Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Lance Armstrong vertelt hoe hij nooit positief testte op EPO: “Bespelen van het systeem”
Lance Armstrong is alle zeven eindzeges in de Tour de France kwijt, maar testte tijdens al die overwinningen nooit positief bij dopingcontroles. In de podcast Club Random van Bill Maher heeft de Amerikaan nu verteld hoe er nooit EPO aangetroffen werd in zijn dopingstalen. “Ik moest wel in de beker plassen, maar mijn urine doorstond de test”, zegt Armstrong.
“Dat komt doordat de stof die ons het grootste voordeel opleverde een halfwaardetijd had van vier uur”, aldus Armstrong, die doelt op het middel EPO dat zorgt voor de aanmaak van rode bloedcellen. De halfwaardetijd van dit soort middelen geeft aan hoe snel een bepaalde stof wordt afgebroken in het lichaam.
“Stoffen als cannabis of anabolen, die hebben een veel lange halfwaardetijd”, weet de inmiddels 52-jarige Texaan. “Als je een joint rookt, dan test je twee weken later nog positief, omdat de halfwaardetijd veel langer is. Maar EPO heeft een halfwaardetijd van vier uur. Dat betekent dat het heel snel het lichaam verlaat. EPO was de brandstof die niet alleen de koers, maar elke andere duursport veranderde.”
Hoe gebruikte Armstrong dat dan in zijn voordeel? “Het komt er op aan om met die halfwaardetijd van vier uur te gaan rekenen. Het ging over het bespelen van het systeem. Ik heb altijd gezegd en ik kan het nog een keer zeggen: Ik ben 500 keer getest en ik heb nooit positief getest”, vertelde hij. “Dat is geen leugen, dat is de waarheid.”
Maar dit kan onmogelijk het hele verhaal zijn, hij moet ergens binnen de UCI bescherming hebben genoten.
Wat boeit het hoeveel iemand heeft ingenomen? Als er Epo werd aangetroffen was je de lul
Maar Armstrong kon alleszins wel heel goed fietsen. Vaak wordt er vergeten dat hij als neo-prof al Trofeo Laigueglia, een rit in de tour en het WK won.
Als je weet dat de half life van EPO 4 uur is, je kent de waarde X waarboven je postief test, dan weet je hoeveel je 4 of 8 uren daarvoor kan gebruiken, zonder ooit positief te testen.
Bovendien, het was toch gewoon mooi om te zien destijds!
Zo gortig als rond de eeuwwisseling gaat het er niet meer aan toe, daar ben ik vrij zeker van. Maar dat het beperkt blijft tot een handvol randfiguren? Daarvoor gaat veel te veel geld om in de wielersport, denk ik.
Verder merk ik wel dat die scepsis in het achterhoofd mij totaal niet belet om met volle teugen van het wielrennen te genieten. Toen er constant zeges werden afgepakt en je nooit zeker was wie nu eigenlijk op de erelijst zou gaan staan van een koers, was dat toch wel het geval. Maar zouden er op dit moment geen renners zijn die het systeem bespelen? Ik kan het mij moeilijk voorstellen.
Lance zijn 2 grootste rivalen zijn er aan onder door gegaan en hebben wel hun tourzeges nog achter hun naam. Daarnaast staat z'n goede werk voor de Livestrong foundation staat volledig los van z'n daden als dopeur.
Virenque Merkx en onze eigen Joop zijn helden en Lance is de schurk.
T. Dekker is een lul en E. Dekker nog steeds een held... om te kotsen zeg.
Ik begin Boogerd zijn opmerking "ik heb spijt dat ik bekend heb" steeds beter te begrijpen met al die hypocriete reacties hier en ongetwijfeld ook vanuit het wereldje.
Ik ben Armstrong, ik ben groter dan het wielrennen, ik ben Amerikaan, ik doe wat ik wil en ik kom overal mee weg. Nee, Lance, gelukkig is dat niet zo.