Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Meer klimmen dan voorheen in Amstel Gold Race
Met liefst 38 klimmen heeft de Amstel Gold Race dit jaar meer beklimmingen dan in de voorgaande jaren toen er 35 Limburgse heuvels bedwongen moesten worden. Dat is opmerkelijk omdat de afstand van de wedstrijd op het circuitparcours noodgedwongen ingekort moest worden tot 219,7 kilometer.
De ronde met de Cauberg, Geulhemmerberg en Bemelerberg telt volgens de berekeningen van de fietsapp myCols 218 hoogtemeters. Dit rondje wordt twaalf keer verreden. In de slotronde wordt er bewust naar smallere wegen gezocht en wordt de Cauberg overgeslagen. De renners rijden dan na de Bemelerberg binnendoor via o.a. de Mathieu van der Poel-allée naar de finish. In deze slotronde van 15,9 kilometer zitten 169 hoogtemeters. In totaal herbergt deze Amstel Gold Race dus 2785 hoogtemeters.
Dat zijn minder hoogtemeters dan in de Amstel Gold Race van 2019 die door Van der Poel werd gewonnen. Destijds was de afstand van Nederlands enige klassieker 265,7 kilometer en zaten er 3222 hoogtemeters in het parcours.
In het oude parcours zit een vlakkere aanloop in de eerste lus van Maastricht naar Valkenburg. Die heeft tot het moment dat je de eerste keer langs de finish rijdt slechts 467 hoogtemeters in 58 kilometer.
Team SD Worx verkent de Bemelerberg. foto: Raymond Kerckhoffs
Juist het stukje rond Epen (onderaan Camerig) / Vaals (Drielandenpunt) / Epen (boven op Eperheide) kent veel meer hoogteverschil, daar heb je liefst 644 hoogtemeters in slechts 31 kilometer. Dit is dus een vrij pittig deel. Verder is natuurlijk het stukje vanaf de Partij (Gulpenerberg) ook pittig qua hoogtemeters. Liefst 450 hoogtemeters in 19 kilometer.
Ga je het aantal hoogtemeters per gereden kilometer berekenen dan waren dat in 2019 12,13 hoogtemeters per kilometer. Dit jaar zijn het 12,73 hoogtemeters per kilometer. Dus per gereden kilometer is deze Amstel Gold Race op het circuit lastiger dan de laatste editie van 2019.
1.2 % gemiddeld omhoog is niet echt steil, zeker niet in vergelijking met een bergrit (zonder tussenstroken of aanloop, dan zit je rond de 4-6 % gemiddeld, afhankelijk van start en aankomst onder of boven).
Ik denk dat velen van die 'kassei' mannen wel al getoond hebben dat ze de nodige hoogtemeters aankunnen.
Ik zie een vanmarcke, lampaert of pedersen hier ook niet scoren natuurlijk, maar een van avermaet, van aert, asgreen of van baarle kunne hier zeker ook lang mee.
Wat de normale Amstel zo zwaar maakt is, naast de opstapeling van klimmetjes, het constante keren en draaien in het heuvelland. Als je als renner de weg er niet kent is het constant alert en scherp zijn. Lastig dus. Dit parcours kennen ze na een paar ronden en is ook niet het meest technische.
Ik verwacht dus dat als de echt mannen voor de Ardennen willen scoren ze de koers enorm hard moeten gaan maken.
Kans op ontploffen is vrijwel nihil.
Type Waalse Pijl, maar dan i.p.v de Muur het slotrondje.
Absoluut niets mis met de Bemeler-Geulhemmer en Cauberg, maar daartussen ligt veel eentonig plateau en het gedeelte afdaling Berg en Terblijt tot beklimming Bemeler is nou ook niet bepaald een garantie voor spektakel. Bij een Epen-Vijlen-Vaals parcours kun je veel vaker uit het zicht rijden, vooral op de Camerig. Bij de Cauberg, maar vooral de Geulhemmer blijf je zelfs met een minuut voorsprong nog in het zicht. Vrees dat je met dit parcours, tot aan het laatste rondje, te makkelijk de koers kunt controleren. Misschien dacht de organisatie bij Epen-Vijlen-Vaals dat het teveel een klimmerseditie zou gaan worden. Hopelijk zit ik er totaal naast en gaat het een spektakelstuk worden.
Betwijfel ik. Het is gewoon volop koers in België. Men is daar al gewend aan de restricties rondom koersen, dus veel minder risico op teveel publieke belangstelling. Afsluiten Vaalserberg hoeft ook niet zo’n mega operatie te zijn. Na Vijlen via Holset en je gaat met een boog om Vaals.
Ik weet zeker dat de politie, vooral waar het parcours langs de buitenwijken Amby, Scharn en Heer loopt, zijn handen vol heeft aan handhaving.