Raymond Kerckhoffs

• zondag 18 juni 2023 om 07:45

Interview De bevestiging dat hij richting de Tour de France in goeden doen is, kreeg hij niet alleen middels de ritzege in de Ardennen-etappe van de Baloise Belgium Tour. Het zijn juist de cijfers die Mathieu van der Poel momenteel wegtrapt die hem tevreden stellen. “Qua cijfers is dit een van mijn betere prestaties ooit”, stelde hij boven op de Muur van Durbuy.

Je kunt het laatdunkend maar de Baloise Belgium Tour noemen. Natuurlijk is de directe tegenstand met namen als Søren Waerenskjold en Casper Pedersen niet te vergelijken met de opponenten die hij straks in de Tour de France tegenkomt. Toch mag de prestatie die Mathieu van der Poel rond het idyllische Ardennen-dorpje Durbuy realiseerde groots worden genoemd. Na een solo van 36 kilometer zegevierde hij onder tropische omstandigheden in een bijzonder lastige rit.

Zijn langste solo was het niet. Een solo van liefst 72,5 kilometer in de slotrit van de BinckBank Tour in 2020 staat bovenaan op zijn lijst. Hij reed de laatste 50 kilometer alleen in de vijfde rit van de Tirreno-Adriatico 2021. En op het NK in 2020 zegevierde hij na een solo van 43 kilometer. Wat dat betreft weet hij wel wat het is om alleen te rijden.

Voorbij de streep in Durbuy plofte hij tegen een dranghek aan en had hij enkele minuten (en enkele flesjes water ter verkoeling) nodig om weer op adem te komen. In de voorbespreking binnen Alpecin-Deceuninck was gedacht om rond de gouden kilometer een offensief te starten, maar op de lastigste klim van de dag, Côte de Petite Somme, voelde hij al ver voor dat punt dat er een mogelijkheid was om een kloof te slaan.

“Het gebeurde eigenlijk spontaan”, legde Van der Poel uit. “Iedereen zat op zijn tandvlees. Het was de bedoeling om met een paar man weg te rijden, maar niemand sloot aan. Ik had meteen een mooie kloof. Vervolgens was het een heel ondankbare taak om op de brede baan in mijn eentje door te rijden. Ik heb niet meer omgekeken, maar puur de wattages gereden waarvan ik wist dat ik dit tot de finish kon volhouden. Het was uiteindelijk nog heel ver tot de finish.”

Foto: Cor Vos

Bij de seizoenplanning stond de Tour de Suisse nog op zijn programma om nog de nodige hoogtemeters te maken. Na het klassieke voorjaar besliste Van der Poel zelf al snel om toch een Belgisch programma te rijden. “Het is vooral een keuze geweest omdat ik hier op de intensiviteit kan rijden”, legt hij uit. “In Zwitserland zitten veel klimetappes, terwijl we hier dagelijks met de ploeg voor de winst kunnen rijden. Ik ben blij dat we deze keuze hebben gemaakt.”

Leg dat eens uit?
“In het verleden ging ik vaak van koers naar koers. Ik wil niet zeggen dat ik me toen soms naar de meet moest slepen. Dat zeker niet. Nu hebben we bewust gekozen om minder wedstrijden te rijden. Ik merk dat ik nu gretiger aan de start van wedstrijden sta dan de vorige jaren. En dan willen we er altijd voor gaan. Ik ben altijd blij om er met de ploeg vol in te vliegen. En natuurlijk ook blij om te kunnen winnen. Ik vind dit wel prima zo.”

Had je zo’n stoot nog nodig om de vorm aan te scherpen voor de Tour de France?
“Het verleden leert me dat ik van dit soort inspanningen beter word. Ik ben een renner die die koershardheid nodig heeft.”

Moet er nog veel gebeuren tot aan de Tour de France?
“Ik denk dat ik niet veel beter kan worden dan dit niveau. Ik zal de komende periode vooral moeten rusten. Volgende week staat dan het NK op de weg op mijn programma. Normaal kan ik de komende periode nog een klein voordeel uit mijn hoogtestage halen. Maar mijn niveau zal niet veel hoger komen dan het nu is. Ik denk dat ik goed op schema zit.”

Het overlijden van Gino Mäder speelt dat ook door je hoofd in zo’n rit als vandaag?
“Ik probeer daar niet te veel bij stil te staan. Ik denk dat dat niet de goede mentaliteit is om te koersen. Het is wel iets om heel stil van te worden…”