Mathieu van der Poel moest op het WK 2021 in Leuven genoegen nemen met een achtste plaats. Daar kon hij – gezien zijn geringe voorbereiding – goed mee leven. “Vooral mijn conditie heeft me hier genekt, niet zo zeer mijn rug”, vertelde hij na afloop voor de camera van de NOS. Hij zag bovendien landgenoot Dylan van Baarle de zilveren medaille pakken.

“Het was enorm lastig”, blikt de Nederlandse kopman terug. “Ik denk dat ik het eerste deel van de koers meer heb afgezien dan in het tweede deel. Ik kwam maar niet in het ritme en ik zat ook steeds te ver van achteren. Vanuit het begin lag er echt meteen een waanzinnig tempo. Ik had wel verwacht dat ze van ver zouden aanvallen, maar dat was al op 180 kilometer voor het einde”, lacht hij. “Het was echt enorm slopend.”

Het verhaal vooraf ging vooral over zijn rug – hij kampt(e) met een hernia – die hem in aanloop parten speelde. “Maar die zat nu niet in de weg”, legt Van der Poel uit, net op dat moment zijn rug strekkend. “Na een koers zoals deze heeft iedereen wat last van zijn rug. Vooral mijn conditie heeft me vandaag genekt, niet zo zeer mijn rug. Ik had gewoonweg niet de benen om twee of drie domme aanvallen te doen, die ik normaal wel kan doen”, zei hij in de mixed zone na afloop ook tegen WielerFlits.

‘Alaphilippe is de verdiende kampioen’
“Ik ben wel tevreden dat ik er in het tweede deel van de wedstrijd erdoor kwam.Ik zag het somber in, in aanloop naar de laatste Flandrien-lus”, laat de 26-jarige Nederlander optekenen. “Ik had echt niet het beste gevoel. Maar ik had echt een paar goede ploeggenoten die me onder de arm namen. Ze hebben me echt goed afgezet. Op de Smeysberg zag je dan een indrukwekkende Julian Alaphilippe. Ik dacht dat er daar nog mannen bewust bleven zitten. Voor die situatie had ik niet veel schrik.”

Van der Poel en Van Aert – foto: Cor Vos

Van der Poel bleef daar zitten en had ook later op de Wijnpers in Leuven geen antwoord op de versnelling van de nieuwe (en oude) wereldkampioen. “Als je ziet hoe hij hier koerst, dan is Julian de verdiende wereldkampioen. Ik had niet verwacht dat hier iemand op twintig kilometer voor het einde alleen kon wegrijden. Dat bewijst wel hoe sterk hij was, natuurlijk. Of Wout van Aert en ik daarachter te veel naar elkaar keken? Nee, ik in ieder geval niet. Zelf had ik liever attractiever gekoerst, maar het was van niet beter kunnen.”

Hij was ook tevreden over de koers van de Nederlandse selectie. “Dylan kwam naar mij toe om te zeggen dat hij zich nog goed voelde. Hij vroeg of hij voor mij moest rijden en ik heb hem toen gezegd dat hij zijn eigen koers moet rijden”, gaat Van der Poel verder. “Dylan sprong gelijk mee met de goede groep en dat was perfect. Dit was voor ons een van de verwachte scenario’s. Heel mooi dat hij dat bekroont met een zilveren medaille, daar mogen we heel erg blij mee zijn denk ik.”, aldus MVDP.

Parijs-Roubaix
Van der Poel keek ook al meteen naar volgende week, als Parijs-Roubaix op het programma staat. “De beleving hier met het publiek was indrukwekkend. Dat was ook een van de redenen dat ik hier wilde starten. Ik had geen ideale voorbereiding en daarom mag ik trots zijn met deze achtste plek op dit zware parcours. Het draagt hopelijk ook bij aan mijn conditie met het oog op volgende week in Parijs-Roubaix. Mijn eerste keer, het moet me liggen. Hopelijk heb ik dan meer overschot.”