Matej Mohoric wint Milaan-San Remo na aanval in afdaling Poggio, Van der Poel derde
Matej Mohorič heeft Milaan-San Remo gewonnen. De renner reed met een aanval in de afdaling van de Poggio weg en wist zo zijn eerste monument te winnen. Anthony Turgis en Mathieu van der Poel mochten mee op het podium.
Enkele minuten na tien uur zaterdagochtend was het zover, de officiële start van Milaan-San Remo. De renners werden op de Italiaanse wegen losgelaten met als eindbestemming de Via Roma in San Remo. Wat volgde, was een prachtige koers.
Drie koppeltjes in vlucht van de dag
De renners waren nog maar net vertrokken na de officiële start en de eerste renners kozen al de aanval. Het peloton deed niet veel moeite en het was meteen raak voor de vluchters. Er ontstond een groep van acht renners, net zoals vorig jaar, met daarin drie koppeltjes. Yevgeni Gidich en Artyom Zakharov (Astana Qazaqstan), Filippo Tagliani en Ricardo Alejandro Zurita (Drone Hopper-Androni Giocattoli), Samuele Rivi en Diego Pablo Sevilla (EOLO-Kometa), Filippo Conca (Lotto Soudal) en Alessandro Tonelli (Bardiani-CSF-Faizanè).

De vluchters van de dag – foto: Cor Vos
Vier Italianen, twee Kazachen en twee Spanjaarden dus in de vlucht. In het peloton zette Jumbo-Visma al snel een renner op kop. Het was Jos van Emden die het tempo verzorgde en de vluchters een goede vijf minuten liet wegrijden. Ondanks dat het er heel rustig uitzag, reden de renners in het eerste uur rond aan gemiddelde van 45,7 km/u.
Jos ‘El Tractor’ van Emden?
Met nog 200 km tot aan de finish in San Remo bedroeg de voorsprong van de vluchters zes minuten. Ondertussen aan de kop van het peloton, jawel: van Emden. De Nederlander nam de volledige openingsfase van La Primavera voor zijn rekening, knappe prestatie van de 37-jarige renner uit Schiedam.
Op de Passo del Turchino kreeg van Emden dan toch hulp. Rein Taaramäe van Intermarché-Wanty-Gobert verzorgde in de afdaling het tempo. Op 115 kilometer van de finish werd het peloton opgeschrikt door een eerste grotere valpartij, al was er geen favoriet betrokken. Wat volgde was een lange periode waarin er vooraan in het peloton weinig gebeurde, waar van Emden het tempo nog steeds verzorgde.

Van Emden, een van de mannen van de koers – foto: Cor Vos
Versnelling richting de Capi en de Cipressa
Het peloton kwam in de buurt van de eerste van de drie Capi, de Capo Mele, dat konden de renners ook voelen aan het tempo. Er werden treintjes gevormd om in een goede positie de drie beklimmingen te kunnen aanvatten. Op de derde Capo, de Capo Berta, was er geen sprake meer van samenwerking. Er bleven nog vijf koplopers over, de voorsprong slonk tot minder dan vier minuten. Opmerkelijk beeld in het peloton: schaduwfavoriet Tom Pidcock moet lossen tijdens de beklimming van de Capo Berta.
Net voor de Cipressa kreeg Peter Sagan te maken met een lekke band, slechte timing voor de Slowaak. De koplopers kregen een voorsprong van twee minuten aan de voet van de Cipressa, waar het tempo flink de lucht in ging. UAE Emirates moeide zich voor de eerste keren in de debatten, Davide Formolo verzorgde een zeer strak tempo.
UAE Emirates neemt het heft in handen
Ondertussen moest Fabio Jakobsen de rol lossen in het peloton, de Nederlandse sprinter kon het tempo niet volgen. Geen schande, want het peloton was uitgedund tot zo een dertigtal renners. Tot aan de voet van de Poggio was het UAE Emirates dat zich vooraan in het peloton nestelde. Tonelli en Rivi reden bewonderenswaardig nog altijd voor dat peloton uit.
Bij het opdraaien van de Poggio was het Christophe Laporte, met Wout van Aert in het wiel, die versnelde. De twee koplopers werden onmiddellijk gegrepen. Alle favorieten zaten perfect gepositioneerd. Vervolgens was het Diego Ulissi die de kop nam, met Tadej Pogačar in het wiel.
Vuurwerk met Pogačar op de Poggio
Op acht kilometer van de streep besloot de Sloveen dat het moment daar was om te aanvallen. Van Aert zat onmiddellijk in het wiel, en wanneer Van der Poel kwam aansluiten ging het tempo er weer uit. Vlak daarna ging Pogačar weer aan, maar de versnelling was niet genoeg om zijn concurrenten uit het wiel te rijden. Derde keer goede keer dacht Pogačar, maar het was wederom niet snel genoeg. Datzelfde was ook het geval bij de prik van Primož Roglič.

