Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Kritische Philippe Gilbert weet waar het fout gaat voor Arnaud De Lie: “Wat doe je allemaal?”
Arnaud De Lie staat te boek als een van de beste Belgische renners, maar gaat momenteel door een moeilijke periode. Dat ziet ook zijn oud-ploeggenoot Philippe Gilbert. Maar wat is er precies aan de hand met de Belgisch kampioen? Gilbert legt in een interview met Het Nieuwsblad de vinger op de (mogelijke) zere plek.
In een dubbelgesprek met oud-renner, bondscoach en wielercommentator José De Cauwer gaat het onder meer over de moeilijke situatie waarin De Lie zich momenteel bevindt. “Hij luistert niet echt naar de mensen rond hem”, neemt Gilbert – die in 2022 een jaar samen reed met De Lie bij de Lotto-ploeg – geen blad voor de mond.
“Hij beleeft een moeilijk moment, dus ik wil hem niet te veel afvallen. Maar als ik afga op zijn Strava, zie ik te weinig lange trainingen. Ik deed elke week minimaal één keer zes en een half uur. Daarom was ik altijd goed in de langere wedstrijden. Je kan veel vertellen over Dirk De Wolf, maar hij heeft daar een grote rol in gespeeld. Hij vertrok om zes uur ’s ochtends bij hem thuis om hier om negen uur te staan. En dan waren we samen zes uur onderweg.”
“Dat was discipline: de laatste vier uur aten we niet meer. Echt waar, ik reed me compleet leeg. Soms moest ik in de laatste tien kilometer in de auto stappen omdat ik compleet leeg was. En op het einde van de training had ik zoveel honger dat ik de bloemen die hier op tafel staan wel kon opeten”, lacht de oud-renner.
“Er moet een duidelijke lijn komen”
Een dergelijk haast Spartaans trainingsregime is volgens Gilbert niet meteen nodig, maar De Lie moet wel duidelijke keuzes maken. “Arnaud moet voor zichzelf uitmaken of hij een sprinter wil blijven of een echte klassieke coureur wil worden. Er moet een duidelijke lijn komen. Ook in zijn training. Nu zie ik hem de ene dag trainen in Spanje, dan in Namen… Ik vraag me af: wat doe je allemaal?”
“Elke verplaatsing kost tijd en energie. Ik spendeerde voor elk seizoen twee, drie uur met de logistiek verantwoordelijke van de ploeg om al mijn vluchten te plannen. Tot de taxiritten naar de luchthaven toe. Alles om zo weinig mogelijk rust te verliezen met verplaatsingen. In mijn topjaren was dat echt het enige wat ik deed: trainen, koersen, rusten.”
Dat was misschien discipline, maar het is ook een van de voornaamste redenen waarom ze nu vele malen harder rijden dan in zijn tijd. Zo´n achterhaalde manier van trainen.
In de eerste twee jaren waren er eigenlijk vooral mooie beloftes en weinig verwachtingen. Weinig druk ook van buitenaf. En eigenlijk best mooie resultaten.
Maar daarna is met name de Vlaamse wielerpers hem de hemel in gaan schrijven. Het was de nieuwe Boonen, hij zou klassiekers en sprints gaan domineren. Maar op basis van wat eigenlijk? Welke grote zeges heeft deze renner nou echt al op zijn naam staan?
Dan is de lijst van zijn leeftijdsgenoot Kooij indrukwekkender in mijn ogen. Maar die wordt niet overladen met heel veel druk van buitenaf.
Misschien zien we hier het zoveelste Belgische talent dat ten onder gaat aan de druk vanuit eigen land. Ik zou er niet raar van op kijken.
En ik maak me zorgen over die andere jonge jongens. Ten eerste Evenepoel, die van fans en journalisten (en vaak zijn dat zelf ook fans) moet dealen met de hoogste verwachtingen. Al lijkt het nu, ook vanuit de ploeg en zijn entourage zelf, eindelijk een stuk rustiger rond zijn persoon. Misschien zien we voor hem wel de helende werking van een onverslaanbare Pogacar, waardoor de immense druk toch een stukje is afgenomen.
En dan heb je ook nog Widar die er aan komt, en al de hemel in wordt geprezen. Maar inmiddels op hele jonge leeftijd ook al zijn eerste gedoe gehad heeft met zijn ploeg en managers om hem heen.
