Youri IJnsen

• maandag 8 april 2024 om 18:00

Interview Via een heroïsche en historische solo reed Mathieu van der Poel zondag naar een van zijn mooiste zeges in zijn loopbaan. De wereldkampioen was heer en meester in l’Enfer du Nord. Geen kassei was hem te machtig, zijn materiaal liet hem niet in de steek en hij beschikte over wonderbenen. Alle ingrediënten voor een glorieuze zegetocht in Parijs-Roubaix. “Ik heb hier echt van proberen te genieten”, vertelt hij aan onder meer WielerFlits.

In de beginfase van de koers wisselde je van fiets. Waarom was dat?
“Ik heb dat vorig jaar ook gedaan. Ik ben van start gegaan op dunnere banden, voor de eerste honderd kilometer. Ik verwachtte veel oorlog voor de vroege vlucht. Met dunnere banden kan je daar simpelweg meer energie besparen.”

Na de vroege schifting wachtte de veel besproken chicane. Viel mee, hè?
“Gelukkig was er geen heel peloton meer, nee. De koers was al… nu ja, niet beslist. Maar het veld lag al wel uit elkaar. In onze groep zaten zo’n dertig tot veertig renners. Zoals ik zei is het heel goed dat de organisatie naar oplossingen zoekt. Maar toen ik vrijdag de verkenning deed, was het nog erger dan dat ik het op beeld had gezien. Als je daar met honderd man in rijdt, komen er misschien maar vijf fietsend doorheen. De rest staat dan stil. Dit is niet dé oplossing.”

Waarom koos je – misschien onverwacht – voor de strook van Orchies, om je aanval te plaatsen?
“Geen idee, eigenlijk… Ik dacht dat het een goed moment was. De groep was vrij klein en de samenwerking was niet echt goed. Ik wilde er vanaf dat moment een harde finale van maken. Daar ligt denk ik altijd mijn kracht. Maar ik had niet verwacht daar al alleen te komen te zitten. Maar ik had een mooi gat en wist dat ik wind mee had tot de finish het meest van de tijd. Ik wist daarom dat ik mijn voorsprong kon houden.”

Je demarrage was niet gepland, met andere woorden?
“Nee, ik maak nooit echt een plan. Zeker in Parijs-Roubaix niet, omdat de kans op lek of ander een mechanisch probleem groot is. Maar ik heb mijn demarrage wel gecommuniceerd (lacht, red.). De ploeg had dat gevraagd, om het dit keer door te geven als ik zou aanvallen. Dus ze waren er nu van op de hoogte. En toen ik dat gaatje had, gaf me dat vleugels. Helemaal toen ik via mijn oortje hoorde dat het gat alleen maar groter en groter werd. Toen wist ik dat ik een goede kans maakte.”

foto: Cor Vos

Vind je op een gegeven moment tijdens zo’n solo ook berusting dat je het toch wel gaat halen?
“Nee, want het is en blijft supermoeilijk. Je weet nooit hoe de rest zich voelt. Misschien steken ze zich wel weg in het peloton, dat weet je gewoon niet. Maar ik voelde wel dat ikzelf supergoede benen had. Ik voel me ook al echt enige tijd heel erg goed. Zondag was mijn beste dag tot nu toe deze klassiekerperiode. En daarnaast was onze ploeg zondag ook fantastisch. Ik ben daar gewoon heel erg blij mee.” 

Je zesde monument. Er zijn mensen die het ‘normaal’ beginnen te vinden. En jij?
“Nee, zeker niet. Hier heb ik als kind nooit over durven dromen. Om Parijs-Roubaix te winnen in de regenboogtrui, maakt het nog specialer. Ik had me nooit voor kunnen stellen dat ik al die koersen op mijn palmares kon zetten. Ik focuste me als kleine jongen eigenlijk veel meer op het veldrijden. Dit is dus echt onbeschrijflijk mooi.”

“Ik heb in de finale ook zo veel mogelijk van mijn zege proberen te genieten. Vorige week in de Ronde van Vlaanderen lukte dat niet, omdat ik op mijn limiet reed. Zondag voelde ik me echter een stuk sterker in de finale. Ik heb er toen echt van proberen te genieten, want het was een speciaal moment. Dit duurt niet eeuwig. Ik heb echt genoten van Roubaix.”

Hoe goed ben jij nu eigenlijk, ook met het oog op de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik?
“Dit komt in de buurt van het niveau dat ik had tijdens het WK in Glasgow, afgelopen najaar. Uiteindelijk is het jammer dat er een paar concurrenten zijn weggevallen. Maar ook al heb ik de vorm van in Glasgow, dan nog is het supermoeilijk voor mij om die twee wedstrijden te winnen. Maar ik wil het gewoon proberen om te zien hoe ver ik kan komen. Het is een koers, je weet nooit wat er staat te gebeuren.”

foto: Cor Vos

Luister nu de WielerFlits Podcast met de analyses na Parijs-Roubaix 2024!