Mathieu staat niet bekend als iemand die zich op voorhand graag als winnaar uitroept. En zelfs achteraf roept hij zelden "makkie, twee vingers in de neus", ook al reed hij de rest op een hoop. Ik neem dus de uitspraken van Mathieu met een korreltje zand ;-)

Ik denk dat Wout en Mathieu allebei de power en de inhoud hebben om 2 minuten vol gas te geven. Da's een klim in de vlaamse Ardennen of Limburgse heuvels. En daar zijn ze elkaar toch echt waard.

De balans gaat m.i. doorslaan naar Wout als het een "ergometer-wedstrijd" wordt zoals in Dendermonde. Gewoon een uur lang dom rammen, zonder techniek, zonder herstel. En duidelijk doorslaan naar Mathieu als het veel draaien en keren is, met heel veel technische bochtjes, glibberen en glijden.

Het is vooralsnog geen Baggermonde. En er liggen wel wat bochtjes, ook al zijn er dat niet veel. Dus ik neig toch naar Mathieu, aangezien die net wat meer mogelijkheden heeft om te winnen (van zichzelf op het juiste moment naar voren wurmen, via net wat harder door de bochtjes voor de finish, tot een net zo scherpe sprint als Van Aert). Want de wapens van Wout liggen toch vooral in een uur lang snoeihard rijden en zo het verschil maken, of in de net zo scherpe sprint. Dus ik ga voor 49-51 ;-)

Passief arrogant... ik noem het liever vals bescheiden

Toch heeft Theking wel degelijk een punt, Boenk.

Ten eerste in het fair en square verslaan van elkaar, zonder cruciale pech. Dat is Wout enkel gelukt in Dendermonde. Niet gek, want dat was "Van Aert- territory": een uur lang poweren, zonder tussenpozen, zonder techniek, zonder intervallen. En daarin is hij in het veld onklopbaar. En Boenk, voordat je begint te steigeren: ik wil niet zeggen dat Wout gewonnen heeft enkel omdat Mathieu lek reed. Maar het bracht Wout wel in zijn kracht; zijn eigen wedstrijd rijden, een uur lang zo hard mogelijk vlassen, niet te veel tactiek en zeker niet omkijken. En het bracht Mathieu in zijn "zwakte"; de jager moeten zijn ipv het konijn. Dat is hij niet gewoon.

Als je kijkt naar de zandcrossen in Koksijde en je vergelijkt dat met Oostende, dan is dit zand "minder in het nadeel" van Wout. En da's dus een voordeel ten opzichte van het andere zand. Maar wil niet meteen zeggen dat hij dan ook t.o.v. Mathieu in het voordeel is.
Voor mij is de belangrijkste graadmeter de power in relatie tot het type parcours. En dit rondje bestaat iedere keer uit een powerstuk van pakweg 2 minuten. Vergelijk dat met een inspanning op de Paterberg of een andere helling uit de Vlaamse Ardennen. En daarin kon ik niet zien dat de een beter of krachtiger was dan de ander. Als je dan Van Aert het voordeel geeft van de power, dan heeft Mathieu het voordeel van zijn techniek in dit gedeelte. Als het zand in Koksijde een voordeel is van Mathieu, dan is dit hooguit een "gelijkspel".

Mentaal snap ik wel wat er bedoeld wordt. Wout laat zijn kop nooit hangen, Mathieu doet dat wel op bepaalde momenten. En dan kan hij ook meteen door de ondergrens zakken. Bij wout zie je dan nooit.

Maar ik heb Mathieu dat nog nooit zien doen in winnende of kansrijke positie. Sterker nog, als hij in die positie is dan vind ik hem mentaal sterker of slimmer dan Wout. Hij heeft veel meer dan Wout het gevoel voor het juiste moment, en de technische kunde, explosiviteit en de absolote wil om te winnen. Terwijl ik Wout zijn keikop mentaliteit eerder definieer als "niet willen verliezen". Wout is de sterkste jager van de twee, maar Mathieu het snelste konijn.

Als Wout er niet in slaagt om Mathieu onderweg "dood" te doen, dan gaat mijn geld toch op Mathieu. En ik denk niet dat het zand zwaar genoeg ligt om Mathieu daar dood te doen.