Dus zomaar wat namen die bij mij op komen. Ik denk dat iemand als Kooij zich gelukkig mag prijzen dat ie een ander vlaggetje heeft, en dus in relatieve luwte mag groeien.
EDIT: en ik denk dat op dit moment een leven als wielerprof echt geen godsgeschenk meer is. Slablaadjes afwegen tot je een ons weegt, al vanaf hele jonge leeftijd. Ook bij QS waren er een paar jonge renners mee gestopt omdat ze dit niet zagen zitten volgens mij.
Seeldrayers zat ook in mijn gedachten, en een paar jaar eerder Jim Van De Laer.
Persoonlijk verwachtte ik veel van Henri Vandenabeele, maar ik ken zijn situatie te weinig om te weten waarom het bij hem niet lukte.
Ik vind het eigenlijk wel meevallen als ik de namen zie die hier gegeven worden. Als Cian zich niet herpakt, wordt dat inderdaad wel de absolute fail in Belgian history.
het grote verschil tussen Nederland en Belgie, is dat wielrennen in Nederland slechts een sport in de kantlijn is. Waarbij wielrenners slechts zelden of nooit een Godenstatus verwerven.
Om de vergelijking te maken: kijk hoe Kopecky nu overal op het schild wordt gehesen in Belgie. Terwijl wij in Nederland met Vos, Wiebes, VdBreggen en Vollering rensters hebben die minstens net zo groot zijn, maar nauwelijks de sportkatern van de krant halen.
In Belgie (en mn Vlaanderen) is de koers nou eenmaal een soort religie... In die zin is het eigenlijk verbazingwekkend dat WF.BE slechts het slappe aftrekseltje is van de .NL versie.
Ik denk dat heel veel toppers van toen het niet zouden trekken in het wielerbestaan van nu. Juist vanwege het steeds extremere leven dat je moet kunnen leiden (of lijden).
Ik ben ook benieuwd of we nog veel carrieres gaan zien als die van Valverde of Gesink. Of dat veel toppers eerder gaan afhaken omdat ze klaar zijn met het bergtopzitten.
En wie weet zijn het wel dat soort dingen die niet passen bij een type als De Lie. Maar die wel nodig zijn om vandaag de dag de absolute top te bereiken.
Dat retestrakke monnikenbestaan, vaak nog met allerlei verplichte (haha, kijk nou, hahaha) sponsormomentjes en vreselijk waaaat doeoe joeoe-plokappen achter je aan... In 2056 is het één Thunderbirdachtig, uit holle ogen schichtig loerend type geworden met dezelfde plastic bek en robo-praat.
Nu werkt ieder lichaam anders, maar ik kan geen cyclo van 250 km rijden zonder 6 weken 1x per week +200 km te rijden, daarnaast vind ik het ook gewoon leuk, die lokale rondjes ken ik wel +200 km rijden werkt motiverend omdat je ook ergens komt waar je normaal niet rijdt.
Laat ons maar aannemen dat hij met alle kritiek nu wel z'n lesje zal geleerd hebben en op zoek zal gaan naar een balans die voor hem werkt. Hij is nog jong genoeg, ook dat krediet moeten we hem geven.
Een prof met minder dan 20 uur training per week lijkt mij simpelweg onhaalbaar gezien het volume dat nodig is voor prestaties. Er zijn er zat die dat doen naast een voltijdse baan.
Het is dus moeilijk voor te stellen dat dit het hele euvel is, maar een goed rol model als Dirk de Wolf kan de goede richting aanwijzen zonder te zeggen dat de trainings ethos niet goed genoeg is op basis van wat Strava files.
Maar goed, ik vond dat toen ook al opmerkelijk, ik ken wielertoeristen genoeg die in december gewoon meermaals 6 uur trainen (in België dan ook nog!).
Het deed me denken aan mijn reality-check toen Frank Vandenbroucke zei dat hij nog nooit zo hard had getraind als een bepaalde winter want dat hij inmiddels 2x per week 3,5u trainde. Ik was nog jeugdrenner, reed 2x per week 4u die winter en besefte dat die man dus puur op talent 15km/h sneller reed dan ik.
Dat jij het geloofde, gaf hem een voorsprong en jou een mentale achterstand. Idem voor de concurrentie die dat geloofde.