Michael Woods stopt na dit seizoen als profwielrenner. Dat heeft hij bekendgemaakt in een uitgebreid blog op de site van Israel-Premier Tech. De Canadees wil de komende jaren nog wel ‘nieuwe gebieden in de duursport verkennen’, laat hij weten.

Woods werd relatief laat prof, nadat hij noodgedwongen moest stoppen met zijn eerste liefde: hardlopen. In 2016 trad hij in dienst van Cannondale toe tot de WorldTour. In de jaren die volgden won hij onder meer drie etappes in de Vuelta a España en één in de Tour de France, op de mythische Puy de Dome. In zijn eerste Vuelta (in 2017) werd hij ook zevende in het eindklassement.

Verder schreef Woods, die excelleerde op steile beklimmingen, onder meer Milaan-Turijn, een rit in Tirreno-Adriatico en een etappe in de Ronde van Romandië op zijn naam, evenals etappes en klassementen in kleinere koersen. Zijn beste uitslag in een monument was een tweede plaats in Luik-Bastenaken-Luik 2018. Datzelfde jaar werd hij derde op het door Alejandro Valverde gewonnen WK in Innsbruck.

Gevaren en gezin
Woods is trots op zijn carrière, maar benadrukt dat het leven als wielrenner ‘ook zijn nadelen’ heeft. Hij vindt de sport ‘belachelijk gevaarlijk’, schrijft hij in zijn blogpost. “Ik vroeg ooit aan het personeel van mijn team: hoeveel zouden zij betaald moeten krijgen om 70 dagen per jaar, 4 à 5 uur per dag, in een T-shirt en korte broek met 50 km/u rond te rijden in een auto, en twee keer per jaar — zonder controle over het moment en de plaats — uit die auto geduwd te worden? Statistisch gezien is dat ongeveer hoe vaak een gemiddelde profrenner per seizoen crasht.”

Woods won in 2024 nog een etappe in de Vuelta als Canadees kampioen – foto: Cor Vos

“Geen van de medewerkers zei minder dan 500.000 euro. Toen ik vroeg hoeveel jaren ze dat zouden doen, zei niemand meer dan twee. Ik zit nu 11 jaar in deze sport als prof, plus twee als amateur. De tol die het op mijn gezondheid heeft geëist, is aanzienlijk, en de tijd die ik weg ben geweest van mijn familie is lang geweest. Vader zijn, in het bijzonder, heeft me laten zien hoezeer het op topniveau rijden botst met het zijn van een goede vader.” In tegenstelling tot veel andere sporten, vereist het profwielrennen door de enorme kalender een onophoudelijke toewijding.”

“De afgelopen vijf jaar heb ik vermeden mijn kinderen een kus te geven wanneer ik ze van school ophaal, om te voorkomen dat ik ziek word voor een koers. Dat is vreemd. Vaker wel dan niet slaap ik in een andere kamer, gescheiden van mijn gezin, om mijn slaap te optimaliseren. Elk aspect van mijn leven is geanalyseerd en bestudeerd om mijn vermogen om hard te fietsen te maximaliseren. Die allesomvattende toewijding heb ik liefgehad, ik heb er geen spijt van maar het is iets wat je maar een bepaalde tijd volhoudt.”

Epische plannen
Nu Woods het einde van zijn carrière ziet naderen, denkt hij al na over wat daarna komt. “Ik heb nog steeds grote ambities en plannen voor de komende jaren die te maken hebben met het verkennen van nieuwe gebieden in duursport (ik heb een paar epische plannen, dus blijf op de hoogte). Maar om de hierboven genoemde redenen heb ik de beslissing genomen om aan het einde van dit seizoen te stoppen met professioneel wegwielrennen.”