Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mads Pedersen prijst Olav Kooij, maar schetst ook ander scenario: “In dat geval had ik gewonnen”
Mads Pedersen won dit seizoen al zes keer, maar in de openingsrit van Parijs-Nice moest hij genoegen nemen met een tweede plaats. Olav Kooij ging hem voor in de sprint van een uitgedund peloton. Op de site van Lidl-Trek zegt de Deen dat Kooij simpelweg sneller was, maar dat de overwinning toch mogelijk was geweest.
“De rit liep anders dan gepland”, begint Pedersen zij verhaal. “We dachten dat het meer een echte massasprint zou worden. Uiteindelijk zaten er nog vijftig of zestig in het peloton, maar ik denk dat een stuk of twintig daarvan pas in de laatste kilometers terugkwamen.”
In de finale roerden de favorieten – onder wie Remco Evenepoel en Egan Bernal – zich namelijk, waardoor het kaf van het koren werd gescheiden. “Toen de klassementsrenners eraan begonnen op vijftien kilometer voor de streep bij een bonificatiesprint, brak de koers los en was het zaak van voren te blijven. Voor mij was het goed dat Skjelly en Jasper (Mattias Skjelmose en Jasper Stuyven, red.) nog in de groep zaten, zodat we niet hoefden te vechten om terug te komen.”
“Ik wil niet zeggen dat ik in controle was toen Remco aanviel: het ging behoorlijk hard en ik moest diep gaan. Maar ik was een van de weinige sprinters die nog helemaal vooraan zat en hoefde niet te strijden om terug te komen. Dat was een goed gevoel. Zoals altijd, deden de jongens geweldig werk.”
Ideaal scenario
Een sprinter die de harde finale ook overleefd had, was Olav Kooij. De Nederlander toonde zich in de sprint net wat sneller dan Pedersen. “Uiteindelijk werd ik geklopt door iemand die sneller was. Dat is hoe het is”, aldus de renner van Lidl-Trek. “In een ideaal scenario had ik mijn sprint op vijftig à honderd meter later kunnen beginnen, en ik geloof dat ik dan had gewonnen. Maar de vorm is nog goed. En de laatste vijftien kilometer was het een zware koers, dus dat is goed.”
Grappenmaker. Olav Kooij ging direct na de bocht aan, dus 50-100 meter wachten en je had op tien fietslengtes gezeten. Ik snap dat soort uitspraken niet, Pedersen deed namelijk niets fout. Soms win je dan en soms verlies je. Pedersen kan niet meer doen dan zijn kansen maximaliseren en die kans hangt af van eigen kunde samengepakt met de kunde van de tegenstanders. Een ander scenario, door de koers nóg harder te maken, had eventueel Kooij kunnen lossen, maar dan kan de groep ook dermate uitdunnen dat het niet te controleren valt en er eentje ontsnapt en wél voorop blijft. Er bestaat geen gegarandeerde weg naar winst.
Daarenboven is het toch logisch dat een renner in de positie van pedersen zoekt naar een verklaring waarom hij niet won? Die kan zijn dat Kooij gewoon veel sterker en sneller was maar die kan ook liggen aan iets dat je zelf (of als ploeg) niet 100% goed deed en dat je volgende keer anders wil doen.
Dit wordt maar al te gemakkelijk als smoesje gecategoriseerd door velen hier.