Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Magistrale Mathieu van der Poel vliegt naar wereldtitel gravel
Mathieu van der Poel is de nieuwe wereldkampioen gravel. De Nederlander reed in de finale weg met Florian Vermeersch en liet de Belg op dertien kilometer van de streep achter. Hij soleerde vervolgens op indrukwekkende wijze naar de zege. Het zilver was voor Vermeersch, het brons ging naar Quinten Hermans.
Dat de gravelsport alsmaar groter wordt, was te zien aan het deelnemersveld van het WK. Tal van toppers uit het wegwielrennen waren afgereisd naar Vlaanderen voor de mondiale titelstrijd. Onder meer Mathieu van der Poel, Jasper Stuyven en titelverdediger Matej Mohoric stonden aan de start van de 180 kilometer lange koers, met start in Halle en finish in Leuven.
In de eerste kilometers bleef het peloton nog bij elkaar, maar na een klein uur koers werd het kaf van het koren gescheiden. Eerst bleef er een groep van een stuk of veertig renners over en vervolgens werd er melding gemaakt van een kopgroep van zeven. Een van de ontsnapte renners was Mathieu van der Poel. De Nederlander zou op pad zijn geweest Matej Mohoric, Tiesj Benoot, Jasper Stuyven, Gianni Vermeersch, Florian Vermeersch en mountainbiker Kevin Panhuyzen.
Mathieu van der Poel voor de start – foto: Cor Vos
Van der Poel valt vroeg aan
Maar lang hield deze situatie niet stand. Na zo’n 65 kilometer koers en met nog 115 kilometer te gaan, schudde Van der Poel eens flink aan de boom. Hij kwam alleen voorop te liggen en leek zijn aanval door te zetten. Jasper Stuyven stribbelde nog even tegen, maar hij zakte terug in een achtervolgende groep, die nog bestond uit zo’n twintig renners. Was de koers nu al gedaan?
Nee, zo bleek. Van der Poel liet zich al vrij snel weer inrekenen door een achtervolgende groep, die inmiddels bestond uit tien renners. Daarbij de eerdergenoemde Mohoric, Stuyven, Florian Vermeersch en Gianni Vermeersch, maar ook Xandro Meurisse, Toon Aerts, Timo Kielich en Quinten Hermans. Op negentig kilometer van de streep sloten ook de Nederlander Rick Ottema aan, samen met Tim Merlier, Matevz Govekar, Lawrence Naesen, Jonas Lindberg en (opnieuw) Kevin Panhuyzen. Tiesj Benoot reed na een lekke band op achterstand.
Van der Poel reed even solo – foto: Cor Vos
Nog een bommetje van MVDP
Er volgde een wat rustigere fase. Die werd zestig kilometer voor de streep echter abrupt verbroken door een aanval van – jawel – Van der Poel. Enkel Connor Swift (Groot-Brittannië) kon hem aanvankelijk volgen. Vervolgens konden ook titelverdediger Mohoric, Stuyven, Hermans en beide Vermeerschen hun karretje weer aanhaken, al kostte het bij de meesten van hen wel de nodige pijn en moeite. Met zeven man begonnen we aan de laatste vijftig kilometer.
Het duurde niet lang voordat de Belgen hun overtal probeerden uit spelen. Gianni Vermeersch probeerde het bij het binnenrijden van Leuven en op de Ramsberg trok Stuyven een keertje door. Van der Poel had voorlopig echter alles onder controle. Ook toen Florian Vermeersch op veertig kilometer van de streep aanviel, zat hij meteen strak op het wiel. De twee sloegen zo samen een gaatje ten opzichte van de overige vijf renners.
Van der Poel geeft er een klap op – foto: Cor Vos
Duel tussen Van der Poel en Vermeersch?
Bij de achtervolgers verliep de samenwerking niet soepel, waardoor de twee koplopers al snel meer dan twintig seconden pakten. Stuyven en Gianni Vermeersch gingen even samen achter het duo aan, maar Mohoric dichtte de bres. Daarna verloren de vijf meer terrein op Van der Poel en Vermeersch. Op 25 kilometer van de streep was het verschil al een minuut. Mohoric probeerde daarop zijn metgezellen overboord te gooien, maar kwam niet los. Het was dus vooraan te doen.
