Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lorena Wiebes klopt Marianne Vos in Milaan-San Remo Donne met hulp van Lotte Kopecky
Lorena Wiebes heeft Milaan-San Remo voor vrouwen gewonnen. De wedstrijd eindigde in een sprint van een klein peloton, nadat Lotte Kopecky de ontsnapte Elisa Longo Borghini terughaalde. Vervolgens toonde Wiebes zich sneller dan Marianne Vos en Noemi Rüegg.
Zaterdag 22 maart 2025 zal de geschiedenisboeken ingaan als een erg belangrijke dag voor het vrouwenwielrennen, want dan keerde na twee decennia Milaan-San Remo terug op de kalender. Met onder meer Demi Vollering, Lotte Kopecky, Marianne Vos, Elisa Longo Borghini, Elisa Balsamo, Lorena Wiebes, Katarzyna Niewiadoma en Puck Pieterse stonden quasi alle toppers van het moment aan de start.
Rond 11.00 uur vertrokken de vrouwen vanuit Genua. Vervolgens wachtte een tocht van 156 kilometer over onder meer de Tre Capi, de Cipressa en de Poggio. De finish lag, net zoals bij de koers voor mannen, op de Via Roma in San Remo. De lastige finale leek angst in te boezemen bij de vrouwen, want er werd bijna niet aangevallen in de openingsfase. De Nederlandse Anne Knijnenburg was één van de enige rensters die het probeerde.
Kopecky reed de eerste wedstrijd van haar seizoen – foto: Cor Vos
Nog eens Knijnenburg
De renster van VolkerWessels kreeg echter geen vrijgeleide van het peloton, ze werd al snel weer ingerekend. Knijnenburg gaf echter niet op, want enkele tientallen kilometers later probeerde ze het nog een keer. Deze keer had ze meer succes en kreeg ze gezelschap van de Italiaanse rensters Laura Tomasi (Laboral Kutxa-Fundación Euskadi) en Virginia Bortoli (Top Girls Fassa Bortolo). De voorsprong van het drietal was wel zeer beperkt.
Knijnenburg besloot vervolgens om haar medevluchters overboord te gooien. De 23-jarige renster trok flink door op zo’n goede 60 kilometer van de streep en liep uit op het peloton. Ze begon zo solo aan de eerste Capo, de Capo Mele. Nog voor die Capo Mele werd er gevallen in het peloton. Schaduwfavoriete Elisa Balsamo was het grootste slachtoffer. De Italiaanse kon verder, maar kreeg wel een deuk in haar carrosserie.
Knijnenburg liet zich zien – foto: Cor Vos
Tre Capi en valpartijen richting Cipressa
Al snel na de eerste Capo werd Knijnenburg weer bijgebeend door het peloton. Daar ging het tempo de lucht in door kopwerk van de vrouwen van Visma | Lease a Bike en Fenix-Deceuninck. Ook de rensters van FDJ-Suez en SD Worx-Protime lieten zich zien in de voorste gelederen van het peloton. Uiteindelijk draaide dat enkel om positionering, want er gebeurde weinig of niets op de Tre Capi.
Zo reed er een best ruim peloton richting de voet van de Cipressa (5,6km aan 4%). De nervositeit steeg ondertussen zeer hard in het peloton, wat tot verschillende valpartijen leidde. We zagen zo op korte tijd onder anderen Silke Smulders, Olivia Baril en Letizia Paternoster tegen de grond gaan. Het peloton werd zo op ongelukkige wijze een pak kleiner.
Ter illustratie – foto: Cor Vos
Geen vuurwerk op Cipressa
De vrouwen van SD Worx-Protime draaiden als eerste de Cipressa op. Zo begon wereldkampioene Kopecky in ideale positie aan de klim. Longo Borghini en Vollering zaten ook goed voorin en stuurden vervolgens één van hun ploeggenoten naar de kop van het peloton. Stilaan moesten er hier en daar wat rensters lossen in het peloton, maar het tempo was zeker niet verschroeiend. Een best ruime groep rondde zo de top van de Cipressa.