De aanval van de Sloveen van Bahrain Victorious – foto: Cor Vos
Het was Søren Kragh Andersen die het eerste echte gat wist te slaan. De Deen kreeg Pogačar mee, even later kwamen Van der Poel en Van Aert weer aansluiten. In de afdaling van de Poggio kwam de rest van de groep echter weer aansluiten. Matej Mohorič toonde zijn dalerscapaciteiten en nam een kleine voorsprong. De Sloveen nam enorm veel risico’s en kwam met enkele secondes voorsprong beneden.
Mohorič wist zijn voorsprong te behouden tot op de finish. Anthony Turgis deed in de achtergrond nog een wanhoopspoging en kwam zeer dichtbij, maar het was niet goed genoeg. Van der Poel eindigde op een zeer knappe derde plaats. Pogačar werd uiteindelijk vijfde, Van Aert achtste.
Al het gezeur hier im dit draadje zijn gewoon teleurgestelde supporters. En wat is er dan makkelijker om jouw teleurstelling af te reageren op andere renners.
WVA niet goed genoeg
Pogacar geen punch
MvdP baas
Verder is Mathieu al bizar goed, en heeft Wout duidelijk enorm ingeboet op z'n sprint. Worden leuke klassiekers zo!
Vond Pogi toch wel sterk vandaag met zijn spervuur aan aanvallen op de Poggio. Mogen we in Vlaanderen ook verwachten op een nog wat zwaarder parcours.
Wielerflits als Van Aert top 10 rijdt in San Remo en het scherpe randje nog net lijkt te missen: Oei er is nog veel werk aan de winkel!
Wat denken jullie precies dat later pieken betekent??
Bij Jumbo weten ze het wel, op kop rijden voor Roglic Woutje! Alleen beseft Woutje het zelf nog niet.
De perfecte voorbereiding. Grote winnaars als knechten. Van Aert beter dan ooit.
Resultaat: Van Aert toch weer geisoleerd in de finale. Eindigt met zijn beroemde sprint laatste van de kopgroep.
WvA mag dan wel kilometers lang bergop op kop rijden voor zijn kopman, al zal hij toch moeten leren dat dat zijn explosief vermogen afbot. Ging de sprint perfect aan voor de derde plaats maar werd achtste. Zijn nederlagen tegen Pedersen vorige week waren een veeg teken. MvdP heeft minstens evenveel gereageerd op de Pogio en sprintte wel naar winst van dat groepje.
Anyway, MvdP worden 3 en 6 hier, ze gaan niet met dat cirkelachtige ding naar huis.
Tegenvaller vond ik toch Ganna, had niet noodzakelijk een glorieuze overwinning verwacht, maar toch iets meer dan extreme anonimiteit.
Don't try this at home, mensen! Het was wachten tot hij weer over de kop zou slaan, maar gelukkig deze keer niet. Als je ziet hoe dicht Turgis nog komt, kunnen we toch wel stellen dat de achtervolging niet op gang kwam. Ik denk dat het gepoker van MVDP het verschil hier maakt, dus bijzonder dat hij het zelf 'een gemiste kans' noemt.
Jumbo niet goed genoeg, met uitzondering van Jos. Elk mannetje moest er net te vroeg af: Edo en Tosh in de aanloop naar de Cipressa, Nathan op de Cipressa, Laporte aan het begin van de Poggio en Roglic aan het eind van de Poggio. Van Aert zelf ook niet echt top, leek wel. Van Roglic snap ik het nog wel, want die verloor steeds zoveel posities dat hij net zoveel sprintjes naar voren heeft gereden als Pogacar vooraan heeft gedemarreerd. Alles bij elkaar toch de inspanningen van Parijs-Nice?