Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lotte Kopecky juicht in laatste meters niet voor ploeggenote Wiebes, maar dit heeft een reden
Lotte Kopecky was zaterdag van onschatbare waarde voor Lorena Wiebes in Milaan-San Remo Donne. De wereldkampioene zette zich in de slotkilometers op kop om de ontsnapte Elisa Longo Borghini terug te halen, waarna haar ploeggenote naar de winst sprintte. Kopecky wilde vervolgens ook haar handen in de lucht steken, maar besloot dit uiteindelijk toch niet te doen.
Vanwege een nieuwe regel in het wielrennen blijft dit namelijk niet zonder gevolgen. Juichen voor een winnende ploeggenoot in de laatste meters van een etappe lijkt de normaalste zaak van de wereld, maar de internationale wielerunie wil dit aan banden leggen. De UCI heeft dan ook een nieuwe regel in het leven geroepen. Wie nu nog juicht voor zijn teamgenoot en daarmee andere renners in gevaar brengt, kan een sanctie verwachten.
In de UCI-reglementen wordt de overtreding als volgt omschreven: “Een renner die tijdens een sprint besluit om te vertragen en hiermee andere renners in gevaar brengt: bewust de sprintlijn aanhouden van andere renners, juichen in het peloton, communiceren via de radio of de handen van het stuur halen terwijl je nog in het peloton zit.”
Kopecky (in de achtergrond) ziet Wiebes het zegegebaar maken – foto: Cor Vos
“Ergens vind ik het wel een domme regel”
Kopecky hield zich dan ook in tijdens de laatste meters op de Via Roma, maar dit ging niet van harte. “Ja, ik vond het heel moeilijk”, geeft de wereldkampioene aan in gesprek met Sporza. “Ik zag Lorena winnen en ik dacht bij mezelf: doe het niet! Wacht tot je over de finish rijdt en vier dan. Ik wil geen gele kaart krijgen. Ergens vind ik het wel een domme regel.”
Ondanks haar status als wereldkampioene, besloot Kopecky zich in de finale in dienst te stellen van de ploeg. “Lorena heeft de perfecte koers gereden. Ze maakt het fantastisch af. Wij hadden Lorena en het zou dom geweest zijn om te verliezen als we weten dat we de snelste vrouw in het peloton hebben. Op de top van de Poggio was het duidelijk dat we voor haar zouden rijden.”
Reacties zijn gesloten.