Alle favorieten zaten nog steeds in het peloton, dat zo’n 40 à 50 rensters groot was. In de afdaling van de Cipressa ontstond er opeens wel afscheiding, een groep van 20 rensters reed wat weg van de rest van het pak. Wederom waren quasi alle grote namen aanwezig, enkel Vos was er deze keer niet bij. Lang duurde dat verhaal echter niet, nog ver voor de voet van de Poggio kregen we een samensmelting.
Pas laat actie op de Poggio
Richting de Poggio ging het hard, maar op de eerste stroken zagen we nog geen versnelling. Cecilie Uttrup Ludwig (CANYON//SRAM zondacrypto) begon dan maar tempo te rijden voor Kasia Niewiadoma. Dat tempo lag niet hoog genoeg voor Juliette Labous, die op een kilometer van de top versnelde. Niewiadoma sprong naar het wiel en trok vervolgens zelf door. De Poolse kwam echter niet weg, waarna Kimberley Le Court het probeerde. Dit leidde tot wat afscheiding, maar veel rensters konden nog volgen, inclusief sprintsters Elisa Balsamo en Lorena Wiebes.
Op de top zaten nog vijftien rensters bij elkaar, inclusief Demi Vollering. Zij dook als eerste de afdaling in. Ze bleef de groep aanvoeren, totdat Puck Pieterse voorbij kwam piepen. De kopvrouw van Fenix-Deceuninck maakte gebruik van haar technische kwaliteiten om de rest onder druk te zetten. Eenmaal beneden zaten er nog meerdere rensters in haar spoor, onder wie Elisa Longo Borghini. De Italiaans kampioen knalde er na de afdaling meteen vandoor.
Longo Borghini probeert het – foto: Cor Vos
Longo Borghini teruggepakt, Wiebes de snelste
Longo Borghini sloeg een mooi gaatje, maar in de achtervolgende groep zette Lotte Kopecky zich op kop voor Lorena Wiebes. De wereldkampioene bracht de rest dichter en dichter, maar Longo Borghini had in de laatste rechte lijn nog steeds een kleine kloof. Uiteindelijk kwam de groep echter toch terug. Een sprint moest vervolgens de beslissing brengen.
Vos ging die sprint aan, terwijl Wiebes van wat verder moest komen. De Europees kampioen wist haar landgenote echter nog te passeren. Ze kwam als eerste over de streep, beloonde het werk van Kopecky en boekte een historische zege. Vos moest genoegen nemen met de tweede plaats, terwijl Noemi Rüegg beslag legde op de derde plaats.
EENDAG 
zegt vooral veel over de klasse en het talent van Vos.
Volgens mij heb ik dit eerder gezien.
Ook vreemd vond ik dat Ferrand Prevot helemaal geen oog voor Vos leek te hebben. Het had niet uitgemaakt denk ik, maar als je Vos nog een lead-out geeft dan wordt het in ieder geval moeilijker voor Wiebes. Verder wel een heerlijke laatste 10k qua spanning. Wat mij betreft een blijvertje dit!
Eventueel had PFP met Longo mee moeten zitten om daar te linkeballen, maar ik had niet het idee dat ze tot die jump in staat was.
Voor het prestige van de race zou een omkering van de eerste twee beter zijn geweest. Vos niet op je erelijst hebben als race, is als Merckx niet hebben bij de mannen. Dan ontbreekt er iets. Maar goed, dat hebben ze aan zichzelf te danken door zo lang te wachten. Terwijl als er één race was die een vrouwenwedstrijd kon gebruiken om de saaiheid van de live-registratie te doorbreken, dan was het Milaan-San Remo wel
Het antwoord is: nee.
Alleen als het opmerkelijk is, bijvoorbeeld omdat een topper voor een teamgenoot kiest, net zoals vorig jaar bij de mannen.
Het koersverloop was gewoon volkomen logisch, precies zoals het bij de mannen ook zou verlopen als Pogi een matige ploeg zou hebben.
Sterk deelnemersveld en de meeste topnamen vooraan in de finale, Longo Borghini maakt het nog spannend de laatste kilometers maar Wiebes uiteindelijk duidelijk de sterkste.
Fijn ook om Van Anrooij weer terug te zien in het peloton.
Dat is bij de mannen het geval en zo zou het bij de vrouwen ook mogen/moeten zijn