertjes het juiste punt pakken als start. Zo zou Van Aert volgens Strava over het eerste stuk van de afdaling 15s langer hebben gedaan dan Mathieu, terwijl ze in elkaars wiel zaten.
Het scheelde toch maar een paar centimeter en zijn race was in het ziekenhuis geëindigd ipv op het podium..