Vermeersch leek op den duur moeite te hebben om Van der Poel te volgen, maar de twee bleven bij elkaar tot een goede dertien kilometer van de streep. Daar, op een korte helling, ontbond de Nederlander zijn duivels. Hij sloeg in geen tijd een gigantisch gat, waardoor het meteen duidelijk was dat hij van Vermeersch niets meer te vrezen had. Het verschil tussen de twee was op tien kilometer van de streep al meer dan een halve minuut.
Florian Vermeersch en Van der Poel – foto: Cor Vos
Goud voor Mathieu van der Poel
In de kilometers die volgden, liep Van der Poel alleen maar verder uit. Het verschil met Vermeersch was op één kilometer van de streep bijna een minuut. MVDP kon dus rustig uitbollen en volop genieten van zijn zege. Na zes wereldtitels in het veld en eentje op de weg, volgde nu zijn achtste wereldtitel bij de profs, in het gravel.
Achter Van der Poel pakte Florian Vermeersch het zilver. De strijd om het brons ging tussen Swift, Mohoric, Stuyven, Hermans en Gianni Vermeersch, die elkaar er niet af hadden weten te rijden. Zij sprintten in de straten van Leuven om de derde plaats. Na een lange surplace ging Mohoric de sprint aan. De uittredend kampioen viel echter wat stil. Het was Hermans die de derde plaats bemachtigde, voor Stuyven en Gianni Vermeersch.
EENDAG 
disciplines.......wat een geschenk voor de wielerwereld!
in de marge wel leuk dat de belgen met een "zolang er maar geen belg wint" mentaliteit rond reden
gianni consolideert zijn titel als minst populaire renner van het peloton
Kan Pedersen totaal niet ontdekken, zeker weten dat je goede bril op hebt?
Als kijksport zie ik deze sport niet aanslaan, zeker niet in de Amerikaanse variant met ultra lange afstanden. Geloof dat er in Amerika inmiddels al geen live registratie meer is van de grote gravelwedstrijden. Bleek technisch moeilijk te doen en een veel te klein publiek te trekken.
Het "gravel-klassement" met wedstrijden als de Strade, Tro-Bro en Parijs-Tours (en het WK als toetje) is dan veel belangrijker geworden.
Er is een verschil tussen kijken en doen. Als participatiesport heeft dit zeker een grote toekomst, maar als kijksport uiteraard totaal niet of ze moeten een korte variant de dominante versie van de sport maken.
Los van het feit dat veldrijden het als kijksport probleemloos met 15 à 20 renners zou kunnen redden, is het wat betreft participatiesport helemaal geen concurrent van het gravelen omdat de seizoenen maar zeer beperkt overlappen.
Veldrijden als participatiesport speelt zich af op club en nationaal niveau en heeft eerder concurrentie van beachracen, waar voor corona ook duizenden mensen afkwamen op de grootste wedstrijd en honderden op de anderen, dan van gravel. Voor de jeugd is veldrijden echter veel leuker en voor ouders beter te overzien dus de dood van het veldrijden laat nog wel een tijdje op zich wachten.
Als weekendbesteding voor de jeugd (en ouders) is het perfect, helemaal eens. Maar als tv-sport is het over 5 jaar wel gedaan, denk ik (en hoop ik dus niet),
Dus ja, jammer dat de fotografen de credits niet krijgen...
wiki: Nu in het jaar 2022 werkt Cor Vos nog steeds voor zijn fotopersbureau waar een twintigtal meewerkende fotografen alle belangrijke wedstrijden op onze aardbol volgen. En nog steeds is hij de kwaliteitsbewaker van alle live binnenkomende foto's. De website www.corvospro.com is wereldwijd bekend bij journalisten, kranten- en magazine-redacties.
Soort van combi tussen een makkelijke veldrit, Belgische kermiskoers en voorjaarskoers. Mooi deelnemersveld en het zal vast gezellig zijn in Leuven.
Zie liever Parijs-Tours.